Morgunblaðið - 04.07.2013, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JÚLÍ 2013
✝ Ólafur E.Rafnsson
fæddist í Hafn-
arfirði 7. apríl
1963. Hann varð
bráðkvaddur í
Sviss 19. júní 2013.
Foreldrar hans
eru Rannveig E.
Þóroddsdóttir leik-
skólakennari, f. 1.
febrúar 1936 og
Rafn E. Sigurðs-
son, fv. forstjóri Hrafnistu, f.
20. ágúst 1938. Systkini Ólafs
eru: 1) Sigþór R. útgerð-
artæknir, f. 23. apríl 1961, synir
hans og Sigríðar Andersdóttur
leikskólakennara, f. 24. október
1963, (skilin) eru Anders Rafn
og Óskar. 2) Elísabet snyrti-
fræðingur, f. 7. apríl 1963, börn
hennar og Bergþórs I. Leifs-
sonar rafeindavirkja, f. 10. júlí
1964, (skilin) eru Erna og Fann-
ar Logi.
Hinn 1. júlí 1989 kvæntist
Ólafur eftirlifandi eiginkonu
sinni, Gerði Guðjónsdóttur end-
urskoðanda, f. 24. júlí 1963.
Foreldrar hennar eru Auður
Jörundsdóttir, fv. skrif-
stofumaður, f. 16. júní 1923 og
Guðjón Júlíusson pípulagn-
ingameistari, f. 1. október 1925,
d. 30. nóvember 1980. Börn
Ólafs og Gerðar eru: Auður Ír-
ari á árunum 1985 og 1986 og
Íslandsmeistari 1988. Ólafur
spilaði nokkra leiki með lands-
liðinu í körfubolta. Ólafur kom
að þjálfun yngri flokka í körfu-
bolta sem og meistaraflokka
karla og kvenna hjá Haukum.
Hann var einn af þeim sem
komu á fót skipulögðum æfing-
um í hjólastólakörfubolta og
var þjálfari þar um tíma. Ólafur
sat í stjórn körfuknattleiks-
deildar Hauka 1989-1990. Frá
1990-2006 sat hann í stjórn
Körfuknattleikssambands Ís-
lands og þar af formaður frá
1996. Hann var kjörinn forseti
Íþrótta- og Ólympíusambands
Íslands árið 2006. Ólafur sat í
stjórn Evrópska körfuknatt-
leikssambandsins (FIBA Eu-
rope), frá árinu 2002 og var
kjörinn forseti þess árið 2010.
Frá þeim tíma sat hann jafn-
framt í miðstjórn Alþjóðlega
körfuknattleikssambandinu
(FIBA World). Ólafur var í ótal
vinnuhópum, nefndum og ráð-
um á vegum Körfuknattleiks-
sambands Íslands, Íþrótta- og
Ólympíusambands Íslands, Evr-
ópska- og Alþjóða körfuknatt-
leikssambandsins.
Útför Ólafs verður gerð frá
Hallgrímskirkju í dag, 4. júlí
2013, og hefst athöfnin kl. 15.
is, f. 29. ágúst
1992, háskólanemi,
Sigurður Eðvarð, f.
29. nóvember 1997,
framhaldsskóla-
nemi og Sigrún
Björg, f. 19. júní
2001, grunn-
skólanemi.
Ólafur útskrif-
aðist sem stúdent
frá Verslunarskóla
Íslands 1982, hann
lauk embættisprófi í lögfræði
frá Háskóla Íslands 1990 og hóf
þá störf sem fulltrúi hjá hjá
Lögmönnum sf. í Hafnarfirði.
Hann hlaut málflutningsrétt-
indi fyrir héraðsdóm á árinu
1993. Í febrúar 1994 stofnaði
hann ásamt Inga H. Sigurðssyni
héraðsdómslögmanni Lögmenn
Hafnarfirði ehf. Á árinu 1996
varð Bjarni S. Ásgeirsson
hæstaréttarlögmaður meðeig-
andi í stofunni. Ólafur sat í
stjórn Lögmannafélags Íslands
á árunum 2003-2004. Árið 2012
lauk Ólafur meistaragráðu í
„European Sport Governance“
frá Institut d’Études Politiques
de Paris. Ólafur hóf ungur að
æfa íþróttir, æfði hjá FH bæði
fótbolta og handbolta en á ung-
lingsárunum hóf hann að æfa
körfubolta með Haukum. Með
Haukum varð hann bikarmeist-
Elsku Óli minn.
Þú tekur þig svo vel út
hvar sem þú ert.
Ótrúlega dýrmætt eintak,
sólin sem yljar
og umhverfið vermir.
Þú gæðir tilveruna gleði
með gefandi nærveru
og færir bros á brá
svo það birtir til í sálinni.
Sólin sem bræðir hjörtun.
Í mannhafinu
er gott að vita
af englum
eins og þér.
Því að þú ert sólin mín
sem aldrei dregur fyrir.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Bestu þakkir fyrir frábær
þrjátíu ár og þrjú yndisleg börn.
Þín er sárt saknað en minning um
góðan og traustan eiginmann og
föður mun lifa.
Love.
Gerður.
Elsku pabbi.
Við vitum ekki hvar við eigum
að byrja, það er svo mikið sem við
gætum skrifað. Við trúum ekki
enn að þú sért farinn frá okkur.
Þetta gerðist allt svo hratt. Við
eigum margar frábærar minn-
ingar um þig en hefðum af öllu
hjarta viljað eignast fleiri minn-
ingar. Við viljum trúa því að þér
var ætlað eitthvað meira og
stærra hlutverk annars staðar
þar sem þú varst mikill leiðtogi
og fólk hlustaði á þig.
Þú kenndir okkur svo mikið –
kenndir okkur á lífið og tilveruna,
lést okkur pæla í öllu, vildir að við
mynduðum okkar eigin skoðanir
á okkar forsendum. Þú studdir
okkur í skólanum og íþróttunum.
Það var magnað að þú mættir á
alla leiki sem þú mögulega komst
á. Okkur fannst gaman þegar þú
kíktir á æfingar hjá okkur en þá
vildum við gera allt 200% þegar
þú varst á staðnum. Þú varst góð-
ur leiðbeinandi, það var svo gott
að setjast niður með þér og ræða
leikina en þú fannst alltaf ljósu
punktana, við spiluðum aldrei
skelfilega í þínum augum þótt
okkur hafi fundist við eiga okkar
versta leik. Þú kenndir okkur að
vera jákvæð og sjá alltaf góðu
punktana í öllu og það mun hjálpa
okkur að komast í gegnum þenn-
an erfiða tíma núna. Það sem er
samt frábærast er að þú gast
sinnt okkur öllum, þremur börn-
unum og mömmu, verið í öllum
þessum nefndum þínum og sinnt
öllum störfum þínum. Við pæld-
um oft í því hvernig þú færir að
þessu og okkur þótti fjarvera þín
frekar erfið.
En pabbi, þín verður svo sárt
saknað að við eigum ekki til orð.
Við eigum eftir að sakna þess að
spjalla við matarborðið á kvöldin,
við eigum eftir að sakna þín á
leikjunum okkar, við eigum eftir
að sakna þess þegar þú komst
heim og byrjaðir strax að stríða
okkur, purra okkur eða kitla. Það
er svo margt sem við eigum eftir
að sakna. Þessi tími er erfiðasti
tími lífs okkar því það er svo sárt
að hafa þig ekki hjá okkur. Við
elskum þig óendanlega mikið og
vitum að þú átt eftir að fylgjast
með öllu sem við gerum. Þú verð-
ur alltaf til staðar í hjarta okkar.
Börnin þín,
Auður Íris (stóra-mús), Sig-
urður Eðvarð (Siggi piggi
pottormur) og Sigrún Björg
(pabbastelpa).
Kæri bróðir.
Tilfinningarnar, svefnleysið,
vanmátturinn, ofsaleg reiðin og
endalausar spurningar: af
hverju, hvers vegna, hver er til-
gangurinn með svona fráfalli
hrannast upp í höfðinu.
Það eru náttúrlega hvorki til
svör né rök fyrir svona hlut. Alla-
vega hefðum við Óli ekki komist
að neinni vitrænni niðurstöðu um
þetta. Við hefðum líklega rökrætt
þetta þangað til fólk væri farið að
segja oft jájá eða labba fram og
gera eitthvað annað. En stundum
vorum við komnir í þann ham við
matarborðið að hvorugur ætlaði
að gefa sig og hætta. En eftir
nokkrar mínútur var allt fallið
aftur í ljúfa löð, því líklega höfð-
um við bara mest gaman af því að
vera ósammála bara til að vera
ósammála.
Síðast þegar ég kvaddi þig, Óli,
var þegar þú hélst upp á 50 ára
afmælið með okkur í fjölskyld-
unni á Argentínu steikhúsi. Mað-
ur getur yljað sér við það að síð-
asta faðmlagið var innilegt eins
og alltaf.
Þú varst alltaf uppfullur af
hugmyndum, enda alltaf að
breyta og endurbæta og leitandi
að nýjum hugmyndum og tæki-
færum. Þú hefur einfaldlega allt-
af verið svona. Þú áttir svo margt
eftir ógert þótt þú hafir áorkað
miklu. Þú varst góður penni og
hefðir örugglega náð langt á því
sviði, enda var alltaf gaman að
lesa pistlana frá þér á vef ÍSÍ.
Ég átti oft erindi á vinnustað
Auðar, tengdamömmu Óla, og
hafði þar af leiðandi kynnst henni
aðeins. Allt í einu fór hún að
spyrjast mikið fyrir um þig, Óli. Í
fyrstu áttaði ég mig ekki á þess-
um áhuga hjá henni á þér en
seinna kom í ljós að hún vildi bara
vita allt um þennan dreng sem
síðar varð tengdasonur hennar
og hún varð örugglega ekki fyrir
vonbrigðum.
Þín mesta gjöf í lífinu var að þú
skyldir kynnast henni Gerði.
Betri lífsförunaut, vin og ráð-
gjafa er vart hægt að fá og saman
eignuðust þið þrjú börn, Auði Ír-
isi, Sigurð Eðvarð og Sigrúnu
Björgu.
Eftir að við yfirgáfum hótel
mömmu, svolítið mikið dekraðir
báðir tveir, tók alvara lífsins við.
Ég fór aðeins á undan að heiman
og gekk nokkuð vel en ég efast
um að litli mömmustrákurinn
sem þú varst, Óli minn, hafi nokk-
urn tímann kunnað að nota
þvottavél. Við höfum alltaf búið
nálægt hvor öðrum eftir að við
fórum að búa, farið saman þvers
og kruss um Norðurbæinn.
Strákarnir mínir eru mikið heima
hjá ykkur Gerði og öfugt, ef það
er orðið framorðið þá bara sofa
þeir, ekki málið. Og þeir kvarta í
Gerði að þeir fái ekkert að borða
heima hjá sér og hvort hún eigi
ekki einhvern smá bita. Þú og
Gerður höfðuð bara gaman af
þessu og gáfuð þeim að borða.
Þú hringdir oft í mig bara til að
spjalla, þá spurði ég: „Hvar
ertu?“ Þá gat svarið verið: „Ég er
nú bara heima hérna á Miðvangi
5“ eða í Istanbúl eða kannski að
bíða eftir flugi einhvers staðar
annars staðar, alltaf á ferðinni.
Þetta voru alltaf skemmtileg sím-
töl og ég mun alltaf vera með
símanúmerið þitt í símanum mín-
um á meðan ég hef síma. Kannski
verður GSM-samband þar sem
við hittumst næst.
Megi minning um góðan bróð-
ur lifa.
Þín verður sárt saknað.
Kveðja,
Sigþór.
Elsku Óli, það er ótrúlegt að
við séum að kveðja þig í dag núna
þegar fyrri helmingnum er rétt
að ljúka og tími til að njóta af-
raksturs erfiðisins er rétt handan
við hornið. Á svona tímum er þó
gott að eiga góðar minningar til
að ylja sér við, rifja upp og minn-
ast.
Hlátur, húmor, ákveðni, ná-
kvæmni og skilyrðislaus vinátta
koma upp í hugann þegar við
minnumst þín. Einnig varð okkur
tíðrætt um það hvað þú þurftir að
ferðast mikið og göntuðumst við
oft með það að forsetar væru auð-
vitað önnum kafið fólk. Við nut-
um þess því meir þegar við hitt-
umst að spjalla um það sem á
daga okkar hafði drifið frá því
síðast og hafðir þú áhuga á öllu
því sem viðkom okkur og áhuga-
málum okkar. Þú varst einnig
duglegur að leyfa okkur að fylgj-
ast með því sem fram fór í þínu
lífi, segja okkur stoltur frá afrek-
um barnanna og ferðalögum.
Jólakortin ykkar Gerðar voru
einstök og báru þess merki að allt
sem þú gerðir gerðir þú vel.
Við kveðjum í dag góðan
frænda og vin, minning um góðan
dreng hlýjar hjörtum okkar á erf-
iðum stundum.
Elsku Gerður, Auður Íris, Sig-
urður, Sigrún, Sissa, Rabbi, El-
ísabet, Sigþór og fjölskyldur,
hugur okkar er hjá ykkur.
Ykkar
Guðbjörg, Sigurður,
Rannveig og Þórdís.
Í dag kveðjum við Ólaf Rafns-
son. Það eru 29 ár síðan hún
Gerður okkar kynnti Óla fyrir
fjölskyldunni, hávaxinn og dökk-
hærðan strák úr Hafnarfirði.
Kynningunni fylgdi að hann væri
körfuboltamaður úr Haukunum
og okkur varð þar með ljóst að
íþróttir voru honum hugleiknar.
Óli féll vel inn í fjölskylduna enda
var hann með góða kímnigáfu og
góðlátlega stríðni sem hentaði
okkur. Fljótlega komu þau sér
fyrir í Hafnarfirði og hafa búið
þar alla tíð síðan. Að námi loknu
tóku við annasöm ár í starfi og
svo komu börnin, þau Auður Íris,
Sigurður og Sigrún. Óli var stolt-
ur af börnunum, studdi þau í hví-
vetna og var ánægður við þá
áfanga sem urðu í þeirra lífi.
Hann var glaður yfir íþrótta-
áhuga þeirra og höfum við hann
grunaðan um að hafa þar sáð ein-
hverjum fræjum. Óli hafði gaman
af fjölskylduboðum, bæði naut
hann þess að taka á móti fólki á
fallegu heimili þeirra Gerðar og
að mæta í veislur. Sérgrein Óla í
matargerð var sveppasteiking og
sósugerð. Að hans mati var ekki
hægt að ná lengra á því sviði og
líklega er það rétt. Þegar við
komum saman var hann einkar
hlýr og ræðinn við alla hvort sem
það voru börn eða fullorðnir.
Þessir eiginleikar nýttust honum
ekki síður í starfi enda valinn til
forustu hjá íþróttahreyfingunni.
Það er gott að muna eftir utan-
landsferðum sem við fórum öll í
saman til að fagna stórviðburðum
í fjölskyldunni eins og giftingum
og stórafmælum. Þar var Óli í
essinu sínu. Hann naut þess að
vera í sól og hita, skoða sig um,
borða góðan mat og spjalla á
kvöldin. Óli tók margar myndir
sem hann vann áfram og setti inn
texta og útskýringar. Þannig
liggur eftir hann stórt myndasafn
sem gaman og gott er að skoða
þegar rifja skal upp góðar stund-
ir.
Við kveðjum góðan dreng allt
of fljótt. Það er erfitt að hugsa
sér að hann sé farinn. Söknuður-
inn er mikill en við erum rík af
góðum minningum. Auður
tengdamamma minnist þess
hversu hlýr og natinn hann var
við hana alla tíð. Sömu sögu hafa
börnin okkar að segja.
Mestur er söknuðurinn og
missirinn hjá fjölskyldunni, þeim
Gerði, Auði Írisi, Sigga og Sig-
rúnu. Þá syrgja foreldrar og
systkini Óla góðan og traustan
son og bróður. Hugur okkar er
hjá ykkur. Megi góður Guð
styrkja ykkur öll.
Hvíl í friði kæri vinur.
Auður Jörundsdóttir, Sig-
urður Guðjónsson, Guðríður
Guðfinnsdóttir, Þjóðbjörg
Guðjónsdóttir, Ágústa Guð-
jónsdóttir, Gert Fisker
Tomczyk.
Ólafur Rafnsson var einstakur
maður og einn minn nánasti vin-
ur. Ég mun sakna löngu símtal-
anna þar sem rætt var um flest
milli himins og jarðar, ég mun
sakna þess að hitta hann ekki í
Íþróttamiðstöðinni í hádeginu
eða þegar hann átti leið hjá. Ég
minnist með þakklæti síðasta
heimboðsins til Óla og Gerðar í
vor, þar sem farið var vítt og
breitt yfir sviðið. Ég er þakklátur
fyrir allar stundirnar sem við átt-
um saman, vináttuna, hjálpsem-
ina og væntumþykjuna.
Við kynntumst þegar hann
kom til starfa í stjórn KKÍ, fyrst
sem gjaldkeri og svo sem formað-
ur. Við unnum náið saman allan
þann tíma, bæði innanlands og
utan. Körfuknattleiksíþróttin
efldist jafnt og þétt og í mörg
horn að líta. Við sóttum ótal
fundi, þing og ráðstefnur, innan-
lands og utan, að ógleymdum
landsliðsferðum. Fjárráð KKÍ
voru ekki mikil og því gistum við
venjulega saman á ferðalögum
okkar í tveggja manna herbergi
til að spara og grínuðumst með
að við hefðum sofið oftar hvor hjá
öðrum en hjá eiginkonunum. Í
störfum sínum vildi Óli ræða sig
niður á niðurstöðu. Hann kunni
vel að meta góðar rökræður og
fannst þær nauðsynlegar til að fá
fram sjónarmið samstarfsfólks-
ins. Fannst sumum að Óli legði
sig of mikið fram við að ræða mál-
in í þaula. Það var samt einn af
hans meginkostum því þegar nið-
urstaða lá fyrir stóð fátt í vegi
fyrir framkvæmdum. Ef niður-
staðan var hinsvegar sú að hug-
myndin, þó hún væri hans, var
ekki góð eða ekki framkvæman-
leg, sætti hann sig auðveldlega
við niðurstöðuna og snéri sér að
næsta verkefni, næstu hugmynd.
Óli var forystumaður sem náði
árangri í störfum sínum. Hann
var valinn til forystu hjá KKÍ,
ÍSÍ, FIBA Europe og FIBA
World. Það gerðist ekki fyrir til-
viljun. Ólafur var mannkosta-
maður sem menn vildu styðja
vegna þess sem hann stóð fyrir.
Hann lagði áherslu á heiðarleika,
lýðræði og gegnsæi í sínum störf-
um. Minnisstæð eru orð hans
þegar hann í ræðu þakkaði fyrir
kjör sem forseti FIBA Europe.
Hann sagði í lauslegri þýðingu:
„Ykkur á ég allt að þakka, en ég
skulda engum neitt,“ og átti þá
við að kosningabarátta hans fór
fram á heiðarlegan hátt, enginn
átti inni hjá honum óeðlilegan
greiða fyrir stuðninginn. Einn af
styrkleikum Óla var að hann fór
ekki í manngreinarálit. Það skipti
hann ekki máli hvort hann var að
tala við forseta Evrópuríkis, for-
seta alþjóðlegs sérsambands eða
formann héraðssambands hér á
Íslandi. Munurinn var kannski að
honum hafi fundist sá síðast-
nefndi áhugaverðastur.
Óli var hrifinn frá okkur í
blóma lífsins sem er sorglegra en
tárum taki. Þrátt fyrir að Óli hafi
náð afar langt innan íþrótta-
hreyfingarinnar var hann aðeins
fimmtugur þegar hann féll frá.
Framtíðin blasti við og margir
möguleikar í stöðunni. Svo margt
var eftir ógert, svo mörg spenn-
andi verkefni framundan.
Ég kveð minn kæra vin með
söknuði og þakklæti.
Við Sigrún og okkar börn vott-
um Gerði, Auði, Sigga og Sigrúnu
okkar dýpstu samúð. Ykkar
missir er mestur.
Pétur Hrafn Sigurðsson.
Góður og kær vinur er fallinn
frá í blóma lífsins. Þær eru ófáar
gæðastundirnar sem fjölskyldur
okkar hafa átt saman í gegnum
árin. Óli á ríkan sess í huga dætra
okkar hjóna en þær hafa átt erf-
iða daga ásamt okkur hinum eftir
fregnirnar um skyndilegt og
ótímabært fráfall. Óli var góður
drengur sem bjó yfir miklum
hæfileikum, dugnaði, persónu-
töfrum og mannkostum eins og
dæmin sanna í öllum þeim fjöl-
mörgu verkefnum sem honum
voru falin um ævina. Það er gott
dæmi um elju hans og nákvæmni
að hann var ætíð með öll smáat-
riði á hreinu s.s. afmælisdaga
allra barna vina og vandamanna
og hann hafði ekkert fyrir því
enda vel af guði gerður. Við eig-
um eftir að sakna hans sárt um
ókomna tíð, allra góðu stund-
anna, góðlátlegu stríðninnar og
skoðanaskiptanna. Minningin um
hann mun lifa með okkur sem
vorum svo heppin að fá að kynn-
ast honum. Hann var lánsamur í
fjölskyldulífi sínu og mikill er
missir hans einstöku eiginkonu
og barna.
Guð gefi Gerði, Auði, Sigga,
Sigrúnu, foreldrum og systkinum
styrk til að takast á við sorg sína.
Minning um elskulegan eigin-
mann, föður, son, tengdason og
bróður mun lifa. Blessuð sé minn-
ing þín kæri vinur og takk fyrir
allt.
Guðmundur Gylfi
Guðmundsson og
Helga Aspelund.
Elsku Óli, það er erfitt að lýsa í
orðum þeim tilfinningum sem
bærast í brjósti mínu á þessari
stundu og hafa síðustu tvær vikur
verið afar erfiðar, bæði mér, fjöl-
skyldu minni og okkur öllum sem
vorum svo heppin að fá að kynn-
ast þér, eiga þig sem vin og frá-
bæran félaga, og verður að við-
urkennast að hugurinn hefur sem
aldrei fyrr reikað til allra þeirra
ára sem við spiluðum saman í
Haukum. Ég var svo heppinn að
fá að stíga mín fyrstu skref bæði
sem leikmaður í meistaraflokki
og þjálfari með þig mér við hlið.
Fregnir af andláti þínu voru
reiðarslag fyrir alla sem þig
þekktu og er ljóst að íþrótta-
hreyfingin hefur misst frábæran
leiðtoga og forsvarsmann. Það
sem þú gerðir fyrir körfuboltaí-
þróttina, bæði sem leikmaður,
þjálfari, formaður KKÍ og nú síð-
ustu ár sem æðsti maður körfu-
boltans í Evrópu sem forseti
FIBA, verður aldrei fyllilega
hægt að meta og má með sanni
segja að þú hafir lagt lífið að veði
í þeirri viðleitni þinni að gera
íþróttinni sem þú unnir meira en
flestir aðrir hátt undir höfði. Þeg-
ar fram líða stundir mun þó
minningin um frábæran dreng og
góðan vin ylja okkur öllum sem
þig þekktum um hjartarætur og
þakka ég fyrir allar þær góðu
stundir sem við höfum átt saman.
Það er greinilega þörf fyrir risa-
stóran persónuleika eins og þig á
æðra tilverustigi.
Sorg mín, fjölskyldu minnar
og okkar félaganna bliknar þó í
samanburði við þá raun sem
elskuleg fjölskylda þín þarf nú að
ganga í gegnum. Elsku Gerður,
Auður, Siggi og Sigrún, ég bið
guð að gefa ykkur styrk til að
takast á við þetta mikla áfall.
Kæri Óli, við sjáumst síðar.
Henning Henningsson.
„Dáinn, horfinn, harmafregn!“ (JH)
Hrikalegar fréttir bárust okk-
ur bekkjarfélögum og vinum Óla
miðvikudaginn 19. júní. Við höf-
um varla um annað hugsað og
dauðleikinn blasir við. Óli er sá
fyrsti úr okkar hópi sem fellur
frá. Og hver hefði trúað því að
það yrði hann? Þessi ótrúlega
duglegi, jákvæði og góði maður
með íþróttaáhuga og íþróttaanda
á hæsta stigi. Var fyrstur til að
láta vita að hann væri til staðar ef
eitthvað bjátaði á, kunni að hrósa
og kunni að þakka. Vinur vina
sinna og gleymdi þeim aldrei,
sama hvað hann hafði mikið að
gera eða var orðinn „merkileg-
ur“. Óli var alltaf Óli.
Minningarnar hafa hellst yfir.
Við vorum svo heppin að lenda
saman í mjög samstilltum og
skemmtilegum bekk í Verzló þar
sem flest okkar voru saman öll
fjögur árin. Óli var góður náms-
maður, skipulagður og sérlega
vinnusamur. Hann vann t.d. á
næturvöktum á Hrafnistu með-
fram náminu í Verzló og HÍ og
var á sama tíma á fullu í körfunni.
Maður skildi ekki hvar hann fann
tíma til að gera þetta allt þó hann
hafi reyndar stundum náð að
draga nokkrar ýsur í tímum. Óli
Ólafur E. Rafnsson