Morgunblaðið - 13.02.2014, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. FEBRÚAR 2014
✝ Þorsteinn Jó-hannsson
fæddist 27. júlí
1963. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 5. febr-
úar 2014.
Foreldrar Þor-
steins eru Jóhann
Þorsteinsson, mat-
reiðslumaður og
steinsmiður, f. 26.9.
1942, d. 6.9. 2010,
og Helga Sigurbjörg Bjarna-
dóttir, f. 6.10. 1943. Þorsteinn
var annar í röð fimm bræðra en
2005. Þorsteinn bjó alla sína ævi
í Garðinum. Hann nam logsuðu í
Fjölbrautaskóla Suðurnesja og
fór snemma að vinna. Hann
vann ýmis störf, s.s. í Vélsmiðju
Einvarðs og Guðmundar, seinna
við uppbyggingu Flugstöðvar
LE og svo sem verkstjóri í hlað-
deild í mörg ár. Einnig vann
hann hjá Nesprýði við verkstæði
og síðustu fimm ár ævinnar
vann hann við og rak fyrirtækið
Dúddana í Garði með fjölskyldu
sinni. Þorsteinn var mark-
vörður hjá Knattspyrnufélaginu
Víði og seinna í stjórn Víðis.
Sextán ára gekk Þorsteinn í
Björgunarsveitina Ægi í Garði.
Hann var gjaldkeri hjá Ægi í
fjölda ára.
Útför Þorsteins fer fram frá
Útskálakirkju í dag, 13. febrúar
2014, og hefst athöfnin kl. 15.
þeir eru: Bjarni, f.
11.1. 1962, d. 28.10.
1991, Þórhallur, f.
3.9. 1967, Hlynur f.
16.6. 1971, og
Njörður, f. 10.9.
1975.
Eftirlifandi eig-
inkona Þorsteins er
Ingveldur Ásdís
Sigurðardóttir, f.
8.4. 1973. Þau eign-
uðust þrjú börn,
þau eru: Sólveig Helga, f. 1.2.
1995, Elísabet Ósk, f. 5.2. 1997,
og Jóhann Alexander, f. 4.5.
Þótt við vissum í hvað stefndi
vorum við engan veginn tilbúin
fyrir það sem varð. Það er ekki
hægt að undirbúa sig fyrir
kveðjustundina stóru, sem kom
svo allt of fljótt. Þú varst ekki á
leiðinni neitt strax, það var svo
margt sem þú ætlaðir að ljúka við
og fannst þú hafa nógan tíma. En
það varð ekki við neitt ráðið, lík-
ami þinn fékk nóg.
Elsku Steini minn, mikið var
ég heppin að fá að kynnast þér.
Betri manns hefði ég ekki getað
óskað mér. Það að geta setið
saman og sagt ekki orð en samt
skilið hvað hitt var að hugsa er
dýrmætt. Þér fannst fátt verra
en að vera verkefnalaus og hafa
ekkert að gera. Handlagni þinni á
ýmsum sviðum virtust engin tak-
mörk sett, þú gast tekið að þér
nánast hvaða verkefni sem var
svo lengi sem puttarnir komust
fyrir.
Það sem þú varst stoltastur af
í lífinu voru börnin þín. Einu
kröfurnar sem þú gerðir til
þeirra voru, að þau yrðu ham-
ingjusöm og sátt við sínar
ákvarðanir í lífinu. Hvað svo sem
þau myndu ákveða að verða þeg-
ar þau yrðu stór skipti ekki máli
ef þau væru sátt.
Allar þær góðu minningar sem
við bjuggum til saman munu lifa
lengi. Öll þau ferðalög sem við
fórum í gegnum árin, þegar við
unnum í garðinum okkar, hittum
fjölskylduna eða spiluðum spil
með vinum. Þurftum ekki að hafa
það flókið þegar við fengum góð-
ar minningar í staðinn.
Elsku Steini minn, með mikl-
um trega kveð ég þig, en risa-
stórt hólf í hjarta mínu er ætlað
þér um ókomna tíð. Börnin þín
eiga eftir að hlýja sér við minn-
inguna um yndislegan föður.
Dætur þínar eiga eftir að muna
og nýta sér margt í lífinu sem þú
kenndir þeim og litli prinsinn
þinn ætlar sko að verða alveg
eins og pabbi hans sem kunni allt.
Elska þig.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo sterkur, einlægur og hlýr.
En örlögin þín ráðin – mig setur í
hljóða
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Þín eiginkona,
Ingveldur Ásdís
Sigurðardóttir.
Elsku sonur, þegar maður sest
niður fljúga minningarnar fram.
Það var oft fjör og gleði hjá ykk-
ur bræðrunum og alltaf stóðuð
þið saman hvað sem á gekk. Stórt
skarð var höggvið í hópinn þegar
Bjarni bróðir þinn lést fyrir 22
árum og ennþá er höggvið skarð í
hópinn þegar þú ert líka farinn.
Við höfum átt margar ánægju-
stundir í gegnum árin og væri of
langt að telja það allt upp hér.
Mér er samt efst í huga hvað þú
áttir góð jól með fjölskyldunni. Á
gamlárskvöld var öll stórfjöl-
skyldan hjá ykkur Ingu. Farið
var á brennuna því ekki mátti
missa af henni og síðar um kvöld-
ið var skotið upp flugeldum en
það er alltaf mikið fjör í kringum
það hjá ykkur bræðrum. Mér
finnst þetta ekki passa að þú sért
farinn, þú þessi stóri og sterki
maður varðst að láta í minni pok-
ann fyrir þessum illvíga sjúkdómi
en þú barðist fram á síðustu
stundu. Það sýndi dugnaðinn í
þér þegar þú fórst á þorrablótið í
lok janúar, þú ætlaðir að passa að
allt myndi ganga eins og ætlast
var til.
Elsku Inga, Sólveig, Elísabet
og Jóhann. Guð blessi ykkur og
hjálpi ykkur að takast á við sorg-
ina.
Vertu sæll kæri sonur.
Þú varst okkur gleðigeisli,
góða barn, um liðna tíð,
eins og blóm á björtu vori,
er brosti móti sólu hlíð.
En vetur kom og voðinn kaldi
vafði um okkur heljar mund
sorgin skar og sárin blæddu
að sjá þig líða að hinstu stund.
(GJ)
Mamma.
Elsku bróðir. Það er erfitt að
hugsa til þess að við eigum ekki
eftir að hittast aftur. Það er erfitt
að sætta sig við að þú hafir verið
tekinn frá okkur. Að óvæginn
sjúkdómur sem leggst jafnt á háa
sem lága, unga sem aldna,
hrausta sem veika hafi orðið
valdur að því að þú ert ekki leng-
ur meðal okkar. Hetjulegri bar-
áttu síðustu vikna og mánaða er
lokið með endi sem því miður
varð ekki breytt. Niðurstaðan
endanleg, óréttlát og illskiljan-
leg.
Ég vil þakka þér elsku bróðir
fyrir samfylgdina þau rúm 40 ár
sem við höfðum saman. Þessi tími
hefur verið lærdómsríkur og gef-
andi á marga vegu. Alltaf var
hægt að treysta á það að þú værir
tiltækur og viljugur til að aðstoða
eða leiðbeina þegar þörf var á.
Ófá handtökin hefur þú aðstoðað
fjölskyldu mína með í gegnum
tíðina og alltaf var framkvæmt
með bros á vör og alltaf stutt í
húmorinn.
Ég minnist sérstaklega tímans
sem við eyddum saman í fótbolt-
anum. Þú við stjórn félagsins og
ég spilandi. Þetta var spennandi
og skemmtilegur tími sem gaf
mér mikið og þykir vænt um enn
þann dag í dag. Störf þín fyrir
Knattspyrnufélagið Víði og
Björgunarsveitina Ægi tala sínu
eigin máli. Þú gafst þig alltaf að
fullu í þau verkefni sem þú tókst
að þér og leystir með stakri
prýði, hvort heldur sem var í leik
eða starfi.
Litla samfélagið í Garði hefur
misst einn af sínum betri sonum,
dreng sem lét sér annt um sam-
félag sitt og var alltaf til í að
leggja sitt af mörkum til að bæta
það.
Hvíl í friði elsku bróðir.
Elsku Inga, Sólveig, Elísabet
og Jóhann. Missir ykkar er mikill
og framundan er krefjandi tími.
Höldum þétt saman, huggum og
styðjum hvert annað og höldum
minningu þessa góða drengs hátt
á loft.
Hlynur Jóhannsson.
Einu sinni var stelpuskott sem
átti heima í Garði. Hafði hún
mikla ánægju af að ganga eftir
Garðbrautinni með dúkkuvagn-
inn sinn. Ekki var alltaf dúkka í
vagninum, heldur var heimilis-
kettinum okkar, honum Palla,
komið þar oft fyrir.
Í næsta nágrenni bjuggu
Sibba og Jói með strákahópinn
sinn. Einn þeirra var Steini, sem
var orðinn unglingur. Það er víst
víðsfjarri að honum hefði dottið í
hug að snót þessi með dúkku-
vagninn ætti eftir að verða konan
hans.
Árin liðu og telpan óx úr grasi
og varð að ungri stúlku. Fóru þá
fljótlega að myndast segul-
straumar þeirra á milli. Svo kom
að því að Steini bauð Ingu Dís í
afmælið sitt. Mamman gleymir
aldrei stoltinu og brosinu þegar
dóttirin keypti úr í afmælisgjöf
hjá Kornelíusi á Skólavörðu-
stígnum. Framhaldið vitum við.
Mikið getum við þakkað Sibbu
og Jóa fyrir að hafa eignast þenn-
an flotta strák.
Ef minnst er á dugnaðarfork
kemur Steini strax fram í huga.
Hann fann sér ætíð verkefni.
Alltaf að laga og betrumbæta.
Það má með sanni segja að heim-
ili þeirra hjóna og umhverfi beri
þess vott að þar hafi verið tekið
til hendinni og vinnan vönduð.
Það eru ófáir er notið hafa hand-
verks hans og ósérhlífni. Steini
mun örugglega ekki sitja að-
gerðalaus hinum megin við lífs-
tjald vort.
Það var mikið áfall er skall á
fjölskyldunni sl. október. Átak-
anlegt var að horfa upp á og
fylgjast með hvernig mein það
sem settist að í líkama Steina
rændi hann starfsorku. Við tók
sársaukafullur og erfiður tími
fyrir hann og fjölskyldu hans.
Dætur þeirra, Sólveig Helga
og Elísabet Ósk, hafa staðið sem
klettar við bak foreldra sinna
með dugnaði og ósérhlífni. Það er
ekki sjálfgefið hjá svo ungum
stúlkum. Þær eiga heiður skilinn.
Jóhann Alexander og Steini voru
samrýndir feðgar og naut sonur-
inn þess að hjálpa til er pabbi
hans var að vinna með verkfær-
um sínum.
Það er aðdáunarvert að hafa
fylgst með hjálpsemi þeirri sem
fjölskylda Steina veitti þeim
hjónum og börnum þeirra ásamt
þeim stuðningi sem þau hafa
fengið frá vinum sínum.
Í litlu bæjarfélagi sem Garður
er, þá er samhugur mikill þegar
áföll sem þessi dynja yfir. Vil ég,
tengdamóðir Steina, þakka
Björgunarsveitinni Ægi, Knatt-
spyrnufélaginu Víði, félagasam-
tökum og þeim fjölmörgu ein-
staklingum sem stutt hafa dóttur
mína og barnabörn í orði og
verki. Það er ómetanlegt og
gleymist ekki.
Líkt og Bjarni bróðir Steina og
Siggi tengdafaðir hans starfaði
Steini í Björgunarsveitinni Ægi
og átti ófáar stundir með félögum
sínum þar. Vil ég senda björg-
unarsveitarfélögum þakkir og
Guðs blessun. Ég hef sjálf kynnst
þessari hjálpsemi Garðbúa er ég
stóð í sömu sporum og dóttir mín
nú. Enn og aftur, það gleymist
ekki.
Sibba er nú að sjá á eftir öðr-
um syni sínum og ekki er langt
síðan öðlingurinn hann Jói
kvaddi. Það þarf styrk til að
standa undir þessum áföllum.
Sibbu, bræðrum Steina og fjöl-
skyldum þeirra sendum við hug-
heilar samúðarkveðjur.
Við biðjum þess, að allar góðar
vættir vaki yfir og verndi fjöl-
skylduna hans Steina okkar og
gefi þeim styrk.
Hvíli í friði, elsku Steini, og
þakkir fyrir allt.
Sólveig Ívarsdóttir og
Trausti B. Óskarsson.
Elsku Steini, það er erfitt að
koma niður orðum. Minningarn-
ar streyma fram hver af annarri
og fá fram bros á vör. Það var
ósjaldan hlátur í kringum þig og
þú fékkst það góða fram í manni.
Oft leið mér eins og þú værir
stóri bróðir minn því við gátum
skipst á orðum og þrætt eins og
systkini en það var sennilega
vegna þess hversu ung ég var
þegar ég kem í fjölskylduna. Við
fjölskyldan eigum góðar minn-
ingar saman. Þú hjálpaðir okkur
mikið ef framkvæmdir voru í
gangi og varst ávallt fyrstur á
staðinn, ekkert verk var of stórt
eða óframkvæmanlegt. Við eign-
uðumst okkar fyrstu börn á sama
ári og var samgangurinn mikill.
Ég man sérstaklega eftir ferð
tveggja lítilla fjölskyldna sumar-
ið 1995 norður í land. Við höfum
oft talað um þessa ferð og hlegið
mikið. Eins þótti okkur hjónum
vænt um þegar þið Inga komuð í
heimsókn til okkar í Flensborg.
Ég er þakklát fyrir að hafa
kynnst þér en finnst á sama tíma
ósanngjarnt að þú hafir ekki
fengið meiri tíma með fjölskyldu
þinni. Það getur verið erfitt að
finna tilgang og sanngirni í lífinu
þegar menn fá ólæknandi sjúk-
dóm.
Elsku Inga, Sólveig, Elísabet
og Jóhann, megi Guð gefa ykkur
styrk í sorginni. Mínar hugsanir
og bænir eru hjá ykkur.
Þín mágkona,
Þórhildur.
Hinn 5. febrúar kvöddum við
yndislegan og fallegan mann,
hann Steina mág okkar og svila.
Hann lést langt um aldur fram
vegna erfiðra veikinda, frá börn-
um og eiginkonu sem hann var
svo stoltur af og voru þau líf hans
og sál. Hans verður sárt saknað
af okkur öllum sem þekktum
hann.
Kynni okkar af honum ásamt
öðrum Garðbúum hófust árið
1977 er foreldrar okkar fluttu
suður í Garð. Síðan líða mörg ár
áður en við kynnumst betur og
eru þær margar minningarnar
sem koma upp í huga okkar. Ein
þeirra er okkur mjög kær, þegar
hann ásamt öðrum björgunar-
sveitarmönnum bar föður okkar
til grafar. Átta árum síðar urðum
við það lánsöm að fá Steina inn í
fjölskyldu okkar þegar hann og
Inga, litla systir okkar, felldu
hugi saman, hófu búskap og
gengu í hjónaband. Gaman var að
sjá hversu samheldin og dugleg
þau voru.
Steini var mikill handleiks- og
þúsundþjalasmiður. Má þar
nefna fallega heimilið þeirra,
garðinn sem fékk verðlaun,
glæsilega sælureitinn þeirra á
Laugavatni og lengi má upp telja.
Ófá eru falleg og vel unnin hand-
tök sem liggja eftir hann. Allt lék
í höndum hans.
Mikill er missir samfélagsins í
Garðinum þar sem störf hans
voru mörg á ýmsum sviðum en
þar vann hann meðal annars fyrir
Knattspyrnufélagið Víði, Björg-
unarsveitina Ægi og var hann
einn af aðalskipuleggjendum hins
merka þorrablóts sem er haldið
árlega í bæjarfélaginu. Það var
ánægjulegt að hann skyldi hafa
náð að komast á þorrablótið sem
haldið var 25. janúar sl. sem hann
hafði alltaf stefnt að.
Ofarlega í huga okkar er
hversu hjálpsamur hann var.
Alltaf var hann reiðubúinn til að
aðstoða ef á þurfti að halda og
aldrei var það spurning um það
hvort hann gæti það heldur hve-
nær.
Elsku Steini okkar, viljum við
þakka þér fyrir alla þá hjálp og
aðstoð sem þú hefur veitt okkur.
Það hefur verið ómetanlegt að
eiga þig að og þökkum við fyrir
allar þær stundir sem við áttum
öll saman hvort heldur sem það
var í gleði eða sorg. Minning þín
mun ávallt lifa í hjörtum okkar
björt og hlý, og í gegnum börnin
ykkar Ingu, þau Sólveigu, Elísa-
betu og Jóhann sem eru svo sterk
og dugleg.
Mikill er missir margra og vilj-
um við votta öllum þeim og sér-
staklega Sibbu móður hans,
bræðrum hans Þórhalli, Hlyni,
Nirði og fjölskyldum þeirra okk-
ar dýpstu samúð. Elsku hjartans
Inga, Sólveig, Elísabet og Jó-
hann, engin orð fá lýst sorginni
sem þið eruð að ganga í gegnum
núna, aðeins tíminn og fallegu
minningarnar munu létta á henni
þegar fram í sækir. Megi allir
guðs englar og vættir hans hjálpa
ykkur í gegnum þessi þungu
skref.
Rafn Alexander, Elísabet
Ólöf og fjölskyldur.
Kæri vinur, nú ert þú farin eft-
ir mikla baráttu, það er sárt til
þess að hugsa að nú sjáum við
elsku Steina ekki meir. En minn-
ingarnar lifa og eru þær margar
sem komið hafa upp í huga okkar
hjóna og dætra síðustu daga, svo
sem úr ferðalögum erlendis, bú-
staðaferðum, útilegum og sauma-
klúbbsferðunum. Eins þegar þið
félagarnir gerðuð upp gamla
Broncoinn, spenningurinn þegar
við fórum af stað með sjoppuna,
nafnið Dúddarnir kom til af því
að þið félagarnir voruð oft kall-
aðir stóri og litli dúddi af vinnu-
félögunum í Flugafgreiðslunni,
þess vegna fannst okkur það til-
valið nafn á reksturinn. Já þær
eru sko margar gleðistundirnar
sem fjölskyldur okkar hafa átt
saman eins og þegar börnin okk-
ar komu í heiminn. Alltaf fylgdist
þú vel með og sýndir umhyggju
eins og í gegnum veikindi elstu
dóttur okkar, meira að segja þeg-
ar þú varst sem veikastur spurðir
þú alltaf hvernig Dísa hefði það.
Elsku vinur, hvíldu í friði.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Við vottum Ingu Dís, Sólveigu,
Elísabetu og Jóhanni og öðrum
aðstendendum okkar dýpstu
samúð.
Oddur, Berglind, Geirdís,
Sigrún og Guðlaug.
Elsku systursonur minn, Þor-
steinn Jóhannsson, er látinn
langt um aldur fram. Steini var
annar í aldursröð fimm sona
Sibbu systur minnar og Jóa
mannsins hennar.
Steini var einstaklega bóngóð-
ur og hafði létta lund. Stutt var í
grín og glens hjá honum. Hann
var vinmargur og alltaf tilbúinn
að rétta hjálparhönd. Hann fann
hamingjuna með Ingu sinni og
börnunum þeirra þremur. Allt
virtist leika í lyndi. En þá kom
áfallið. Steini greindist með
krabbamein í október sl. Hann
barðist eins og hetja en varð að
játa sig sigraðan. Eftir stendur
brotin fjölskylda, einum færri.
Erfitt verður að sætta sig við
það.
Lífið er ekki alltaf sanngjarnt
og því hefur Sibba systir mín
fengið að kynnast. Ekkert for-
eldri ætti að þurfa að fylgja barni
sínu til grafar en það þarf hún nú
að gera í annað sinn.
Við komum til að kveðja hann í dag,
sem kvaddi löngu fyrir sólarlag.
Frá manndómsstarfi á miðri þroska-
braut,
hann má nú hverfa í jarðarinnar skaut,
sem börnum átti að búa vernd og skjól
er burtu kippt af lífsins sjónarhól.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Elsku Sibba, Inga, Sólveig, El-
ísabet, Jóhann, Þórhallur, Hlyn-
ur, Njörður og fjölskyldur. Ykk-
ar missir er sár en minning um
yndislegan son, eiginmann, föð-
ur, bróður og frænda mun lifa í
hjörtum ykkar.
Hjördís Bjarnadóttir.
Sæl elskan, velkomin, hvað
segja Norðlendingar? Þannig
kveðju fékk maður ævinlega þeg-
ar maður hitti Steina frænda sem
við kveðjum í dag. Enn fækkar í
hópnum sem kennir sig við af-
komendur Ellu og Bjarna, á mis-
kunnarlausan hátt erum við
minnt á hvað lífið er brothætt og
hverfult, þegar þú greindist í
október síðastliðnum áttum við
ekki von á öðru en að þú myndir
sigra þennan vágest. Í jan-
úarbyrjun hitti ég þig á Land-
spítalanum og gerði mér þá grein
fyrir hvað þú varst orðinn veikur,
en mig óraði ekki fyrir því þá að
við værum að hittast í síðasta
sinn. Að kveðja þig Steini minn
er ekki auðvelt, margar minning-
ar koma upp í hugann, þú alltaf
glottandi með stríðnissvipinn á
andlitinu til í að stríða manni,
Sibba og Jói að koma norður með
strákana og tilhlökkunin þegar
mamma og pabbi fóru með okkur
suður, þá var nú mikið fjör þegar
frændhópurinn hittist. Það var
mikil gleði þegar Steini kynnti
okkur fyrir Ingu sinni, með henni
eignaðist hann Sólveigu, Elísa-
betu og Jóhann. Steini var mikill
fjölskyldumaður og fannst ekk-
ert betra en að hafa fjölskylduna
hjá sér, hann mátti ekkert aumt
sjá og var alltaf tilbúinn að rétta
hjálparhönd. Fyrir rúmum þrem-
ur árum stóðum við frammi fyrir
því að missa pabba okkar með
mánaðarbili og þá stóð hópurinn
þétt saman eins og oft áður ef
eitthvað bjátar á. Ég kveð þig,
elsku frændi, með ljóði eftir
Bubba Morthens og trúi því að
þér hafi verið ætlað annað hlut-
verk og ég veit að það hefur verið
vel tekið á móti þér hinum megin.
Þangað til næst segi ég eins og
þú: bless elskan, við hittumst
seinna.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens).
Elsku Inga, Sólveig, Elísabet,
Jóhann, Sibba frænka, Þórhallur,
Þorsteinn
Jóhannsson