Morgunblaðið - Sunnudagur - 04.11.2012, Blaðsíða 60

Hann kann vel við sig í
London! Robin van Persie
glaður í bragði eftir að hafa
skorað gegn Chelsea á Stam-
ford Bridge um síðustu helgi.
Sóknarmaðurinn Robin van Persie á marga góða vini íáhöfn Arsenal. Enda reri hann með liðinu frá 21 ársaldri þar til í vor, átta vertíðir. Var kafteinn undir það
síðasta og lengi lykilmaður. En enginn er annars bróðir, hvað
þá vinur, í leik. Hollendingurinn yfirgaf Arsene Wenger,
þjálfara sinn og læriföður, í sumar og gekk til liðs við erki-
fjandann sjálfan, sir Alex Ferguson, stjóra Manchester Unit-
ed. Hann hefur byrjað leiktíðina ljómandi vel og gaman verð-
ur að sjá hvernig honum reiðir af í dag.
Viðureignir liðanna undanfarinn hálfan annan áratug
hafa verið hver annarri athyglisverðari. Síðasta vetur
vann United t.d. 8:2 á Old Trafford og van Persie gerði
annað marka Arsenal.
Sannir bardagamenn hafa tekist á innan vallar og
utan. Stundum hefur nefnilega soðið upp úr í leik-
hléum og eftir leiki, þegar leikmenn og þjálfarar eru
úr augsýn áhorfenda. Frægast er líklega dæmið frá
haustinu 2004 þegar pítsusneið var hent í andlit sir
Alex úr búningsklefa Arsenal, þar sem hann hnakk-
reifst við Wenger frammi á gangi. Ferguson varð að
skipta um föt áður en hann hitti blaðamenn að máli.
Var víst ekki frýnilegur að sjá, útataður í pítsusósu og
ótilgreindu áleggi, sem lak niður á hvíta skyrtuna
og svört jakkafötin.
Lengi vel var því haldið leyndu hver „pítsu-
sendillinn“ var en upplýst í fyrra að Cesc
Fabregas, þá 17 ára og síðar fyrirliði
Arsenal, nú leikmaður
Barcelona, hafi verið
sá saddi.
Ferguson og Wen-
ger hafa elt grátt silf-
ur allar götur síðan sá
franski tók við Arsenal
1996. Þá hafði Skotinn skapstóri þegar stýrt United-liðinu
í áratug og gert það á ný að því mikla stórveldi sem raunin
er.
Báðir eru afburðasnjallir í faginu, hafa fagnað glæstum
sigrum þótt Wenger komist ekki með tærnar þar sem sir
Alex hefur hælana í þeim efnum – ekki frekar en aðrir.
Sir Alex er engum líkur. En Wenger hefur markað spor í
ensku knattspyrnuna sem aldrei verða afmáð. Prófess-
orinn, eins og hann er
gjarnan kallaður; þessi
fágaði fagurkeri, gjör-
breytti hugsunarhætti og
allri nálgun í föðurlandi
fótboltans. Farið var að
huga að mataræði leik-
manna og lífsstíl þegar
hann tók við stjórnvelinum hjá Arsenal. Ekki þótti lengur
sjálfsagt að fá sér nokkra kalda strax eftir leik eða daginn
fyrir leik! Leikmenn ýmissa félaga stunduðu þá iðju.
Ekki var heldur sama hvað menn létu ofan í sig dags dag-
lega, að mati Wengers. Sumum þótti það rugl þá en leið
franska prófessorsins þykir nú sjálfsögð. Nema hvað!
Vorið 1998 varð Wenger fyrsti erlendi stjórinn til að
vinna tvennuna; enska meistaratitilinn og bikarkeppnina
sama árið. Nokkrum árum seinna fór liðið taplaust í
gegnum heila deildarkeppni og varð Englandsmeistari
með glæsibrag; sumir segja Arsenal-liðið keppn-
istímabilið 1993-1994 það flottasta sem komið hefur
fram á Englandi. Sóknarleik-
urinn og skemmtanagildið
var í hávegum haft.
Það var einmitt þegar
þeirri ótrúlegu hrinu lauk,
eftir 2:0-tap gegn Man. Utd.
á Old Trafford, sem pítsusneiðin
flaug.
Stjórarnir bera samt sem áður
mikla virðingu hvor fyrir öðrum,
enda vart annað hægt; þetta eru þeir
Má bjóða þér
pítsusneið?
ARSENAL-GOÐSÖGNIN ROBIN VAN PERSIE VAR KEYPTUR TIL MAN. UTD. Í
SUMAR OG MÆTIR Í DAG GÖMLU FÉLÖGUNUM FYRSTA
SINNI EFTIR VISTASKIPTIN. ÞAÐ ER TILHLÖKKUNAREFNI.
Viðureign Read-
ing og Arsenal
í ensku deild-
arbik-
arkeppn-
inni í
vikunni fer
í sögubækur.
Reading komst í 4:0, Arsenal
jafnaði 4:4 á lokasekúndunum
og vann 7:5 í framlengingu!
En ekkert er nýtt undir sól-
inni. Lið hafa áður risið upp
frá dauðum; komið til baka,
eins og það heitir núna …
 Man. Utd – Bayern 2:1.
Höfundur þessa pistils var viðstaddur úrslitaleik Meistara-
deildinnar 1999 í Barcelona. Bayern skoraði snemma en leik-
menn United vöknuðu ekki af værum blundi fyrr en komið var
fram yfir hinar hefðbundnu 90 mínútur. Skoruðu þá tvívegis
með tæplega tveggja mínútna millibili; varamennirnir Teddy
Sheringham og Ole Gunnar Solskjær. Lennart Johansson, for-
seti UEFA, æfði sig að segja til hamingju á þýsku í lyftunni
úr heiðursstúkunni niður á völl, en þegar þangað kom voru
þýsku „sigurvegararnir“ agndofa, sumir með tárin í augunum,
en leikmenn enska liðsins réðu sér vart fyrir fögnuði!
 AC Milan – Liverpool 3:3. Viðsnúningurinn var enn ótrú-
legri í úrslitaleiknum í Istanbul 2005. Milan hafði 3:0 forystu í
hléinu, en enska liðið jafnaði á stuttum kafla í seinni hálfleik
og vann í vítaspyrnukeppni! Pistilshöfundur var líka viðstaddur
í það skipti og stundin ekki síður ógleymanleg en í Barcelona.
 Tottenham – Manchester City 3:4. Þetta var í 4. umferð
bikarkeppninnar 2004. Tottenham komst í 3:0 og Joey Barton,
leikmaður City, var rekinn út af í leikhléinu! Hans menn skor-
uðu samt fjögur mörk í seinni hálfleik – það fjórða þegar kom-
ið var fram yfir hefðbundinn leiktíma – og komust áfram!
 QPR – Newcastle 5:5. Ævintýrlegt jafntefli í 1. deildinni
gömlu, efstu deild, 1984. Newcastle var 4:0 yfir í hálfleik,
heimamenn minnkuðu muninn í 4:3 áður en Newcastle bætt
fimmta markinu þegar sex mínútur voru eftir – en QPR gerði
tvö áður en flautað var til leiksloka.
 Tottenham – Man. Utd. 3:5. Þetta var í úrvalsdeildinni
2001; staðan 3:0 í hálfleik fyrir Spurs en dæmið snerist heldur
betur við eftir hlé þegar United gerði fimm mörk!
Ole Gunnar Solskjær og
Alex Ferguson eftir ævintýrið
gegn Bayern í Barcelona 1999.
ENN EINU SINNI KOM Í LJÓS AÐ EKKI MÁ
GEFAST UPP. ALLTAF ER VON!
Óvænt endalok
*Hann er sagður afskaplega gáfaður, ekki satt? Tala fimmtungumál. Hjá mér er 15 ára strákur frá Fílabeins-ströndinni sem talar fimm tungmál!
Alex Ferguson um Arsene Wenger 1996.
Boltinn
SKAPTI HALLGRÍMSSON
skapti@mbl.is
60 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4.11. 2012
Robin Van Persie, þá lykilmaður Arsenal og fyr-
irliði, fagnar marki gegn Blackburn í vor.
Arsene Wenger, hinn
franski þjálfari Arsenal.
AFP
flottustu í bransanum.
Wenger hafði í fyrsta skipti
betur gegn Ferguson í nóvember
1997; Arsenal vann 3:2 í London. Skot-
inn gerði lítið úr tapinu; sagði ekki gott fyr-
ir deildina að eitt lið næði of mikilli forystu snemma vetr-
ar. Leikmennirnir gætu auk þess orðið værukærir …
Sir Alex er þekktur fyrir að bjóða mönnum birginn og
stundum er eins og hann þrífist á orðaskaki við starfs-
bræður sína. Hann hefur unnið mörg sálfræðistríðin! Eft-
irminnilegt er hvernig hann tók Kevin Keegan, þann mæta
mann og þáverandi þjálfara Newcastle, á taugum vorið
1996 og „stal“ af honum Englandsmeistaratitlinum.
„Ég mun ekki svara ögrandi ummælum hans framar,“
sagði Wenger fyrir nokkrum árum, spurður um Ferguson.
Vonandi verða allir rólegir í dag. Og ekki pöntuð pítsa.
* „Ég munekki svaraögrandi ummæl-
um hans framar.“
UPPRISAN
OG LÍFIÐ