Morgunblaðið - 21.12.2013, Blaðsíða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. DESEMBER 2013
✝ Ásta IngibjörgÁrnadóttir
húsfreyja fæddist í
Ölversholtshjá-
leigu, Holtum,
hinn 23. janúar
1923. Hún lést
föstudaginn 6. des-
ember 2013 á
Kirkjuhvoli, Hvols-
velli. Foreldrar
hennar voru hjón-
in Marsibil Jó-
hannsdóttir húsfreyja, f. 23.3.
1893, d. 26.12. 1980, og Árni
Árnason, kennari og bóndi, f.
2.11. 1886, d. 4.9. 1949. Systk-
ini Ástu voru Ólafur Örn, f.
12.8. 1919, d. 28.10. 1919, Ólaf-
ur Örn, f. 11.1. 1921, d. 24.4.
2012, Baldur, f. 3.2. 1922, d.
11.1. 1992, Jóhanna Sigrún, f.
30.12. 1923, og Sigríður, f.
16.9. 1926.
Hinn 4. júní 1946 giftist
Ásta Sveinbirni Sigurjónssyni
bifreiðastjóra, f. 19. mars
1920, d. 17. júlí 2011, frá
Torfastöðum í Fljótshlíð. For-
eldrar hans voru hjónin Sigur-
jón Jónsson bóndi, f. 24.6.
1898, d. 18.9. 1947, og kona
hans Ólína Sigurðardóttir, f.
21.9. 1882, d. 19.3. 1963.
Systkini Sveinbjarnar voru
börn, b. Árni, f. 28.4. 1967,
giftur Karen Eiríksdóttur
Kinchin, f. 25.11. 1969, eiga
þau eina dóttur en Árni á eina
dóttur af fyrra sambandi, c.
Margrét, f. 3.7. 1977, gift Juan
Pulgar, f. 26.1. 1975, eiga þau
tvö börn. 3) Árni, f. 30.8. 1950,
d. 4.3. 1951. 4) Óskar Örn, f.
3.12. 1953, d. 12.7. 1954. 5)
Margrét Þóra, f. 22.11. 1959,
d. 1.7. 1960. Langalang-
ömmubörnin eru orðin þrjú.
Ásta og Sveinbjörn áttu
samleið í sextíu og átta ár.
Þau bjuggu fyrst á Torfastöð-
um, 1946 keyptu þau Höfða
sem var nýbýli í Torfastaða-
landi. Þar bjuggu þau til 1962
er þau fluttu til Reykjavíkur,
síðast bjuggu þau í Sólheimum
27. Í apríl 2011 fluttu þau
austur að Kirkjuhvoli á Hvols-
velli þar sem þau bæði nutu
einstakrar aðhlynningar til
hinstu stundar. Um árið 1994
hófu þau ræktun trjáa á lítilli
spildu í landi Torfastaða og
byggðu þar síðan sumarbústað
ásamt dætrum sínum.
Ásta tók virkan þátt í heim-
ilis- og bústörfum frá unga
aldri. Eftir að hún flutti til
Reykjavíkur starfaði hún á
þessum sviðum, fyrst við hönn-
un prjónafatnaðar og síðan við
matseld, síðast í Mennta-
skólanum við Sund.
Útför Ástu fer fram frá
Breiðabólstaðarkirkju í Fljóts-
hlíð í dag, 21. desember 2013,
og hefst athöfnin kl. 14.
Sigurjón, f. 24.3.
1921, d. 31.7. 1994,
Anna Sigríður, f.
17.9. 1923, d. 6.10.
1985, Óskar, f.
16.8. 1925, d.
15.10. 2012. Hálf-
bróðir Svein-
bjarnar, sam-
mæðra, var
Sigurður Svein-
björnsson, f. 30.8.
1907, d. 23.7. 1967.
Börn Ástu og Sveinbjarnar
eru 1) Erna Marsibil, fv. skóla-
stjóri, f. 5.6. 1944, gift Jóni
Sverri Garðarssyni mjólk-
urfræðingi, f. 24.9. 1945. Börn
þeirra eru a. Sveinbjörn, f.
28.8. 1965, giftur Marcosu Me-
dico, f. 25.4. 1970 og eiga þau
þrjú börn, b. Sigrún Eugenio,
f. 21.9. 1970, gift Vitor Hugo
Eugenio, f. 16.12. 1975 og eiga
þau einn son, c. Ásta Björg, f.
14.8. 1971, gift Jóhanni Ólafi
Steingrímssyni, f. 29.11. 1963,
og eiga þau fimm börn. 2) Sig-
urlín skólastjóri, f. 3.7. 1947,
var gift Gylfa Gunnarssyni
endurskoðanda, f. 2.7. 1943, d.
21.4. 2011. Börn hennar eru a.
Ásbjörn, f. 23.6. 1965, sam-
býliskona hans er Kristi Lysa-
ker, f. 26.11. 1966, á hann átta
Í dag, þann 21. desember, á
vetrarsólstöðum, fylgjum við til
grafar móður okkar, Ástu Ingi-
björgu Árnadóttur. Hún hafði
verið mjög veik í fáeinar vikur en
fram að þeim tíma verið hress og
haldið andlegu atgervi.
Móðir okkar fæddist í byrjun
þriðja áratugar síðustu aldar.
Hún var fjórða barn foreldra
sinna sem voru bændur en höfðu
bæði ung brotist til mennta sem
var fremur fátítt í þá daga, hún
var lærður klæðskeri en hann
kennari. Mikil fátækt var á upp-
vaxtarárum mömmu en hún tók
þátt í heimilis- og bústörfum frá
unga aldri eins og þá tíðkaðist.
En þrátt fyrir fátækt var heimilið
menningarheimili og mikil sam-
heldni ríkti og náið samband var
milli þeirra systkinanna alla ævi.
Þau sýndu vel hversu vandað
uppeldi þau höfðu fengið og voru
trú þeim gildum sem þeim voru
kennd í æsku.
Mamma þráði alla tíð að
mennta sig en varð ung að fara að
vinna utan heimilis. Hún var list-
ræn og mikil hagleikskona í hvers
konar hannyrðum og listmálun
og var einnig bæði bókelsk og
ljóðelsk. Auk þess var hún frá-
bær í matargerð og hafði unun af
að bjóða gestum til veislu. Eftir
að hún flutti til Reykjavíkur
starfaði hún á þessum sviðum,
fyrst við hönnun prjónafatnaðar
og síðan við matseld, síðast í
Menntaskólanum við Sund.
Um tvítugt kynntist mamma
föður okkar og áttu þau samleið í
sextíu og átta ár, alla tíð afar
samrýnd og samhent hjón. Það
var henni mikið áfall þegar hann
féll frá fyrir rúmum tveimur ár-
um. Þau byrjuðu búskap á Torfa-
stöðum í Fljótshlíð en 1946
keyptu þau Höfða sem var nýbýli
í Torfastaðalandi. Sama ár
keyptu þau vörubíl og nóg var að
gera auk þess að sinna smábú-
skap. Mamma var í kvenfélaginu
og í saumaklúbbi með góðum vin-
konum. Árin í Höfða voru í
mörgu góð en þó lituð af sorg,
þau misstu þrjú af börnum sínum
aðeins fárra mánaða gömul. Það
sýnir best hve vel gerðar mann-
eskjur þau voru að komast heil
frá því.
Árið 1962 flutti fjölskyldan til
Reykjavíkur. Þá hófst nýr kafli í
sögu foreldra okkar sem varaði í
um hálfa öld. Það var góður tími í
huga mömmu, þau voru virk á
vinnumarkaði og ferðuðust mik-
ið, fóru margar ferðir til útlanda
og flökkuðu víða um landið. Um
árið 1994 hófu þau ræktun trjáa á
lítilli spildu í landi Torfastaða og
byggðu þar síðan sumarbústað
ásamt dætrum sínum. Þar lögðu
þau gjörva hönd á plóginn þó að
fullorðin væru. Seinustu ár sín
var pabbi orðinn mjög veikur og
árið 2011 fluttu þau austur að
Kirkjuhvoli á Hvolsvelli. Þar
nutu þau bæði einstakrar að-
hlynningar til hinstu stundar.
Það sem einkenndi móður okk-
ar einna mest var hve hún var
einstaklega umhyggjusöm og
kærleiksrík við börn og unglinga,
sín eigin börn og barnabörn og
annarra. Hún hvatti okkur og
studdi til mennta og var alltaf til
taks ef á þurfti að halda í lífinu og
öllum vildi hún gott gera. Við
kveðjum hana með söknuði og
þakklæti í huga, það breytist
margt þegar hennar nýtur ekki
lengur við. Nú er það okkar að
skila áfram umhyggjunni og kær-
leikanum til yngri kynslóða.
Blessuð sé minning góðrar konu
og móður.
Erna Marsibil og Sigurlín
Sveinbjarnardætur.
Í dag kveð ég hana langömmu
mína, Ástu Ingibjörgu Árnadótt-
ur. Margar góðar og fallegar
minningar koma fram í huga mér
þegar ég hugsa til baka og rifja
upp þær góðu stundir sem ég átti
með Ástu ömmu. Úr fallega hús-
inu hjá langömmu og langafa í
Heiðargerðinu á ég mínar fyrstu
minningar. Sem strákpjakkur lék
mér oft í litla kofanum í bakgarð-
inum og svo voru það allar gömlu
teiknimyndirnar sem amma átti á
spólu. Í stóru blokkina í Sólheim-
unum var gaman að koma. Ég bjó
með foreldrum mínum vestur á
Patreksfirði á mínum yngri árum
þannig að ekki hitti ég langömmu
og langafa oft en í hverri bæjar-
ferð til Reykjavíkur var alltaf
komið í heimsókn. Langamma
tók alltaf svo vel á móti mér og
öllum sem heimsóttu hana. Alltaf
átti hún nóg að bjóða þeim gest-
um er til hennar komu, kökur og
kræsingar. Á fallegum sumar-
dögum var gaman að fara austur í
Fljótshlíðina, þar sem langamma
og langafi áttu lítinn fallegan
sumarbústað í einni fegurstu
sveit landsins. Síðar fluttu þau á
dvalarheimilið Kirkjuhvol á
Hvolsvelli. Í fyrrasumar vann ég
við afleysingarlöggæslu á Hvols-
velli, nýtti ég þá tækifærið og
heimsótti langömmu eins oft og
ég gat. Þótti Ástu ömmu ekki
slæmt að fá lögreglumann í full-
um skrúða í heimsókn til sín. Ég
er gríðarlega þakklátur fyrir all-
ar þær góðu stundir sem ég átti
með henni langömmu minni. Hún
var einstaklega æðrulaus og góð
kona sem kenndi og sagði mér
svo margt. Ég mun geyma þá
visku sem hún gaf mér í hjarta
mínu. Ég er einkar þakklátur fyr-
ir að Ásta amma var með okkur
fjölskyldunni síðustu tvenn jólin
sem hún lifði. Að síðustu er ég
mjög ánægður með að ég og Sig-
rún Gróa, kærasta mín, ákváðum
ásamt Hannesi bróður og kær-
ustu hans að taka okkur bíltúr á
fallegum laugardegi nú í lok nóv-
embermánaðar. Ég er þakklátur
fyrir að hafa farið austur þennan
dag að hitta þig í síðasta sinn og
sýna þér sónarmyndir af litla
krílinu okkar Sigrúnar. Guð
geymi þig elsku langamma mín.
Jón Árni Jóhannsson.
Ásta Ingibjörg
Árnadóttir
Þá er komið að
leiðarlokum hjá
þér, Helgi minn, og þinni stuttu
ævi hér á jörðu er lokið. Þú
hefðir orðið þrítugur núna 22.
desember ef þitt ótímabæra
andlát hefði ekki borið að. Ég
átti því láni að fagna að fá að
kynnast þér á fyrstu árum ævi
þinnar og fram á unglingsárin.
Saman áttum við margar gleði-
og ánægjustundir. Ég man
sundferðirnar sem við fórum
sem þú hafðir svo gaman af.
Mér fannst líka gaman þegar
þú hringdir í mig þegar sólin
skein og minntir mig á að nú
væri gott að skreppa í sund.
Mér er líka minnisstætt hvað
þú varst glaður og tókst vel á
móti mér þegar ég var að koma
heim eftir langa fjarveru á
sjónum. Það voru skemmtilegir
Helgi Rafn
Ottesen
✝ Helgi RafnOttesen fædd-
ist á Akureyri 22.
desember 1983.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 12. nóv-
ember 2013.
Útför Helga
Rafns fór fram frá
Fossvogskirkju 19.
nóvember 2013.
endurfundir.
þegar við fórum
eitt sinn að heim-
sækja ömmu á
Blönduósi talaði
hún um hvað þú
værir myndarleg-
ur, skemmtilegur
og líflegur strákur
og þar var ég
henni hjartanlega
sammála. Það
kom líka í ljós er
við gengum sam-
an á Esjuna þegar
þú varst aðeins ellefu ára gam-
all að það var kraftur í þér og
okkur fannst ekkert erfitt að
ganga á fjallið. Stuttu seinna
fórum við dagsferð með Ferða-
félaginu og þá gengum við fjór-
tán kílómetra.
Ég veit að lífið hefur ekki
verið auðvelt hjá þér, elsku
drengurinn, minn. En ég mun
ávallt minnast þín með hlýju í
hjarta. Hafðu þökk fyrir allar
stundirnar sem við fengum að
vera saman, Helgi minn. Ég
varðveiti þá minningu vel. Megi
Guð geyma þig. Foreldrum,
systur og öðrum aðstandendum
sem eru að takast á við sorgina
sendi ég mínar bestu samúðar-
kveðjur.
Einar Guðmundsson.
Elsku Viðar frændi. Ég minn-
ist þín sem góðhjartaðs og
skemmtilegs manns, sem sárt
verður saknað. Það átti bæði við
þig og Stínu þína, sem, eins og
þú, yfirgaf okkur allt of fljótt.
Lífið getur verið svo óútreikn-
anlegt og óréttlátt. En núna ertu
laus við allan sársauka og kom-
inn á betri stað.
Það var alltaf gaman að hitta
ykkur fjölskylduna. Það var svo
góð nærvera sem fylgdi ykkur.
Ég er mjög þakklát fyrir að hafa
hitt þig í sumar þegar ég var í
heimsókn á Íslandi. Þú varst
samur við þig þrátt fyrir erfið
veikindi, stutt í húmorinn. Ég
mun ekki gleyma því þegar þú
komst í heimsókn til mömmu og
Jóns í Veghúsin, þegar við höfð-
um það huggulegt og spjölluðum
allt kvöldið.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir)
Elsku Andrés, Margrét,
Telma Svava og aðrir aðstand-
endur: Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð. Viðar skilur eftir
sig stórt skarð, en minningin um
góðan mann mun alltaf lifa.
Kristín Stefánsdóttir.
Viðar
Gíslason
✝ Viðar Gíslasonfæddist í
Reykjavík 21. des-
ember 1957. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Landspít-
alans við Hring-
braut 23.
nóvember 2013.
Útför Viðars fór
fram frá Graf-
arvogskirkju 4.
desember 2013.
Í Austurgerðinu
var gott að vera.
Æska okkar var
yndisleg og vart er
hægt að hugsa sér
betra hlutskipti en
það sem okkur var
fært.
Viðar, frændi
minn, var eitt af
„börnunum niðri“
og ég eitt af „börn-
unum uppi“, mæður
okkar voru systur og feður okk-
ar voru vinir sem reistu húsið
okkar.
Við bjuggum í fallegu tvíbýlis-
húsi í Kópavoginum, á besta stað
í bænum. Og uppvaxtarárin voru
í alla staði óaðfinnanleg. Við vor-
um báðir stríðnir grallarar; fikt-
uðum í öllu sem hægt var að
fikta í. Uppátæki okkar voru
fullkomlega óútreiknanleg og
prakkarastrikin af ýmsum og
ólíkum toga.
Við frændurnir rifumst og
slógumst, eins og alvöru frændur
gera. En ég man alltaf eftir ein-
beitninni sem var í andliti Viðars
þegar við smíðuðum kofa.
Hann lagði allt í augnablikið,
starði á naglann eins og dáleidd-
ur og úr fasi hans skein einhver
ólýsanleg aðdáun, eins og hann
gæti séð kofann verða til af ein-
um nagla.
Saman áttum við æskuna. En
síðan hafa leiðir okkar ekki legið
saman. Við höfum farið hvor í
sína áttina.
Að eiga minningu um þennan
frænda minn, sem núna er farinn
yfir móðuna miklu, er mér afar
dýrmætt. Ég á minningar þar
sem fjölskyldur okkar eru saman
á jólum; Dæja og Gísli, mamma
og pabbi og við öll; börnin sjö.
Æskan er það sem fylgir okk-
ur alla ævi, hvort sem við kveðj-
um seint eða snemma.
Í vindi hljómar dauðans æðsta öskur
og engill næturinnar fer á sveim;
um regnvot stræti fólk með
ferðatöskur
í fölri birtu kveður þennan heim.
Vertu sæll, kæri frændi, þín
er sárt saknað.
Kristján Hreinsson.
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
útfararstjóri
útfararþjónusta
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Jón Bjarnason
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir uðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
G Þorsteinn Elíasson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur vináttu og hlýju við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR ÁRNÍNU ÁRNADÓTTUR,
Skarðshlíð 13c,
Akureyri.
Sérstakar þakkir sendum við stelpunum í Heimahlynningu á
Akureyri og Dvalarheimilinu Hlíð fyrir frábæra umönnun og
hlýju.
Ingvi Rafn Flosason,
Guðbjartur Árni Guðnason, Amalía Guðnason,
Anna Guðrún Guðnadóttir, Rúnar Egilsson,
Berglind Sigurlaug Guðnadóttir, Indriði Jóhannsson,
Jóhannes Rafn Guðnason,
Karlína Sigríður Ingvadóttir, Marinó Marinósson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Innilegustu þakkir til allra sem sýndu okkur
vináttu, hlýhug og samúð við andlát og útför
okkar ástkæra eiginmanns, föður, tengda-
föður, afa og langafa,
BOGA GUÐBRANDAR
SIGURBJÖRNSSONAR,
Eyrarflöt 4,
Siglufirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Heilbrigðisstofnunar
Fjallabyggðar á Siglufirði fyrir hlýju og góða umönnun.
Sigurhelga Stefánsdóttir,
Kristín Bogadóttir, Kristján Björnsson,
Sigurbjörn Bogason, Kristrún Snjólfsdóttir,
barnabörn og langafabörn.