Morgunblaðið - 30.04.2014, Side 27

En enginn var eldurinn og að
þessu gátum við hlegið í mörg ár.
Ekki vorum við alltaf sammála
um allt við Alla. Mörg ár seldum
við jólakort fyrir kirkjubygging-
arsjóðinn, þau kort sem mér fund-
ust falleg efaðist hún um að
myndu seljast og öfugt. En sem
góðar vinkonur gátum við hlegið
að því hvað við höfðum ólikan
smekk.
Þá langar mig að minnast
margra skemmtilegra stunda yfir
kaffibolla þar sem við ræddum
bækurnar sem við vorum að lesa.
Við ræddum jólabækurnar,
fannst okkur þær góðar þetta ár-
ið. Eftir því sem árin liðu urðu
ævisögur vinsælli hjá okkur og
enn var talað um liðna tíð.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(V. Briem)
Kæri Sverrir og fjölskylda,
innilegar samúðarkveðjur,
Ragna Erlendsdóttir.
Elskuleg vinkona til margra
ára, Álfhildur, hefur nú kvatt sitt
líf. Hún átti við veikindi að stríða
síðustu árin en hugurinn og viljinn
alltaf til staðar að fylgjast með því
sem var að gerast í daglega lífinu.
Okkar kynni hófust þegar við
bjuggum í sömu götu hér í Þor-
lákshöfn og litlu börnin okkar,
Guðrún og Hlynur, urðu óaðskilj-
anlegir vinir. Þau áttu það til að
hlaupa yfir götuna á náttbuxunum
þegar þau vöknuðu á morgnana,
bleyjan jafnvel til trafala. Þau
þurftu aðeins að hittast og taka
daginn saman. Þessi litli drengur
lést af slysförum tæplega fimm
ára gamall. Enginn verður samur
eftir slíkt áfall.
Að rifja upp áratuga samferð
kallar á margar minningar. Álf-
hildur, eða Alla eins og hún var
jafnan kölluð, var farsæl félags-
málamanneskja, hún starfaði mik-
ið fyrir kirkjuna sem var henni af-
ar hugleikin. Hún var líka mikil
kvenfélagskona og allt sem hún
tók að sér vann hún af myndar-
skap og kastaði aldrei höndunum
til nokkurs hlutar. Alla átti gott
með að setja saman og flytja fal-
legan texta, hún las mikið og hafði
yndi af ljóðum og listum. Sem for-
maður kvenfélagsins lét hún alla
félagsfundi byrja á ljóðalestri sem
við konur skiptumst á að sjá um.
Það var svo gott og gefandi að
vinna með henni að alls konar
verkefnum. Þar má nefna jóla-
kortasölu Kirkjubyggingasjóðs
Hlyns Sverrissonar til margra
ára.
Skrúðgarðurinn í Þorlákshöfn
fékk líka að njóta handa hennar.
Gaman var að hlaða með henni
steinhæð sem þótti nauðsynleg í
alla garða. Hún tók því ekki illa
þegar ég bað hana að rétta mér
100 kg stein, það mátti reyna.
Húmorinn var alltaf til staðar, það
var gott að hlæja með henni og
það gerðum við oft.
Þau áttu fallegt heimili, Alla og
Sverrir. Garðurinn þeirra bar vott
um þessa traustu umhyggju, litlir
sprotar döfnuðu og urðu að fal-
legu blómskrúði og stórum trjám.
Henni tókst að fegra allt og prýða
af einstakri smekkvísi, það voru
þessi traustu handtök hennar
Öllu. Sjálf var hún alltaf fín og
flott.
Ég minnist margra ferðalaga
innanlands sem utan með þeim
hjónum, öll sú samferð með þeim
hefur gefið mér bjartar og góðar
minningar.
Dætur þeirra, Hrönn og Hlín,
bera með sér merki foreldra sinna
um traust og myndarskap. Sverri
og fjölskyldunni allri votta ég
samúð mína.
Við erum að kveðja yndislega
og merka konu, blessuð sé minn-
ing hennar.
Edda Laufey Pálsdóttir.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. APRÍL 2014
✝ Guðni Eyjólfs-son var fæddur
á Akranesi 1. nóv-
ember 1916. Hann
lést á Hjúkrunar-
og dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi
24. apríl 2014.
Foreldrar hans
voru hjónin Guðrún
Guðnadóttir, f. 30.
júní 1891, d. 4. sept-
ember 1963 og Eyj-
ólfur Jónsson skipstjóri, f. 23.
desember 1891, d. 21. ágúst
1967. Systkini Guðna voru Jór-
unn, f. 18. mars 1921, d. 4. apríl
2010 og Jón, f. 23. júlí 1923, d.
Birgir Már, f. 29. október 1947,
kvæntur Ólafínu Ólafsdóttur.
Þau eiga tvær dætur, Emmu
Heiðrúnu og Ólöfu Ingu. Lang-
afabörn Guðna eru 12 talsins.
Guðni lauk skipstjórnarprófi frá
Stýrimannaskólanum árið 1939
og var síðan stýrimaður og skip-
stjóri á skipum frá Akranesi til
ársins 1962 er hann gerðist vigt-
armaður á hafnarvoginni á
Akranesi. Hann var í skiprúmi
með Bjarna Ólafssyni á Akra-
nesi og fleiri aflaskipstjórum.
Hann stundaði grásleppuveiðar
á eigin báti um langt árabil og
einnig naut Verslunin Einar
Ólafsson margvíslegrar að-
stoðar frá hans hendi.
Útför Guðna fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 30. apríl
2014, og hefst kl. 14.
27. apríl 2010.
Guðni kvæntist 18.
nóvember 1939
Emmu Kristínu
Reyndal, f. 25. jan-
úar 1917, d. 15.
október 2001. Börn
þeirra eru: 1) Erna
Sigríður, f. 12.
október 1940, gift
Einari Jóni Ólafs-
syni. Synir þeirra
eru Einar Gunnar
og Guðni Kristinn. 2) Helgi
Þröstur, f. 8. júní 1945, kvæntur
Rögnu Ragnarsdóttur. Börn
þeirra eru Guðni Steinar, Ester
Sigríður og Ragnheiður. 3)
Langri vegferð um lífsins veg
er lokið. Lífsbók tengdaföður
míns hefur verið lokað er hann
kveður nú á nítugasta og átt-
unda aldursári. Lífsganga hans
hófst á Akranesi og þar lifði
hann og starfaði öll sín ár.
Hann var mikill elju- og dugn-
aðarmaður og það var vinnan
og velferð fjölskyldu hans sem
mestu máli skipti alla tíð. Hann
var ungur drengur er hann hóf
að stunda sjóinn. Aðeins 13 ára
gamall réðst hann í skiprúm hjá
föður sínum, sem var þekktur
skipstjóri og aflamaður á sinni
tíð bæði á Akranesi og í Sand-
gerði. Þannig var hnýtt sú taug
sem aldrei slitnaði og sjórinn,
bátarnir og skipin, aflabrögðin
og fangbrögðin við hið oft á tíð-
um úfna haf varð það sem dag-
arnir snerust um. Er hann hafði
aldur til fór hann í Stýrimanna-
skólann og lauk þaðan mestu
menntun sem skólinn gat veitt
árið 1939. Guðni var síðan skip-
stjóri og stýrimaður á bátum
frá Akranesi um langt árabil og
jafnan með mestu aflaskipstjór-
unum enda eftirsóttur í skip-
rúm og þótti staða hans þar
jafnan einstaklega vel skipuð.
Guðni var með afbrigðum dríf-
andi, verklaginn og útsjónar-
samur við öll sín störf og skilaði
ávallt sínu með miklum sóma.
Um langt árabil, eftir að hann
hætti á fiskiskipunum, var hann
vigtarmaður á hafnarvoginni á
Akranesi og einnig fór hann oft
með togarana á milli hafna og í
lengri siglingar.
Eftir að eiginlegum starfs-
lokaaldri var náð stundaði hann
grásleppuveiðar á vorin en það
hafði hann gert frá unga aldri
og hélt þannig áfram tengsl-
unum við sjóinn og veiðarnar.
Hver dagur hjá honum hófst
með því að fara niður að höfn
og fá fregnir af bátunum, hverj-
ir voru á sjó, hvernig aflabrögð-
in voru, hvar þeir voru að fá
hann og þar fram eftir götun-
um. Þessari venju hélt hann
meðan heilsa og kraftar leyfðu,
allt til síðustu mánaða. Svo voru
það laxveiðarnar sem hann
stundaði af miklum áhuga og
krafti um áratuga skeið og var
fengsæll laxveiðimaður. Þannig
voru fiskveiðar af öllu tagi í
huga hans hverja stund og spáð
og spekúlerað. Hjálpsemi hans
var líka einstök og fengum við í
Einarsbúð svo sannarlega okk-
ar skerf hvað það snerti. Erum
við svo innilega þakklát fyrir
hjálp hans alla, sem alveg var
einstök. Guðni var fjölskyldu-
maður í þess orðs bestu merk-
ingu og svo var um þau hjón
bæði, Emmu og hann. Hjá þeim
var velferð fjölskyldunnar ávallt
í fyrirrúmi og sporin ekki spör-
uð ef á þurfti að halda. Þau áttu
alla tíð fallegt og hlýlegt heimili
þar sem snyrtimennska þeirra
beggja fékk notið sín. Áhuga-
maðurinn Guðni, sem á yngri
árum var liðtækur knattspyrnu-
maður, hélt til hinstu stundar
knattspyrnuáhuganum. Hann
mætti ævinlega á heimaleiki
Akranesliðsins og var brenn-
andi í áhuganum á velgengni
þeirra í öllum leikjum. Ekki
verður annað sagt en að Guðni
hafi verið einstaklega mikill
gæfumaður í lífinu. Hann og
hans elskulega eiginkona voru
sannarlega góðar fyrirmyndir
afkomenda sinna og nú við leið-
arlok er rík ástæða til að þakka
það allt. Hafðu heila þökk fyrir
allt og allt. Guðs blessun fylgi
þér og þínum um eilífð alla.
Einar Jón Ólafsson.
Afi Guðni hefur kvatt þennan
heim. Hann sem okkur fannst í
raun aldrei verða gamall. Afi
keyrði um á bílnum sínum til 96
ára aldurs, fór á flesta ÍA-
knattspyrnuleiki og fylgdist vel
með enska fótboltanum og þar
var Chelsea hans lið. Hann var
mikill veiðiáhugamaður, stund-
aði laxveiði með Birgi syni sín-
um vel fram á tíræðisaldur og
grásleppuveiðar með Helga syni
sínum fram undir nírætt. Hluti
af því að koma í heimsókn til
afa var að fá harðfisk sem hann
verkaði sjálfur og ekkert jafn-
aðist á við hann. Einarsbúð var
honum alltaf hugleikin og mætti
hann ávallt þangað snemma
dags og tók til hendinni og hitti
í leiðinni flesta afkomendur
sína. Áhugi hans á velgengni af-
komendanna var mikill og
fylgdist hann grannt með öllu
sem við barnabörnin vorum að
aðhafast allt fram að dánar-
stund, sagði okkur skoðun sína
og leiðbeindi okkur eftir bestu
sannfæringu. Hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Einar Gunnar og
Guðni Kristinn.
Fyrstu minningarnar um
ömmu og afa eru frá Heiðar-
gerði 10 en þar bjuggu þau frá
því ég man fyrst eftir mér og
fram til ársins 1998. Amma sat
annaðhvort við gluggann í eld-
húsinu eða uppi í sófa í sjón-
varpsherberginu að vinna ein-
hverja handavinnu og afi
eitthvað annað að sýsla. Pönnu-
kökukaffi var iðulega á sunnu-
dagsmorgun og oft bað maður
afa þá um að gefa sér harðfisk,
en hann gerði alveg einstaklega
góðan harðfisk. Ekki var afi nú
alveg viss um hvort hann ætti
harðfisk en niður í bílskúr fór
hann og kom til baka með eitt
flak, og tjáði manni það, að
þetta væri síðasta flakið hans.
Svona var þetta í hvert sinn
sem maður bað um harðfisk,
alltaf var maður að borða síð-
asta flakið. Afi var mjög dríf-
andi maður og oft á tíðum mjög
fljótfær og gat blótað heljarinn-
ar ósköp. Hann átti það til að
svara fyrir mann spurningunum
sem hann spurði mann: „Ertu
að fara suður á eftir? Já, þú ert
að fara suður á eftir.“ Allskyns
skemmtileg atvik tengd fljót-
færni hans og drífanda koma
upp í hugann, eins og t.d. þegar
hann settist aftur í bílinn sinn í
stað bílstjórasætisins. Amma
deildi áhuga sínum á sápuóper-
um með okkur stelpunum í fjöl-
skyldunni og þegar amma var
ekki heima til að horfa á þætt-
ina þá tók afi þá upp fyrir hana.
Svo ef við stelpurnar höfðum
ekki haft tök á að horfa á þætt-
ina skutlaðist afi með þá milli
okkar og hafði orð á því að
hann gerði ekkert annað en að
spólast á milli með þessar spól-
ur.
Ég naut þeirra forréttinda að
vinna með afa Guðna í Ein-
arsbúð í nokkur ár, þar undi
hann sér í að pakka saman rusl-
inu og hafa röð og reglu á kaffi-
stofunni. Alltaf var gaman að
koma með tóma kassa til afa í
ruslið því alltaf blótaði hann og
spurði hvaðan við værum að
koma með þetta drasl. Mest
fannst mér þó gaman að koma
með kassana undan Toro-sós-
unum og -súpunum því þá
tvinnaði hann svoleiðis saman
blótsyrðin. Afa Guðna leið vel
með að hafa eitthvað fyrir
stafni og hafði hann ótrúlega
mikið starfsfrek allt þar til
hann fór á Höfða 95 ára gamall.
Afi hafði mikinn áhuga á fjöl-
skyldu sinni og varð alltaf svo
glaður þegar fleiri barnabarna-
börn bættust í hópinn. Í Ein-
arsbúð var hann umvafinn ætt-
ingjum sínum alla daga,
börnum sínum og barnabörnum
sem unnu þar og svo leið ekki
sá dagur að hann sæi ekki eitt-
hvað af okkur hinum koma í
búðina að versla með langafa-
börnin.
Það verður mikill sjónar-
sviptir að þessum litríka kar-
akter sem afi Guðni var og
skrýtin tilhugsun að eiga ekki
lengur afa Guðna, mér fannst
alltaf svo sjálfsagt að eiga
hraustasta og flottasta afann á
Akranesi, en árin hans voru
orðin mörg og þreyttur var
hann orðinn undir það síðasta.
Það var fallegur sumardagurinn
fyrsti þegar afi kvaddi þennan
heim eins og honum einum var
lagið, dreif sig í því.
Elsku afi Guðni, takk fyrir
allt. Loksins hittir þú hana
ömmu Stínu sem eflaust hefur
beðið eftir þér í nokkurn tíma.
Einnig veit ég að þú munt hitta
hann Sverri okkar og saman
munuð þið fylgjast með veiði-
mönnunum okkar í sumar og
leiðbeina þeim eins og þér ein-
um var lagið, elsku afi.
Þín sonardóttir,
Ólöf Inga Birgisdóttir.
Elsku afi, það er skrítið að
hugsa til þess að þú sért horf-
inn sjónum okkar, þú sem áttir
svo stóran sess í lífi mínu og
fjölskyldu minnar. Þú varst ein-
staklega hlýr og góður maður
og hugsaðir vel um fjölskyldu
þína. Fylgdist vel með hvað all-
ir voru að gera og sýndir börn-
um mínum mikinn áhuga. Það
lifnaði alltaf yfir þér þegar
langafabörnin voru í kringum
þig. Þau eru heppin að hafa
fengið að kynnast þér og um-
gangast þig.
Fjölmargar minningar á ég
um þig úr æsku minni, bæði lítil
og stór atvik sem hafa hreiðrað
um sig í huga mér og munu
fylgja mér allt til enda. Það var
alltaf notalegt að heimsækja þig
og ömmu á Heiðargerði. Alltaf
áttir þú til handa okkur barna-
börnunum harðfisk sem þú
hertir sjálfur. Ferðirnar sem ég
fékk að fara með þér á sjóinn
eru minnisstæðar, sérstaklega
sjóferðin sem við tveir fórum
saman þegar við strönduðum
við Brattasker. Við vorum búnir
að draga nokkur rauðmaganet
og vorum á landleið þegar þú
ákvaðst að stytta okkur leiðina
og fórst í gegnum sundið við
Brattasker. Það var ekki fallið
nægilega að svo báturinn
strandaði og urðum við að bíða
meðan það féll meira að. Þetta
þótti mér 10 ára gutta mikið
ævintýri.
Þegar ég hugsa til baka
koma einnig upp í hugann allir
sveitarúntarnir sem við tókum
saman, farið var oft upp að
Sleggjulæk og Sámsstöðum. Þú
vissir hvað ég hafði gaman af
sveitinni og fékk ég því ósjaldan
að fara með. Öll bæjarnöfnin á
þessum leiðum þekktir þú og
var þér mikið í mun að kenna
mér þau. Svo eru það allar
veiðiferðirnar sem ég fór með
þér í. Þú varst veiðimaður af
guðs náð og var það mikill heið-
ur að fá að læra af þér. Þú
kenndir mér að lesa vatnið af
einstöku næmi og mun ég ætið
verða þér þakklátur fyrir það.
Þegar heilsu þinni fór að
hraka og þú hafðir minni orku
til að sinna áhugamálinu
ákvaðstu að nú væri kominn
tími til að leggja veiðistönginni,
þá 96 ára að aldri. Síðasta veiði-
ferðin okkar var í Andakílsá
verslunarmannahelgina 2012.
Þrátt fyrir að þú værir farinn
að kasta flugunni minna var
yndislegt að horfa á hvað þú
naust þess að vera við árbakk-
ann að fylgjast með veiðifélög-
um þínum.
Amma fékk þig til sín á sum-
ardaginn fyrsta en þann dag
hélt hún alltaf mikið upp á. Ég
veit að þú ert hvíldinni feginn,
varst búinn að segja mér að þú
værir tilbúinn að fara, enda bú-
inn að skila þínu og það vel. Ég
kveð þig með söknuði elsku afi.
Hafðu þökk fyrir allt sem þú
varst mér og minni fjölskyldu.
Ég mun ávallt minnast þín með
hlýhug og virðingu.
Guðni Steinar Helgason.
Þá er komið að kveðjustund
en afi minn, Guðni Eyjólfsson,
kvaddi þennan heim á sumar-
daginn fyrsta. Það er óhætt að
segja að hann hafi velið daginn
vel en þessi dagur var alltaf í
miklu uppáhaldi hjá ömmu
Stínu og sá afi um að keyra
sumargjafir út til barna-
barnanna frá þeim þennan dag
og er ég viss um að endurfundir
afa og ömmu hafa verið
ánægjulegir. Afi var einstakur
maður, hann hafði mikinn
áhuga á fjölskyldu sinni og
fylgdist alltaf mjög vel með öll-
um. Þegar ég flutti á Akureyri
og síðar til Vestmannaeyja var
hann alltaf með á hreinu hvern-
ig veðrið var og fylgdist mjög
vel með ferðum mínum. Vissi
hvernig færðin var á leiðinni,
hvernig var í sjóinn eða klukk-
an hvað flugvélin fór í loftið eða
lenti. Um leið og ég kom inn
heima hringdi síminn og var
það þá afi að athuga hvort ég
væri komin heim. Afi passaði
alltaf uppá að ég ætti fisk í soð-
ið og gekk hann þannig frá að
hluti var roðflettur til að steikja
og hluti til að sjóða. Hvergi var
betri fisk að fá og enginn verk-
aði fiskinn betur en hann. Afi
átti líka alltaf harðfisk í kjall-
aranum og í hvert sinn sem ég
kom í heimsókn til ömmu og afa
var farið í kjallarann að ná í
harðfisk. Þegar ég fór sjálf að
eignast börn fylgdist afi vel
með og var fátt sem veitti hon-
um meiri ánægju en börnin og
eru börnin mín heppin að hafa
fengið að kynnast afa Guðna og
fannst þeim merkilegt að geta
sagt sögur af afa sínum sem var
að verða 98 ára gamall. Afi var
góð fyrirmynd og minningar um
hann munu fylgja mér alla tíð.
Ester Sigríður Helgadóttir.
Á Akranesi er merk verslun
sem kölluð er Einarsbúð. Hún
er ein af síðustu kjörbúðum
landsins sem ekki hafa orðið
verslunarkeðjunum að bráð. Í
verslun þessari kynntist ég góð-
um vini sem nú er fallinn frá
eftir langa og gæfuríka ævi.
Stóran hluta sinnar starfsævi
var Guðni vigtarmaður í Akra-
neshöfn en þegar lög landsins
gerðu ráð fyrir því að hann
væri orðinn löggilt gamalmenni
og gæti ekki unnið meira hófst
næsta starfsæviskeið Guðna
þegar hann fór að aðstoða fjöl-
skyldu sína í Einarsbúð. Þetta
var um miðbik áttunda áratug-
arins og stuttu áður en ég hóf
störf í búðinni sem stráklingur.
Uppfrá því var Guðni órjúfan-
legur hluti af pakkhúsinu og
kom þangað nánast daglega allt
þar til hann varð fyrir áfalli á
95. aldursári.
Vinnan í búðinni og sérstak-
lega í pakkhúsinu var góður
lífsins skóli fyrir ungan dreng.
Haft var á orði að þar lærði
maður hluti sem ekki væru
kenndir í skólum landsins og
það, ásamt því að eignast vini af
eldri kynslóðinni, var gott vega-
nesti fyrir framtíðina. Guðni
sýslaði margt í pakkhúsinu en
hans sérgrein var að pakka
pappa og öðrum umbúðum eftir
kúnstarinnar reglum og oftar
en ekki var hann búinn að klifra
upp í ruslakassann til að þjappa
vel. Ég er þess fullviss að Guðni
var jafn ern og raun bar vitni
sökum þessara daglegu leik-
fimiæfinga sem þessi pökkun
var.
Okkur áfyllingarstrákunum
var uppálagt að ganga frá rusl-
inu á vissan hátt og flokka. Oft-
ast vorum við samviskusamir og
gerðum eins og okkur var sagt
en annað slagið varð okkur á í
messunni sökum anna (eða
stríðni einstöku sinnum) og
voru þá ýmis vel valin orð látin
falla.
Annað sem við Guðni áttum
sameiginlegt var ást okkar á
Andakílsá í Borgarfirði. Sú ást
var þó ekki af sama toga því áin
var mér umfram allt augnayndi
en Guðni sá helst það sem áin
hafði að geyma og var ötull að
veiða sér í soðið. Guðni var ár-
legur gestur árbakkanna í hátt í
70 ár og færði samviskusamlega
ítarlegt bókhald yfir fenginn
sinn. Fjölskylda mín á land að
ánni og hvert sumar var það
fastur liður að hitta Guðna á ár-
bökkunum. Það var ótrúleg sjón
að sjá fjörgamlan manninn
stökkva yfir skurði og skima
niður í árniðinn. Oft var ég
heppinn og fékk hjá honum
gómsætan Andakílsárlax í soð-
ið.
En nú er komið að leiðarlok-
um. Ég votta fjölskyldu hans
samúð mína og varðveiti góðar
minningar um einstakan mann.
Gauti Jóhannesson.
Guðni Eyjólfsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, "Senda inn
minningargrein", valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög.
Minningargreinar