Morgunblaðið - 16.11.2012, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2012
✝ Sigurður Eyj-ólfsson fæddist
í Neshjáleigu í
Loðmundarfirði 9.
júní 1946. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 9. nóvember
2012.
Foreldrar hans
voru Stefán Eyjólf-
ur Þórarinsson
bóndi, f. 1914, d.
1986 og Sigurlilja Ingibjörg
Einarsdóttir ljósmóðir, f. 1912,
d. 1988. Systkini Sigurðar eru:
Þórhallur, f. 1941, Þórey, f.
1942, Bergþóra, f. 1944, Einar,
f. 1953 og Björgvin, f. 1955.
Árið 1970 kvæntist Sigurður
Margréti Petersen, f. 1947.
Foreldrar Margrétar voru Lau-
ritz Petersen, f. 1906, d. 1972
og Guðný Petersen, f. 1907, d.
1971. Systkini Margrétar eru:
Gunnar, f. 1930, Aage, f. 1934,
Guðjón, f. 1938, Hulda, f. 1941
og fóstursystir er Anna Krist-
þau bjuggu í eitt ár. Frá Svína-
skála flutti fjölskyldan að
Áreyjum í Reyðarfirði og síðan
að Eiðum á Fljótsdalshéraði.
Sigurður tók landspróf á Eið-
um en eftir það lá leiðin í
Menntaskólann á Akureyri
þaðan sem hann útskrifast með
stúdentspróf árið 1967. Eftir
menntaskóla hóf hann nám í
verkfræðideild Háskóla Íslands
og lauk hann fyrri hluta náms-
ins 1970. Það sama ár giftist
hann Margréti. Árið 1970
fluttu þau til Noregs þar sem
Sigurður tók seinni hluta verk-
fræðinámsins í Þrándheimi við
Universitetet i Trondheim. Í
ársbyrjun 1973 hélt nýútskrif-
aður verkfræðingur til Íslands
ásamt konu sinni og nokkurra
vikna gömlum syni. Sigurður
og fjölskylda bjuggu í Reykja-
vík og byggðu hús 1981 við
Eyktarás 16 í Árbænum þar
sem þau bjuggu allt til ársins
2012 en þá fluttu hjónin í
Kópavog. Við komuna til Ís-
lands hóf hann störf hjá Verk-
fræðistofu Sigurðar Thorodd-
sen (síðar VerkÍs) þar sem
hann vann alla sína starfsævi.
Sigurður verður jarðsunginn
frá Grafarvogskirkju í dag, 16.
nóvember 2012 kl. 13.
ín, f. 1953. Börn
Sigurðar og Mar-
grétar eru: 1) Eyj-
ólfur, f. 1973,
kvæntur Kristínu
Þorgeirsdóttur, f.
1970, eiga þau
saman soninn Sig-
urð Dag, f. 2006.
Fyrir á Kristín
börnin Þorgerði
Gyðu, f. 1988,
Benedikt Pétur, f.
1992 og Júníu Kristínu, f. 1995.
2) Inga Lára, f. 1978, í sambúð
með Arnfinni Jónassyni, f.
1973, þau eiga dótturina
Sunnu, f. 2007 og soninn Orra,
f. 2011. 3) Ævar Páll, f. 1982, í
sambúð með Jenny Hansen, f.
1984. Þau eru búsett í Svíþjóð.
Á fyrri hluta ævi sinnar ólst
Sigurður upp við sveitastörf í
foreldrahúsum. Hann bjó með
foreldrum sínum og systkinum
á Neshjáleigu í Loðmundarfirði
en þaðan fluttu þau að Svína-
skála við Eskifjörð þar sem
Ég kveð með virkt tengdaföð-
ur minn Sigurð Eyjólfsson.
Margs er að minnast, svo mik-
ið er víst. Ferðalög austur, vest-
ur, norður og suður auk einstaks
ferðalags til Tenerife þegar
Margrét varð sextug. Öll þessi
ferðalög voru í alla staði vel
heppnuð.
Á Austurlandi heimsóttum við
Loðmundarfjörð þar sem Sig-
urður var fæddur og búsettur
fyrstu æviárin. Hann sýndi mér
hvar hann hafði búið og sagði
mér frá foreldrum sínum og bú-
skaparháttum þess tíma. Við
vorum í bústað að Eiðum, seinni
hluta ferðarinnar, þar sem hann
hafði einnig búið og fór hann
með okkur út í eyju á bát og
sýndi okkur hvar hann hafði
leikið sér með systkinum sínum.
Það var greinilegt að hann hafði
miklar taugar til Austurlands og
því var sérlega gaman að upplifa
svæðið með honum.
Ferðalag á Tálknafjörð verð-
ur einnig lengi í minnum haft hjá
mér og mínum. Við fórum þá
m.a. svokallaða Vesturgötu og
um Ófæruhrygg á tveimur litlum
jepplingum. Ég viðurkenni að í
þessari ferð stóð mér ekki alltaf
á sama og oft á tíðum, í ferðinni,
sá ég eftir að hafa lagt af stað í
hana svo hrikalegur var vegur-
inn. Í þessari ferð ferðuðumst
við einnig vítt og breitt um sunn-
anverða Vestfirði, á staði sem ég
hafði ekki komið á áður. Þessi
ferð er mér algjörlega ógleym-
anleg og hefði ég ekki fyrir
nokkurn mun viljað hafa misst af
henni. Svona gæti ég lengi talið.
Mörgum yndislegum áramót-
um eyddum við saman auk ann-
arra samverustunda í gegnum
árin. Tengdafaðir minn var ein-
stakur í Scrabbli. Hann hafði
mikla kunnáttu í íslensku og oft
á tíðum varð efi mótherjanna svo
mikill um að orðið sem hann
lagði á spilaborðið væri ekki til
að þeir leituðu í orðabók. Það var
líka sérstaklega skemmtilegt að
spila við hann Pictionary þar
sem verkfræðingurinn naut sín í
teikningunum.
Sigurður var ekki maður
margra orða. Hann var rólegur,
skipulagður, vinnusamur, víð-
sýnn og vel að sér um hin ýmsu
málefni enda vel lesinn. Hann
hjálpaði okkur við framkvæmdir
og gaf leiðbeiningar og góð ráð,
t.d. við lagfæringar á gamla hús-
inu okkar.
Blessuð sé minning Sigurðar
Eyjólfssonar.
Minning um góðan mann mun
alltaf lifa hjá mér.
Innilegar samúðarkveðjur til
ættingja og vina.
Kristín Þorgeirsdóttir.
Til moldar oss vígði hið mikla vald,
hvert mannslíf, sem jörðin elur.
Sem hafsjór, er rís með fald við fald,
þau falla, en guð þau telur,
því heiðloftið sjálft er huliðstjald,
sem hæðanna dýrð oss felur.
(Einar Benediktsson.)
Í dag kveðjum við elskulegan
bróður minn. Allir vissu að
kveðjustundin nálgaðist, en allt-
af vill maður lengri tíma. Við er-
um bara taflmenn á skákborði
lífsins og fáum engu um ráðið
hvenær leiknum lýkur.
Sigurður var afar skipulagður
maður og vann markvisst að því
að allt væri frágengið þegar kall-
ið kæmi, engir endar lausir.
Hann notaði góðu stundirnar
vel.
Hann var glæsimenni, af-
burðanámsmaður, víðlesinn og
fróður. Fastur fyrir og fór sínar
eigin leiðir án margra orða.
Traustur og fasæll í sínu starfi.
Maður sem gott var að leita til ef
faglega ráðgjöf vantaði.
Sigurður var gæfumaður í
sínu einkalífi. Hann kynntist
Margréti á námsárunum og sam-
an fóru þau til Noregs er hann
hélt þangað í framhaldsnám.
Eignuðust þau þar góðan vina-
hóp sem heldur sambandi enn í
dag. Hefur þessi hópur stundað
gönguferðir um fjöll og óbyggðir
og þannig skoðað margar af okk-
ar fegurstu náttúruperlum.
Stundum var grínast með að
Drottinn hefði sérstakar mætur
á þessu liði, því alltaf fengu þau
gott veður, þótt öðru væri spáð.
Sigurður og Margrét hafa
alltaf átt glæsilegt heimili og
þangað hafa ættingjar og vinir
ávallt verið velkomnir til lengri
og skemmri dvalar. Þau voru
höfðingjar heim að sækja.
Börnin þeirra bera það með
sér að hafa alist upp hjá frábær-
um foreldrum sem vildu þeirra
hag sem bestan.
Lífið er fljótt;
líkt er það elding sem glampar um
nótt
ljósi, sem tindrar á tárum,
titrar á bárum.
(Matthías Jochumsson.)
Já lífið er fljótt, mér finnst
ekki langt síðan við systkinin
vorum öll í foreldrahúsum, en
það er þó einn mannsaldur, einn
horfinn úr hópnum.
Gangan með þér æviárin
okkur líður seint úr minni.
Við sem fellum tregatárin
trúum varla brottför þinni.
Þína leið til ljóssins bjarta
lýsi drottins verndarkraftur.
Með kærleiksorð í klökku hjarta
kveðjumst núna, sjáumst aftur.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Blessuð sé minning míns
kæra bróður.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til fjölskyldunnar.
Þórey og fjölskylda.
Kæri bróðir.
Þegar ég átti síðasta símtalið
við þig þrem dögum fyrir andlát
þitt gerði ég mér grein fyrir að
við myndum ekki hittast aftur
hérna megin. Veiðiferðin okkar
frá Eyjum yrði að bíða betri tíma
en hún verður farin þó síðar
verði.
Sumrin fyrir austan koma upp
í minningunni. Þú fórst í burtu á
veturna í skóla en komst alltaf
heim í sveitina á sumrin, tókst
ávallt stjórnina við bústörfin á
þinn rólega en samt ákveðna
hátt og við krakkarnir litum upp
til þín. Þú varst sá sem allt vissi.
Á sama hátt tókst þú á við veik-
indin þín og gekkst í gegnum
kvalirnar með þeirri ró og yfir-
vegun sem þér einum var gefið.
Við Óla Heiða og strákarnir
minnust með hlýhug og þakklæti
allra samverustundanna í Eykt-
arásnum þar sem við áttum allt-
af vísa gistingu í Reykjavíkur-
ferðum okkar. Við geymum í
minningunni góðan bróður og
traustan vin sem tekinn var frá
ástvinum sínum alltof snemma
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Magga, Eyjólfur, Inga
Lára og Ævar. Megi guð og góð-
ar vættir gefa ykkur og fjöl-
skyldum ykkar styrk í sorginni
og söknuðinum.
Björgvin.
Ég kynntist Sigurði fyrst
sumarið 1970 þegar við störfuð-
um báðir við landmælingar á
virkjunarsvæðinu við Þórisvatn.
Hann hjá Landsvirkjun en ég
hjá verktakanum. Strax þarna
fann ég fyrir þeirri hlýju og ein-
lægni sem einkenndi allt hans
fas og viðmót. Um haustið héld-
um við báðir til náms við
verkfræðiháskólann í Þránd-
heimi. Þau Siggi og Magga voru
mjög dugleg við að heimsækja
þá sem áttu síður heimangengt.
Mynduðust á þessum árum mikil
vinatengsl milli okkar Íslending-
anna sem eflaust má rekja til
þess hve takmörkuð samskipti
voru við ættingjana heima á
þessum tíma þegar ekki var um
aðrar samskiptaleiðir að ræða en
sendibréf og símann. Að eiga
þau Möggu og Sigga að vinum
var okkur mikils virði, vinátta
sem var fölskvalaus, sem sýndi
sig best síðar í veikindum Ca-
millu heitinnar.
Íslenskir námsmenn og fjöl-
skyldur þeirra í Þrándheimi
höfðu mikil samskipti og bröll-
uðu ýmislegt á þessum árum
okkar í Þrándheimi. Hyttuferð-
irnar um páskana, skíðaferðir og
göngutúrar í skóginum eru
minnisstæðir en þó eru mér
minnisstæðastar stundir yfir
tafli og við heimspekilegar sam-
ræður. Þau voru ófá skiptin sem
við Siggi brutum heilann yfir
heimsmálunum án þess að hafa
um það svo ýkja mörg orð,
stundum yfir glasi af bjór eða
„dýrindis“ rauðvíni sem við Siggi
brugguðum saman og létum það
ekki spyrjast um okkur að við
tækjum eitthvað annað fram yfir
þó svo að aðrir kynnu ekki að
meta veigarnar. Stundum er
sagt að það sé vandasamt að
þegja saman. Það átti ekki við
um Sigga. Hann hafði svo þægi-
lega nærveru. Og þegar heims-
gátan fór að skýrast, lauk Siggi
heimsóknum þeirra með orðun-
um: „Jæja Margrét, það er
sennilega kominn tími á að koma
sér heim.“
Magga mín, lífið tekur stund-
um óvænta stefnu, það þekkjum
við bæði. Siggi háði áralanga
hetjulega baráttu við sjúkdóm
sem þó að lokum hafði betur.
Ekki heyrði ég hann kvarta,
hann sagðist hafa það „bara
gott“ í þau skipti sem við hitt-
umst síðustu árin.
Kæra fjölskylda, hugur okkar
Gerðar er hjá ykkur. Góður vin-
ur er genginn og mun ég minn-
ast hans sem eins af mínum
traustustu vinum. Minning um
góðan dreng er mér kær.
Garðar Sverrisson.
Þá er hann farinn hann Siggi,
allt of snemma. Þó svo að það
hafi verið ljóst um nokkurt skeið
að hverju stefndi þá er maður
aldrei viðbúinn því að missa góð-
an vin.
Það var fyrir um 40 árum að
leiðir okkar lágu saman í Þránd-
heimi er við hjónin sóttum þang-
að fróðleik. Sigurður var þar fyr-
ir í verkfræðinámi og var
Margrét þar með honum. Tókst
með okkur kær vinátta sem
stendur enn þann dag í dag.
Margs er að minnast, til dæmis
er okkur sérstaklega í huga er
við stóðum í flutningum fyrsta
vorið okkar úti og flutti Siggi allt
dótið á Bjöllunni þeirra Möggu.
Þetta var svo sjálfsagt að honum
þótti varla taka því að hafa orð á
því. Þannig var Siggi, alltaf
tilbúinn að bjarga hlutunum og
var ekki maður margra orða.
Í Íslendinganýlendunni í
Þrándheimi var mjög góður andi
og áttum við góðar stundir sam-
an, ekki síst í félagsheimilinu
okkar Ísakoti. Eftir að heim var
komið urðu samverustundirnar
líka margar og góðar. Alltaf var
Siggi sá trausti og yfirvegaði,
hvað sem á dundi. Eftir að börn-
in uxu úr grasi höfum við oft not-
ið þess að ferðast saman hér inn-
anlands og þá gjarna fleiri
saman. Meðal annars er minn-
isstætt er við komum í Loð-
mundarfjörð í einni af jeppaferð-
um okkar en þar átti Siggi sín
bernskuspor og ljóst var að hon-
um var staðurinn kær.
Margar góðar ferðir höfum
við ásamt Möggu og Sigga líka
farið til Evrópulanda og þá
gjarna notið þess að aka um.
Siggi var alveg einstaklega góð-
ur ferðafélagi og var mjög fróður
um þjóðir og staði þá sem heim-
sóttir voru. Var alltaf vel und-
irbúinn, jafnvel þó að um hálf-
gerðar óvissuferðir væri að
ræða. Ein ferðin var sérleg píla-
grímaferð til að skoða hinar
fornu slóðir okkar í Þrándheimi
og voru þá leitaðir uppi allir
gömlu góðu staðirnir frá náms-
árunum. Í ferðinni var Atlanter-
havsvejen líka skoðaður, sem er
einstaklega skemmtilega hönn-
uð leið milli skerja og eyja á
Vestlandinu. Siggi fræddi okkur
um hina mismunandi hönnun
brúnna og nutum við þar af fróð-
leiksbrunni hans eins og svo oft
áður.
Við þökkum samfylgd góðs
vinar og ljúfar minningar um
dýrmætar samverustundir sem
munu fylgja okkur um ókomna
tíð. Möggu, Eyjólfi, Ingu Láru
og Ævari og fjölskyldum vottum
við samúð okkar og hluttekningu
er við vísum í orð Spámannsins:
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn, og
þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.“
Sigurjón og Anna.
Á kveðjustund við lífsins leiðaskil
er litið yfir gengnar ævislóðir.
Og þó að ríki hryggð og harmaspil
er hlýtt og bjart við minninganna glóð-
ir.
(Þorfinnur Jónsson)
Fráfall Sigurðar Eyjólfssonar
heggur mikið skarð í vinahópinn,
sem hefur haldið dyggilega sam-
an allt frá námsdvöl okkar í
Þrándheimi í byrjun áttunda
áratugarins. Sigurður var þar
við nám í seinni hluta bygginga-
verkfræði og lauk mastersnámi
árið 1973. Íslendingahópurinn í
Þrándheimi átti margar góðar
stundir saman, ekki síst konurn-
ar, sem hafa haldið saumaklúbb
allt frá þeim tíma. Sigurður og
Margrét kona hans höfðu komið
til Þrándheims nokkrum árum á
undan okkur flestum og sýndu
okkur nýliðunum mikla hjálp-
semi við að koma okkur fyrir á
ókunnum slóðum.
Þegar heim var komið hófst
lífsbaráttan í starfi og við barna-
uppeldi. Sigurður starfaði eftir
námið hjá Verkfræðistofu Sig-
urðar Thoroddsen við mörg flók-
in verkefni. Orðspor Sigurðar
frá þeim vettvangi er framúr-
skarandi þekking og yfirvegun,
sem skilaði góðum lausnum á
flóknum verkefnum.
Saumaklúbburinn góði hittist
reglulega og erum við karlarnir
hafðir með í ýmsar uppákomur.
Stofnað var til árlegrar ferðar
um óbyggðir landsins, þar sem
blandað var saman jeppa- og
gönguferð. Ferðirnar urðu
margar og ógleymanlegar. Við
undirbúning þeirra kom fljót-
lega í ljós hve fróður Sigurður
var um landið og var hlustað vel
eftir áliti þessa hógværa heið-
ursmanns við ákvörðun um
ferðaleiðir. Færni hans var ein-
stök, hvort sem var að komast
leiðar sinnar í ófærum á litla
jeppanum eða hafa úthald á
löngum gönguleiðum. Hann bjó
yfir miklu jafnvægi í því sem
hann tók sér fyrir hendur og allt-
af var stutt í kankvísan húmor-
inn. Við nutum félagsskapar Sig-
urðar löngu eftir að hinn illvígi
sjúkdómur hóf að herja á heilsu
hans. Hann sýndi ávallt æðru-
leysi og kvartaði ekki undan
þessum vágesti, sem að lokum
lagði hann að velli.
Við söknum sárt góðs dreng-
skaparmanns og vinar, sem nú
hefur öðlast frið.
Elsku Margrét, Eyjólfur,
Inga Lára og Ævar. Við sendum
ykkur okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum góðan Guð
að vera með ykkur.
Fyrir hönd vinahópsins frá
Þrándheimi,
Haukur Hauksson.
Sigurður
Eyjólfsson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
✝
Ástkær systir mín og frænka okkar,
GUÐRÚN A. KRISTINSDÓTTIR
píanóleikari,
lést á hjúkrunarheimilinu Lögmannshlíð,
Akureyri, laugardaginn 10. nóvember.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 20. nóvember kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á minningarsjóð
Þorgerðar Eiríksdóttur hjá Tónlistarskóla Akureyrar.
Margrét H. Kristinsdóttir,
Ásdís A. Gunnlaugsdóttir, Bryngeir Kristinsson,
Kristín G. Gunnlaugsdóttir,
Bryndís Eriksdóttir Philibert,
Kristinn Fr. Eriksson,
og börn.
✝
Ástkær faðir minn, afi og bróðir,
FRIÐFINNUR ÁRNI KJÆRNESTED
STEINGRÍMSSON,
er látinn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Kristín Lillý Kjærnested,
Ísak Smári Geirsson,
Karen Anja Kjærnested Oddgeirsdóttir,
Rafael Fannar Oddgeirsson,
Svala Þyrí Steingrímsdóttir,
Þórarinn Smári,
Jónína Steiney Steingrímsdóttir,
Annie Kjærnested Steingrímsdóttir,
Margrét Lísa Steingrímsdóttir,
Nikulás Ásgeir Steingrímsson.