Morgunblaðið - 04.07.2013, Page 27

fyrir töfrum lands og gróanda
vorsins eins og Hallgrímur Sæ-
mundsson. Hann var fyrst og
fremst maður ræktunar. En hann
hafði ekki einungis næmt auga
fyrir gróanda og vexti náttúrunn-
ar heldur einnig fyrir gróanda og
viðgangi þeirrar hreyfingar sem
hann helgaði ungur krafta sína.
Árum saman var hann lífið og sál-
in í íslensku esperanto-hreyfing-
unni, útvegaði húsnæði fyrir
fundi Auroro, hins reykvíska
esperanto-félags, og ég hygg að
það sé ekki síst honum að þakka
að íslenskir esperantistar eiga
sér nú eigið húsnæði þótt vissu-
lega hafi fleiri átt drjúgan þátt í
því.
Allir þeir sem Hallgrími
kynntust þekktu lagni hans í
mannlegum samskiptum, skaft-
fellska kímni hans og græsku-
lausa gamansemi. Þessir eigin-
leikar, ásamt óbilandi trú hans á
hugsjónir esperantista, hafa gert
hann að einhverjum besta liðs-
manni íslensku esperanto-hreyf-
ingarinnar og ég veit að flestir
þeir sem gengið hafa til liðs við
hana á seinni árum hafa þar notið
ómetanlegrar handleiðslu hans.
Mín þakkarskuld er þar ólítil þótt
ekki verði hún tíunduð hér. Viku
áður en Hallgrímur dó mæltum
við okkur mót á Esperantohúsi,
fórum yfir ýmis gögn og ræddum
um framtíð íslensku esperanto-
hreyfingarinnar. Þótt hann vissi
vel hvert stefndi var hann jafn
brennandi í anda sem fyrr; hefði
enda geta tekið undir með Kletta-
fjallaskáldinu:
Að hugsa ekki í árum en öldum,
að alheimta ei daglaun að kvöldum
því svo lengist mannsævin mest.
(Stephan G. Stephansson)
Að leiðarlokum viljum við Sig-
urborg þakka honum og þeim
Lovísu báðum ótaldar ánægju-
stundir. Alltaf var jafn gott að
hressandi að líta við hjá þeim
hjónum í Goðatúninu þar sem
skaftfellsk menning og sannur al-
þjóðleiki fléttuðust saman.
Lovísu, börnum og öllum að-
standendum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Kristján Eiríksson.
Brostin vinar böndin. Blessuð
minning lifir.
Við kveðjum í dag bekkjar-
bróður okkar úr Kennaraskólan-
um. Vorið 1948 var eftirminnileg
kveðjustund er við gengum út í
vorið glöð og hamingjusöm. Þess-
um hughrifum hefur bekkjar-
félagi okkar, Jón Hjörleifur Jóns-
son, lýst á eftirminnilegan hátt.
Já það var fyrrum þennan dag
að þýðum rómi
sungum við öll sama lag
með sigurhljómi.
Að baki lá allt bekkjar strit
og bóka skræður,
halda skyldi á verka vit
með viskuræðu.
Eftirminnileg er kveðja og
heilræði Freysteins Gunnarsson-
ar skólastjóra, sem hann gaf okk-
ur í veganesti. Hann sagði að
kennarinn væri embættisþjónn-
inn, grunnstofninn væri sá sami í
ambátt og embætti.
Hallgrímur var sessunautur
minn síðasta veturinn og saman
lásum við samkvæmt nákvæmu
skipulagi undir lokaprófið vorið
1948. Þar naut ég skipulagshæfni
Hallgríms og nákvæmni í námi og
kennslu. Eiginleikar sem veittu
honum fremstu sæti í skólastjórn
meðal jafningja í kennarastétt-
inni.
Kennsluferill Hallgríms hefur
verið farsæll og hann hefur fylgt
eftir þeim heilræðum sem Frey-
steinn gaf okkur á þessum ham-
ingjusömu vordögum fyrir 65 ár-
um sem Jón bekkjarbróðir okkar
sendi til okkar á 60 ára útskrift-
arafmælinu.
Við höfum haldið hópinn, sér-
staklega síðari áratugina. Glað-
værð og fögnuður hefur verið þar
ríkjandi. Þær minningar eru okk-
ar fjársjóður.
Á kveðjustundu fylgir söknuð-
ur vegna góðs félaga en aðstand-
endum færum við innilega samúð.
F.h. 4. bekkjar Kennaraskóla
Íslands 1948,
Hjörtur Þórarinsson.
Kynni okkar Hallgríms Sæ-
mundssonar hófust í 2. bekk
Kennaraskóla Íslands haustið
1945, en þar urðum við samferða í
þrjá vetur ásamt hálfum þriðja
tug góðra félaga og lukum próf-
um vorið 1948. Sumarið 1947 unn-
um við Hallgrímur saman á
skurðgröfu í Stafholtstungum í
Borgarfirði. Þá var vikum saman
suðvestanátt með vætu svo að
hey bænda hröktust. Á sunnu-
dögum fórum við ýmsar smáferð-
ir um héraðið, t.d. að Svartagili í
Norðurárdal. Af hálsbrún þar
fyrir ofan er mjög fögur útsýn.
En í hrauninu fyrir neðan hittum
við á fjölgróinn og skjólgóðan
hraunbolla. Við gengum á Grjót-
háls frá Sigmundarstöðum í
Þverárhlíð, en af hálsinum sér yf-
ir innri hluta Norðurárdals og til
Holtavörðuheiðar allt norður
undir Haukadalsskarð. Einn
sunnudag síðdegis komum við í
Högnastaði og hittum hinn mark-
fróða og fjárglögga Ásmund Ey-
steinsson, en hann kom okkur
mjög á óvart. Eini góði þurrkdag-
urinn var þegar Snorrahátíðin
var í Reykholti, en þangað fórum
við Hallgrímur að sjálfsögðu.
Ólafur, síðar konungur í Noregi,
afhjúpaði þá minnismerki um
Snorra Sturluson. Við sáum fjár-
fjöldann streyma af heiðunum til
Þverárréttar. Helst leit út fyrir
að sumar ærnar eignuðu sér vissa
staði í réttinni. Svipað hafði ég að
vísu séð áður í Skriðuklausturrétt
á Héraði, en þar er fjárfjöldinn
áþekkur. Borgarfjarðarhéraði og
Fljótsdalshéraði svipar á ýmsan
hátt saman en snúa nærri önd-
vert hvort við öðru. Að sumar-
vinnu lokinni héldum við svo til
lokadvalar í skólanum.
Eftir skóla dreifðist hópurinn
til kennslu á ýmsum stöðum á
landinu. Hallgrímur fór til
Hornafjarðar og kenndi þar í 12
ár, en árið 1960 fluttist fjölskyld-
an til Garðabæjar, hvar hann
kenndi til starfsloka við grunn-
skólann.
Hallgrímur vann heilladrjúgt
starf um margra ára bil í þágu
heyrnarskertra. Frá námsárum í
Kennaraskóla kynnti hann sér
esperantó og sótti þing og ráð-
stefnur þeirra erlendis.
Eftirminnilegt var þegar Hall-
grímur vakti mig upp um miðja
nótt í sumardvalarstað mínum á
Héraði. Þá voru þau Lovísa kona
hans á hringferð um landið á reið-
hjólum. Þetta voru sannarlega
óvæntir fagnaðarfundir og
ánægjulegt að lýsa Héraði frá
bæjarhólnum morguninn eftir.
Leiðir okkar Hallgríms lágu
aftur saman tvö sumur upp úr
1970 við nám í sérkennslu (les-
hjálp) í Kennaraháskóla Íslands.
Þar kynntumst við reynslumikl-
um kennurum á ýmsum aldri en
námið var sniðið eftir norskri sér-
kennslu.
Alltaf mætti ég sama glaðværa
og kannandi viðhorfinu hjá Hall-
grími. Slíkt dugir best til kennslu
og til að sinna margvíslegum fé-
lagsstörfum eins og hann fékkst
við.
Við bekkjarfélagarnir, sem út-
skrifuðumst úr KÍ 1948, hittumst
á fimm ára fresti fyrstu þrjá ára-
tugina en síðan oftar. Alltaf var
Hallgrímur ljúfur félagi.
Og því fylgir honum nú innileg
saknaðarkveðja frá okkur öllum,
sem enn lifum. Lovísu konu hans
og fjölskyldu vottum við einlæga
samúð.
Sigurður Kristinsson.
Í dag kveðjum við heiðurs-
félaga og velunnara Heyrnar-
hjálpar til margra ára, Hallgrím
Sæmundsson, fyrrverandi fram-
kvæmdastjóra Heyrnarhjálpar,
félags heyrnarskertra á Íslandi.
Hallgrímur var heiðursfélagi
frá árinu 1997 en þá höfðu hann
og eiginkona hans Lovísa Óskars-
dóttir starfað árum saman fyrir
félagið af alúð og áhuga. Þau hafa
verið virkir þátttakendur í starf-
semi félagsins og tekið þátt í
flestum fundum og atburðum.
Á árunum 1968 til 1978 ferð-
uðust þau um landið, á eigin bíl og
með eigið tjald, og heimsóttu
helstu þéttbýliskjarna landsins.
Þau kynntu starfsemi félagsins
og þau tæki og úrræði sem í boði
voru fyrir heyrnarskerta á þeim
tíma.
Hallgrímur var ráðinn fram-
kvæmdastjóri Heyrnarhjálpar
árið 1986 og starfaði til ársins
1994. Hann var hæglátur maður,
virtur og mikils metinn af heyrn-
arskertu fólki, enda þolinmóður
og ráðagóður.
Um leið og við vottum Lovísu
og öllum aðstandendum innilega
samúð, þökkum við fyrir þeirra
mikla og góða starf í þágu okkar
málstaðar, sem er réttindi fyrir
þá sem heyra minna en aðrir.
F.h. stjórnar og starfsfólks
Heyrnarhjálpar,
Kolbún Stefánsdóttir.
Með Hallgrími Sæmundssyni
er fallinn frá einn atkvæðamesti
liðsmaður íslensku esperanto-
hreyfingarinnar frá upphafi.
Hallgrímur var virkur í esper-
anto-starfi í meira en 6 áratugi,
bæði innanlands og utan. Hall-
grímur gegndi formennsku og
fleiri trúnaðarstörfum, bæði í Aú-
roro, félagi esperantista í
Reykjavík og nágrenni, og Ís-
lenska esperantosambandinu.
Hann þýddi mikið, bæði bók-
menntir og námsefni, allt frá öld
segulbandsins og fram til þess er
hann þýddi gagnvirkt esperanto-
námskeið fyrir vefkennslu. Þá
sinnti hann allra manna mest hin-
um veraldlegri málefnum hreyf-
ingarinnar, hvort sem voru sam-
skipti við alþjóðahreyfinguna,
milliganga um tímarita- eða
bókakaup, auk þess sem hann
hýsti bókasafn og bókaverslun
esperantista meðan hreyfingin
var húsnæðislaus. Hann átti einn-
ig mestan þátt í að hreyfingin
eignaðist eigið húsnæði. Hall-
grímur sótti alþjóðaþing og aðrar
esperanto-samkomur erlendis
reglulega frá 1949. Hann var
allra manna best upplýstur um
það sem gerðist meðal esperant-
ista úti í hinum stóra heimi, því
hann reiddi sig ekki einungis á
blöð, tímarit og bréfaskipti, held-
ur einnig stuttbylgjusendingar
fyrir daga internetsins – enda
leitun að esperantista sem var
betur heima í tæknilegum efnum.
Fyrir ósérhlífið og ötult ævistarf,
drifið af hugsjón og ástríðu, var
hann gerður að heiðursfélaga í al-
þjóðasambandi esperantista í
júní síðastliðnum.
En við minnumst Hallgríms
fyrst og fremst sem félaga sem
var fróður og skemmtilegur, sem
gaman var að ræða við, hvort sem
var á íslensku eða esperanto, á
léttum nótum eða alvarlegum, um
flest milli himins og jarðar. Þóttu
Aúroro-fundir ekki fullskipaðir
þegar Lovísu og Hallgrím vant-
aði. Við sendum Lovísu og fjöl-
skyldu þeirra innilegar samúðar-
kveðjur.
F.h. Íslenska esperantosam-
bandsins og Aúroro,
Hannes Högni Vilhjálmsson
og Steinþór Sigurðsson.
Það hefur verið sterkt ein-
kenni í skipulagi og þróun vel-
ferðarmála á Íslandi, að hags-
munafélög sjúklinga hafa verið
mjög virk á þeim vettvangi. Oft-
ast hefur frumkvæði að bættri
þjónustu komið frá þeim og með
góðum almennum stuðningi hef-
ur mikill árangur náðst á flestum
sviðum, undir umsjón og með að-
haldi þeirra í málaflokknum.
Félagið Heyrnarhjálp er næst-
elsta félagið í Öryrkjabandalagi
Íslands og var stofnað í nóvem-
ber 1937, af heyrnarskertum, að-
standendum þeirra og öðru
áhugafólki. Frá bernsku hef ég
þurft að nota heyrnartæki en fé-
lagið var lengi eini aðilinn sem
veitti þjónustu á því sviði.
Er ég kom heim eftir háskóla-
nám erlendis, 1968, tók ég að mér
formennsku í Heyrnarhjálp. Þá
hófust kynni okkar Hallgríms
Sæmundssonar, en hann hafði
starfað lengi í Foreldra- og
styrktarfélagi heyrnardaufra
barna og hjá Heyrnarhjálp í
hlutastarfi. Hallgrímur var ætíð
störfum hlaðinn en þessu grein-
arkorni er fyrst og fremst ætlað
að minnast hans fyrir óeigingjörn
störf í þágu heyrnarskertra á Ís-
landi.
Hann fylgdist mjög vel með
tækniþróun og nýjungum í
heyrnartækjum og öðrum hjálp-
artækjum, sem jók fjölbreytni í
þjónustu félagsins. Hallgrímur
var vinsæll leiðbeinandi, en mikla
vinnu og þolinmæði þurfti oft til,
þar sem margir skjólstæðing-
anna voru börn eða eldri borg-
arar. Þá lipurð, sem til þurfti, átti
hann næga.
Heyrnarhjálp lagði aukna
áherslu á þjónustu við lands-
byggðina og frá 1968 voru farnar
árlegar sumarferðir, með við-
komu á flestum þéttbýlisstöðum
landsins, með stuðningi Land-
læknisembættisins. Hjónin Hall-
grímur og Lovísa skipulögðu og
fóru þessar ferðir og eftir 1974
einnig Einar Sindrason, háls-,
nef- og eyrnalæknir. Hundruð
sjúklinga fengu árlega læknis-
þjónustu, heyrnarmælingu, út-
hlutun heyrnartækja eftir þörf-
um og leiðbeiningar og þjálfun í
meðferð þeirra. Náin samvinna
var við héraðslækna og heilsu-
gæslustöðvar m.a. um eftirfylgni.
Alltaf mátti leita til Hallgríms og
Lovísu.
Eftir að Heyrnar- og talmeina-
stöð Íslands tók að sér alla út-
hlutun heyrnartækja 1979, varð
aðalhlutverk Heyrnarhjálpar al-
menn hagsmunagæsla og víðtækt
fræðslu- og kynningarstarf. Mikil
eftirspurn var áfram eftir leið-
beiningum og þjálfun hjá Hall-
grími vegna þekkingar hans og
reynslu og einstakrar alúðar hans
gagnvart skjólstæðingunum.
Þúsundir Íslendinga geta þakkað
honum aukin lífsgæði sín.
Hallgrímur var lengi kjölfest-
an hjá Heyrnarhjálp og lauk
starfsferlinum þar sem fram-
kvæmdastjóri 1986-1994.
Blessuð sé minning hans.
Guðjón Ingvi Stefánsson.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JÚLÍ 2013
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
INGIBJARGAR JÓNÍNU NÍELSDÓTTUR,
Droplaugarstöðum,
Snorrabraut 58.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Droplaugarstaða fyrir umhyggju og hlýju.
Kristinn Gíslason, Auður Björg Sigurjónsdóttir,
Halldóra Gísladóttir, Reynir Ragnarsson,
Kjartan Gíslason, Ólöf S. Jónsdóttir,
Óskar Gíslason, Heiða Waage,
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, Hjörleifur Sveinbjörnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar elskulegi
RAGNAR GUÐJÓNSSON,
Syðri-Kvíhólma,
V-Eyjafjöllum,
verður jarðsunginn frá Ásólfsskálakirkju
laugardaginn 6. júlí kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Neistann, styrktarfélag hjartveikra barna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Rannveig H. Gunnlaugsdóttir,
Jóhann Þórir Guðmundsson,
Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Árný Inga Guðjónsdóttir, Hannes Guðmundsson,
Ragnar Aðalsteinn Guðjónsson, Hildur Evlalía Unnarsdóttir
og langafabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN RAGNARSDÓTTIR,
Lallý,
Dvalarheimilinu Grund,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 20. júní á dvalarheimilinu
Grund, Reykjavík.
Útförin fer fram frá Kirkju Óháða safnaðarins
mánudaginn 8. júlí kl. 15.00.
Sigríður Bachmann Egilsdóttir,
Ragna Bachmann Egilsdóttir, Ólafur Ásberg Árnason,
Einar Bachmann Egilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærrar móður minnar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
JÓNÍNU GEIRLAUGAR ÓLAFSDÓTTUR,
Strandaseli 3.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Heimaþjónustu
Reykjavíkurborgar fyrir ómetanlega aðstoð á
undanförnum árum.
Björn Lúðvíksson, Vigdís Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Skrifstofur okkar eru lokaðar í dag, fimmtudaginn
4. júlí, vegna útfarar ÓLAFS E. RAFNSSONAR
lögmanns.
Lögmenn Hafnarfirði.
Lögmannsstofa Loga Egilssonar.
Íslenskir lögmenn.
Bókhaldsstofan.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR GUÐMUNDUR JÓHANNSSON,
fyrrverandi aðalvarðstjóri
á Siglufirði,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Fjallabyggðar
föstudaginn 28. júní.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju föstudaginn 5. júlí kl. 14.00.
Sigríður Björnsdóttir,
Björn S. Ólafsson, María Jóhannsdóttir,
Kjartan S. Ólafsson, Þóra Sigurgeirsdóttir,
Sigrún G. Ólafsdóttir,
Sigríður E. Ólafsdóttir, Guðbrandur J. Ólafsson,
J. Sóley Ólafsdóttir, Björn Z. Ásgrímsson,
Ólafur Á. Ólafsson, Pamela C. Ólafsson.
✝
Okkar ástkæri
RÓBERT ARNFINNSSON
leikari
lést á dvalarheimilinu Grund mánudaginn
1. júlí.
Útför hans fer fram frá Grafarvogskirkju
þriðjudaginn 9. júlí kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á Styrktarfélag vangefinna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Stella Guðmundsdóttir,
Alma C. Róberts, Þorlákur Hermannsson,
Linda Roberts, Ólafur Þór Gunnarsson,
Agla B. Roberts, Stefán Rúnar Kristjánsson,
afa-, langafa- og langalangafabörn.