Morgunblaðið - Sunnudagur - 15.12.2013, Side 51

Ljósmynd/Halldór Sveinbjörnsson
svo ég gæti spáð fyrir honum. Ég sagði
enga þörf á því enda nægði mér að heyra
röddina til að spá fyrir fólki. Bað hann mig
þá að lýsa sér sem ég gerði af mikilli ná-
kvæmni. Hafði ég þó aldrei séð hann. Guðni
spurði mig hvað hann hefði mörg augu og
ég svaraði um hæl að þau væru tvö en ann-
að ónýtt. Það passaði en Guðni er blindur á
öðru auga eftir slys sem hann varð fyrir
sautján ára gamall. Þó Guðni sé svona stór
og mikill er ekki hægt að hugsa sér ljúfari
og mýkri mann.“
Hugsanlega göldrótt
Vagna Sólveig veit ekki hvaðan hún hefur
þessa gáfu en getur þess að Galdra-Leifi,
frægur maður á sinni tíð fyrir vestan, hafi
verið afi hennar. „Þess vegna segja allir að
ég sé göldrótt. Það getur vel verið.“
Fyrir fáeinum misserum byrjaði ungur
maður, Ingi Þór Ingibergsson, að stjórna
Næturvaktinni á móti Guðna Má. Þau
Vagna Sólveig hafa líka smollið saman og
hún meðal annars prjónað á börnin hans.
„Ingi Þór er yndislegur drengur. Alveg
sama ljúfmennið og Guðni. Þeir taka svo vel
á móti öllum hlustendum sem hringja inn.
Enginn mannamunur er gerður. Þeir tala
eins við alla og öllum líður betur á eftir.
Það er einstakur hæfileiki. Guðni og Ingi
Þór hafa ekki bara röddina með sér heldur
líka hlýjuna og þroskann. Ég ann þessum
mönnum eins og þeir væru í fjölskyldunni
og á eftir að sakna þeirra svakalega mikið.“
Sú ákvörðun að leggja Næturvaktina nið-
ur frá og með áramótum hefur kallað á
hörð viðbrögð hjá aðdáendum þáttarins. Þar
er Vagna Sólveig í broddi fylkingar. „Ég
þoli ekki að þessi þáttur sé að hætta. Svo
ég segi það nú bara alveg eins og er. Þegar
hann Guðni minn verður búinn með síðustu
vaktina á gamlárskvöld mun ég loka fyrir
Rás 2 og Rás 1 og opna aldrei fyrir þær
aftur.“
Hún hefur heyrt í mörgum unnendum
Næturvaktarinnar sem eru í sömu hugleið-
ingum. „Það er mikið miðaldra og eldra fólk
sem hringir þarna inn. Fólk sem hætt er að
skemmta sér, nennir ekki að horfa á bíó-
myndir á föstudags- og laugardagskvöldum
og vill bara hlusta á gott íslenskt útvarp.
Skemmtilegar samræður og góða tónlist.
Það er ekki fallegt að níðast á þessu fólki.“
Innst inni vonar Vagna Sólveig þó að hús-
bændur í Efstaleitinu sjái sig um hönd.
Hætti við að leggja Næturvaktina niður.
„Menn hljóta að átta sig á því fyrr en síðar
að þeir eru að gera hrapalleg mistök. Þetta
gæti riðið Rás 2 að fullu. Þess vegna mun
ég halda í vonina – alveg fram á gamlárs-
kvöld.“
Svarar Páll?
Spurð hvort hún hafi reynt að hringja í Pál
Magnússon útvarpsstjóra til að ræða málið
við hann segir Vagna Sólveig svo ekki vera.
„Þýðir nokkuð að hringja í Pál? Svarar
hann nokkuð? Ég held hann eigi heldur
ekki eftir að verða mikið lengur í þessu
starfi.“
Höfundur þessa viðtals skorar hér með á
Pál Magnússon að taka upp símann og
hringja í Vögnu Sólveigu Vagnsdóttur og
útskýra ákvörðunina um að leggja Næt-
urvaktina niður persónulega fyrir henni.
Minna má það varla vera eftir aldarfjórð-
ungs framlag til dagskrárgerðar á Rás 2.
Án þess að fá krónu greidda. Vagna Sólveig
er í skránni.
Hún ætlar að sjálfsögðu að hringja inn í
síðasta þátt Næturvaktarinnar enda þótt
hún geri sér grein fyrir því að það geti orð-
ið tilfinningaþrungið. „Ætli ég hágráti ekki
bara.“
Fari allt á versta veg er alls ekki sjálf-
gefið að Guðni Már og Ingi Þór séu Vögnu
Sólveigu og öðrum aðdáendum Næturvakt-
arinnar glataðir fyrir fullt og allt. Fleiri út-
varpsstöðvar eru í landinu og ekki ólíklegt
að einhver eða einhverjar þeirra eigi eftir
að falast eftir kröftum þeirra. Gerist það
mun Vagna Sólveig að sjálfsögðu snúa skíf-
unni á útvarpinu sínu í ofboði til að finna
réttu tíðnina.
Stendur með Adolf Inga
Okkar kona á eftir að sakna fleira fólks sem
nú kveður Ríkisútvarpið. Nefnir hún íþrótta-
fréttamanninn Adolf Inga Erlingsson sér-
staklega í því sambandi. „Mér hefur lengi
þótt Adolf Ingi besti íþróttafréttamaður
landsins og skil ekki hvernig RÚV hefur
farið með hann. Ég stend þétt við bakið á
honum núna þegar hann fer í mál við stofn-
unina.“
Þess utan er hún ósátt við þjónustu RÚV
við áhugafólk um íþróttir. „Ég er alveg
boltasjúk. Horfi á alla leiki sem ég næ í.
Nú er boltinn mikið til kominn yfir á
íþróttarás RÚV og henni náum við ekki
hérna fyrir vestan. Við erum margbúin að
kvarta undan þessu en ekkert hefur gerst.“
Hún þagnar.
„Mikið er gott að létta aðeins á sér,“ seg-
ir hún svo allt í einu í óspurðum fréttum.
„Mikið er ég glöð að þú skulir hafa hringt.
Tölvan mín er nefnilega biluð og þess vegna
hef ég ekki getað tjáð mig um þessi mál á
Facebook. Það er þá bara ágætt að gera
það í Mogganum í staðinn.“
Okkar er heiðurinn.
Talaðu við umboðsmanninn!
Vagna Sólveig hefur víða komið við á langri
ævi. Haldið fjölda sýninga á verkum sínum,
komið fram í útvarpi og sjónvarpi, leikið í
kvikmynd eftir Lýð Árnason og nú er verið
að gera um hana heimildarmynd. „Það
komu hérna tveir útlendingar og einn Ís-
lendingur með þeim til að túlka og vildu
endilega gera um mig mynd. Ég hafði svo
sem ekkert við það að athuga. Þeir fylgdust
með mér að störfum, fóru með mér í botsía
og hvaðeina. Fólk hérna á Þingeyri botnaði
ekkert í því hvers vegna þessir menn væru
að elta mig um allt. Þegar spurt var benti
ég fólki hins vegar bara á að tala við um-
boðsmanninn minn. Eru ekki allar kvik-
myndastjörnur með umboðsmenn?“
Hún skellihlær.
Vagna Sólveig er Vestfirðingur í húð og
hár. Fæddist á Ósi í Arnarfirði árið 1935.
Um tvítugt flutti hún til Þingeyrar og hefur
búið þar allar götur síðan, ef undan eru
skilin tvö ár sem hún var á Akureyri.
Vagna Sólveig hefur unnið ýmis störf
gegnum tíðina en eftir að hún missti fingur
í slysi fyrir um tveimur áratugum hefur
hún einbeitt sér að listinni. „Ég var að
vinna við kjötvinnslu hérna á Þingeyri þeg-
ar ég festi fingurinn í einni vélinni og hann
skarst af. Það sem verra var, hann fannst
aldrei aftur. Við vorum að vinna kjöt fyrir
rússneskan togara og ætli fingurinn hafi
ekki bara komið upp úr einhverjum kjöt-
pakkanum úti á rúmsjó. Það hefur verið
sjón að sjá.“
Hún hlær. Þagnar síðan.
„Það er auðvitað ekki hlæjandi að þessu.“
Guð tekur og guð gefur. Eftir að hún
missti fingurinn fór Vagna Sólveig að tálga
fígúrur úr spýtum. Fyrst eina, svo aðra og
áður en hún vissi var hún farin að sýna og
selja verk sín út um allt. Listsköpunin á vel
við hana og meðan heilsan leyfir hyggst
hún halda áfram á þeirri braut.
Mest eldri borgarar á Þingeyri
Vögnu Sólveigu og Snorra varð fimm barna
auðið en misstu eitt á öðru ári úr heila-
himnubólgu. Tvö barnanna búa á Þingeyri
og tvö fyrir sunnan. Hún á orðið fjölmörg
barnabörn og er meira að segja orðin
langamma. Ömmustelpurnar hennar, þær
Natalía og Bríet, feta stundum í fótspor
ömmu sinnar og hringja inn á Næturvakt-
ina á Rás 2. Senda henni þá gjarnan
kveðju.
Spurð um lífið fyrir vestan segir Vagna
Sólveig Þingeyri mega muna sinn fífil fegri.
Þar búa nú mest eldri borgarar og fjölmörg
hús aðeins í notkun yfir sumartímann. „Það
standa um fjörutíu hús auð hérna yfir vetr-
artímann, maður sér þetta best núna þegar
búið er að skreyta og setja upp ljós fyrir
jólin. Ekki er langt síðan hér voru þrír
pöbbar og hægt var að fara á pöbbarölt.
Nú er miklu rólegra yfir öllu.“
Hún segir þetta áhyggjuefni til lengri
tíma litið. „Vísir úr Grindavík rekur hérna
frystihús. Ef það og elliheimilið væru ekki
veit ég ekki hvað væri. Aðra vinnu er varla
að fá. Búið er að loka flugvellinum og nú á
að fara að loka Póstinum. Þetta er ekki
gæfuleg þróun.“
Hún segir þetta synd enda sé afskaplega
fallegt á Þingeyri og engin hætta á snjó-
flóðum eins og víðast hvar á Vestfjörðum.
„Ég sé ekki að fólki komi til með að fjölga
hérna. Það er ekkert húsnæði að fá. Búið
að selja það allt brottfluttum Dýrfirðingum
sem koma svo í eina eða tvær vikur á
sumrin. Þess utan standa húsin tóm. Það er
sorglegt.“
Hún gerir stutt hlé á máli sínu.
„En hvað ertu annars að leiða mig út í
þessa sálma? Maður á ekki að barma sér,
heldur gleðjast. Alla vega á meðan maður
getur ennþá hlegið.“
Þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig hún
fylgir þeim orðum úr hlaði …Guðni Már Henningsson, útvarpsmaður á Rás 2.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
15.12. 2013 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 51