Morgunblaðið - 18.01.2013, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. JANÚAR 2013
✝ Jón Þór Páls-son var fæddur
á Skeggjastöðum í
Fellum 21.5. 1931.
Hann lést á dval-
arheimilinu Grund
hinn 11.1. 2013.
Jón var sonur
hjónanna Páls Jóns-
sonar frá Þúfu á
Flateyjardal og
Bjarnheiðar Magn-
úsdóttur frá Ketils-
stöðum í Jökulsárhlíð sem voru
ábúendur á Skeggjastöðum frá
1926-1960. Eftirlifandi eiginkona
hans er Margrét Þórðardóttir frá
Hvammi á Völlum sem dvelst nú
á hjúkrunarheimilinu Grund. Ár-
ið 1954 stofnuðu Jón og Margrét
nýbýlið Teigaból og bjuggu þar
til ársins 1973 þegar þau fluttu
búferlum til Reykjavíkur. Með
búskapnum á Teigabóli stundaði
Jón vörubílaakstur en á síldarár-
unum snéri hann sér alfarið að
rekstri flutningabíla milli
Reykjavíkur og Eg-
ilsstaða.
Að loknum upp-
ganginum á síld-
arárunum fór Jón
að vinna sem vöru-
og rútubílstjóri hjá
ýmsum fyrirtækjum
þar til hann réðst til
Landspítalans sem
vaktmaður. Þvínæst
fór hann svo til Rík-
isútvarpsins sem
húsvörður. Starfsferli sínum
lauk hann svo sem fornbókasali
með eigin verslun fyrst í JL hús-
inu og síðar á Laugaveginum.
Börn þeirra eru: Alda, fædd
26.3. 1952, búsett í Reykjavík.
Páll, fæddur 7.1. 1956, búsettur í
Reykjavík. Borgþór, fæddur 6.7.
1957, búsettur Hvammi Fljóts-
dalshéraði. Haraldur, fæddur
20.4. 1963, búsettur Reykjavík.
Útförin fer fram frá Áskirkju í
Reykjavík í dag, 18.1. 2013, kl.
15.
Jón Þór Pálsson frá Skeggja-
stöðum í Fellum er látinn. Hann
var fjórði í aldursröð sex systkina
sem öll eru nú látin nema móðir
okkar.
Jón var heimagangur hjá okk-
ur á Egilsstöðum frá fyrstu tíð.
Okkur þótti mjög vænt um Jón
og fannst gaman að fá hann til
okkar, hann var hlýr og kíminn í
tilsvörum.
Jón og Margrét Þórðardóttir
eiginkona hans stofnuðu fjöl-
skyldu ung að árum. Þau eign-
uðust fjögur börn Öldu, Pál,
Borgþór og Harald. Um miðjan
sjötta áratuginn byggðu þau ný-
býlið Teigaból út úr bújörðinni
Hrafnsgerði í næsta nágrenni
Skeggjastaða.
Fjölskyldur okkar hittust oft á
Skeggjastöðum þar sem afi og
amma bjuggu og var töluverður
samgangur á milli heimilanna.
Við komum oft í Teigaból og
þangað var stundum gengið á
sunnudögum frá Skeggjastöðum
er við vorum þar í sveit yfir sum-
artímann. Þetta var okkar sunnu-
dagsrúntur til að leika við frænd-
systkini og breyta til. Margrét
tók alltaf vel á móti okkur með
hnallþórum og dýrindis bakkelsi
en hún var mikil og myndarleg
húsmóðir.
Jón stundaði aðra vinnu sam-
hliða búskapnum og snemma á
sjöunda áratugnum hóf hann
vöruflutninga með bílum frá
Reykjavík austur á land. Hann
var með þeim fyrstu sem stund-
uðu þessa flutninga.
Margar af okkar bestu minn-
ingum um Jón eru frá bílstjóraár-
um hans. Þá kom hann oft til okk-
ar, lagði bílnum í hlaðið, hvort
sem var að nóttu eða degi og svaf
þar sem laust var rúm eða dýna.
Við fórum í sendiferðir fyrir hann
til að rukka, tilkynna um vörur
eða hlupum í sparsjóðinn með
seðlabúnt til innlagnar. Ferðir
Jóns voru oft ævintýra- og svað-
ilfarir. Vegurinn á Jökuldalsheið-
inni og Öræfunum var víða nið-
urgrafinn og lækir óbrúaðir.
Flutningar hófust á vorin eftir
snjómokstur þegar frost og aur-
bleyta var farin úr vegum. Í októ-
ber eða nóvember heftu snjóar
för og þá var bílnum lagt.
Ferðir okkar með Jóni á milli
landshluta eða niður á firði eru
bjartar í minningunni. Síldarárin
voru blómatími en þegar þeim
lauk hætti Jón í flutningum.
Nokkrum árum síðar fluttu Jón
og Margrét til Reykjavíkur og
hafa búið þar og í nágranna-
byggðum síðan.
Þegar suður kom starfaði Jón
sem vaktmaður á Landspítalan-
um og hjá Ríkisútvarpinu. Jón
var mikill bókamaður og orti
ýmsar skondnar vísur. Upp úr
árinu 1990 gerðist Jón fornbóka-
sali fyrst í hlutastarfi og síðan í
fullu starfi.
Jón hafði gaman af því að
ferðast og á sínum efri árum fór
hann víða á sumrin að skoða land-
ið. Hann fór gjarnan austur í
Skeggjastaði og hélt tengslunum
við Héraðið. Jón var ekki marg-
máll sat frekar hjá og hlustaði
eða gekk um gólf og fylgdist með
því sem fram fór. Hann var greið-
vikinn, rausnarlegur og lagði
rækt við sitt fólk. Við systkinin
erum honum þakklát fyrir hversu
natinn og duglegur hann var að
heimsækja móður okkar eftir að
hún fluttist til Reykjavíkur á
hjúkrunarheimilið Eir. Hann
heimsótti hana reglulega á með-
an heilsa hans leyfði.
Við sendum Margréti og fjöl-
skyldu innilegar samúðarkveðj-
ur.
Ólöf, Anna, Gylfi og Gígja.
Jón Þór Pálsson
✝ AðalheiðurIngólfsdóttir
fæddist í Kross-
gerði í Berufirði
31. maí 1941. Hún
lést á Sjúkrahúsinu
á Akureyri 9. jan-
úar 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Hrefna
Sigurðardóttir,
fædd 27. mars
1915, dáin 4. nóv-
ember 2000 og Ingólfur Árna-
son, fæddur 19. júní 1916, dáinn
24. maí 2007. Systkini hennar:
Alda, fædd 1939, Hanna, fædd
1940, Örn, fæddur 1943, Sig-
urður, fæddur 1944, Kristín,
fædd 1947, Hansína, fædd 1948,
1992 og Þráinn, fæddur 1993.
Dóttir Sigríðar er Arna Dögg
Arnarsdóttir, fædd 1996. 2) Að-
alsteinn Þórsson, fæddur 20.
október 1964, sambýliskona Að-
alsteins er Karin Leening, fædd
14. júní 1968. Dætur Aðalsteins
og Ólafar Ragnheiðar Guð-
björnsdóttur eru: Agnes Ýr,
fædd 1989, og Agla Guðbjörg,
fædd 1993. Agnes á soninn Guð-
björn Nökkva, fæddur 2011. 3)
Helgi Þórsson, fæddan 22. júlí
1969, maki er Beate Stormo,
fædd 1. febrúar 1972. Þeirra
synir eru: Jóhannes, fæddur
1994, Björn, fæddur 1996 og
Haraldur, fæddur 2006. 4)
Bergsveinn, fæddur 18. október
1971, maki er Anna Þórunn
Hjálmarsdóttir, fædd 11. júní
1971. Þeirra börn eru: Aldís,
fædd 1995, Baldur, fæddur
1998, og Birkir, fæddur 2005.
Útför Aðalheiðar fer fram
frá Grundarkirkju í Eyjafirði í
dag, 18. janúar 2013.
Kolbrún, fædd
1949, Árni, fæddur
1953, Þór, fæddur
1955 og Anna,
fædd 1956. Árið
1962 giftist Að-
alheiður eftirlif-
andi eiginmanni
sínum Þór Að-
alsteinssyni, frá
Kristnesi, fæddur
20. janúar 1941.
Þeirra synir eru: 1)
Ingólfur Þórsson, fæddur 21.
júní 1963, sambýliskona er Sig-
ríður Jóna Pálsdóttir, fædd 21.
júní 1970. Börn Ingólfs og Vil-
borgar Kristinsdóttur eru:
Kristinn, fæddur 1984, Svana,
fædd 1987, Héðinn Þór, fæddur
Elsku Alla mín. Þá er komið að
kveðjustund. Ég man það eins og
það hefði gerst í gær, þegar 40
ungar stúlkur komu í Húsmæðra-
skólann að Laugalandi í Eyjafirði
haustið 1959 til vorsins 1960. Við
lærðum að búa til mat og baka,
sauma, prjóna, vefa og bókleg fög
líka. Margt var brallað og gaman
var þennan vetur, við urðum allar
svo góðar vinkonur og höfum síð-
an haldið hópinn yfir 50 ár. Í skól-
anum fengum við að fara í helg-
arleyfi aðra hverja helgi um
veturinn, Alla og ég gistum heima
hjá Mörsu vinkonu og skólasyst-
ur. Við Alla sváfum ekki mikið,
það var hlegið, pískrað og talað
fram eftir nóttu. Þegar skólanum
lauk um vorið fórum við Alla að
vinna á Kristnesspítala svo að
vináttan hélt áfram að aukast.
Þetta sumar kynntist Alla Þór
Aðalsteinssyni, bóndasyninum
unga frá Kristnesi í Eyjafirði, og
bjuggu þau allan sinn búskap þar.
Alla og Þór eignuðust fjóra syni,
svo komu tengdadæturnar og
barnabörnin. Við fórum í ferða-
lög, til dæmis í sumarbústað, Ás-
byrgi, Hljóðakletta og víða um
landið. Svo var auðvitað stofnað-
ur saumaklúbbur, sem búinn er
að starfa í öll þessi ár. Mikið var
gaman og hlegið í klúbbnum. Það
er svo margs að minnast í gegn-
um öll þessi ár. Minningarnar
streyma fram í hugann, hvað þú
Alla mín varst góð vinkona okkar
allra. Við gleymum þér aldrei
Alla mín, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Ég votta þér, Þór Aðalsteins-
syni fjölskyldu þinni og systkin-
um Öllu og fjölskyldum þeirra
samúð, megi Guð vera með ykkur
öllum í sorg ykkar.
Þín vinkona,
Gerður.
Í dag verður mín kæra vinkona
Aðalheiður Ingólfsdóttir kvödd,
það verður gert með söknuði.
Vegir okkar lágu saman fyrst
þegar ég kom í húsmæðraskól-
ann á Laugalandi og mér var vís-
að á herbergi og þar var Alla
komin. Hún kom langt að, frá
Krossgerði í Breiðdal, greinilega
vön vinnu og það var það fyrsta
sem ég tók eftir. Hún var þegar
búin að skoða skólann svo að ég
fylgdi henni bara eftir. Með okk-
ur tókst strax góð vinátta sem
hefur fylgt okkur í gegnum árin
sem eru nú orðin 53. Við vorum
fjórar stúlkur saman á herbergi
og nú erum við bara tvær eftir, ég
og Gulla, Guðbjörg lést 1986.
Þegar fyrsta helgarleyfið kom
fórum við saman ásamt Gerði
Guðvarðar heim til foreldra
minna, þær komu báðar úr stórri
fjölskyldu og létu sig hafa það að
sofa báðar á dívaninum mínum,
það var ekkert verið að setja það
fyrir sig þótt það væri inni hjá
afa. Eftir þetta varð það að reglu
að Alla gisti hjá foreldrum mínum
þegar hún átti helgarleyfi hvort
sem ég var með eða ekki. Vinátt-
an var alltaf fyrir hendi á milli
hennar og foreldra minna þótt
ekki væri mikill samgangur síð-
ustu árin þeirra. Svona vinátta
hverfur aldrei, við vorum svo
heppnar að vera í sama númeri í
eldhúsinu svo að við unnum sam-
an og gerðum flest eins. Við
saumuðum eins skírnarkjóla og
dúk svo ég nefni eitthvað af því
sem við gerðum saman. Þegar
skóla lauk fóru þrjár skólasystur
að vinna á Kristnesspítala. Þar
kynntist hún Þór Aðalsteinssyni
og lágu leiðir þeirra saman eftir
það. Þau bjuggu allan sinn bú-
skap í Kristnesi þar til Alla mín
kvaddi að morgni 9. janúar 2013.
Seinna kynntist ég svo mínum
manni í gegnum Öllu og Þór og
við bjuggum í eitt ár í Reykhús-
um, sem er næsti bær við Krist-
nes, og þá var nú gott að geta
komið til minnar kæru vinkonu.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
hana sem vinkonu í 53 ár og mun
sakna hennar sárt. Elsku vin-
kona, ég þakka þér samfylgdina í
gegnum árin. Mér þykir vænt um
að hafa getað knúsað þig stuttu
áður en þú kvaddir. Elsku Þór,
synir og tengdadætur, barna-
börn, systkini Öllu og aðrir ætt-
ingjar, Guð styrki ykkur í sorg-
inni.
Marselía Gísladóttir.
Í dag er kær skólasystir okkar
kvödd með miklum söknuði. Við
vorum 40 ungar stúlkur sem hitt-
umst í húsmæðraskólanum á
Laugalandi að hausti 1959 og þar
vorum við flestar fram til vorsins
1960, það fer ekki hjá því að það
myndast góð sambönd á milli þar
sem hópurinn var svo mikið sam-
an á heimavist. En flestar fóru
heim að loknu námi en vinkona
okkar, Aðalheiður Ingólfsdóttir,
festist hér fyrir norðan þegar hún
giftist Þór Aðalsteinssyni. Þau
bjuggu allan sinn búskap á bæn-
um Kristnesi í Eyjafjarðarsveit.
Nokkrar fleiri festust hér fyrir
norðan. Árið 1966 komum við
saman nokkrar skólasystur og
ákváðum að hittast einu sinni hjá
hverri yfir vetrarmánuðina og
þar mætti Alla okkar auðvitað.
Þessi félagsskapur, sem við
nefndum saumaklúbb, hefur
haldið saman síðan þá. Alla okkar
er sú þriðja sem við kveðjum með
söknuði, alltaf kom hún í klúbb
hvernig sem veður var enda frá-
bær bílstjóri. Um tíma vorum við
14 sem mættum í klúbb en nú hef-
ur sem sagt fækkað og erum við
sem eftir erum þakklátar fyrir að
hafa átt þessa yndislegu konu
fyrir vinkonu. Síðast kom klúbb-
urinn saman 11. des. sl. Þar var
Alla mætt hress að vanda. Það
verður erfitt að sætta sig við að
missa hana úr hópnum. Um leið
og við kveðjum kæra vinkonu
biðjum við Guð að gefa fjölskyld-
unni styrk í hennar miklu sorg.
Elsku Alla okkar, takk fyrir allar
samverustundirnar gegnum árin.
Saumklúbburinn,
Anna Gréta, Brynja,
Gerður, Guðlaug,
Aðalheiður, Hildur,
Marselína H., Nanna
og Sólveig.
Aðalheiður Ingólfsdóttir ólst
upp í stórum systkinahópi í
Krossgerði á Berufjarðarströnd,
komin af austfirsku og skaft-
fellsku kjarnafólki. Hún tileink-
aði sér það besta úr þjóðlífinu á
heimaslóð á uppvaxtarárum og
dreif sig síðan í húsmæðraskól-
ann á Laugalandi í Eyjafirði. Þar
réðust örlögin, þegar hún hitti
bóndasoninn, seinna bóndann, í
Kristnesi, Þór Aðalsteinsson.
Síðan hafa Þór og Alla í Kristnesi
verið kjölfesta í lífi afkomenda,
vina, ættingja og tengdafólks í
hálfa öld og með einstökum
myndarskap. Mætti tína margt
til, ekki síst ættarmótin, en
kannski framar öðru farsæla um-
hyggju og ósvikna vináttu við alla
sem einu sinni voru komnir inn í
hlýjuna. Þeir voru alltaf velkomn-
ir inn á heimili þeirra, nánast
hvernig sem á stóð. Það þurfti
samt kjark og kraft í byrjun fyrir
verðandi húsmóður að austan til
að hasla sér völl í rótgrónu mið-
eyfirsku bændasamfélagi. Hvort
tveggja hafði Alla og meira til.
Hún var einstaklega verkmikil
bæði úti og inni, heimilisstörf og
útiverk léku jafnt í höndum henn-
ar. Auk þess að vera vinnuvíking-
ur hafði hún ýmislegt annað til
brunns að bera svo sem hug-
þekka kímnigáfu og kankvísi.
Þór og Alla eignuðust fjóra öfl-
uga syni, og er stækkandi ætt-
bogi frá þeim kominn. Það er ekki
að sjá annað en að lánið hafi leikið
við Kristneshjónin alla tíð, þar til
nú skyndilega að maðurinn með
ljáinn kom fyrirvaralaust á svæð-
ið og heimtaði sitt. Alla veiktist á
Þorláksdag og var lögð inn á spít-
ala með langt gengna illkynja
meinsemd og henni hrakaði ört
uns kallið kom 9. jan. sl. Það hef-
ur varla unnist tími til að með-
taka þessi tíðindi að öllu leyti.
Reykhúsafjölskyldurnar votta
hennar nánustu aðstandendum
innilegustu samúð og kveðja
hana með fáeinum ljóðlínum.
Blessuð sé minning Aðalheiðar
Ingólfsdóttur.
Móðir jörð
Vorið var alltaf misjafnlega snemma á
ferðinni og kom með fífil og sóley í
hlaðvarpann. Með sumri bættust við
lambagras, holtasóley og blóðberg hjá
kúagötum.
Endalaus birta; túnasláttur og töðuilm-
ur.
Síðsumars fjölgaði litum. Umfeðmingur
og rauðsmári heima við, hrossanál í út-
haga – berjamór og kvöldrökkur – og
undir haust þistill í lækjargiljum og fífa
á engjum. Seinna tók frostið við.
Af jörð erum við komin.
(B.I.)
Brynjólfur Ingvarsson.
Aðalheiður
Ingólfsdóttir
✝ Eyjólfur EinarJónsson fædd-
ist á Reykhólum í
Reykhólahreppi
hinn 10. júní 1925.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli 11. janúar
2013. Foreldrar
hans voru Jón Há-
konarson frá á
Stað í Reykhóla-
hreppi, f. 9.5. 1899,
d. 1.9. 1952, og Hjálmfríður Eyj-
ólfsdóttir frá Firði í Múlasveit, f.
1.11. 1898, d. 24.5. 1986. Systkini
Eyjólfs eru Sólborg, f. 1921, d.
2011, Hallgrímur, f. 1929, d.
1984, Hákon, f. 1932,
býr í Bandaríkjunum.
Eftirlifandi eig-
inkona Eyjólfs er Jó-
hanna Engilráð
Alexandersdóttir, f.
30.4. 1925, frá Dynj-
anda í Grunnavík-
urhreppi, sem býr nú
á hjúkrunarheimilinu
Skjóli. Foreldrar
hennar voru Alex-
ander Einarsson, f.
5.8. 1891, d. 30.11. 1964, og Jóna
Sigríður Bjarnadóttir, f. 10.4.
1894, d. 18.3. 1975. Börn Eyjólfs
og Jóhönnu eru: 1) Þröstur Guðni
Magnús, f. 22.11. 1947. Maki hans
er Ingiríður Karen Jónsdóttir,
börn þeirra eru þrjú, barnabörn
sjö og barnabarnabarn eitt. 2)
Inga Dóra, f. 20.12. 1949, búsett í
Danmörku. Börn hennar eru
þrjú, þar af eitt látið. 3) Alexand-
er Friðjón, f. 21.6. 1958, maki
hans er Hjördís Erla Sveins-
dóttir, börn þeirra eru þrjú,
barnabörnin tvö.
Eyjólfur og Jóhanna bjuggu
lengst af ævi sinnar í Efstasundi
77 í Reykjavík. Um tíma bjuggu
þau í Norðurbrún 1, þjónustu-
heimili fyrir aldraða, svo á hjúkr-
unarheimilinu Skjóli.
Eyjólfur var lærður bifreiða-
smiður, lauk meistaraprófi í því
fagi 1949, starfaði hann við iðn
sína flest árin sem sjálfstæður at-
vinnurekandi.
Útför hans fer fram frá Lang-
holtskirkju í dag, 18. janúar
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
Okkur systur langar að kveðja
hann Eyfa okkar með nokkrum
orðum.
Það sem fyrst kemur upp í
hugann er óendanlegt þakklæti
fyrir allt sem Eyfi hefur gert
fyrir fjölskylduna okkar í gegn-
um tíðina.
Þær voru ófáar stundirnar í
Sólheimunum þar sem Eyfi rak
inn nefið, náði í bollann sinn úr
eldhússkápnum og drakk kaffið,
iðulega með gamanorð á vörum.
Hann stoppaði stutt en nærvera
hans fyllti eldhúsið löngu eftir að
hann var farinn. Eyfi var mjög
líflegur, hlýr og kankvís maður.
Hann var einstök barnagæla og
mikill afi. Það var aldrei logn-
molla í kringum Eyfa og var
hann með ákveðnar skoðanir.
Hann og faðir okkar áttu til að
þrátta um pólitík svo undir tók í
húsinu en alltaf var þetta í góðu
og voru þeir ávallt góðir félagar.
Eyfi reyndist vinur í raun þegar
faðir okkar dó sviplega og var
okkur stoð og stytta gegnum ár-
in á meðan heilsa hans leyfði.
Hann var móður okkar mikil
hjálparhella og er það ómetan-
legt.
Það er vart hægt að minnast
Eyfa nema nefna konu hans í
sömu andrá, Lellu (Jóhönnu)
móðursystur okkar. Var stutt á
milli heimila þeirra systra og
voru samskipti mikil í gegnum
árin. Þær voru margar útileg-
urnar og ber þar helst að nefna
stundirnar sem tjaldað var við
hjólhýsi þeirra hjóna í Þjórsár-
dalnum. Eyfi og Lella voru ein-
staklega gestrisin og höfðingjar
heim að sækja og ófáir ættingj-
arnir fengið að gista í Efstasund-
inu.
Eyfi var bílsmiður að mennt
og var með bílaverkstæði til
margra ára. Var hann okkur fjöl-
skyldunni ráðagóður í bílamálum
eins og efni stóðu til og boðinn
og búinn að lappa upp á þá bíla
sem reyndust stundum í misgóðu
ástandi þegar fram liðu stundir.
Það má með sanni segja að
uppvaxtarár okkar systra hafi
einkennst af samvistum við Eyfa
og Lellu og vorum við nánast
eins og þeirra eigin dætur. Með
þakklæti hugsum við til þessara
indælu minninga um leið og við
kveðjum Eyfa okkar. Guð blessi
minningu hans.
Dóra Berglind og Lilja Jóna.
Eyjólfur Einar
Jónsson
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um innsend-
ingarmáta og skilafrest. Einnig
má smella á Morgunblaðslógóið
efst í hægra horninu og velja við-
eigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minning-
argreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar