Morgunblaðið - 14.03.2013, Síða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. MARS 2013
✝ Dagbjört FjólaAlmarsdóttir
fæddist á Hellis-
sandi 3. maí 1965.
Hún lést á heimili
sínu 27. febrúar
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Rut Danelíusdóttir
frá Hellissandi, f.
1931, d. 2007, og
Almar Jónsson frá
Dalvík, f. 1927, d. 2006. Systkini
Dagbjartar eru: Danelíus, f.
1948, Alfreð, f. 1951, Halldór, f.
1952, Sigfús, f. 1955, Pálmi, f.
1956, Sveindís, f. 1958, og Vign-
ir, f. 1960.
Dagbjört, eða Dæja eins og
hún var jafnan kölluð, ólst upp
ar er Þorgrímur Óli Victorsson,
f. 28. september 1987, þau eiga
eitt barn, Emanúel Þór, f. 12.
febrúar 2013.
Dæja hafði mikinn áhuga á
leiklist og starfaði með Leik-
félagi Kópavogs, Leikfélagi
Hveragerðis og Leikfélagi
Stykkishólms og tók þátt í
nokkrum uppfærslum þessara
félaga. Hún var mikill dýravin-
ur, átti tvo hunda og tvo ketti
sem nutu óskiptrar athygli
hennar. Dæja las mikið og má
segja að Bókasafnið í Hvera-
gerði hafi verið hennar annað
heimili. Vinir þeirra systra voru
ætíð velkomnir á heimilið og
eiga því margir góðar minn-
ingar þaðan. Dæja vann við
verslunar- og þjónustustörf í
gegnum árin og undir það síð-
asta vann hún við umönnun
eldri borgara í Hveragerði.
Útför Dagbjartar fer fram
frá Kópavogskirkju í dag, 14.
mars 2013, og hefst athöfnin kl.
13.
til 12 ára aldurs á
Hellissandi og flutti
þá með móður sinni
í Kópavoginn þar
sem hún lauk
grunnskólanámi og
við tók Hússtjórn-
arskólinn Ósk á
Ísafirði.
Hinn 2. apríl
1988 gekk Dæja í
hjónaband með
Árna Atlasyni, f.
15. janúar 1966, og eignuðust
þau tvær dætur. Þau slitu sam-
vistir. Dætur þeirra eru: Kittý
Arnars, f. 14. september 1986,
sambýlismaður hennar er Pétur
Ingi Haraldsson, f. 12. ágúst
1991. Eyrún Arnars, f. 10. jan-
úar 1989, sambýlismaður henn-
Eins og fingrum sé smellt
slokknar á lífi. Dæja litla systir
mín er farin, 47 ára gömul, heila-
blóðfall.
Árið er 1965 og dagurinn er 3.
maí, sólríkur, fallegur vordagur
og Hellissandur kúrir á sjávar-
bakkanum með Breiðafjörðinn
gutlandi fyrir neðan og fyrir ofan
trónir fallegi jökullinn okkar,
Snæfellsjökull.
Mamma er að eignast barn.
Ég, sex ára stelpuskott, óska
þess heitt og innilega að eignast
systur, fimm eldri bræður og
einn yngri. Mér verður að ósk
minni. Valhoppandi fer ég um
Sand og söngla: „Ég á litla syst-
ur,“ og sagði það öllum, hvort
sem fólk vildi heyra það eða
ekki.
Lífið gekk sinn vanagang.
Æsku- og unglingsárin liðu og
Dæja óx og dafnaði. Grunnskóli
og Hússtjórnarskóli. Dæja eign-
ast kærasta, fer að búa, verður
mamma, Kittý kemur í heiminn,
Dæja giftir sig og eignast aðra
dóttur, Eyrúnu. Dætur hennar
voru henni allt, þær voru ekki
bara númer eitt heldur eitt, tvö
og þrjú. Samband þeirra
mæðgna var einstakt, þær eru
ekki bara að missa mömmu sína
heldur líka sína bestu vinkonu.
Ég sagði það stundum við Dæju
að ef þær gætu skriðið inn í hana
aftur þá myndu þær gera það!
Hún brosti og sagði: „Ég veit
það.“
Líf Dæju systur var ekki allt-
af dans á rósum; það skiptust á
skin og skúrir eins og hjá okkur
öllum. Aldrei heyrði ég hana
kvarta eða hallmæla neinni
manneskju. Hún systir mín var
með stórt hjarta og mjúkan
faðm. Í febrúar sl. eignaðist Ey-
rún lítinn dreng og Dæja var
orðin amma. Ömmuhlutverkið
framundan og mikið var hún
glöð og stolt og hlakkaði til að
takast á við það en sá tími varð
alltof stuttur. Hvað tekur við
þegar þessari jarðvist lýkur hef
ég ekki hugmynd um. „Það kem-
ur bara allt í ljós,“ eins og Dæja
systir sagði svo oft.
Sveindís (Svenna).
Viðkvæmasta og yngsta blóm-
ið í systkinahópnum er fallið að
grundu, langt um aldur fram.
Sem barn var Dæja hlédræg og
lét lítið fyrir sér fara en hún var
líka falleg manneskja, dýravinur
og þótti vænt um sína, þessa
minningu mun ég geyma í hjarta
mér. Hún var mikil mamma og
átti tvær dætur og eitt nýlega
fætt barnabarn sem voru henni
allt. Gunna sinn missti hún fyrr í
vetur og því er sorgin meiri en
orð fá lýst. En svona er lífið,
dauðinn sigrar alla. Henni þótti
vænt um Hellissand þar sem hún
var fædd og alin upp til 11 ára
aldurs. Sólarlagið er hvergi feg-
urra en þar, en núna er hennar
eigin sól hnigin til viðar og verð-
ur hennar sárt saknað. Svona líð-
ur mér Dæja mín og ætla að
vitna í ljóð eftir vin okkar
beggja, Didda frá Bárðarbúð,
umorða það og gera hans orð að
mínum: „Angur í hjarta, angur í
strengjum, einmana græt ég fall-
andi dag, ég veit að út er runnið,
á endatón fegursta lag“.
Takk fyrir samveruna, elsku
systir. Dætrum hennar, kærust-
um og dóttursyni sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Þinn bróðir,
Pálmi.
Lárusarhúsi, Hellissandi, 3.
maí 1965.
Mamma, sem þá var komin á
steypirinn, kallar á mig 14 ára
unglinginn og segir: „Alfreð
minn, þú verður að fara og sækja
hana Guðrúnu ljósmóður því að
barnið fer að koma.“ Ég vefengi
mömmu ekki; reynslubolta í
þessum efnum. Ég hleyp heim til
Guðrúnar, sem á heima tveimur
til þremur húsum frá okkur,
banka og ber upp erindið. „Já,“
segir Guðrún, „ég kem, en þú
verður að passa börnin mín á
meðan!“ Ekkert mál, ég bjarga
því, enda elstur í systkinahópn-
um og vanur barnapössun.
Einum og hálfum tíma seinna
kemur Guðrún aftur og tilkynnir
mér að ég hafi eignast aðra syst-
ur. Ég flýti mér heim til að sjá
litla barnið, sem strax verður
uppáhald allra.
Eftir skírnina gekk hún ætíð
undir nafninu Dæja. Dæja var
kát og fjörug og hænd að okkur
stóru bræðrunum, sem alltaf
vorum til í að leika við hana. Eitt
af því sem hún sótti mikið í, en
væri sennilega bannað í dag, var
að hún skemmti sér konunglega
þegar við bræðurnir köstuðum
henni (ekki of hátt) upp í loft og
á milli okkar. Þá var mikið
skríkt.
Hún kom langt á eftir mér í
heiminn og fór á undan mér,
óvænt og fyrirvaralaust en fékk
engu um það ráðið. Ég sakna
Dæju systur.
Alfreð.
Í dag er jarðsungin Dagbjört
Fjóla Almarsdóttir. Við systur
minnumst mágkonu okkar með
djúpu þakklæti.
Dæja kom inn í líf Gunnars
bróður okkar síðla árs 2004. Þau
voru þá komin um fertugt, en
byggðu samband sitt á kynnum
æskuáranna. Dagbjört færði ást
og fyllingu inn í líf bróður okkar
og það var gaman að fylgjast
með tilhugalífi þeirra sem var
mjög nútímalegt, þar sem störf
og búseta á þeim tíma skildu þau
að. Við sögðum gjarnan þá að
Gunni væri orðinn meistari í að
skrifa sms eða smáskilaboð. Þau
hófu síðan sambúð og bjuggu
fyrst á Selfossi, en keyptu svo
hús í Hveragerði þar sem þau
bjuggu sér notalegt heimili með
fallegum garði og heitum potti.
Dætur Dæju, þær Eyrún og
Kittý, voru um tíma búsettar hjá
þeim og þær áttu gott samband
við Gunnar. Gunna og Dæju leið
mjög vel saman og Dæju tókst
að virkja Gunna í heimilishaldi,
sem hafði ekki endilega verið
hans sterka hlið. Þau voru miklir
dýravinir og bjuggu með
hundana sína tvo og kettina tvo,
sem þau sinntu af alúð og um-
hyggju. Þegar Gunnar bróðir
okkar lést í desember var það
gríðarlega mikið áfall fyrir hana
og okkur öll. Dæja sagði þá að
þörf dýranna fyrir hana væri það
sem kæmi henni inn í daginn.
Dæja átti, eins og fyrr segir,
tvær dætur, sem báðar eru í
sambúð. Hún gaf þeim alla sína
ást og hún var mjög stolt af
þeim. Eyrún eignaðist dreng 12.
febrúar sl., hálfum mánuði áður
en móðir hennar lést úr heila-
blóðfalli. Það er sárt til þess að
vita að Dæja hafði ekki fengið að
hitta litla ömmusnúðinn sinn,
sem hún og Gunnar bróðir okkar
voru búin að hlakka svo til að fá
inn í líf sitt. En stundum er lífið
kaldranalegt og sannarlega átt-
um við ekki von á að þau yrðu
bæði hrifin burt úr þessu jarðlífi
svo skjótt, en við trúum því að nú
eigi þau ljúfa samveru á öðru til-
vistarstigi.
Við viljum votta Kittý, Ey-
rúnu, litla drengnum og tengda-
sonum Dæju okkar einlægustu
og dýpstu samúð. Systkinum
Dæju sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur. Megi guð styrkja
okkur öll.
Valgerður og Edda
Gunnarsdætur.
Mikið óskaplega væri það
hentugt ef fólk hyrfi úr þessum
heimi í einhvers konar aldursröð.
Um sanngirni slíks fyrirkomu-
lags þyrfti ekki að deila; svipleg
og ótímabær andlát heyrðu sög-
unni til. En þessu ráðum við ekki
og úrskurði almættisins verður
ekki áfrýjað. Boðskapurinn er
alltaf sá sami: Við eigum bara
daginn í dag en vonum það besta
með morgundaginn. Allt of
margir ganga að honum vísum
en eignast hann ekki.
Ég hitti Dæju frænku í síðasta
sinn í útför Dúnu, mömmu henn-
ar, fyrir nokkrum árum. Dæja
tók andlát Dúnu afar nærri sér,
það fór ekkert á milli mála. Við
tókum tal saman í erfidrykkj-
unni og töluðum þá meðal annars
um að við systrabörnin þyrftum
að hittast oftar til að styrkja ætt-
artengslin og vináttuna. En svo
leið tíminn; Dæja í Hveragerði
og ég á Akureyri – og engar
urðu efndirnar. „Þannig týnist
tíminn …“ eins og segir í ágæt-
um dægurlagatexta. Ég tek á
mig alla sök í þeim efnum og veit
sem er að nú er of seint að bera í
bætifláka. Ég fylgi frænku
hinsta spölinn í dag en það eru
alls ekki þeir endurfundir sem
ég hafði í huga – og þaðan af síð-
ur hún.
Fyrirvaralaust andlát Dæju
er okkur sem eftir lifum áminn-
ing. Það er forgangsmál að
rækta tengslin við fjölskyldu og
vini betur en við höfum gert til
þessa. Það ánægjulega verk þolir
enga bið; þarf að hefjast í dag en
ekki á morgun. Á morgun gæti
það reynst of seint.
Gangur lífsins er flókinn í ein-
faldleika sínum. Honum mætti
jafnvel lýsa í 14 sagnorðum. Ég
hvet alla til að gera sér sem mest
úr fyrstu 11, á hverjum degi sem
Guð gefur. Hin þrjú síðasttöldu
eru óhjákvæmilegur fylgifiskur –
lífsins hinsta lína.
Gefa, vona, þiggja, þrá,
þjóna, njóta, gleðja.
Elska, hlæja, fagna, fá,
– fara, missa, kveðja.
(BVB)
Ég sendi Kittýju, Eyrúnu,
Pétri Inga og Þorgrími Óla hug-
heilar samúðarkveðjur, sem og
mánaðargamla ömmustráknum
Emanúel Þór. Sá stutti fær
örugglega að heyra margar
skemmtilegar sögur af ömmu
sinni þegar fram líða stundir,
þótt hvorugt fái að njóta sam-
vistanna. Hugur minn er ekki
síður hjá Dúnubörnunum sjö
sem nú kveðja ástkæra litlu syst-
ur. Þau spor eru þung.
Blessuð sé minning Dæju
frænku.
Bragi V. Bergmann.
Dagbjört Fjóla
Almarsdóttir✝Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Árskógum 8,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ laugar-
daginn 2. mars.
Útför hennar fer fram frá Lágafellskirkju
föstudaginn 15. mars kl. 15.00.
Magnús Benediktsson, Guðrún Jósafatsdóttir,
Benedikt Steinar Magnússon,Hrafnhildur Karla Jónsdóttir,
Helga Dóra Magnúsdóttir, Mikael Símonarson,
Magnús Indriði, Jón Illugi og Sigrún Melkorka.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
BJÖRK KRISTINSDÓTTIR,
Þorláksgeisla 27,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 10. mars á Landspítalanum
við Hringbraut.
Útför hennar fer fram frá Guðríðarkirkju
þriðjudaginn 19. mars kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem vilja
minnast Bjarkar er bent á Líf, styrktarfélag kvennadeildar
Landspítalans.
Þröstur Þorvaldsson,
Kristinn Andri Þrastarson, Dagný Ingadóttir,
Sólveig Þrastardóttir, Gretar Þór Sæþórsson,
barnabörn og systkini.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, afi og
tengdafaðir,
GUÐMUNDUR KRISTINN GUÐJÓNSSON,
Diddi,
kaupmaður,
Fljótaseli 8,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum, Hringbraut, laugardaginn 2. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þakkir til allra sem vottuðu okkur samúð við andlát hans og útför.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki LSH og heimahjúkrunar
fyrir mjög góða umönnun.
Hedwig E. Meyer (Heiða),
Guðjón Karl Guðmundsson,
Hilmar Andri Hilmarsson,
Kolbrún Steinunn Hansdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir,
tengdafaðir, afi, bróðir, mágur og frændi,
ÓLAFUR H. ÓLAFSSON
matreiðslumeistari,
Suðurbraut 6,
Hafnarfirði,
lést í faðmi fjölskyldunnar sunnudaginn
10. mars á líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju miðvikudaginn
20. mars kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Ás styrktarfélag.
Jakobína Cronin,
Sigríður Oddný Oddsdóttir,
Sigríður Ólafsdóttir Benedikt Sigurvinsson,
Sandra Björk, Elísa Björg, Ólafía Björt,
Jakobína Zíta og Zíta Kolbrún Benediktsdætur,
Sverrir Oddur Gunnarsson,
Guðrún Gunnarsdóttir, Gústaf Adolf Björnsson,
Valgerður J. Gunnarsdóttir Stefán Snær Konráðsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær faðir okkar og tengdafaðir,
ÁRMANN GUÐJÓNSSON
frá Lyngholti,
Brekkustíg 13,
Sandgerði,
lést á hjúkrunarheimilinu Hlévangi
sunnudaginn 10. mars.
Útförin verður frá safnaðarheimilinu í Sandgerði föstudaginn
22. mars kl. 13.00.
María Ármannsdóttir, Marel Andrésson,
Helgi M. Ármannnsson, Michela Jespersen
og aðrir aðstandendur.
✝
Okkar ástkæri
KARL HINRIK OLSEN
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
mánudaginn 25. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Sérstakar þakkir til starfsfólks D-deildar HSS
fyrir einstaklega góða umönnun og hlýju.
Jakobína Anna Olsen
Jenný Emilía Olsen Gunnar Jónatansson
Magdalena Olsen Valgeir Þorláksson
Karl Hinrik Olsen Elísabet Olsen
Rósbjörg S. K. Olsen Rafn Guðbergsson
Olav Ingvald Olsen Guðrún Halldórsdóttir
Jakobína Anna Olsen Tómas Guðlaugsson
Sólbjört Olsen
Sara K. Olsen
Agnar Már Olsen
börn þeirra og fjölskyldur.
✝
Elskuleg systir okkar og frænka,
JÓHANNA GUÐRÚN SIGURÐARDÓTTIR,
Mýrum,
Flóahreppi,
verður jarðsungin frá Selfosskirkju laugar-
daginn 16. mars kl. 11.00.
Jarðsett verður í Villingaholtskirkjugarði í Flóa.
Kristinn Sigurðsson,
Sigríður Friðsemd Sigurðardóttir,
Margrét Sigurgeirsdóttir.