Morgunblaðið - 18.07.2014, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. JÚLÍ 2014
Við vottum Ingólfi Andra,
Herði Róbert, Moniku Rán, systk-
inum og fjölskyldunni allri okkar
dýpstu samúð, missir þeirra er
mikill.
Arnfreyr, Steinunn
og Þorvaldur Gísli.
Í dag kveðjum við fallegan eng-
il. Elsku Kristín Hafdís, sem vildi
öllum svo vel og var hreint gull af
manneskju. Það voru algjör for-
réttindi að fá að vera samferða
þér, elsku fallega sál, en þú skilur
eftir djúp spor í hjarta mínu sem
aldrei verða fyllt. Hjarta mitt og
augu fyllast tárum þegar ég hugsa
til þín og þessa lokaverkefnis sem
þú fórst í gegnum með þínu
dásamlega æðruleysi. Þú hefur
kennt mér svo margt, elsku engill,
og ég efast um að þú hafir haft
vitneskju um hversu mikil áhrif
þú hafðir á mig. Í hvert sinn sem
ég heyri Afgan eða aðra Bubba-
klassík mun ég alltaf hugsa til þín.
Við töluðum svo oft um að hitt-
ast oftar og meira en alltaf vorum
við að bíða eftir einhverju. Tíminn
ekki góður núna o.s.frv. og ég
naga mig enn í handarbökin að
hafa ekki bara látið verða af því,
nú verður ekkert af þessum hitt-
ingi okkar og ég græt það. Ég
hefði viljað faðma þig bara einu
sinni enn og finna kærleikann
streyma frá þér, sem þú hafðir
endalaust að gefa. Núna ennþá
ertu að kenna mér, lærdómurinn í
þetta skiptið er sá að setja ekki líf-
ið í biðstöðu heldur njóta þess með
samferðafólkinu sínu, á meðan
maður hefur líf til að lifa.
Elsku Ingólfur Andri, Hörður
Róbert, Monika Rán, systkini,
fjölskylda og vinir Hafdísar, megi
allir englar styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Anna Clara.
Þar er með mikilli sorg í hjarta
að ég kveð eina af mínum elstu
vinkonum. Þegar ég fer að hugsa
til baka þá hrannast upp fullt af
skemmtilegum minningum sem
ég mun ávallt hafa í mínu hjarta.
Við kynntumst fyrst um 15 ára
gamlar. Við gengum saman í
gegnum erfiða tíma og yndislega
tíma. Kristín var einstök mann-
eskja, bæði falleg að utan og inn-
an. Á hennar lífsleið kynntist hún
mörgu fólki úr öllum áttum og tók
hún öllum eins og þeir voru. Hún
mat lífið mikils og gerði allt fyrir
alla. Ég er endalaust þakklát fyrir
að hafa verið stór hluti í lífi hennar
og trúnaðarvinur. Ég vil votta
börnum hennar, Ingólfi, Herði og
Móniku og öðrum aðstandendum
samúð mína. Elsku besta vinkona,
elska þig alltaf.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Guðrún Antonsdóttir.
Aldrei hefði mig órað fyrir því
að ég ætti eftir að skrifa minning-
arorð um Kristínu Hafdísi, en
þetta segir manni hvað lífið er óút-
reiknanlegt. Á þessum tíma fyrir
ári vorum við Kristín að skipu-
leggja vinnuferð sem var fram-
undan, sumarfrí og stækkun fyr-
irtækisins. Kristín hafði starfað
hjá fyrirtæki mínu um árabil, við
horfðum björtum augum til fram-
tíðar og alltaf var stutt í hláturinn
í samstarfinu, okkur leiddist ekki í
vinnunni. Ég var svo lánsöm að
kynnast Kristínu fyrir 15 árum er
við unnum saman í versluninni
Karen Millen, síðar kom Kristín
til starfa með mér í mínu fyrir-
tæki.
Kristín var einstakur starfs-
maður. Hún var ein lífsglaðasta
manneskja sem ég hef kynnst
með mjög góða nærveru og alltaf
hjálpsöm.
Allt þetta kom vel í ljós í sam-
skiptum hennar við kúnnann og á
annasömum dögum þegar ýmis-
legt gat komið upp á var húmor-
inn og grínið aldrei langt undan.
Þær voru margar óborganlegar
stundirnar sem við áttum saman
og orðatiltækin sem við notuðum
og enginn skildi nema við. Kristín
varð síðan verslunarstjóri og
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir fyrirtækið. Hún tók þátt í
innkaupum og stefnumörkun fyr-
irtækisins sem var að fara í gegn-
um breytingar og sá um daglegan
rekstur á Ilse Jacobsen-verslun-
unum. Allt sem hún tók sér fyrir
hendur innan fyrirtækisins leysti
hún óaðfinnanlega af hendi, fag-
maður fram í fingurgóma.
Kristín Hafdís var smekkleg og
mikill fagurkeri með gott auga.
Hún var þeim hæfileikum búin að
allt varð fallegt í kringum hana og
ekki síst hún sjálf, en Kristín var
falleg kona með mikla útgeislun.
Ég mun alltaf minnast síðustu
vinnuferðar okkar til Kaup-
mannahafnar í ágúst á síðasta ári
og þeirra stunda sem við áttum
þar, alveg grunlausar um að
Kristín væri að veikjast og það
sem framundan var. Það er með
sorg og eftirsjá sem ég kveð ynd-
islega samstarfskonu og félaga
sem kvaddi allt of snemma. Henn-
ar skarð verður erfitt að fylla.
Mína innilegustu samúð votta ég
fjölskyldunni og börnunum Ing-
ólfi Andra, Herði og Móniku sem
voru augasteinarnir hennar og
hún var alltaf svo stolt af. Minn-
ingin um einstaka og fallega konu
lifir.
Ragnheiður
Óskarsdóttir.
Elsku hjartans vinkona. Ekki
veit ég hvernig á að vera hægt að
skrifa minningarorð um þig þegar
ég trúi því ekki enn hvernig komið
er. Tilfinningin er eins og að þú
hafir skroppið í frí til Spánar og
sért væntanleg aftur von bráðar.
En ég veit að svo er ekki því að al-
veg sama hversu oft ég kíki þá
kemur ekki aftur grænn punktur
aftan við nafnið þitt á FB, engin
sms og ekki ert það þú þegar sím-
inn hringir. Flestir hafa heyrt því
fleygt fram að það sé ekki magnið
heldur gæðin sem skipta mestu
máli og það á svo sannarlega við
um okkar vinskap. Við fengum
ekki langan tíma saman en hver
stund var stútfull af gæðum og
skemmtilegheitum hvort sem var
á Spáni, tjúttinu eða bara yfir
kósý kaffibolla. Einn kaffibolli
endaði oftar en ekki með 3ja tíma
spjalli og því að þú æddir inn í
fataskáp af því að þú hafðir rekist
á eitthvað sem var svo mikið ég og
þú vildir endilega að ég tæki með
mér heim og skipti þá engu hvort
ég passaði í flíkina eða ekki. Ég
ætla ekki að skrifa hér margar
blaðsíður þó að ég gæti það auð-
veldlega. Það vita allir sem voru
svo heppnir að fá að kynnast þér
hversu mikill töffari og orkubolti
þú varst en samt svo mjúk og hlý
við þá sem þér þótti vænst um.
Eins erfitt og það var að fylgjast
með þér berjast hetjulega til síð-
asta dags við þann hrylling sem
krabbameinið er, elsku hetjan
mín, þá dáðist ég um leið að
styrknum sem þú bjóst yfir og
hvað þú varst alltaf jafn sæt og fín
og glossið aldrei langt undan. Nú
ertu laus undan þjáningunum
gullið mitt og komin á góðan stað,
þaðan sem þú munt vaka dag og
nótt yfir fallegu börnunum þínum
sem þú ert svo stolt af en eiga nú
um sárt að binda og hafa misst svo
mikið. Ég veit líka að þú munt
kíkja við hjá mér annað slagið
elskan og þá sérstaklega þegar ég
þarf mest á því að halda, því þann-
ig varst þú, alltaf til staðar. Þó ég
fylgi þér í dag síðasta spölinn í
þessu lífi, elsku Hafdís mín, þá er
það ekki endanleg kveðjustund,
því á meðan ég á myndir og fullt af
fallegum og skemmtilegum minn-
ingum um tímann sem við fengum
saman þá verður alltaf hluti af þér
hjá mér þangað til við hittumst
einhvers staðar einhvern tíma aft-
ur. Ég kveð þig núna, mín kæra,
með sömu orðum og þú kvaddir
mig í síðasta sinn: „Ég elska þig
engill, góða nótt.“ Þín vinkona,
Anna Kristín.
✝ Kristján Gunn-laugur Berg-
jónsson, trésmiður,
f. 3. október 1932,
d. 4.7. 2014, sonur
hjónana Ásthildar
Jónasdóttir frá
Gilsbakka, f. 19.10.
1893, d. 1.7. 1970,
og Bergjóns Krist-
jánssonar frá
Snóksdal, f. 5.6.
1893, d. 23.12.
1980. Kristján átti eina systur,
Jónu Bergjónsdóttur, f. 16.11.
1927, d. 3.6. 2013.
Kristján kvæntist Guðbjörgu
Margréti Jónsdóttur 3.9. 1960.
Guðbjörg fæddist 25.11. 1929,
dóttir Jóns Jóhannesar Jós-
epssonar, f. 3.6. 1897, d. 23.1.
1997, frá Vörðufelli, og Magn-
2) Ásthildur Kristjánsdóttir,
f. 16.12. 1964, stuðnings-
fulltrúi, maki Jóhann Þór
Baldursson, f. 6.3. 1965. Börn
þeirra: a) Kristján Rafn, f.
1985, sambýliskona Guðrún
Bryndís Jónsdóttir, b) Ruth
Kjærnested, f. 1990, sambýlis-
maður Einar Haukur Björns-
son. Barn: Emma Sjöfn. c)
Birta Kjærnested, f. 1999.
3) Jónheiður Berglind Krist-
jánsdóttir bankastarfsmaður, f.
30.6. 1969. sambýlismaður Pét-
ur Ólafur Pétursson, f. 24.2.
1971. Börn þeirra: a) Auður
Björg, f. 1994, unnusti Karl
Sigurvinsson, b) Alex Snær, f.
2000, c) Petra Lind Welker, f.
2010.
Kristján fæddist í Snóksdal
og ólst þar upp. Stundaði nám
í farskóla, fór ungur að vinna
og stundaði ýmis störf, meðal
annars smíðar, sem sjúkrabíl-
stjóri með vinnu í 30 ár, lög-
gæslustörf, húsvörður en að-
alstarf hans var smíðar.
Útförin fór fram í kyrrþey.
úsínu Steinunnar
Böðvarsdóttur, f.
13.4. 1889, d. 7.10.
1977, frá Sáms-
stöðum í Lax-
arárdal.
Kristján byggði
hús sitt Dalbraut 6
í Búðardal 1966 og
bjó þar alla tíð.
Kristján og Guð-
björg eignuðust
þrjár dætur. 1)
Magnína Guðbjörg Kristjáns-
dóttir, f. 3.9. 1959, viðskipta-
fræðingur, sambýlismaður Sig-
urður Ingvason, f. 15.5. 1959.
Börn þeirra: a) Eva Björk, f.
1983, maki René Jenke, og
eiga þau Breka Örn og Berg-
jón Paul. b) Ernir Freyr, f.
1993.
Kristján Bergjónsson var einn
af þeim mönnum sem ég kynntist
fyrst er ég kom til starfa í Búð-
ardal fyrir rúmum hálfum fjórða
áratug. Þannig var, að tveir menn
höfðu aðallega með höndum að sjá
um sjúkraflutninga frá Heilsu-
gæslustöðinni i Búðardal. Krist-
ján var annar þeirra en Baldvin
Guðmundsson hinn. Þurfti ég
fljótlega á hjálp þeirra að halda
eins og gengur. Annar gegndi
hverju sinni. Læknirinn var jafn-
an með.
Mér varð fljótlega ljóst, að
Kristján hafði sérstæða skapgerð
og bjó yfir mikilli reynslu sem
gagnaðist honum vel í þessu
ábyrgðarmikla starfi. Hann var
ætíð rólegur og yfirvegaður á
vettvangi. Það var eftirtektarvert,
hve Kristján varð sífellt rólegri og
fumlausari eftir því sem alvaran
og spennan jókst og hafði þannig
jákvæð áhrif á alla í kringum sig
og vakti traust aðstandenda hins
sjúka eða slasaða.
Ég fékk snemma að kynnast
því trausta hraustmenni sem hann
var öll sín starfsár í sjúkraflutn-
ingunum. Ég þurfti í vitjun út á
Fellsströnd síðdegis snemma í
nóvembermánuði 1978. Það snjó-
aði; spáin erfið og ég ákvað að fá
flutning. Kristján var á vaktinni
og féll það í hans hlut að aka. Þetta
var ekki nema liðlega hálftíma
akstur á góðum sumardegi og ég
gerði ráð fyrir að koma fljótlega
heim. Ófærðin byrjaði strax inni
við Ljárskóga og þurfti að fara út
að moka. Eftir það taldi ég 26
skafla sem moka þurfti þar til
komið var í áfangastað. Á bakaleið
vorum við á Skerðingsstöðum í
Hvammssveit um miðnætti og
fékk ég þurr föt, því ekki var á
mér þurr þráður. Þurfti áfram að
fara reglulega af bílnum og moka
undan honum. Þegar við sátum al-
veg kolfastir undir morgun í síð-
asta skaflinum við Ljárskóga, var
orðið stjörnubjart í logni og hart
frost. Ljósin í Búðardal sáust vel.
Þetta virtist snertispölur. Ég
stakk upp á að við gengjum af
bílnum og í Búðardal. „Það gerir
þú ekki,“ sagði þá Kristján ákveð-
inn. „Þá drepurðu þig.“ Þarna
kynntist ég fyrst umhyggju hans.
Eitt sinn vorum við á leið í vitj-
un á Reykhóla en fastir á fjörun-
um vestan megin í Gilsfirði. Það
var blindbylur en við vorum vel
búnir og þurrir og ákváðum að
ganga út í Gilsfjarðarmúla. Þegar
kom af fjörunum upp í múlann, þá
herti norðanbálið og átti ég fullt í
fangi með að halda mig á veginum.
Undan vindinum var hlíðin sæ-
brött. Þá fann ég að tekið var utan
um mig og Kristján setti mig upp
fyrir sig og sagði: „Þú skalt vera
ofan við mig. Ég verð fyrir neðan.“
Konan mín segir, að í aðdrag-
anda þess að við fluttum suður
hafi hún hitt Kristján á kveðju-
samkomu sem okkur var haldin í
Búðardal. Gaf hann sig á tal við
hana og fann því allt til foráttu að
við flyttum suður; það væri bara
eftirsókn eftir vindi. Hún sagðist
hafa reynt að skýra fyrir honum
að Sigurbjörn gæti ekki elst í
þessu starfi við vaktir og erfiðar
aðstæður. Þá svaraði Kristján
með tár á hvarmi: „Ég skal bera
hann.“
Traustur og þrekmikill sam-
starfsmaður er fallinn og hans er
saknað. Við Elín Ásta sendum
Guðbjörgu og afkomendum þeirra
Kristjáns okkar hjartanlegustu
samúðarkveðjur.
Sigurbjörn Sveinsson
Látinn er vinur minn og sam-
starfsfélagi Kristján (Diddi). Við
byrjuðum að vinna saman 1963
þannig að það er orðið æði langt
sem kynni okkar hafa staðið,
vinna hjá Benna á Saurum sem við
unnum hjá við Dalabúð, Laugum
og víðar.
Eitt er það sem vakti hjá mér
skelfingu um að stórslys hefði orð-
ið eða þaðan af verra, við Diddi
vorum á vinnupalli í Dalabúð að
höggva víra af bitum sem voru
fyrir ofan loftið sem danssalurinn
er í dag. Stigi með uppgöngu um
op á pallinum og vorum við staddir
á pallinum og Diddi var að höggva
mótavíra af með múrexi en gætti
ekki að sér og hrapaði niður um
opið í gegnum stigann og út í
glugga sem plast var í og snýst þá
þannig að hann lendir á bakinu á
steingólfinu. Niðri voru tveir
menn, annar sagði „hrinti Baddi
þér“ við Didda en hinn sagði
„hvaðan kom hann“. Diddi stóð
upp smá marinn en jaxlinn hélt
áfram að vinna, gerðum oft grín að
viðbrögðum þessara manna.
Svo er mér minnisstætt er við
vorum í sveinsprófi í Stykkis-
hólmi, kom í hlut minn að smíða
m.a. geirneglingu, þá man ég að
við mig sagði piltur: „Þú verður að
passa þig að höggva ekki úr vit-
lausa tappa,“ þá sagði Diddi: „Það
er engin hætta á því, hann hefur
aldrei gert þetta áður.“ Gleymi
aldrei svipnum á drengnum.
Svo er það sjúkrabíllinn sem við
unnum við um 30 ár saman en það
var að tilstuðlan Didda að ég byrj-
aði í því, en fyrst var það lögreglu-
bíllinn en í ársbyrjun 1979 kom
fyrsti sjúkrabílinn og var það stór-
kostlegt að fá fullbúinn sjúkrabíl
og öryggi sjúklinga ekki sambæri-
legt. Skiptum við fyrst vöktum
þannig að þær voru einn mánuð í
senn en var síðan breytt í hálfan
mánuð. Oft voru vaktir langar og
oft einir með sjúkling og ekið allt
að 600-700 km á sólarhring og
mætt í okkar föstu vinnu þó komið
væri undir morgun en svona var
þetta, reyna að láta þessa auka-
vinnu okkar hafa sem minnst áhrif
á okkar föstu vinnu. En í dag þætti
þetta ekki boðlegt, sem betur fer
er öryggi sett í forgang í dag. Er
litið er yfir farinn veg þá vorum
það við Diddi sem komum á föstu
skipulagi á sjúkraflutninga á
svæði Heilsugæslustöðvarinnar í
Búðardal og við skiluðum af okkur
þessum málum í því góða ástandi
sem sjúkraflutningar eru í dag.
Við Diddi stofnuðum ásamt
tveimur öðrum Trésmiðjuna Meg-
in ehf. og áttum og rákum í tæp 10
ár en seldum þá trésmiðjuna því
heilsa okkar fór versnandi.
Á heimili þeirra Biggu og
Didda var ég í fæði hjá þeim í
mörg ár, það má segja að það hafi
verið mitt annað heimili á tímabili
og fyrir það ber að þakka alveg
sérstaklega og Didda fyrir alla
þolinmæðina að hafa mig með sér í
leik og starfi og ég hef örugglega
reynt á þolinmæði hans en ein-
hvernveginn hefur þetta gengið
þessi 50 ár. En mín síðasta heim-
sókn var að Dalsmynni núna í vet-
ur og þá fylgdi hann mér út á hlað
og það er sú minning sem ég vil
eiga um hann Didda.
Takk fyrir samfylgdina, Diddi,
við áttum margar stundir sem í
minningunni geymast.
Elsku Bigga, Ína, Ásta og
Nonna, innilegar samúðarkveðj-
ur.
Fallinn er frá sá sem lokið hef-
ur dagsverki sínu.
Baldvin Guðmundsson
og fjölskylda.
Kristján Gunnlaug-
ur Bergjónsson
Elsku Hörður,
fyrrverandi tengdapabbi og afi
strákanna minna, það er svo
ótrúlega erfitt að setjast niður
og skrifa kveðjuorð þér til
handa, líklegast er maður aldr-
ei tilbúinn í svoleiðis skrif en
ég geri mitt besta.
Þú ert klárlega besti tengda-
pabbi sem ég hef átt um æfina,
ljúfur, hjartahlýr, ráðagóður og
með skemmtilegri mönnum,
aldrei neinn hasar og læti í
kringum þig aðeins hlátur og
gleði.
Þegar ég hugsa til baka þá
var mér vel tekið þegar ég kom
í fjölskylduna og ég er óend-
anlega þakklát fyrir margar
ljúfar og skemmtilegar sam-
verustundir á Vesturvangi 8, í
Sléttuhlíðinni og í Akurgerðinu.
Gamlárskvöld með stórfjöl-
Hörður Jónsson
✝ Hörður Jóns-son fæddist í
Hafnarfirði 24.
mars 1934. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut hinn 2. júlí.
Útför Harðar fór
fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 16.
júlí 2014.
skyldunni eru mér
minnisstæðar,
grassláttur,grill og
gleði í Sléttuhlíð,
afmæli eða kaffi og
með því og alltaf
tókstu vel á móti
með elskulega
Sirrý þína þér við
hlið.
Strákarnir mín-
ir, Haukur Örn,
Hákon Þór og
Hlynur Freyr Harðarsynir áttu
góðan og skemmtilegan vin í
afa Herði, þú hvattir strákana
til dáða í öllu því sem þeir tóku
sér fyrir hendur, sýndir þeim
að þú hafðir mikinn áhuga á því
sem þeir voru að gera. Spurðir
þá hvernig gengi í skólanum
eða hvort þeir hefðu skorað
mark í leiknum sem þeir voru
að spila, kallaðir þá afakalla
þegar þeir voru yngri,þeim
þykir svo óskaplega vænt um
þig og sakna þín sárlega.
Strákarnir gistu oft hjá afa og
ömmu þegar þeir voru yngri og
ég veit að þeir skemmtu sér
alltaf vel enda umvafðir ást og
umhyggju, amma Sirrý alltaf
með góðan mat á borðum og
jafnvel búin að baka brauð eða
kökur sem hún vissi að þeim
þættu gott enda miklir mat-
goggar.
Það er svo stórt skarð sem
þú skilur eftir í fjölskyldunni
en ég veit að Sirrý er umvafin
börnunum ykkar, barnabörnum
og barnabarnabörnum sem
halda vel utanum hvort annað
á þessum erfiðu tímum.
Ég trúi því að Hemmi hafi
tekið vel á móti þér í Blóma-
brekkunni ásamt öðrum því
þar líður öllum vel og fagn-
aðarfundir verið miklir.
Takk fyrir samveruna og ég
veit að þú tekur vel á móti mér
og mínum þegar þar að kemur.
Þú varst einstakur maður
Hörður Jónsson og textinn hér
á eftir lýsir þér vel.
EINSTAKUR er orð sem
notað er þegar lýsa á því sem
er engu öðru líkt,
faðmlagi eða sólarlagi eða
manni sem veitir ástúð með
brosi eða vinsemd.
EINSTAKUR lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns
hjarta og hefur í huga hjörtu
annarra.
EINSTAKUR á við þá sem
eru dáðir og dýrmætir og
hverra skarð verður aldrei
fyllt.
EINSTAKUR er orð sem
best lýsir þér.
Höf:Terri Fernandez
Sigríður
Baldursdóttir
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Blessuð sé minning þín, kæri
Tommi.
Þóra.
Tómas
Vilhelm
Kristins-
son
✝ Tómas Vilhelm Kristinssonfæddist 15. nóvember 1942.
Hann lést 30. júní 2014. Útför
hans var gerð 11. júlí 2014.