Morgunblaðið - 16.11.2012, Page 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2012
✝ Ólafur ÓskarAngantýsson
fæddist á Flateyri
við Önundarfjörð
30. apríl 1953.
Hann andaðist á
heimili sínu, Þor-
finnsgötu 6, 6. nóv-
ember 2012.
Foreldrar hans
voru Angantýr
Guðmundsson skip-
stjóri, f. 1. júlí 1916,
d. 21. maí 1964 og Arína Þór-
laug Íbsensdóttir ritari, f. 11.
september 1923, d. 14. október
1994. Systkini Ólafs eru: a. Íb-
sen Angantýsson fyrrverandi
skipstjóri, f. 3. október 1941,
kvæntur Huldu Guðmunds-
dóttur, b. Bára Angantýsdóttir
fyrrverandi bankastarfsmaður,
inen og þau eiga tvær dætur,
Miranda Ingrid Arína og Alva
Björk.
Ólafur Óskar útskrifaðist frá
Menntaskólanum við Tjörnina
1973. Á árunum 1975-1978
starfaði hann við myndblöndun
og lýsingu í myndveri Sjón-
varpsins. Hann hóf nám í fjöl-
miðlafræði frá Stockholms Uni-
versitet árið 1978 og útskrifað-
ist sem fil.kand. 1985. Á árunum
1985-1990 vann hann sem dag-
skrágerðarmaður fyrir Ríkis-
útvarpið, skrifaði stakar grein-
ar og greinaflokka í hin ýmsu rit
um kvikmyndir og fjölmiðla, en
starfaði jafnframt sem kennari
við fjölbrautaskólann Flensborg
í Hafnarfirði og hjá Náms-
flokkum Reykjavíkur. Hann hóf
störf hjá Iðntæknistofnun Ís-
lands sem seinna varð Nýsköp-
unarmiðstöð Íslands árið 1990
og vann þar til dauðadags.
Útför Ólafs Óskars fer fram í
Guðríðarkirkju í Grafarholti í
dag, 16. nóvember 2012, og
hefst athöfnin kl. 13.
gift Einari Sig-
urgeirssyni, c. Auð-
ur Angantýsdóttir
hjúkrunarfræð-
ingur, d. Haukur
Angantýsson efna-
fræðingur sem er
látinn, e. Guðrún
Angantýsdóttir
framhaldsskóla-
kennari, gift Viðari
Má Matthíassyni.
Uppeldissystir
Ólafs Óskars var Soffía Jóna
Vatnsdal Jónsdóttir sem er lát-
in.
Ólafur Óskar giftist árið 1978
Álfheiði Kristveigu Lárus-
dóttur. Þau skildu og áttu son-
inn Styrmi Þór Ólafsson, f. 16.
ágúst 1981. Sambýliskona
Styrmis er Sandra Ingrid Pentt-
Sólin skín inn um stofuglugg-
ann og veitir yl og birtu inn í litlu
stofuna við Þorfinnsgötu 6. Fugl-
arnir syngja í trjánum fyrir utan.
Hálflesin bók liggur á sófaborð-
inu og gleraugu þar við hlið. Það
er notalegt að sitja í stofunni.
Hér ríkir friður. Það er eins og
Óli bróðir hafi rétt skroppið frá,
en því miður er hann farinn.
Óli óx úr grasi og átti góða
bernsku. Hann var á sumrin hjá
þeim Indíönu Eyjólfsdóttur og
Gissuri Friðbertssyni á Suður-
eyri. Það var svo skemmtilegt að
heyra hann segja frá hvernig all-
ir krakkarnir í þorpinu léku sér
saman á kvöldin. Frásögnin var
svo lifandi að í huganum var
hlustandinn kominn í leikinn með
þeim.
Á unglingsárum var Óli til sjós
öll sumur með bræðrum sínum,
þeim Íbsen og Hauki. Á mennta-
skólaárunum var hann bæði á
síldveiðum í Norðursjó með Íb-
sen og með Hauki á Ísafoldinni.
Á síðasta ári í menntaskóla
kynntist hann Álfheiði Lárus-
dóttur og fluttu þau fljótt saman.
Óli útskrifaðist úr Menntaskól-
anum við Tjörnina árið 1973.
Hann hóf nám í viðskiptafræði,
en 1975 starfaði einnig hjá Sjón-
varpinu. Hann hafði mikinn
áhuga á ljósmyndun og tók frá-
bærar myndir sem skreyttu
íbúðina sem var hlýleg þrátt fyrir
lítil efni þeirra. Þau giftu sig 1978
og héldu til Svíþjóðar í nám. Þar
lærði Óli fjölmiðlafræði við
Stokkhólmsháskóla og þar fædd-
ist sonur hans, Styrmir Þór, árið
1981.
Óli kom heim frá Svíþjóð árið
1985. Hann vann sem dagskrár-
gerðarmaður fyrir Ríkisútvarpið,
sem kennari við fjölbrautaskól-
ann Flensborg og hjá Náms-
flokkum og skrifaði bókina
Myndbandaskólinn, handbók um
myndmál kvikmynda. Óli hóf
störf hjá Iðntæknistofnun Ís-
lands, síðar Nýsköpunarmiðstöð
Íslands árið 1990 og vann á
fræðsludeildinni. Óli hefur hann-
að mest af því fræðsluefni sem
stofnunin hefur gefið út. Hann
hafði alla tíð mikinn áhuga á að
innleiða helstu strauma og nýj-
ungar og sinnti starfinu af alúð
og metnaði.
Óli bróðir var hæglátur og
hógvær maður. Sólargeislinn í lífi
hans var sonurinn Styrmir Þór.
Samband þeirra feðga var ein-
stakt og náið. Þeir voru alltaf
nánir félagar. Nú seinustu ár
hefur verið gaman að fylgjast
með Óla sem afa. Hann naut þess
að spjalla við Styrmi, Söndru,
Miröndu og Ölvu litlu á netinu.
Fyrir stuttu varð Miranda fjög-
urra ára. Óli hafði bakað súkku-
laðiköku og skreytt hana með 4
kertum.
Hann stillti kökunni upp fyrir
framan tölvuskjáinn og kveikti á
kertunum. Hann bað Miröndu að
koma nær og blása á kertin. Hún
blés en henni tókst ekki að
slökkva á þeim. Hún kom nær og
blés og blés þar til ljósin á kert-
unum höfðu verið slökkt. Þá var
sunginn afmælissöngur og Óli
skar sneið af tertunni og rétti
henni. Hún rétti fram höndina og
reyndi að ná í kökuna. Þá var
henni ljóst að Óli var ekki í stof-
unni heima hjá henni heldur
langt í burtu. Hann þurfti að
borða kökuna og segja henni
hvernig hún smakkaðist.
Óli gaf hversdagslegum hlut-
um lit og líf. Við sendum Styrmi,
Söndru og litlu telpunum sam-
úðarkveðjur. Við kveðjum Óla
bróður með söknuði en erum
þakklát fyrir öll árin sem við átt-
um saman.
Ibsen, Bára, Auður og
Guðrún Angantýsbörn.
Það bar brátt að. Okkur fannst
í sumar eins og það væru ótal
margar stundir í leik, lestri og
hlátri framundan með afa og litlu
afastelpunum.
Minningarnar frá því í sumar
glitra eins og stjörnur, tærar og
greinilegar lýsa þær í myrkrinu.
Það er alveg sama í hvaða röð
þær koma, þær eru allar bjartar.
Það er svo sárt að kveðja. Minn-
ingarnar eru svo margar með
honum Ólafi. Einni göngu er lok-
ið. Önnur er hafin.
Við berum birtuna saman inn í
framtíðina með litlu stúlkunum,
Miröndu Arínu og Ölvu Björk.
Og litla barninu sem fæðist inn í
desembermánuð. Nýtt ljós. Þær
kveðja afa sinn með djúpri virð-
ingu og söknuði, með okkur öll-
um, fjölskyldu Söndru og Styrm-
is í Stokkhólmi, systrum
Styrmis, Mithru Björk og Elínu
Þóru og föður þeirra, og fjöl-
skyldu minni allri og kærum vin-
um. Eilífðin býr í minningunum.
Megi minning þín lifa, Ólafur.
Hér stilltu guðir streng;
hann struku dægrin blíð;
þann óm til eyrna bar
mér árblær forðum tíð.
Ég nem hann ljósar nú
er nálgast rökkrið svalt.
Svo fer einn dag að flest
mun fullnað, jafnvel allt.
(Þorsteinn frá Hamri)
Með djúpri virðingu sendi ég
systkinum Ólafs og fjölskyldum
þeirra einlægar samúðarkveðjur.
Megi hin eilífa birta lýsa þé,
Ólafur.
Álfheiður Kristveig
Lárusdóttir.
Þær voru óvæntar og óraun-
verulegar fréttirnar að þú værir
farinn. Við vorum að búast við
þeim fréttum að þú værir orðinn
enn ríkari, þ.e. að þriðja afabarn-
ið væri komið í heiminn. En frétt-
unum sem við fengum er erfitt að
trúa.
Óli var hlýr, skemmtilegur og
einstaklega fróður maður. Alltaf
var gaman að spjalla við Óla um
allt milli himins og jarðar. Þegar
kom að fjölskylduboðum var Óli
eimmitt maðurinn sem maður
settist hjá og spjallaði við, helst
um kvikmyndir eða stöðuna í
ensku úrvalsdeildinni í fótbolta.
Þá tókst honum að opna nýjar
víddir á upplifun bóka og kvik-
mynda. Það var til dæmis ein-
staklega skemmtilegt að ræða
við hann eftir að hafa séð kvik-
mynd og horfa svo á hana aftur
og sjá hana í allt öðru ljósi. Enn
betra var að horfa með honum á
kvikmyndina, sjá og skilja svo
miklu meira af henni en maður
hefði annars gert. Eftirminnilegt
var Lord of the Rings-maraþonið
en þá eyddum við heilum degi hjá
Óla frænda og horfðum á Lord of
the Rings en dagurinn endaði svo
á bíóferð á síðustu myndina í þrí-
leiknum.
Óli hafði mjög skemmtilegan
húmor. Eitt dæmi þess var í
brúðkaupsveislu þeirrar næst-
yngstu af okkur, sem haldin var á
sama tíma og úrslitaleikur milli
Manchester United og Barcelona
í Meistaradeild Evrópu í fótbolta.
Sá yngsti af okkur hefur alla tíð
haldið mikið upp á Man. Utd, var
þá að heilsa upp á ættingjana
sem óskuðu honum allir til ham-
ingju með systur hans en þegar
kom að Óla frænda sagði hann:
„Til hamingju með Rooney.“ Þá
var Wayne Rooney, liðsmaður
Man. Utd, nýbúinn að jafna leik-
inn.
Það var alltaf gaman að kíkja í
heimsókn til Óla frænda, alltaf
eitthvað spennandi að gera.
Margar minningarnar eru frá
sumrum en þá var aldrei að vita
hvort Styrmir frændi væri
heima. Þeir feðgar voru stór
partur af okkar uppvaxtarárum.
Óli frændi var mjög duglegur að
kynna okkur heim kvik-
myndanna og stundum voru
hreinlega búnar til stuttmyndir.
„Galdramyndböndin“ stóðu lík-
lega mest upp úr en þar leik-
stýrði Óli frændi og við
frændsystkinin vorum í aðalhlut-
verki. Reyndar var sú næst-
yngsta ekki með í fyrstu mynd-
unum því hún kunni ekki að
galdra, slíkar voru tæknibrell-
urnar.
Það má með sanni segja að
draumaverksmiðja æsku okkar
hafi verið heima hjá Óla frænda
og kunnum við honum margar
þakkir fyrir ótal heimboðin, bara
verst að þau geta ekki verið
fleiri. Hvíldu í friði, elsku frændi.
Logi, Hildur Ýr, Harpa
og Orri Viðarsbörn.
Óli frændi er farinn yfir móð-
una miklu. Hann var okkur allt í
senn föðurbróðir, kennari, ráð-
gjafi og vinur. Við bræður vorum
slegnir þegar fréttir bárust af
skyndilegu fráfalli hans og trúum
þeim varla enn. Eins og þruma
úr heiðskíru lofti og hugurinn
ferðast á ljóshraða aftur í tím-
ann; ritgerðasmíðar, kvikmynda-
gerð, rökræður um alls kyns bók-
menntir, trúarbrögð, vísindi og
pólitík. Óli var hafsjór af visku og
fróðleik og hann kunni þá list að
miðla og gefa af sér. Hann hafði
sérstaka sýn á lífið, svona nokk-
urs konar blöndu af uppskriftum
frá Akira Kurosawa, Richard
Dawkins og Gandálfi gráa. Hann
opnaði nýja heima. Hans áhrif
voru mikil. Hann verður alltaf
með okkur. Við trúum því að
hann sé nú kominn á betri stað
með meiri yfirsýn, þar sem hann
brosir blíðlega yfir þessu öllu
saman, eða eins og Chaplin orð-
aði það: „Lífið er harmleikur í
nærmynd, en gamanleikur séð úr
fjarlægð.“
„Gandálfur: Endir? Nei, ferðalaginu lýkur
ekki hér. Dauðinn er bara annar vegur,
sá sem við verðum öll að ganga. Hin
gráu regntjöld þessa heims dragast frá,
og allt breytist yfir í silfrað gler, og þá
sérðu það.“
(Hringadróttinssaga – J.R.R. Tolkien)
Með söknuði og þakklæti,
Ríkharður Ibsen, Marteinn
Ibsen og Davíð Ibsen.
Fallinn er frá langt fyrir aldur
fram kær æskufélagi okkar og
vinur Ólafur Angantýsson. Kynni
okkar Óla hófust á barnsaldri í
Vogaskóla, þar sem við vorum
allir í sama bekk. Við þrír urðum
fjótlega mjög samrýmdir.
Í hönd fóru hjá okkur
áhyggjulaus ár, allt var að ger-
ast. Bítlarnir og Rolling Stones
komu fram á sjónarsviðið og 68-
kynslóðin varð til. Áhugamálin
mörg. Við vorum heimagangar á
heimili Óla í Goðheimum og gerð-
um við okkur sérstaklega títt um
heimsóknir um kaffileytið á laug-
ardögum, en þá bakaði Arína
mamma hans dýrindis skúffu-
köku. Á þessum árum var Óli
mjög liðtækur í fótbolta, harður
keppnismaður og fylginn sér.
Mikið farið í bíó og Óli var sér-
stakur áhugamaður um kvik-
myndir og dægurtónlist. Að hans
áeggjan lögðum við það á okkur
einn vetur í menntaskóla að vera
í kvikmyndaklúbbi Menntaskól-
ans við Tjörnina og horfa á sí-
gildar myndir gömlu meistar-
anna. Að sýningum loknum var
Óli iðulega uppnuminn af listinni
en við hinir tveir oft hálf depri-
meraðir, enda ekki listrænt
þenkjandi. Óli var eins og far-
fugl, hann hvarf strax eftir að
skóla lauk á Súgandafjörð og síð-
ar gerðist hann síldarsjómaður í
Norðursjónum. Honum var sjó-
mennska í blóð borin og var hann
eftirsóttur háseti, var m.a. á
dansk-íslenska aflaskipinu Ísa-
fold. Þegar hann kom úr Norður-
sjónum hélt hann sig flott með
fulla vasa af peningum og kom
með góðan toll. Litu hann marg-
ar snótir hýru auga, hávaxinn og
spengilegan. Eitt gamlárskvöld
týndum við Óla í Klúbbnum og
náðum við ekki í hann í nokkra
daga. Hafði hann það kvöld
kynnst tilvonandi eiginkonu sinni
og þarna voru örlög hans ráðin.
Margar góðar stundir áttum
við hjá Óla eftir að hann fór að
búa í risholunni á Laugavegi 76.
Á þessum tíma lagði hann stund
á viðskiptafræði en síðar snérist
hugur hans til lista og menning-
ar. Hann hafði næmt listrænt
auga og var mjög músíkalskur.
Eftir starf hjá Sjónvarpinu fór
hann síðar til náms í kvikmynda-
gerð í Svíþjóð. Eftir erfiðan
skilnað flutti Óli einn heim frá
Svíþjóð og var það upp úr því
sem hann fór að draga sig inn í
sína eigin skel. Þá minnkuðu
samskipti okkar við hann og urðu
því miður nær engin síðustu árin.
Þau fáu skipti sem við hittumst
sl. vor, var alltaf eins og við hefð-
um hist deginum áður, hann kát-
ur og reifur. Þegar hann varð 50
ára náðum við með ákveðni að
halda honum góða veislu og varð
hann það kvöld líkur sjálfum sér
eins og hann var á góðri stundu í
gamla daga, röltum við þrír í bæ-
inn og rifjuðum upp gamla daga.
Ólafur var greindur mann-
kostamaður, átti mjög gott með
allan þann lærdóm sem hann
hafði áhuga á, hæglátur, rétt-
sýnn og tranaði sér ekki fram.
Hann var rökfastur um sínar
skoðanir á mönnum og málefn-
um, kátastur og skemmtilegur í
góðra vina hópi. Með þessum
orðum kveðjum við góðan félaga
sem hefur kvatt þetta jarðlíf allt
of snemma.
Við vottum Styrmi syni hans
og fjölskyldu hans og systkinum
Ólafs og fjölskyldum þeirra okk-
ar dýpstu samúð.
Eyþór Björgvinsson
og Ingileifur Einarsson.
Takk Óli:
Fyrir leiðsögnina, stuðninginn
og húmorinn.
Fyrir að vera alltaf þú sjálfur,
hvað sem tautaði og raulaði.
Fyrir að vera sannur fagmað-
ur í öllu sem þú tókst þér fyrir
hendur.
Fyrir sýnina þína, sem var
einstök, á alls konar útfærslur og
framsetningu sem engum öðrum
hefði dottið í hug.
Fyrir að vera beittur, hvass og
skarpur. Takk fyrir að beita þér.
Og svo miklu fleira. Takk fyrir
að gefa þér tíma til að segja mér
til um leturfræði, litapælingar
um hönnun, listir, West Ham
United og um Murakami. Það
var stutt í húmorinn hjá þér og
einlægnina og viljann til að skila
góðu og eftirminnilegu verki.
Takk fyrir að vera eftirminnileg-
ur, Óli.
Ég man sérstaklega eftir þeg-
ar ég kom fyrst til þín með ómót-
aðar hugmyndir að markaðsefni
fyrir Intelscan og hvernig þú
gafst þér tíma til að skoða það út
frá alls konar sjónarhornum sem
mér hafði ekki dottið í hug. Þú
varst með sjónarhorn lista-
mannsins. Takk fyrir listina, Óli.
Fyrir allar pælingarnar. Og takk
fyrir að hrista upp í mér þegar ég
þurfti á því að halda. Þú varst
ekki beint að tipla á tánum með
útpældar skoðanir þínar á fram-
setningu markaðsefnis, byggðar
á margra ára reynslu þinni, ef
maður vogaði sér inn á þann völl
með þér. Það mátti heyra á þér
að þú vildir að ég gerði betur.
Héldi áfram. Að ég ætti ekki að
sætta mig við meðalmennsku.
Ekki gera bara eitthvað og vona
það besta. Hafa metnað. Vaxa.
Stækka.
Ég var að skoða gamla pósta
frá þér þar sem við vorum að
ræða um rithöfundinn Haruki
Murakami og pælingar hans með
tvo heima. Þú varst eitthvað að
velta því fyrir þér af hverju
vatnsbrunnar kæmu svo oft fyrir
í sögunum hans. Alveg dæmigert
að þú skyldir hafa kveikt á þessu,
gúglað og komist að eftirfarandi
(þetta er úr pósti frá þér, laus-
lega þýtt): „Japanir trúa að
þegar þeir deyja fari þeir í aðra
veröld sem þeir kalla „Yomo-no-
kuni“ eða „land næturinnar.“
Margir eru á því að leiðin inn í þá
veröld liggi í gegnum brunna. Í
kvikmyndinni „Akahige eftir
meistara Kurosawa,“ sem gerist
á Edo-tímanum fyrir 150 árum,
kalla nágrannar látins drengs
eftir sál hans í vatnsbrunni
þorpsins. Þau vildu kalla sál hans
aftur úr brunninum og inn í
þennan heim. Sennilega stafar
þessi trú af því að fólk getur
speglað andlit sitt af vatnsyfir-
borði brunnsins. Í dag fáum við
allt vatn úr krana og líklega þess
vegna hefur fólki fækkað sem
trúir þessu.“
Þetta voru nú bara svona
dæmigerðar pælingar frá þér á
venjulegum þriðjudegi. Víðles-
inn, fróður, hjálpfús, alltaf að
skapa og hugsa. Þannig minnist
ég þín, kæri vinur. Ég votta að-
standendum mína dýpstu virð-
ingu. Hvíl í friði.
Auðun Georg Ólafsson.
Þegar ég hóf störf hjá gömlu
Iðntæknistofnun Íslands, til að
sjá þar um tölvumálin, var þar
fyrir meðal annarra hann Ólafur
Angantýsson. Listamaður á sínu
sviði en ekki mikið fyrir tækni-
legan bakgrunn stýrikerfa og
annars í þeim dúr. En þegar
hann fékk tölvu og góðan hug-
búnað var hann manna fyrstur til
að tileinka sér nýjungar og að
láta hugarleikfimi framkalla alls-
konar listaverk í formi auglýs-
inga, umbrots prentverka og
myndbandavinnslu.
En vegna þess að hann hafði
ekki mikinn áhuga á vélbúnaði
hófst mjög fljótlega gott sam-
starf á milli okkar. Hann hafði
sérstaka ánægju af að sjá mig
opna „Command prompt“ og í
kjölfarið að skrifa inn allskonar
skipanir og láta tölvuna gera ein-
hverja dularfulla hluti. Þá
skemmti hann sér konunglega.
Seinna skildi ég betur aðdáun
hans á Lisbeth Salander í þríleik
Stig Larson út frá þessu.
En í gegnum áhuga okkar
beggja á ljósmyndun og öllu er
varðar vinnslu á „video“ í tölvum
náðum við strax vel saman og
nutum báðir góðs af þekkingu
hins og lærðum þar af leiðandi
mikið hvor af öðrum.
Nokkrum mánuðum seinna,
vorið 1998, fékk ég að fara á
landsfrægt myndbandanámskeið
sem Óli hélt á þeim tíma á vegum
fræðsludeildar. Þar lærði maður
að horfa á kvikmyndir. Fyrir-
lestrar hans voru ógleymanlegir
og verkefnavinna undir hans
stjórn eitthvað það skemmtileg-
asta sem ég hef tekið þátt í.
Hann lærði þessi fræði í Svíþjóð
á sínum og hafði mikla ást á því
landi alla tíð.
Þegar „Lord of the Ring“-
myndirnar komu til sýningar
kom í ljós að hann hafði lesið Tol-
kien sundur og saman og gat
frætt okkur hin um öll minnin og
táknin sem erfitt er að koma til
skila í kvikmyndunum sjálfum
þótt þrjár væru og allar langar.
Ég kom oft í heimsókn til Óla,
Ólafur Óskar
Angantýsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda
inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka
og börn, svo og æviferil. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent má senda myndina á netfangið minning@mbl.is og gera umsjón-
arfólki minningargreina viðvart.
Minningargreinar