Morgunblaðið - 16.11.2012, Side 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2012
✝ Þórunn HelgaGuðmund-
ardóttir fæddist á
Ísafirði 14. júlí
1959. Hún lést á
heimili sínu 8. nóv-
ember 2012.
Þórunn ólst upp
á Melgraseyri við
Ísafjarðardjúp.
Foreldrar hennar
eru Guðmundur
Kristján Magn-
ússon, f. 1927, og Kristín Stein-
unn Þórðardóttir, f. 1928, d.
2005, bændur á Melgraseyri.
Systkini Þórunnar eru 1) Snæv-
ar Guðmundsson, f. 1956, giftur
Önnu Guðnýju Gunnarsdóttur,
f. 1969, sonur Snævars Jakob
Már, f. 1988, synir Önnu Ástþór
Ingi, f. 1993, og Gunnþór Tumi,
f. 1996. Dætur Snævars og
Önnu eru Kristín Valgerður, f.
2004, og Steinunn Jóhanna, f.
hennar í Menntaskólann á Ísa-
firði, lauk námi í tækniteiknun
frá Iðnskólanum á Ísafirði,
1985 lauk hún námi við Sam-
vinnuskólann á Bifröst. Þórunn
var að hefja nám að nýju og
stefndi á háskólanám í skóg-
fræði. Þórunn vann fjölbreytt
störf, fyrst landbúnaðarstörf á
Melgraseyri, fiskvinnslu með
skóla á Ísafirði, á bæjarskrif-
stofu Bolungarvíkur, skrifstofu
Framsóknarflokksins í Reykja-
vík þar sem hún var mjög virk
um árabil og var eitt kjör-
tímabil varaþingmaður fyrir
Framsóknarflokkinn í Vest-
fjarðakjördæmi. Hún sat í
stjórn sjúkrahússins á Patreks-
firði meðan hún bjó á Tálkna-
firði á árunum 1993 til 2002
þar til hún flutti til Kópavogs.
Hún starfaði að sveitarstjórn-
armálum á Tálknafirði meðan
hún bjó vestra. Eftir að Þórunn
flutti suður vann hún m.a. fyrir
Handprjónasamband Íslands og
sem leigubílstjóri.
Útför Þórunnar Helgu fer
fram frá Fossvogskirkju í dag,
16. nóvember 2012, og hefst at-
höfnin kl. 13.
2007. 2) Magnea
Jenny Guðmund-
ardóttir, f. 1963,
dóttir hennar er
Ragnheiður Krist-
ín, f. 1991.
Þórunn giftist
1979 Steindóri
Karvelssyni, f.
1958, þau skildu,
saman eiga þau
soninn Fannar
Karvel, f. 1980,
sem er í sambúð með Sigríði
Þórdísi Sigurðardóttur, f. 1978,
þau eiga synina Sigurð Karvel,
f. 2008, og Steindór Orra, f.
2011.
Þórunn giftist 1995 Kolbeini
Péturssyni, f. 1963, þau eiga
saman Natan, f. 1993, Sölku, f.
1995, og Arnfinn, f. 1996.
Þórunn gekk í Reykjanes-
skóla og tók landspróf í Reyk-
holti í Borgarfirði, síðan lá leið
Elsku mamma mín. Ævi þín
var stutt en viðburðarík og af öllu
stendur það upp úr hversu góð þú
varst við alla menn, engu skipti
hvort um var að ræða kóng eða
prest, betlara eða lítilmagna, öll-
um mættir þú á jafnréttisgrund-
velli og í þínum augum var eng-
inn maður öðrum æðri. Alltaf
lagðir þú þig fram við að hjálpa
þeim sem minna máttu sín og
aldrei liðum við systkinin skort á
nokkru og hvað þá ást og um-
hyggju.
Þegar ég rifja upp góðu tím-
ana okkar veit ég varla hvar skal
byrja. Allar þær stundir sem við
áttum ein saman við bras og basl,
þegar við áttum heiminn alein á
leiðinni í sveitina, borðandi glæ-
nýjar gúrkur á leið heim frá
ömmu og afa eða stóru fjöl-
skyldumáltíðirnar í litlu íbúðinni
við litla borðið þar sem sannast
að þröngt mega sáttir sitja. Sú
ást og umhyggja sem þú ólst mig
upp við er ómæld og kemst ekki
fyrir í fáum orðum, henni kem ég
til með að skila til ömmuljósanna
þinna eins vel og ég get. Sigurður
og Steindór eiga eftir að sakna
þín og allra stundanna sem þið
áttuð við að brasa hitt og þetta.
Mér er minnisstætt þegar Sig-
urður Karvel fékk að vera hjá
ömmu einn daginn þegar hann
var lasinn og þann dag vökvaði
hann blómin, umpottaði öðrum
blómum og bakaði vínarbrauð og
fór með til langafa, marga daga
eftir þann dag sagðist minn mað-
ur vera veikur og þurfa að fara til
ömmu Tótu. Alveg eins vildi
Steindór Orri hvergi annars stað-
ar vera en hjá ömmu, hljóp að
húsinu þegar við komum og beint
í fang ömmunnar og yrti varla á
pabbann sem beið eftir kveðju-
knúsinu, hann var sko kominn til
ömmu. Drengirnir mínir hafa
misst mikið en þeir munu minn-
ast þín alla ævi fyrir þann kær-
leik og endalausu hjartahlýju
sem þú veittir þeim og okkur.
Það er með trega í hjarta að ég
kveð þig mamma mín, alla mína
tíð mun ég leitast við að halda
minningu þinni hátt á lofti og
veita öllum þá umhyggju og
skilning sem þú sýndir okkur öll-
um. Ég veit að þér líður vel núna
og vakir yfir okkur alla okkar
daga, núna ertu komin heim.
Í Djúpinu er dásamlegt að vera
því dásamlegri stað ei nokkur veit
í Djúpinu er dásamlegt að vera
því Drottinn skóp þar unaðslegan reit.
Við sitjum þar og horfum út á hafið
og hugur fer á minninganna slóð
við sitjum þar og horfum út á hafið
og hlýðum klökk á liðins tíma óð.
(Jón Fanndal)
Fannar Karvel.
Elsku mamma, nú er þinn tími
kominn til að halda á vit nýrra
ævintýra og verkefna þótt þú haf-
ir yfirgefið okkur svo snemma og
skjótt að erfitt er að sætta sig við.
Þú sýndir öllum í kringum þig
kærleik og umhyggju, sama
hvort hann var fátækur öryrki
eða vel stæður þingmaður. Hvert
sem þú fórst geislaði umhyggja
og kærleikur sem fáir aðrir geta
gefið frá sér. Þú brostir alltaf;
sama hvað á reyndi og sama hvað
var að angra þig þá var velferð
annarra alltaf efst í huga þér.
Þú gafst allt sem þú hafðir til
skiptanna til þeirra sem ekkert
höfðu og kenndir mér að góð-
mennska er besta gjöfin sem
hægt er að gefa.
Allt sem þú gast gefið gafstu
og gerðir allt sem þú gast til að líf
okkar systkinanna væri sem
best.
Þú reyndir hvað þú gast að
hlífa mér fyrir erfiðleikum heims-
ins og leiddir mig í gegnum erfiða
tíma.
Þú bjóst ekki í veglega ein-
býlishúsinu sem þig alltaf
dreymdi um en hvert sem þú
fluttir var alltaf þessi tilfinning
um að hér væru allir velkomnir
þótt þröngt væri. Allir sem vildu
gátu til þín leitað í vanda og þú
gerðir það sem var í þínu valdi til
að leysa það.
Þú kenndir mér jafnrétti og
virðingu og að enginn væri betri
en annar bara vegna stöðu sinnar
eða ætternis. Við hefðum öll
fæðst jöfn og réttur okkar á lífi
væri alltaf sá sami hvort sem við
værum svört, hvít, konur, karlar,
Íslendingar eða arabar og sýndir
þú það kannski best þegar þú tal-
aðir um guð sem svarta konu í
Afríku.
Þú sýndir mér mikilvægi fjöl-
skyldu og að ekkert væri mikil-
vægara en sterk fjölskylda sem
kæmi sem oftast saman þótt það
væri í þessari smáu íbúð sem þú
bjóst í.
Nú ertu komin til ömmu og
með henni horfir þú niður til okk-
ar allra og þið passið að leiða mig
á réttar brautir og sjáið til þess
að ég sé aldrei einn, sama hvar ég
er í heiminum. Þú horfir niður á
okkur systkinin og sonarsyni
þína og við vitum öll að þrátt fyrir
erfiðleika þína elskaðir þú okkur
alltaf af öllu hjarta og vildir alltaf
allt fyrir okkur gera. Nú ertu
með mér í hjarta og lýsir mér leið
í myrkri og fyllir mig von þegar
allar leiðir virðast lokaðar.
Ég lofa þér mamma að halda
minningu þinni á lofti um ókomna
tíð.
Ég lofa þér að ég held baráttu
þinni fyrir jafnrétti og virðingu
þeirra verst stöddu áfram og að
ég mun alltaf passa að enginn
verði annars flokks borgari eða
útundan í öllu sem ég mun taka
mér fyrir hendur.
Andi þinn er kominn heim í
sveitina þar sem þú áttir heima
og þú ert þegar byrjuð að minna
á þig í kringum okkur og munt
aldrei hverfa mér úr hjarta.
Natan.
Eins og lífið er yndislegt þá
dregur stundum fyrir sólu og við
upplifum erfiða tíma. Undan-
farna daga hefur sólin verið á bak
við skýin og söknuður og þakk-
læti verið þær tilfinningar sem ég
hef upplifað. Þegar okkar tími er
kominn er ekkert sem stöðvar
það, svo mikið er víst. Þau eru
misjöfn verkefnin sem við veljum
okkur í lífinu og öll förum við mis-
jafna leið til að ná þeim.
Sumum er hún auðveld en
flestum er hún strembin. Þitt
verkefni var mikið og stórt en
það er trú mín að þú hafir verið
búin að klára það, vinna barátt-
una og sættast við sjálfa þig, guð
og menn og því kominn tími til að
kveðja þetta jarðlíf. Undanfarnir
mánuðir hafa verið yndislegir og
þér búið að líða svo vel; hlakkaðir
til framtíðarinnar, komin í skóla
og farin að setja þér markmið,
sem var svo gott fyrir okkur hin
að finna og heyra. Litlu ömmu-
ljósin þín voru svo sannarlega að
hjálpa þér að finna lífskraftinn og
tilganginn með þessu öllu saman,
enda varstu alltaf boðin og búin
til að vera með þá, sækja þá í leik-
skólann og aðstoða okkur á allan
hátt. Strákarnir stukku af stað
um leið og við renndum í hlað fyr-
ir utan blokkina og kepptust um
að fá að ýta á takkana til að opna
dyrnar og hlaupa í faðminn á þér
þegar þú beiðst í dyrunum. Þeir
eru búnir að missa svo mikið og
þá sérstaklega Sigurður Karvel
enda voruð þið bestu vinir í heim-
inum. Hjá ömmu Tótu gátu þeir
dundað sér með allt og ekkert á
meðan þú sast í stólnum þínum
og prjónaðir lopapeysurnar eða
lást á gólfinu og lékst við þá. Þið
brölluðuð svo mikið saman, ferð-
irnar með strætó á bókasafnið,
dundið í litla garðinum þínum þar
sem þú leyfðir þeim að sulla og
vökva blómin, bökuðuð kökur
fyrir langafa sem þið fóruð með
til hans, gáfuð fiskunum, lékuð
með potta og sleifar og ótal litlir
hlutir sem skiptu okkur svo
miklu máli. Alltaf gafstu þeim at-
hygli þína 100% og það var svo
gaman að sjá hvað þeir voru af-
slappaðir og glaðir þegar þeir
voru hjá þér, enda sagðirðu alltaf
þegar við komum að sækja þá:
„Þeir eru búnir að vera alveg
yndislegir og ekki heyrst eitt ein-
asta tuð eða taut í þeim,“ eitthvað
held ég að það hafi kannski ekki
alltaf verið alveg satt. Við Fannar
ræddum svo oft um það hversu
heppin við værum að hafa alla
góðu stundirnar með þér og
strákarnir svo heppnir að fá að
eiga þig að og kynnast þér. Þegar
þér leið vel þá hugsaðir þú svo vel
um börnin þín og alla sem á vegi
þínum urðu, bæði dýr og menn,
fórst með mat til þeirra sem
þurftu, snattaðist með gormana
þína út um borg og bæ eða
skrappst með langafa vestur í
Djúpið þitt þar sem þér leið alltaf
svo vel.
Ég er svo þakklát fyrir þær
stundir sem við ræddum um lífið
og tilveruna og þú sagðir mér frá
því hvað væri efst á blaði hjá þér
þá stundina. Við litla fjölskyldan
erum heppin að eiga ömmu Tótu
engil á himnum sem passar vel
upp á okkur.
Skammdegi og skuggsýnt er
ský á himin draga
ömmuljósið lýsir mér
léttir alla daga.
(Amma Tóta, okt. 2012)
Elsku fallega og góða Þórunn
mín, ég á eftir sakna matarboð-
anna þinna, heimsóknanna og
nærveru þinnar, hafðu það sem
best.
Þín
Sigríður Þórdís.
Meira: mbl.is/minningar
Kæra mágkona, það er erfitt
að hugsa til þess að þú sért ekki
lengur hér. Ég man þegar ég sá
þig fyrst, við Snævar vorum búin
að vera saman í einhvern tíma.
Ég kem í Jökulgrunnið og ertu
þar í heimsókn, þetta var að
sumri til. Þegar ég sá þig hugsaði
ég: „Vá, hún er eins og gyðja.“
Þarna varstu brosandi, falleg,
dökk á brún og brá, með dökkt
sítt hár og í mjallahvítum hörkjól.
Frá þessum fyrstu kynnum erum
við búnar að eiga góðar stundir
og er efst í huga mér sl. sumar.
Við áttum góðar stundir á Melg-
raseyri þar sem þú undir þér
best. Þar varstu í essinu þínu að
leggja net og veiða, grafa fyrir
staurum, tína ber og sveppi.
Taka á móti fólki, elda og
prjóna. Þú varst sú færasta að
veiða og kenndir mér margt. Þú
kunnir að lesa landið, ána og sjó-
inn og vissir nákvæmlega hvern-
ig átti að umgangast náttúruna.
Þú lagðir og greiddir úr netinu
eins og ekkert væri. Óðst ískalt
vatnið upp í hné ef þú þurftir og
fannst allt gaman. Ég sé þig líka
fyrir mér þar sem þú situr flötum
beinum að grafa fyrir hornstaur-
um með skóflu og gamlan pott að
vopni.
Við áttum líka yndislegar
stundir fyrir framan kamínuna,
ræddum alla heima og geima og
prjónuðum út í eitt. Þú sagðir
mér svo margt í sumar sem þú
hefur ekki verið tilbúin að ræða
áður sem varð til þess að ég skildi
þig svo miklu betur þar sem
stundum varst þú algjör ráðgáta.
Þú varst alltaf brosandi og dillaði
í þér hláturinn. Þú hændir að þér
öll börn á augnabliki. Þú geislaðir
af krafti og höfðum við oft að orði
að þú værir bara ofvirk. Það var
stundum eins og hundrað manns
væru þar sem þú varst því allt
gekk svo hratt og aldrei nein
vandamál, þú bara gekkst í verk-
in. Þar held ég að þú hafir verið
lík henni mömmu þinni, algjör
dugnaðarforkur. Þú einfaldlega
tókst af skarið með svo marga
hluti.
Minningarnar streyma fram
og man ég hvað það voru góðir
tímar þegar þú komst að Hamri,
þú fylltir húsið af lífi og gleði. Þú
varst ekki búin að vera þar nema
augnablik þegar húsið angaði af
kökuilmi, búið að skúra út og
hugurinn kominn út. Smala-
mennska var nú ekki mikið mál
fyrir þig og sé ég þig rjóða í kinn-
um, brosandi í alltof stórri lopa-
peysu, nýkomna af hestbaki og
ánægða með dagsverkið. Ég man
þegar þú þrælaðir Michael í
smalamennsku og hvað þú hlóst
að honum þegar hann kom labb-
andi heim með hestinn í taumi.
Þér fannst hann ekki mikill
hestamaður né smali þá, en mikill
dýravinur var hann.
Það átti vel við þig að keyra
leigubíl eins og þú gerðir síðast-
liðin ár. Þér hentaði vel að vera á
ferðinni og þú elskaðir að hitta
fólk og spjalla. Þér fannst þú svo
rík að eiga fjögur gullfalleg börn
og ekki síst varstu rík þar sem þú
áttir tvo ömmustráka sem þú
kallaðir ömmuljósin þín.
Það er með söknuði sem ég
kveð þig, elsku Þórunn mín. Þú
minntir mig reglulega á að ég
ætti að fara vel með hann bróður
þinn, þú hljópst um leið og gerðir
grín en ég veit að þú meintir
þetta.
Elsku Snævar minn, Guð-
mundur, Magnea, Fannar, Nat-
an, Salka, Arnfinnur, Sirrý og
ömmuljósin, Guð veri með ykkur
og veiti ykkur styrk í þessari erf-
iðu raun.
Anna Guðný Gunnarsdóttir.
Fyrir þremur vikum fékk ég
símtal sem hófst með kunnuglegu
og vinsamlegu ávarpi og svo kom
hlátur. Skellandi, smitandi og
yndislegur hlátur. Það var þá
sem ég áttaði mig á hver var á lín-
unni og það gladdi mig að heyra
þessa rödd úr fortíðinni. Þetta
var hún fyrrverandi mágkona
mín, Þórunn Helga Guðmundar-
dóttir. Þetta kvöld áttum við
mjög skemmtilegt samtal um líf-
ið, um börnin okkar, um hesta og
um fólk sem við þekktum. For-
tíðin var rædd og við mæltum
okkur mót og ákváðum að fara
saman með börnin okkar á hest-
bak í desember. Eftir símtalið
rifjaði ég upp gamla daga, gleði-
legar samverustundir og ég
brosti með sjálfri mér. Þórunn
var skemmtileg kona.
Ég kynntist Þórunni Helgu
sumarið 1981. Hún var frá Melg-
raseyri, en bjó þá í Bolungarvík
ásamt eiginmanni sínum og syni
þeirra, Fannari Karvel. Hún var
lífsglöð, réttnefndur orkubolti og
mikill húmoristi. Ég man hvað ég
dáðist að henni og fannst gaman
að vera í kringum hana – hún var
svo dugleg og kunni svo margt!
Næstu árin tókst milli okkar mik-
ill vinskapur. Við vorum ekki ein-
ungis mágkonur heldur líka vin-
konur. En, eins og gerist
stundum, skilur leiðir.
Þórunn Helga
Guðmundardóttir
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu vegna
andláts og útfarar ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
FRIÐRIKS ELDJÁRNS KRISTINSSONAR,
Vitateigi 3,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til Jóns Örvars Kristinssonar læknis, starfsfólks
lyfjadeildar HVE Akranesi, Heimahlynningar og sjúkraflutninga-
manna.
Þórný Elísdóttir,
Kristinn Eldjárn Friðriksson, Þóra Jónína Björgvinsdóttir,
Elís Þorgeir Friðriksson, Auður Gudjohnsen,
Ágústa Hjördís Friðriksdóttir, Hrafn Elvar Elíasson,
afabörn og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar ástkærs föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
VIGFÚSAR ÓLAFSSONAR,
Víðilundi 9,
Akureyri.
Sérstakar þakkir sendum við öllu starfsfólki lyflækningadeildar
á Sjúkrahúsi Akureyrar fyrir góða umönnun.
Anna Gunnur Vigfúsdóttir, Anton Sölvason,
Sigurlaug María Vigfúsdóttir,
Sigurður Vigfússon, Þóra Elísabet Leifsdóttir,
Hulda Vigfúsdóttir, Ómar Stefánsson,
Gunnar Vigfússon, Jóhanna María Friðriksdóttir,
Dóra Vigdís Vigfúsdóttir, Ámundi Sjafnar Tómasson,
afa- og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar okkar
ástkæra sambýlismanns, föður, tengdaföður
og afa,
HANS ÓLA HANSSONAR,
Tröllakór 1,
Kópavogi,
sem lést af slysförum laugardaginn 20. október.
Ólöf Ólafsdóttir,
Sævar Hansson, Valdís Brynjólfsdóttir,
Sigrún Júlía Hansdóttir, Vilmundur Friðriksson,
Kolbrún Steinunn Hansdóttir, Þórarinn Gunnarsson,
og barnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HANNA G. JÓNSDÓTTIR
Laufskálum 12, Hellu,
áður til heimilis að Hólmgarði 54
í Reykjavík,
er látin.
Útför hennar fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum samúð og vinarhug.
Einnig viljum við þakka starfsfólki á hjúkrunar- og dvalar-
heimilinu Lundi fyrir einstaka umönnun.
Einar Örn Hákonarson, Margrét Björnsdóttir,
Jón Haukur Hákonarson, Svava Árdís Jóhannsdóttir,
Kolbrún Hákonardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.