Morgunblaðið - 30.04.2014, Side 23

23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. APRÍL 2014
Mosfellsbær Þegar veður er gott er fátt skemmtilegra en að njóta blíðunnar utan dyra og stelpurnar í Lágafellsskóla gera það meðal annars með því að leika listir með húla-hringi.
Eggert
Lái mér hver sem
vill. Ég á oft erfitt
með að skilja gang-
verk stjórnmálanna og
hef þó talist til þeirra
innvígðu á síðustu ár-
um. Skilningur minn á
fréttamati og fram-
setningu frétta er
einnig á stundum tak-
markaður, þrátt fyrir
að hafa tilheyrt stétt
fjölmiðlunga í nokkuð mörg ár.
Meirihluti borgarstjórnar gerir
ekkert með vilja borgarbúa. Sam-
kvæmt könnun MMR nú í apríl vill
liðlega 71% Reykvíkinga að flug-
völlurinn verði áfram í Vatnsmýr-
inni og 81% landsmanna. Tæplega
70 þúsund manns af öllu landinu
tóku þátt í undirritun þar sem skor-
að er á „Reykjavíkurborg og Al-
þingi að tryggja öllum lands-
mönnum óskerta flugstarfsemi í
Vatnsmýri til framtíðar“. Allt kem-
ur fyrir ekki. Meirihluti Samfylk-
ingar og Besta flokksins (nú Bjartr-
ar framtíðar) vill flugvöllinn í burtu.
Ekki verður þess vart að fjöl-
miðlar fari hamförum yfir því að
borgarstjórn gangi freklega í ber-
högg við vilja mikils meirihluta
borgarbúa og landsmanna allra. En
fjölmiðlar fóru hins vegar af líming-
unum þegar lögð var fram tillaga
um að slíta með formlegum hætti
aðildarviðræðum við Evrópusam-
bandið, sem þó höfðu verið á ís allt
frá árinu 2011. Reglulega voru
fluttar ítarlegar fréttir
af fjölda þeirra sem
skrifuðu undir kröfu
um að efnt yrði til
þjóðaratkvæðagreiðslu
og í nokkrar vikur var
varla hægt að kveikja
á útvarpi eða sjónvarpi
öðruvísi en að hamrað
væri á því að komandi
laugardag yrði úti-
fundur á Austurvelli.
Þetta eru fjölmiðl-
arnir sem vildu lítið
eða ekkert vita um
mótmælin þegar þáverandi rík-
isstjórn ætlaði að láta landsmenn
axla Icesave-einkaskuldir Lands-
bankans.
Óheilindi og friðhelgi
Þeir stjórnmálamenn sem gengu
harðast fram í tilraunum til að þjóð-
nýta einkaskuldir og virtu þjóð-
aratkvæðagreiðslur að vettugi, eru
óvægnir í gagnrýninni á sitjandi
ríkisstjórn fyrir að leggja fram til-
löguna um að slíta ESB-viðræðum.
Sömu menn og nú krefjast þjóð-
aratkvæðagreiðslu um áframhald
viðræðna komu í veg fyrir þjóð-
aratkvæðagreiðslu árið 2009 um
hvort sækja skyldi um aðild að
ESB. Samherjar þeirra og sálu-
félagar í borgarstjórn hundsa síðan
meirihluta borgarbúa í flugvall-
armálinu, en það er víst í góðu lagi
samkvæmt fréttamati ríkisins og
fleiri fjölmiðla.
Ásakanir um tvískinnung, hrá-
skinnaleik og óheilindi hafa hljómað
af minna tilefni.
Fjölmiðlar lágu ekki á liði sínu
þegar forysta Sjálfstæðisflokksins
var sökuð um að svíkja kosningalof-
orð vegna tillögunnar. Engu skipti
hvað æðsta valdastofnun flokksins
hafði samþykkt. Öll tækifæri til að
koma höggi á formann Sjálfstæð-
isflokksins voru nýtt. Annað gildir
um foringja vinstri manna. Engu er
líkara en að þeir njóti friðhelgi á
helstu fréttastofum landsins. Eng-
inn þekkir það betur en Stein-
grímur J. Sigfússon, fyrrverandi
formaður Vinstri grænna.
Kvöldið fyrir alþingiskosning-
arnar 2009 var Steingrímur J.
spurður í sjónvarpssal hvort til
greina kæmi að hefja undirbúning
að því að sækja um aðild. Svarið
var skýrt, stutt og eindregið: „Nei.“
Steingrímur J. útilokaði að við-
ræður gætu hafist þá um sumarið
og sagði:
„Það samrýmist ekki okkar
stefnu og við hefðum ekkert umboð
til slíks. Og þó við reyndum að
leggja það til, forystufólkið í flokkn-
um, að það yrði farið strax í aðild-
arviðræður, gagnstætt okkar
stefnu, í maí, þá yrði það fellt í
flokksráði Vinstri grænna. Þannig
að slíkt er ekki í boði.“
Í júlí sama ár greiddi Stein-
grímur J. ásamt meirihluta þing-
manna VG atkvæði með því að
sækja um aðild. Það þótti ekki taka
því á íslenskum fréttastofum að
rifja upp orð og loforð sem gefin
voru kvöldið fyrir kjördag. Auðvit-
að kom ekki til greina að gefa í
skyn að þáverandi formaður VG
væri að ganga á bak orða sinna –
svíkja það sem sagt var.
Á kostnað skattgreiðenda
Með athöfnum sínum eða at-
hafnaleysi hafa stjórnmálamenn oft
skapað vandamál. Í aðdraganda
kosninga hefði mátt ætla að fjöl-
miðlar reyndu að varpa ljósi á
vandann og grafast fyrir um rætur
hans.
Eitt vandamálið – afleiðing
stefnu hins opinbera – ríkis og
borgar – blasir við borgarbúum og
þá ekki síst ungu fólki: Íbúða-
skortur, hátt leiguverð og hátt fast-
eignaverð. Fjölmiðlar virðast
áhugalitlir um að upplýsa um
ástæður erfiðleikanna. Þeir hafa
meiri áhuga á að greina skil-
merkilega frá því hvernig stjórn-
málamenn ætla að nota almannafé
til að lagfæra það sem hefur farið
úrskeiðis. Þannig ýta fjölmiðlar
undir líflegan uppboðsmarkað
stjórnmálanna.
Eftir að hafa setið í meirihluta
borgarstjórnar og haft fjölmörg
tækifæri til að vinna bug á vand-
anum eða jafnvel koma í veg fyrir
hann, hefur oddviti Samfylking-
arinnar komið auga á úrræði: Við
leysum þetta með skattfé og byggj-
um opinberar leiguíbúðir, þéttum
byggðina, rífum niður bílskúra í
Vesturbænum og ryðjum flugvell-
inum burt úr Vatnsmýrinni. Flestir
þegja, einhverjir kinka kolli en fáir
og allra síst fjölmiðlamenn spyrja
hvort ekki sé hægt að leysa vand-
ann með öðrum hætti en með sam-
eiginlegum fjármunum borgarbúa.
Af hverju tryggir borgin ekki
nægjanlegt lóðaframboð, lækkar
hlutfall lóðaverðs í byggingarkostn-
aði og stuðlar þannig að lægra fast-
eigna- og leiguverði? Af hverju
beitir borgarstjórn sér ekki fyrir
því að byggingarreglugerðum sé
breytt og einkaaðilum þannig gert
kleift að byggja litlar og ódýrar
íbúðir til sölu eða leigu?
Sem sagt: Ófremdarástand er bú-
ið til. Í aðdraganda kosninga bjóð-
ast stjórnmálamenn til þess að
greiða úr vandanum með því seilast
í vasa borgarbúa. Slíkt þykir ekki
lengur fréttnæmt hjá íslenskum
fjölmiðlum. Þvert á móti eru stjórn-
málamennirnir kallaðir í viðtöl þar
sem þeir útskýra í löngu máli
hversu góð stefnan er og hversu vel
hún leysir klúðrið sem þeir bera
sjálfir ábyrgð á að stórum hluta. Og
óáreittir fá þeir að virða vilja borg-
arbúa að vettugi.
Lái mér hver sem vill, þegar ég
held því fram að það sé eitthvað öf-
ugsnúið við þetta allt.
Eftir Óla Björn
Kárason »Ekki verður þess
vart að fjölmiðlar
fari hamförum yfir því
að borgarstjórn gangi
freklega í berhögg við
vilja mikils meirihluta
borgarbúa.
Óli Björn Kárason
Höfundur er varaþingmaður
Sjálfstæðisflokksins.
Það er eitthvað öfugsnúið