Morgunblaðið - 09.06.2012, Síða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 2012
Lára frænka,
móðursystir mín, hefði orðið 75
ára í dag 9. júní, en hún kvaddi
þetta líf 31. mars sl. Hún var
síðasti hlekkurinn í systkina-
hópnum frá Sólmundarhöfða
III. Nú eru þau öll farin og er
það mikill sjónarsviptir fyrir
okkur kynslóðirnar á eftir þeim.
Það er nú í okkar höndum að
halda ættartengslunum á lofti,
það veit ég að frænka mín hefði
viljað.
Það var Láru frænku þung
raun að missa þrjú elstu systkini
sín með fárra ára millibili, langt
fyrir aldur fram. Sjálf glímdi
hún við sama sjúkdóm og lagði
þau að velli, en það var alveg
með ólíkindum hvað hún frænka
mín stóð af sér og hafði fjöl-
skyldan það oft á orði að hún
Lára Ágústsdóttir
✝ Lára Ágústs-dóttir fæddist í
Ási á Hvamms-
tanga 9. júní 1937.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 31.
mars 2012.
Útför Láru fór
fram frá Akra-
neskirkju 10. apríl
2012.
ætti sér níu líf eins
og kötturinn.
Í gegnum tíðina
hef ég oftar en ekki
heyrt um myndug-
leika Höfðasystkin-
anna og er mjög
stolt af því að vera í
hópi afkomenda
þeirra. Hún frænka
mín var falleg kona
bæði að innan sem
utan, alltaf svo sæt
og fín og vel tilhöfð. Ég gleymi
ekki hvað mér fannst lökkuðu
táneglurnar hennar flottar þeg-
ar ég var lítil stelpa. Frá þeim
árum minnist ég líka frænku
setja permó í hárið á kynsystr-
um sínum, túbera og greiða í
holinu á Brekkubrautinni, enda
alveg einstaklega handlagin og
smekkleg kona. Hrókur alls
fagnaðar á mannamótum, gjarn-
an með gítarinn í hendi, syngj-
andi hress og kát. Já þannig var
Lára frænka.
Mamma og Lára frænka voru
ekki bara systur, heldur líka
bestu vinkonur sem deildu sam-
an gleði og sorg og voru ein-
staklega samrýndar. Höfðu dag-
leg samskipti, annaðhvort
símleiðis eða með því að líta inn
hvor hjá annarri. Samband
þeirra einkenndist af samheldni,
virðingu og væntumþykju í garð
hvor annarrar sem aldrei bar
skugga á. Samband sem við
frænkur og systur getum tekið
okkur til fyrirmyndar.
Í þessum skrifum mínum get
ég ekki látið hjá líða að minnast
þess hve vel þau Lára og Haddi
reyndust okkur Vesturgötu-
systkinunum í veikindum móður
okkar og síðar við fráfall henn-
ar. Þau, með fullt hús barna,
gátu alltaf á sig börnum bætt,
verið huggandi og styrkjandi
fyrir ungar sálir. Já þannig voru
Lára og Haddi, bæði alveg ein-
stök í mínum huga.
Þegar við Helgi byggðum
okkur hús, steinsnar frá æsku-
slóðum Höfðafjöskyldunnar þar
sem Lára og Haddi höfðu
hreiðrað um sig á efri árunum,
fann ég strax fyrir hlýjum
straumum. Já, hún frænka mín
sagði mér að hún fylgdist með
okkur út um eldhúsgluggann
sinn, það þótti mér vænt um að
heyra.
Ég vil að lokum þakka Láru
frænku fyrir allt sem hún var
okkur fjölskyldunni, en fyrst og
fremst fyrir að vera hún sjálf,
flotta og skemmtilega frænkan
mín.
Kveðja,
Arna.
✝ Gyðríður Sig-urðardóttir
fæddist í Steinsbæ
á Eyrarbakka 22.
september 1929.
Hún lést 28. maí
2012.
Foreldrar Gyðu
voru Sigurður
Jónsson og Regína
Jakobsdóttir í
Steinsbæ. Eign-
uðust þau níu börn
en sjö þeirra komust á legg.
Gyða giftist Guðjóni Pálssyni
frá Sandvík E.B. Þau felldu hugi
saman árið 1947 og giftu sig ári
til húsið eyðilagðist í jarðskjálft-
anum 2008. Þá fluttu þau á Foss-
heiði 36 á Selfossi þar sem þau
hafa búið síðan. Gyða og Guðjón
áttu mörg sameiginleg áhuga-
mál. Má þar nefna slysavarna-
mál sjómanna og var Gyða lengi
í stjórn slysavarnadeildarinnar
Bjargar og störfuðu þau þar
saman alla tíð. Ferðalög voru
þeim hugleikin og ferðuðust þau
saman um landið allt og einnig
um Evrópu og Ameríku. Gyða
var lengi í stjórn Félags eldri
borgara á Eyrarbakka og tók
virkan þátt í starfsemi félagsins.
Gyða var fyrsti leikskólastjórinn
í leikskólanum Brimveri á Eyr-
arbakka. Hún hafði mikinn
áhuga á íslenskri tungu, hann-
yrðum og alls kyns föndri.
Útför Gyðu verður frá
Eyrarbakkakirkju í dag, 9. júní
2012 og hefst athöfnin kl. 14.
síðar, þann 11. des-
ember 1948 og áttu
þau því saman 65
ár. Eignuðust þau
fjögur börn: Reg-
ínu sem er gift Sig-
geiri Ingólfssyni,
dreng sem dó í fæð-
ingu, Ingileifu sem
er gift Ólafi Leifs-
syni og Margréti
sem er gift Þór
Ólafi Hammer. Af-
komendur Gyðu eru 31.
Þau bjuggu fyrstu árin í
Steinsbæ meðan þau byggðu
Höfn. Í Höfn bjuggu þau allt þar
Kveðja til hennar tengda-
mömmu sem var mér svo traust
og góð. Hún var hafsjór af fróð-
leik og hafði gaman af því að
segja frá og rifja upp gamlar
minningar frá Eyrarbakka. Það
eru einstök forréttindi að fá að
kynnast svona einstaklingi.
Huggun er okkur í þungum harmi
að vita þig lausa við sjúkdóms böl.
Hvílandi nú upp að alföður barmi
hugljúfa, fríska og lausa við kvöl.
Ástvinir allir nú saman hér stöndum
og leitum að styrk, kæri Drottinn, til
þín.
Trú á þig bindi oss fastari böndum
nú að huggun í harmi við leitum til
þín.
Á kveðjustund við erum hér,
kæru vinir, frænkur og frændur.
Lífið kemur og lífið fer
en öll við hittumst um síðir aftur.
Nú kveðjum við þig, kæra vina
sem á förum ert í burtu hér.
En nú hittir þú alla ættmennina
sem farnir eru á undan þér.
(Höf. ók.)
Innilegar samúðarkveðjur til
Gauja tengdapabba og allra æt-
ingja og vina.
Siggeir Ingólfsson.
Ég var stödd út í Manchester
þegar ég frétti að amma mín
kær hefði fengið heilablóðfall.
Fyrsta hugsunin var bara að
komast heim. Stuttu síðar var
hún dáin. Það var svo sárt að
vera svona langt í burtu og ná
ekki heim til að kveðja hana.
Aldrei hefði mig grunað að það
yrði í síðasta skiptið sem ég hitti
hana þegar hún og afi komu í af-
mæliskvöldverðinn hennar
mömmu þann 16. maí. Amma
var ekki stór, en persónuleiki
hennar var það svo sannarlega.
Hún átti alltaf hlý orð, hlýja
hendi á vanga og gott faðmlag.
Hún var alltaf ótrúlega róleg og
með mikið jafnaðargeð hvað sem
gekk á. Ég man þegar við fórum
í bílferð til Evrópu þá sat hún á
milli okkar Sigga svo við mynd-
um ekki slást. Ég man þegar ég
var svo reið yfir að vinkona mín
á Brimveri kallaði hana ömmu
að ég henti rólu í hausinn á
henni og hún fékk stærðarkúlu.
Þá skammaði amma mig ekki
heldur tók mig í fangið og fór
með mig afsíðis. Þar útskýrði
hún fyrir mér að á leikskólanum
þá mættu allir kalla hana ömmu
en þegar við værum komnar
heim þá væri ég bara amma
hennar. Þessi vinkona mín kom
og spurði eftir mér seinna um
daginn og hún fékk að koma inn
einungis ef hún lofaði að kalla
ömmu ekki ömmu heldur bara
Gyðu!
Ég man að amma var alltaf
með eitthvað í höndunum. Hún
var mikil hannyrða- og föndur-
kona og geymdi alls konar hluti
sem sniðugt var að föndra úr.
Hún var mjög hugmyndarík og
kom oft með alls kyns lausnir á
hvernig hægt væri að gera hlut-
ina, sem voru kannski voða ein-
faldar þegar hún benti manni á
þær. Hún las mikið og ósjaldan
dró hún fram eitthvað áhugavert
sem hún hafði klippt út úr blöð-
um til að sýna manni. Henni
fannst mikilvægt að tala fallega
íslensku og fannst alltaf leiðin-
legt að heyra okkur segja að
eitthvað væri ógeðslega gott eða
geðveikt fallegt. Hún sagðist
bara ekki geta skilið hvernig
eitthvað sem væri ógeðslegt
gæti verið gott. Þannig leiðrétti
hún mann oft bara með því að
benda á fáránleikann í hlutun-
um. Amma og afi héldu alltaf
jólaboð á jóladag þar sem fjöl-
skyldan kom saman. Þetta var
eitt af þeim boðum sem ég
reyndi alltaf að komast í ef ég
mögulega gat. Ömmu þótti svo
vænt um að hafa alla fjölskyld-
una samankomna á einum stað.
Það verður skrítið að hittast
næsta jóladag og hún verður
ekki með. Er þó eiginlega viss
um að hún muni sitja með okkur
og brosa yfir þessum stóra og
fallega hópi sem hún á. Hún
amma mín var lítil kona með
stórt hjarta þar sem pláss var
fyrir alla. Hennar verður sárt
saknað.
Innilegar saknaðarkveðjur,
þín dótturdóttir,
Guðrún Sigríður.
Nú kveðjum við elstu systur
okkar, Gyðu, en fyrir aðeins
tveimur mánuðum lést bróðir
okkar Jón.
Við minnumst þeirra beggja
með söknuði.
Gyða var alltaf mjög fé-
lagslynd og þegar hún var ung
stúlka á Eyrarbakka var hún í
skátafélaginu Birkibeinum,
henni fannst skátastarfið mjög
skemmtilegt. Hún tók okkur
yngri systurnar oft með sér í
stutt ferðalög í Þrastarskóg, sem
var mikill uppáhaldsstaður okk-
ar, eða til Þingvalla, og alltaf var
farið í berjamó á haustin.
Gyða og Guðjón maður henn-
ar byggðu sér hús 1949 á næstu
lóð við Steinsbæ, hús foreldra
okkar, og nefndu það Höfn. Þar
bjuggu þau þar til húsið eyði-
lagðist í síðustu Suðurlands-
skjálftum en þá fluttu þau á Sel-
foss. Í Höfn var mikill
gestagangur, alltaf opið hús og
tekið á móti fólki opnum örmum
og gátum við alltaf komið án
þess að gera boð á undan okkur.
Gyða undi sér alltaf vel á
Bakkanum og gott var að vita af
henni þar. Gyða var mikill styrk-
ur foreldra okkar á þeirra efri
árum og einnig lét hún sér annt
um móðurfólk okkar.
Gyða var leikskólastjóri á
Eyrarbakka í mörg ár. Hún var
mjög vinsæl meðal barnanna,
þau heimsóttu hana og kölluðu
hana ömmu.
Þau hjónin sóttu allar sam-
komur sem haldnar voru á Eyr-
arbakka og skemmtu sér hið
besta.
Þau ferðuðust mikið innan-
lands, gengu á fjöll meðan heils-
an leyfði, sérstaklega voru þau
hrifin af hálendinu og alltaf var
hægt að finna nýja staði til að
skoða og dást að.
Gyða stundaði handverk með
eldri borgurum og gaf okkur
systrunum oft fallega hluti sem
hún hafði gert.
Við látum hér fylgja með vísu
sem ort var um Gyðu tveggja
ára.
Gyðríður er glöð í lund,
göfug hringaþilja,
áfram líður ævistund
eftir drottins vilja.
(Sigga Gróa)
Við þökkum Gyðu allar góðu
samverustundirnar.
Systurnar frá Steinsbæ,
Ragnheiður, Marta,
Guðmunda, Sólveig,
Sigrún og fjölskyldur.
Góða litla Gyða mín
gefist lánið sanna.
Og svo hljóttu heillin mín
heiður guðs og manna.
Þessa vísu orti faðir Gyðu,
Sigurður Jónsson trésmiður frá
Eyrarbakka, staddur í Sand-
gerði í febrúar árið 1930. Þá er
Gyða aðeins sex mánaða gömul.
Þarna er stoltur faðir að senda
ljóð til litlu dóttur sinnar. Orð
hans hrifu heldur betur, Gyða
var lánsöm kona, sem ung giftist
honum Gauja sínum og áttu þau
saman þrjár mannvænlegar
dætur: Regínu, Ingileif og Mar-
gréti. Í þau 27 ár sem ég hef um-
gengist þessi heiðurshjón hef ég
aldrei heyrt þau segja styggð-
aryrði hvort við annað. Á langri
vegferð virtist aldrei hafa fallið
ryð á ást þeirra hjóna og var
gaman að gleðjast með þeim í
demantsbrúðkaupi þeirra fyrir
nokkrum árum. Frá þeim er
kominn stór og glæsilegur ætt-
bogi sem allir gætu verið stoltir
af og það voru þau svo sann-
arlega og nutu mikillar ástar og
væntumþykju niðja sinna.
Það er sárt fyrir systurnar frá
Steinsbæ að missa elstu systur
sína hana Gyðu þar sem ekki eru
nema tveir mánuðir síðan þær
kvöddu einkabróður sinn, Jón
Sigurðsson. En það er huggun
harmi gegn að þau systkinin eru
þó saman núna í Sumarlandinu
og ég veit að umræðurnar hjá
þeim eru skemmtilegar eins og
alltaf. Líklega rætt um æskuna á
Eyrarbakka og gömlu góðu dag-
ana í Steinsbæ þar sem þau áttu
góða æsku. Það er á hreinu að
hjá þeim hafa orðið fagnaðar-
fundir og mikið spjallað enda
bæði vel fróð og stálminnug svo
að af bar. Hann Gaui okkar hef-
ur misst mikið, hversu mikið veit
hann best sjálfur. En við hin vit-
um að hann hefur misst frábæra
eiginkonu sem var hans besti
vinur og lífsförunautur. Gyða
var einstaklega falleg kona bæði
að utan sem innan. Enginn efast
um að dætur hans og allir niðj-
arnir halda vel utan um Gauja á
þessum erfiðu tímum sem í hönd
fara. Elsku Gaui minn, Regína,
Inga og Magga og aðrir ætt-
ingjar Gyðu, ég sendi ykkur
innilegar samúðarkveðjur og
megi allir englar himins hjálpa
ykkur í sorg ykkar.
Ingunn J. Óskarsdóttir.
Gyðríður
Sigurðardóttir
✝ Auður HelgaIngvarsdóttir
fæddist að Lax-
árnesi í Kjós 13.
júní 1935. Hún lést
á Borgarspít-
alanum 24. maí
2012.
Foreldrar henn-
ar voru Bjarni
Ingvar Jónsson, f.
1.4. 1901, d. 1981
og kona hans Úr-
súla Þorkelsdóttir, f. 23.12.
1899, d. 1994. Systkini: Fjóla
Svandís, f. 6.6. 1930, d. 1970. Jó-
hannes, f. 17.3. 1932, d. 1947,
Ólafur, f. 23.5. 1933, Þrúður
Svanrún, f. 11.11. 1943.
Auður giftist Sigurði Jó-
hannssyni, f. 22.12. 1930. Þau
slitu samvistum. Börn þeirra
eru 1) Ingibjörg Úrsúla, f. 17.1.
1957, gift Walter Marteinssyni,
f. 4.9. 1956. Börn þeirra Auður
og Magni Þór. 2) Bjarni Ómar, f.
25.5. 1958, giftur Helle Olsen.
Þau slitu samvistum. Þeirra
börn eru Kristine og Emilie. 3)
Edda, f. 27.12. 1960, í sambúð
með Guðmundi
Marvin Sigurðs-
syni. Þeirra börn
eru Eva Rún,
Sunna Úrsúla og
Ingvar Marvin. 4)
Eggert Sigþór, f.
4.7. 1962, börn hans
eru Eyrún, móðir
hennar er Hrefna
Friðriksdóttir og
Apríl Auður, móðir
hennar er Helga
Arnfríður Haraldsdóttir. Barna-
barnabörnin eru fjögur.
Auður var virk í Rithöfunda-
sambandinu. Hún var ung byrj-
uð að gera vísur og voru þær
systur virkar í þeirri iðju og
sátu margar stundir við borð-
stofuborðið heima. Seinna meir
þegar báðar voru orðnar hús-
mæður fóru mörg ljóðabréfin
milli þeirra. Eftir Auði liggja
ljóðabækur og skáldsögur.
Einnig orti hún erfiljóð mörg og
svo var hún lagtækur smásagna-
höfundur.
Útför Auðar Helgu hefur far-
ið fram í kyrrþey.
Nú ert þú farin og fórst of
fljótt en ég náði samt að segja
„ég elska þig mamma“, á móti
sagðir þú lágt „ég elska þig
líka“.
Á vorin þegar búið var að
marka lömbin sem jörmuðu
sárt, með blóðug eyru, söngst
þú fyrir þau sem lítil stúlka í
sveitinni. Og seinna í Borgar-
nesi sem þú byggðir bú, með
Auðarbörnin fjögur. Þú spilaðir
á gamalt orgel og við sungum
kvæði og ljóð, sem ég man enn.
Það var hljómlist í kring um þig
og til að létta þér sporin raul-
aðir þú oft með sjálfri þér. Hef
nú lært það líka mamma mín,
að söngur og músík létta sporin
um æviveg.
Alltaf var skjól undir þínum
væng fyrir ungana þína, sem
þóttust vera fleygir. Og seinna,
þegar ellikerling var að hrella
þig, gerðir þú grín og með
þrjósku barðistu áfram.
Nú þegar leiðarlokum er náð
þá, hvíl í friði mín elsku vina.
Sumarlandið bíður og við hitt-
umst þar.
Þín eigngjarna dóttir,
Edda.
Æ, ekki hélt ég að það væri
svona stutt til þíns skapadæg-
urs systa mín. Þú varst nýflutt í
Hafnarfjörðinn og laus við 4.
hæðina í Kópavoginum. Þessir
dagar hafa verið erfiðir, en allt
hefur sinn tíma og lífsbókin þín
hefur snögglega lokast. Ég
minnist allra samverustunda
sem við höfum átt saman. Við
komum oft til þín í Borgarnes,
fjölskyldan, og það var alltaf
tekið á móti okkur með rausn
og smá spádómum. Síðan þegar
þú fluttir í borgina var margt
brallað skemmtilegt. Ættarmót
og fjölskylduútilegur að Laxár-
nesi, safnað í bálköst í fjörunni,
sungið og trallað. Sumum Kjós-
aringum fannst þetta róman-
tískt. Þú með gítarinn þinn og
stjórnaðir söng með myndar-
brag. Á þorranum var svo hóað
saman í blót og þar var troðið
upp með leikrit og annáll síð-
asta árs var lesinn. Seinni árin
höfum við svo reynt að fara
þegar Kjósardagurinn var hald-
inn. En nú er komið að leiðar-
lokum. Ég sé ykkur, þig og
Fjólu í anda. Sitja á kaffihúsinu
á-ja himnum, þig íbyggna á
svip, hrærandi í kaffibollanum
og Fjólu með sitt spaugsama
bros á vörum. Ég ímynda mér
að ein og ein vísa verði til, kíkt
verði í bolla og sennilega spáð í
spilin ef spádómsgáfan kemur
upp. En nú er skarð fyrir skildi
en öll él birtir upp um síðir. Ég
læt svo fylgja hér jólavísu eftir
þig þó að komið sé vor.
Sonurinn drottins, frelsarinn fríði,
með friðinn og ljósið sitt kominn er
nú.
Færir hann gjafir landi og lýði,
Lýsir upp hjörtun með kærleika og
trú.
(A.I.)
Bestu þakkir fyrir allt og
allt.
Þín litla systir,
Þrúður (Þrúða).
Auður Helga
Ingvarsdóttir
Sendum
frítt
hvert á
land
sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is