Morgunblaðið - 21.09.2012, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. SEPTEMBER 2012
✝ Níels Frið-bjarnarson
fæddist á Siglufirði
7. september 1918.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnuninni
á Siglufirði 7. sept-
ember 2012. For-
eldrar hans voru
hjónin Friðbjörn
Níelsson, fæddur á
Halllandi á Sval-
barðsströnd 17.
janúar 1887, kaupmaður og síð-
ar bæjargjaldkeri á Siglufirði,
d. 13. október 1952, og Sigríður
Stefánsdóttir, fædd 21. júní
1895 á Krakavöllum í Fljótum,
húsmóðir á Siglufirði, d. 2. júní
1987. Níels var elstur sex systk-
ina. Hin eru Kjartan, fæddur 23.
nóvember 1919, látinn 29. apríl
2003, Anna Margrét, fædd 15.
ágúst 1921, Stefán, fæddur 16.
júlí 1928, Kolbeinn, fæddur 3.
október 1931, látinn 11. júní
2000 og Jóhann Bragi, fæddur
30. nóvember 1935, látinn 12.
júní 1990.
Níels kvæntist 3. ágúst 1953
Önnu Margréti Guðleifsdóttur
frá Móskógum í Fljótum, f. 14.
október 1916, d. 24. mars 2003.
Hún var dóttir Guðleifs Jóns-
sonar frá Fjalli í Sléttuhlíð og
a) Ólafur Örn, f. 25.5. 1964, son-
ur Gunnar Steinþór, f. 20.3.
1998, og Anna Margarita, f.
15.11. 2007.
Ólafur ólst upp að miklu leyti
hjá Níelsi og Margréti. b) Pál-
ína, f. 16.5. 1968, dóttir Ugla
Huld Hauksdóttir, f. 31.7. 1989.
c) Júlía Þórunn, f. 22.11. 1982,
dætur Agla Rut, f. 7.9. 2006,
Njála Rún, f. 7.9. 2006.
Níels ólst upp á Siglufirði.
Stundaði nám við Gagnfræða-
skóla Siglufjarðar. Þaðan lá
leiðin til náms í Reykjavík og út-
skrifaðist hann með versl-
unarpróf frá Verslunarskól-
anum í Reykjavík. Á
skólaárunum í Reykjavík stund-
aði hann fimleika og var í sýn-
ingarflokki með ÍR og einnig
með norðlenskum sýningarhópi
eftir að heim kom. Næstu árin
eftir að hann útskrifaðist úr
Verslunarskólanum vann hann
við verslunarstörf á Siglufirði
en lengstan starfsaldur átti
hann í Útvegsbankanum á Siglu-
firði. Auk þess kenndi hann um
árabil bókfærslu við Gagn-
fræðaskólann og Iðnskólann á
Siglufirði.
Níels var mikill útivist-
armaður og náttúruunnandi.
Hann var einnig mikill bridsspil-
ari og keppnismaður í þeirri
íþrótt og heiðursfélagi Brids-
félags Siglufjarðar.
Útför Níelsar verður gerð frá
Siglufjarðarkirkju í dag, 21.
september 2012, og hefst at-
höfnin kl. 14.
Guðrúnar Halldórs-
dóttur frá Bjarn-
argili í Fljótum.
Börn Níelsar og
Margrétar eru: 1)
Guðrún Þóranna, f.
á Siglufirði 18.12.
1953, maki Sig-
urður Kjartan
Harðarson, f. á Dal-
vík 16.5. 1952, börn
þeirra: a) Anna
Margrét, f. 17.12.
1974. Börn hennar eru Sylvía
Björk, f. 30.0
6. 1991, unnusti Ragnar Þor-
steinn Sigurðarson, 14.9. 1991,
og Sif, f. 7.4. 1998. b) Guðjón
Orri, f. 12.5. 1984. c) Sunna
Berglind, f. 29.1. 1992. d) Freyja
Sólrún, f. 18.6. 1994. 2) Frið-
björn Níelsson, f. á Siglufirði
23.12. 1954, börn hans eru: a)
Rannveig Björk, f. 11.10. 1976,
maki Arnar Már Einarsson, f.
6.8. 1975, barn þeirra Kristján
Daði, f. 13.11. 2002. b) Níels
Friðbjarnarson, f. 18.1. 1984,
barn hans Vala Ósk, f. 9.8. 2008.
Fyrir átti Margrét dótturina
Ólöfu Margréti Ólafsdóttur, f. á
Þrastarstöðum í Sléttuhlíð 5.6.
1944, maki Jón Torfi Snæ-
björnsson, f. í Hólshúsum í Eyja-
firði 27.5. 1941, börn þeirra eru:
Nægjusemi, hófsemi, hóg-
værð … Þessi orð og ámóta lýs-
ingar komu mér hvað fyrst í hug á
þagnarstund er ég settist niður til
að setja á blað hugleiðingar um
fóstra minn og seinni mann Mar-
grétar ömmu minnar, sem ég ólst
upp hjá á Siglufirði. Og vera má
að einmitt orð í þessa veruna lýsi
afa hvað best ef ég þekki rétt. En
afa fylgja einnig önnur orð, sem
kannski hafa á sér ögn verald-
legri blæ eins og: ábyrgð, sam-
viskusemi, vandvirkni …
Ég ætla mér ekki þá dul að lýsa
manninum í eitt skipti fyrir öll né
þaðan af síður að koma með ein-
hverja konkret niðurstöðu um
það hvernig maður hann var. En
eitt er víst að Níels afi var með
sérstæðari mönnum, sem ég hef
kynnst um dagana. Og því meir
sem ég brýt heilann um þennan
hæga og prúða edilonsmann kem-
ur mér í hug Bókin um veginn
með heimspeki kyrrðarinnar sem
aðalinntak. Afi starfaði nefnilega í
hljóði og barst ekki á. Alla tíð skil-
aði hann sínum tímum með kurt
og pí.
Kannski er það þversagna-
kennt að maður svo frábitinn öllu
veraldarvafstri sem afi sannar-
lega var skuli hafa starfað lung-
ann úr ævinni í hinu háa musteri
Mammons við Aðalgötu við að
telja peninga daginn út og inn.
Það var vettvangur hans og sú
hlið sem blasti við públikum. En
bakhliðin á skildingi hans var
engu að síður sjálf náttúran, jurt-
irnar, fuglarnir og annað þar
fram eftir götunum. Hann hélt
sjálfur hænsn með kvinnu sinni
heima í Grundargötu. Það eru
skemmtilegustu fuglar sem ég
veit um. Hann var vanur að koma
inn í stofu í sloppnum sínum með
litlu ungana í tágakörfu eða
pappakassa með dagblöðum á
botninum að sýna okkur, en að-
eins í smástund svo hænan og fið-
urféð allt færi ekki að örvænta.
Það voru afskaplega ánægjulegar
stundir og eru með elstu minn-
ingum tengdum afa.
Ég minnist þess einnig að hann
sótti hverja teikniblokkina á fæt-
ur annarri inn í skrifborð sitt og
líka stafrófsarkir, sem ég klippti
sundur og krotaði á. Þegar ég óx
úr grasi hjálpaði hann mér með
heimanámið og var ekki vanþörf
á. Ég er hræddur um að það verði
að skrifast á tossaskap minn og
tregnæmi að fyrir kom að bless-
aður karlinn, þessi mikli róleg-
heitamaður, stökk upp á nef sér
og strokaði reiðilega út vitleys-
una, sem vall úr mér. En hann gat
líka haft gaman af vitleysunni og
hlegið að henni eins og þegar
hann var að hlýða mér yfir kvæð-
ið Ísland þar sem ég sagði:
„manndrápin best“ í stað: mann-
dáðin best. Þessi einkakennari
minn og mikli nákvæmnismaður
kenndi einnig bókfærslu í stunda-
kennslu í iðnskólanum á kvöldin
og gagganum á morgnana. Í
gamla daga var bankinn ekki opn-
aður fyrr en klukkan tíu. Ég man
einu sinni eftir því að þessi stund-
vísi maður varð fyrir þeirri ógæfu
að sofa yfir sig. Hann rauk upp
með andfælum og stökk af stað án
þess að bragða vott né þurrt.
Hann mátti ekki vamm sitt vita.
Ólafur Jónsson.
Meira: mbl.is/minningar
„Að baki lífsins bíður dauðans vetur;
á bak við hann er annað vor, sem get-
ur,
látið oss ganga aftur æskuspor.“
(Jakob Jóh. Smári)
Níels, bróðir minn, var hlé-
drægur maður og hógvær. Ekk-
ert var fjær honum en að trana
sér fram. Á bak við hógværð hans
bjó heilsteyptur persónuleiki,
fjölfróður, hjálpsamur, orðhepp-
inn og skemmtilegur.
Minningabrotin eru mörg.
Hann var frábær námsmaður,
bæði í Gagnfræðaskóla Siglu-
fjarðar og Verzlunarskóla Ís-
lands. Hann las námsefni með
yngri systkinum, börnum og
barnabörnum sínum. Hann var
útivistar- og líkamsræktarmaður
á yngri árum og var í sýningar-
flokkum í áhalda- og fimleikum,
bæði á námsárunum í Reykjavík
og heima í Siglufirði. Fjallgöngur
vóru hluti af lífsstíl hans og hann
gekk á öll Siglufjarðarfjöll árum
saman. Hann var drátthagur en
lagði þá list á hilluna allt of
snemma. Hann var góður brids-
spilari og lengi virkur í Brids-
félagi Siglufjarðar. Hann kenndi
bókfærzlu við Gagnfræða- og Iðn-
skóla Siglufjarðar. Síðast en ekki
sízt var hann Baukur (gælunafn) í
Útvegsbankanum, en þar starfaði
hann áratugum saman við góðan
orðstír.
Níels var gæfumaður. Kona
hans, Margrét Guðleifsdóttir, var
einstök gæðamanneskja, sem við,
ættmenn hans, virtum og þótti
mjög vænt um. Börn þeirra
hjóna, Ólöf, Guðrún og Friðbjörn,
reyndust honum fágæta vel, ekki
sízt þegar fylgikvillar ellinnar
sögðu til sín. Starfsfólk Sjúkra-
húss Siglufjarðar sýndi honum al-
úð og hlýju, sem seint verður full-
þakkað.
Við, systkinin sex, litum til
Níelsar sem oddvita systkina-
hópsins, barna Sigríðar Stefáns-
dóttur og Friðbjarnar Níelsson-
ar. Nú er hann genginn. Hefur
klifið sitt ævifjall og gengur inni í
vorið handan vetrarins. Hann lézt
á 94. afmælisdegi sínum, sáttur
og saddur lífdaga. Hann verður
lagður í moldarfaðm fjarðarins
þar sem hann fæddist, ólst upp og
átti heima í til hinztu stundar.
Hann er kvaddur með virðingu og
þakklæti. Megi Níels, bróðir
minn, eiga góða heimkomu þar
sem birtan, fegurðin og kærleik-
urinn ráða ríkjum.
Níels hann var tryggðatröll
og traustur allt frá vöggu.
Háreist Siglufjarðarfjöll
faðma hann og Möggu.
Stefán Friðbjarnarson.
Daginn líður óðum á,
okkar hallar göngu.
Austurfjöllin eru blá
orðin fyrir löngu.
(Grímur Sigurðsson)
Raunveruleikinn í þessari fal-
legu stöku blasir við mér, gamalli
konu, sem er að reyna að finna
falleg kveðjuorð til bróður síns,
Níelsar. Hann lést á Sjúkrahúsi
Siglufjarðar 7. sept. sl., á nítug-
usta og fjórða afmælisdegi sínum.
Hann var alltaf mikill nákvæmn-
ismaður. Hann var elstur okkar
sex systkina. Við ólumst upp í
húsi foreldra okkar við Vetrar-
brautina, sem var næsta hús aust-
an við gömlu kirkjuna á Eyrinni
og sunnan við barnaskólann á
Skólabalanum. Heimilið var
mannmargt og glaðvært. Níels
bróðir minn var alltaf ljós í húsi.
Eðlislæg prúðmennska hans og
hógværð var snemma auðsæ og
reynd. Hann var skemmtilega
glettinn. Hann hækkaði ekki
róminn né kallaði fram í samræð-
ur, en átti til, þegar færi gafst, að
lauma að snjöllum og markviss-
um athugasemdum, sem voru í
minnum hafðar. Níelsi var létt um
nám og eftir gagnfræðanám á
Siglufirði fór hann í Verzlunar-
skóla Íslands og lauk honum á
tveimur árum.
Hann er fróður höfðinginn.
Hann er hljóður, varfærinn.
Hans er hróður ósvikinn.
Hann er góður bróðir minn.
Níels var ungur fær í fimleik-
um. Hann var í sýningarflokki
með ÍR á Verzlunarskólaárunum.
Hann gekk mikið á fjöll, var
fjallageit, ef svo má segja. Einu
sinni þegar hann heimsótti mig til
Vestmannaeyja skrapp hann út
einn morguninn. Þegar hann kom
inn aftur sagði hann: „Nú er ég
búinn að fara upp á Heimaklett.
Þetta er beljuvegur.“ Löngu,
löngu seinna sagði hann við mig í
síma: „Nú er ég hættur að ganga
á höndunum.“ Þá var hann 81 árs!
Býsna ungur fimum fót
fór um klungur, urð og grjót.
Óttast bungur ekki hót,
aldrei þungur upp í mót.
Níels var mikill náttúruunn-
andi og mjög fróður um grös og
jurtir og hinn mesti fuglavinur.
Hann átti margar góðar stundir
við þessi áhugamál sín.
Ásar lágir, berin blá,
blóm og strá og fuglar smá
yndi ljá þeim að vill gá
una hjá og notið fá.
Eginkona Níelsar var Margrét
Guðleifsdóttir, ættuð úr Skaga-
firði. Þau áttu heimili sitt á
Grundargötu 16, Siglufirði. Segja
má að litla húsið á Grundargöt-
unni hafi staðið um þjóðbraut
þvera. Þangað vorum við alltaf
velkomin, brottfluttir ættingjar
og vinir – og ótrúlega margir áttu
hjá þeim athvarf og stuðning.
Margrét, mágkona mín, var fund-
vís á málsbætur fyrir þá sem á
var hallað. Hún hafði rétt fyrir
sér. „Hitt var alltaf hundraðfalt,
sem hjartað galt úr sjóði.“ (EB)
Margrét átti við veikindi að stríða
síðustu árin. Níels annaðist hana
af alúð, fyrst heima, síðan á
sjúkrahúsi. Nágranni sagði mér
að stilla mætti klukkuna eftir
honum þegar hann fór daglega að
heimsækja Möggu sína á sjúkra-
húsið, reyndar studum tvisvar
suma dagana. Ég trúi því. Mar-
grét lézt 2003. Nokkurn tíma eftir
það bjó Níels einn á Grundargöt-
unni, flutti síðan í íbúð fyrir aldr-
aða í Skálahlíð, en síðustu árin
dvaldi hann á sjúkradeild Heil-
brigðisstofnunar Fjallabyggðar.
Heilsu Níelsar fór mjög hrakandi
síðustu mánuði og auðséð að
hverju dró. Þegar hann kvaddi á
afmælisdaginn sinn held ég að
það hafi verið þreyttur maður og
sáttur sem fór til feðra sinna.
Að lokum langar mig til að
beina orðum mínum til barna
hans, Ólafar Margrétar Ólafs-
dóttur, Guðrúnar Þórönnu og
Friðbjarnar Níelssonar. Sem og
til elzta barnabarns hans, Ólafs
Jónssonar, sem ólst að mestu upp
hjá ömmu sinni og afa og var elsk-
ur að þeim. Mér þykir vænt um
ykkur og tel að þið berið foreldr-
um ykkar og heimili fagurt vitni.
Ég votta ykkur og fjölskyldum
ykkar samúð okkar hjóna og flyt
ykkur samúðarkveðjur frá sonum
mínum, Atla, Kjartani og Gísla,
og þeirra fólki. Við eigum öll góð-
ar minningar um góðan mann.
Anna Friðbjarnardóttir.
Níels
Friðbjarnarson
af reiknað með brosi, knúsi og
samveru. Oftar en ekki skrapp afi
með okkur að kíkja á hestana,
farið var í heita pottinn í góðu
veðri og leigð vídeóspóla sem allir
gátu horft á saman um kvöldið.
Þegar amma bauð okkur svo
góða nótt fyrir svefninn notaði
hún alltaf sömu orðin, og finnst
okkur við hæfi að kveðja hana
með þeim nú.
Góða nótt, elsku amma, og
megi góði Guð og englarnir vaka
yfir þér í nótt.
Helga Sigríður,
Jósep Birgir,
Margrét Þórhildur.
Þegar ég sit hér og hugsa til
baka um Möggu hans Jobba föð-
urbróður rifjast upp margar
minningar. Magga hefur alltaf
verið hluti af lífi okkar systkin-
anna og það verður afar tómlegt
að hafa hana ekki lengur á meðal
okkar. Hún var hrókur alls fagn-
aðar, hörkudugleg og jákvæð
kona. Hún var falleg, snaggara-
leg og létt á fæti. Hún var af-
bragðs kokkur og góð heim að
sækja. Hún var frá Hjalteyri og
oft barst sá staður í tal þegar við
hittum hana í gegnum árin.
Hjalteyri var henni hugleikin og
sýndi hún henni ætíð mikla
tryggð.
Ég man fyrst eftir henni í hús-
inu hennar ömmu Karólínu í
Skipasundi 36 þar sem pabbi og
Jobbi, yngri bróðir hans, bjuggu í
kjallaranum um tíma ásamt kon-
um sínum og elstu börnum sín-
um. Hvor fjölskyldan hafði eitt
herbergi til umráða og allir
deildu saman eldhúsi og baðher-
bergi. Það var þröngt um okkur
en við krakkarnir vorum gjarnan
úti að leika á meðan feðurnir fóru
í vinnuna og mæðurnar sáu um
heimilisstörfin á milli þess sem
var spjallað, hlegið og kaffisopi
drukkinn. Árin liðu og fjölskyld-
urnar tvær stækkuðu en héldu
hópinn alla tíð. Jobbi og Magga
bjuggu í Garðabæ og Hafnarfirði
en einnig nokkuð lengi úti á landi.
Aldrei slitnaði þó þráðurinn á
milli fjölskyldna okkar og öll
tækifæri notuð til að hittast og
njóta samverunnar. Við systkinin
eigum góðar og ógleymanlegar
minningar um þau hjónin, okkar
ástkæra föðurbróður og yndis-
legu konuna hans. Foreldrar
okkar létust bæði árið 2000 og
Jobbi lést í ágúst 2006 en Magga
fylgdist ætíð með okkur systkin-
unum bæði úr fjarlægð og þegar
eitthvert okkar hitti hana og
spurði hún alltaf um hópinn og
fjölskyldur þeirra. Hún var stál-
minnug og þrátt fyrir þrálát veik-
indi á seinna æviskeiði hennar lét
hún þau aldrei aftra sér og gerði
minna úr en við gerðum okkur
grein fyrir. Hún fór allra sinna
ferða á eigin bíl og mætti ásamt
Stellu föðursystur okkar í stúd-
entsveislu Hallbergs Brynjars,
sonar Kötu, í júní sl. okkur til
mikillar gleði sem þar vorum,
þótt hún þekkti ekki hverfið og
leiðin væri löng.
Það voru margar ánægjulegar
stundir við spjall og hannyrðir
sem ég átti með henni á Drafn-
arvöllunum þegar ég kom við hjá
henni á leið í eða frá vinnu. Sér-
staklega þótti mér vænt um sam-
verustundir með henni, Stellu og
Ellý frænku. Við Kata systir
komum við hjá henni um miðjan
ágúst sl. á leið okkar vestur á firði
og það kom ekki annað til greina
en að þiggja matarbita og kaffi-
sopa svo við legðum ekki svangar
af stað. Hún var hress og leit
mjög vel út eftir að hafa nýlega
lent inni á sjúkrahúsi og fengið
meðferð við hjartaveikindum sín-
um. Hún var bjartsýn á fram-
haldið, sagðist ekki hafa liðið
svona vel lengi og hlakkaði til
komandi tíma.
En stundin hennar er nú kom-
in og trúum við því að hún sé hjá
Jobba sínum og þau fylgist með
okkur öllum. Við systkinin og
fjölskyldur þökkum henni sam-
fylgdina og vottum börnum,
tengdabörnum, afkomendum og
öllum öðrum aðstandendum og
vinum innilega samúð okkar.
Fyrir hönd Stekkjarflatarættar-
innar,
Sigrún Bryndís
Gunnarsdóttir.
Magga systir, stóra systir móður
minnar, er farin. Sem barn velti
ég því fyrir mér hvort það væri
viðeigandi að ég kallaði móður-
systur mína alltaf Möggu systur
eins og um mína eigin væri að
ræða. Hugsaði þetta fram og til
baka og komst að þeirri niður-
stöðu að Magga systir væri bara
Magga systir og þannig hefur
það alltaf verið.
Magga var stóra systir með
stórum staf, hún var elst af sex
systkinum, 10 árum eldri en móð-
ir mín og eina systir hennar.
Magga sagði mér hve einlæglega
glöð hún var þegar mamma
fæddist, loksins fékk hún systur
eftir að hafa eignast þrjá bræður
í röð. Væntumþykja hennar til
litlu systur var augljós og viðvar-
andi. Allt frá byrjun passaði hún
upp á hana og reyndi að verja
hana fyrir ágangi heimsins. Litla
systir lét sér bara ekki segjast og
fór sínar eigin leiðir. Sem von var
leist stóru systur ekkert á þegar
ungur maður kom á jeppa til
Hjalteyrar gagngert til að heim-
sækja barnunga litlu systur og
reyndi hvað hún gat að sporna við
þessu ótímabæra sambandi. Ár-
angurinn var rúmlega 50 ára far-
sælt hjónaband foreldra minna
og gátum við oft hlegið að því
hvernig Magga tók fyrst á móti
mági sínum. Systrasambandið
var sterkt og deildu þær áhuga á
bókalestri, gáfu hvor annarri allt-
af bækur í jólagjöf og skegg-
ræddu minnst vikulega um bæk-
urnar á náttborðinu. Söknuður
Möggu systur var mikill eftir að
móðir mín dó fyrir rúmum tveim-
ur árum.
Væntumþykja móður minnar á
stóru systur yfirfærðist auðveld-
lega og hjá mér hafði Magga
systir alltaf sérstakan sess. Það
var alltaf eftirvænting í loftinu,
þegar von var á Möggu og fjöl-
skyldu að sunnan. Mamma bak-
aði og lagaði til og við krakkarnir
biðum í spenningi. Henni fylgdi
annar andvari, eitthvað spenn-
andi og framandi. Kannski var
það heimskonulega fasið eða
drottningarnefið eða dönsku
blöðin. Kannski var það bara af
því hún kom að sunnan og hafði
farið með mig á Hressó þar sem
rjómaterturnar voru himinháar.
Á Hressó pantaði hún rúnnstykki
sem var algerlega nýtt hugtak
fyrir sveitastelpu að norðan sem
beið í spenningi eftir að sjá fyr-
irbærið og varð frekar vonsvikin
þegar hversdagsleg brauðbolla
kom á borðið.
Í sumar fórum við dagsferð til
Vestmannaeyja í dásamlegu
veðri. Við fórum að vitja unganna
okkar, dóttur, dótturdóttur og
dótturdótturdætra hennar og
sona minna. Þetta var góður og
dýrmætur dagur. Magga sagði
mér margt frá liðinni tíð, frá
Hjalteyri og horfnu fólki. Húm-
orinn var á sínum stað, augun
kvik og sprelllifandi. Hún hafði
orð á hve ótrúlega heppin hún
væri með heilsuna og óskaði sér
að hún færi áður en hún yrði
ósjálfbjarga.
Í dag kveð ég með þakklæti
Möggu systur, óvenjulega glæsi-
lega 80 ára konu. Fyrir mér er
hún fyrirmynd, svona væri ég til í
að vera 80 ára, elegant, sjálfstæð
og félagslynd. Það verður ekki
endilega auðvelt að ná þessu
markmiði en það er vel þess virði
að reyna. (Veit samt ekki alveg
hvort ég er til í að vatnsblanda
bæði kaffi og vín.)
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar og allra sem
sakna.
Þórhildur Sveinsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Margréti Kristínu Þór-
hallsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR