Morgunblaðið - 24.07.2014, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JÚLÍ 2014
✝ Gyða Krist-ófersdóttir
fæddist í Reykjavík
9. júní 1973. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 15. júlí
2014.
Foreldrar Gyðu
eru Alda Guð-
mundsdóttir, f. 20.
júní 1950 og Krist-
ófer Valgeir Stef-
ánsson, f. 23. apríl 1948. For-
eldrar Öldu eru Gyða
Þórarinsdóttir, f. 11. maí 1923 og
Guðmundur Eggert Þorsteinsson,
f. 21. janúar 1915, d. 27. sept-
ember 1972. Foreldrar Kristófers
voru Stefán Sigmundsson, f. 19.
september 1912, d. 1. ágúst 2006
og Magnfríður K.B. Kristófers-
dóttir, f. 12. júlí 1921, d. 27. nóv-
ember 1998. Bróðir Gyðu er Stef-
án Kristófersson, f. 18. febrúar
1970, kvæntur Katr-
ínu Svövu Jóns-
dóttur, f. 28. febrúar
1972. Börn þeirra
eru Kolbrún Alda, f.
17. apríl 1997 og Jón
Valgeir, f. 25. febr-
úar 2001.
Sambýlismaður
Gyðu var Sigurður
Jóhann Lövdal, en
þau slitu samvistum.
Þau eignuðust Mel-
korku Ýri 2. júlí 2000.
Gyða ólst upp í Kópavogi og
gekk í Snælandsskóla og Fjöl-
brautaskólann í Breiðholti. Gyða
vann ýmis störf um ævina og tók
virkan þátt í safnaðarstarfi
Breiðholtskirkju og sat í sókn-
arnefnd kirkjunnar.
Útför Gyðu fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, 24. júlí kl. 15.
Jarðsett verður í Gufu-
neskirkjugarði.
„Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
og bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín
Melkorka Ýr,
mamma og pabbi.
Með hlýhug og söknuði kveðj-
um við elsku Gyðu frænku.
Fyrstu minningar okkar um Gyðu
eru úr Sæviðarsundinu þar sem
við eyddum ófáum dögum hjá
Möggu ömmu og Stefáni afa. Fjöl-
skyldan kom saman við öll mögu-
leg tækifæri og fyrir okkur krakk-
ana voru þetta skemmtilegir
dagar uppfullir af ævintýrum,
hlátri og prakkarastrikum. Gyða
var stóra frænka okkar systranna
og litum við aðdáunaraugum á
hana og eldri frændsystkinin í
hópnum og fannst fátt skemmti-
legra en að fá að leika með þeim.
Gyða var alltaf mjög sterkur og
skemmtilegur karakter og það
var alltaf stutt í hláturinn og kald-
hæðnislega húmorinn þar sem
hún gerði óspart grín að sjálfri
sér. Við vorum eiginlega alltaf
hlæjandi þegar við hittumst. Í
október 2012 fengum við þær
sorglegu fréttir að hún hefði
greinst með krabbamein og að
það væri alvarlegt en frá fyrstu
símtölum við Gyðu var augljóst að
Gyða ætlaði að sigrast á þessu.
Það var lærdómsríkt og aðdáun-
arvert að fylgjast með hvernig
hún barðist við meinið. Hún var
alltaf jákvæð, bjartsýn og opinská
varðandi það sem gekk á og alltaf
var stutt í húmorinn því hún náði
að sjá spaugilegu hliðina á öllu því
sem fór fram. Hún sigraði í fyrstu
lotu með stæl. Það var því mikið
reiðarslag að fá fregnir af því að
meinið hefði tekið sig upp aftur og
það af mikilli hörku. Á skömmum
tíma náði það yfirhöndinni. Í
heimsóknum okkar á spítalann og
síðast á líknardeildina í Kópavogi
var hlegið og spjallað en það sem
stendur uppúr er hversu stolt
Gyða var af Melkorku Ýri dóttur
sinni. Hún talaði um það í hvert
sinn hversu vel hefði tekist til með
að ala upp þessa yndislegu stelpu
og að Melkorka ætti eftir að geta
gert allt sem hana langaði til í líf-
inu. Gyða var einnig svo þakklát
fyrir að eiga mömmu sína og
pabba að og talaði um hversu mik-
ið þau ættu í stelpunni sinni.
Elsku Stebbi bróðir hennar, sem
henni þótti svo gott að hafa hjá
sér, stóð eins og klettur við hlið
hennar og hún var svo þakklát
fyrir alla hjálpina. Við kvöddum
hana sunnudaginn 13. júlí í síðasta
sinn á líknardeildinni en okkur ór-
aði ekki fyrir að það væri svona
stutt eftir því að Gyða var á fótum
og við hlógum nánast alla heim-
sóknina. Það er sárt að vita til
þess að við eigum ekki eftir að
hittast aftur. Við vitum að það hef-
ur verið vel tekið á móti þér, elsku
Gyða, af fólki sem var stolt af þér
og þótti vænt um þig og þar eru
mamma okkar systra, afi og
amma með þeim fremstu í flokki.
Elsku Melkorka Ýr, Alda,
Kiddi og Stefán, við biðjum guð
um að veita ykkur styrk og hjálpa
ykkur að komast í gegnum þessa
miklu sorg.
Magnfríður Ólöf
Pétursdóttir,
Steinunn Lilja Pétursdóttir,
Elísabet María Pétursdóttir.
Elsku besta Gyða, það er svo
margt sem mig langar til að segja
en samt svo lítið sem ég kem út úr
mér. Það sem er mér efst í huga er
að þakka þér fyrir þær stundir
sem ég átti með þér, þær eru mér
svo mikils virði og ég geymi þær
alla mína ævi. Það sem þú hefur
kennt mér um kærleik, styrk, vin-
áttu, mátt góðmennskunnar og já-
kvæðninnar er eitthvað sem ég
gæti aldrei komið almennilega á
blað. Þú, sem lést ekkert – ekki
neitt – stoppa þig í að vera glöð og
leist á allar björtu hliðarnar á líf-
inu. Hver annar en þú situr uppi á
líknardeild og vilt halda risastórt
grillpartí í garðinum eða notar
síðustu orku dagsins í að hlæja að
mér fyrir tepruskap og leggja mér
reglurnar um stefnumótalífið, svo
þú lást ekki á skoðunum þínum.
Finnst svo merkilegt að hugsa til
þess að þú, sem gafst svo ótrú-
Gyða
Kristófersdóttir
lega, skyldir hálfklökkna þegar
þér var gefið eitthvert smáræði.
Þú sem hafðir tekið systur mína,
Diljá, inn eins og þína eigin, dekr-
að við hana og Melkorku þína eins
og prinsessur alheimsins og gert
allt til að gleðja þær, áttir ekki til
orð og varst svo þakklát þegar
Diljá kom heim frá Spáni með lít-
inn sætan fjólubleikan gyðu-gloss,
þér fannst svo fallegt að hún
skyldi hafa hugsað til þín.
Að kveðja þig er eitt það erf-
iðasta sem ég hef gert, það er ekki
sanngjarnt að svona yndisleg
manneskja eins og þú þurfir að
ganga þessa leið og fá svona stutt-
an tíma. En eins og þér einni var
lagið ætla ég að hugsa frekar og
muna hvað við öll vorum heppin
að fá að hafa þig þó þann tíma sem
við höfðum.
Dóttir þín, sem þú elskaðir
meira en allt í heila heiminum,
sagði við mig um daginn að ég
minnti hana svo mikið á þig. Ef ég
er eitthvað í líkingu við þig þýðir
það að ég sé sterk, „bilaðslega“
fyndin og skemmtileg með risa-
hjarta á réttum stað, ef þetta er
rétt þá tek ég það með miklu
stolti.
Ég vona af öllu mínu hjarta að
þú sért einhvers staðar á betri
stað, miðpunkturinn í einhverju
risapartíi, skellihlæjandi, sárs-
aukalaus með bleikan varalit og
blómalykt.
Þannig man ég eftir þér.
Hvíldu í friði og ró.
Þín vinkona,
Kristín Þóra Sigurðardóttir.
Lífið er ekki alltaf sanngjarnt –
það finnst mér allavega ekki núna.
Kvöldið sem þú kvaddir lágum við
Diljá uppi í rúmi og hugguðum
okkur við það að sorgin og eft-
irsjáin er svo mikil vegna þess hve
kær þú ert okkur.
Ég man svo vel þegar ég hitti
þig fyrst á Kópavogshæli en þar
hófst okkar vinátta. Hún var ekki
hnökralaus en kærleikurinn var
alltaf til staðar. Og kærleikurinn
var eitthvað sem þú áttir nóg af,
sem sést best á sambandi ykkar
Melkorku. Og Diljá mín fór ekki
varhluta af kærleiknum. Í þér og
Melkorku eignaðist Diljá vinkon-
ur. Vinkonur sem hlógu, fífluðust,
ræddu málin og nutu samvista
hver við aðra, hvort sem það var í
Maríubakkanum, á Spáni eða í bú-
stað.
Ég fékk að vera töluvert mikið
með þér síðustu vikurnar á líkn-
ardeildinni. Aldrei kom neitt ann-
að til umræðu en að dvölin á líkn-
ardeildinni yrði stutt stopp. Það
var svo margt sem þú ætlaðir að
gera. Eitthvað held ég að starfs-
fólkinu hafi þótt við skrýtnar.
Glensið og gleðin var í fyrirrúmi
og brandararnir flugu á víxl, mis-
fyndnir að vísu en alltaf glitti í
brosið. Stundum þurfti að sussa á
okkur en það var góðlátlega gert
og þú með þínum einstaka sjarma
snérir öllum á þitt band. Hvort
það var hrós fyrir góðmennsku
eða flott gleraugu – því þér fannst
svo mikilvægt að láta vita af því
sem þér fannst vel gert og fallegt.
Ég veit að minningarnar ylja
og styrkja. Fjölskyldan þín horfir
á eftir þér feta veginn sem við öll
endum með að fara. Og ást þeirra
og kærleikur í milli hjálpar –
þangað til við hittumst á ný.
Elsku Melkorka, Alda, Valgeir,
Stefán, Kata, Kolbrún Alda og
Jón Valgeir – orð eru fánýt á þess-
ari stund en lífið heldur víst áfram
og ef ég þekki vinkonu mína rétt
hefði hún sagt okkur að njóta þess
að vera til.
Marsibil (Billa).
ingar um hvar við ættum að
gista, fyrir aðeins rúmum mán-
uði.
Ég kveð Ástu með söknuði
og sendi Dieter, systkinum,
systkinabörnum og móður Ástu
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ástríður Sif Erlingsdóttir.
„Áreiðanleg, traust, vand-
virk, ákveðin.“ Þetta voru með-
mælin sem þú fékkst og þannig
komstu mér fyrir sjónir. Það
reyndist gæfuspor að ráða þig í
vinnu árið 1999 því traustari og
áreiðanlegri manneskju hef ég
varla kynnst og tryggari starfs-
mann ekki haft þessi ár.
Það passaði ekki síður að þú
hafðir búið og starfað víða um
veröld. Þú varst á heimavelli
strax frá fyrsta degi í samskipt-
um við fólk af ýmsu þjóðerni:
við vorum að byggja upp Evr-
ópusamstarf og í leiðinni vand-
aða stjórnsýslu með reglufestu
og skjalastjórnun sem sárlega
var ábótavant. Þú gekkst í það
verkefni að koma röð og reglu á
verkefnin, á verkbókhald og
viðveruskráningu – allt sem
þurfti til að við gætum sem ein
heild sinnt þeim verkefnum sem
okkar var trúað fyrir.
Fimmtán ár eru kannski ekki
langur tími – en þegar það er
tæpur fjórðungur af mannsævi
eins og í þínu tilviki, þá er það
talsvert. Þú ávannst þér sess
sem „móðir“ okkar allra í þeim
skilningi að okkur var öllum
ljóst hversu mikið þú unnir
starfinu og okkur, sem gaf þér
leyfi til að segja öllum fyrir
verkum, reka á eftir okkur og
árétta þegar þess þurfti. Þú
gerðir góðlátlegt grín að mér ef
asinn var of mikill og lést mig
vita ef þér mislíkaði eitthvað.
Þess vegna var alltaf gott á
milli okkar því ég gat treyst því
að þú segðir meiningu þína og
um leið að þú meintir vel.
Þú varst líka góður félagi
samstarfsmanna þinna og hafð-
ir lifandi áhuga á fjölskyldum,
uppeldi barna og dýra, ræktun
og nytjum á hvers kyns ávöxt-
um og berjum þannig að oft
fengum við að njóta góðs af og
munum gera um ókomin ár,
þökk uppskriftasafni sem þú
hafðir forgöngu um að koma á
laggirnar.
Alveg þar til fyrir fáum vik-
um var ég þess fullviss að þú
myndir hafa betur í baráttunni
við krabbann. Það hvarflaði
aldrei neitt annað að mér því á
fimmtán árum hafðir þú alltaf
klárað öll verkefni smá og stór,
auðveld og erfið. Sumt reynist
manni þó um megn og þú vissir
það á undan mér. En trú-
mennskan og samviskusemin
voru til staðar allt til enda: ein-
ungis nokkrum dögum fyrir
andlátið, þegar ljóst var að
hverju stefndi, sendir þú eftir
blaði og penna og settir á blað
bæði leiðbeiningar til sam-
starfsmanna og minnispunkta
um verkefni sem þér fannst þú
skilja við ólokið. Þetta er í fjór-
um tölusettum liðum og þeim
fyrstu munum við ljúka – en
fjórði liður og síðustu skilaboðin
til okkar voru snaggaraleg og á
ensku: „HAVE FUN“ og síðan
fylgdi farsímanúmerið þitt! Nú
getum við ekki lengur hringt til
að fá aðstoð en það stendur þá
upp á okkur að fylgja þessari
ábendingu „að njóta lífsins og
hafa ánægju af vinnunni!“
„Þakka þér samfylgdina síð-
ustu 15 árin“ var það síðasta
sem ég sagði við þig – en hvort
þú heyrðir það veit ég ekki því
þá var skammt eftir. Sá sem
mest hefur misst er þó lífs-
förunauturinn Dieter Ginsberg,
en samband ykkar var einstakt
og fallegt. Ekkert lýsir æðru-
leysi þess sem eftir lifir betur
en orðin hans: „Ég var heppinn
að fá að kynnast þessari ís-
lensku stelpu.“ Það vorum við
líka.
Ágúst Hjörtur Ingþórsson.
✝
Ástkær frænka mín,
GUÐRÚN ÞORVALDSDÓTTIR
frá Stóra-Vatnsskarði,
Logasölum 5, Kópavogi,
sem lést á Landakotsspítala föstudaginn
18. júlí, verður jarðsungin frá Lindakirkju í
Kópavogi föstudaginn 25. júlí kl. 15.00.
Fyrir hönd ástvina,
Guðrún Árnadóttir.
✝
Ástkær faðir minn, afi og langafi,
JÓHANNES ÁRSKÓG,
lést laugardaginn 19. júlí á dvalarheimilinu
Dalbæ, Dalvík.
Útför hans fer fram í Dalvíkurkirkju laugar-
daginn 26. júlí kl 13.30.
Gestur Árskóg,
Erla Björk Árskóg,
Katla Rún Árskóg,
Hekla Rán Árskóg,
Jóhannes Hrafn Árskóg
og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og
tengdafaðir,
JÓN HÁKON MAGNÚSSON,
framkvæmdastjóri,
sem lést á líknardeild Landspítalans
föstudaginn 18. júlí, verður jarðsunginn frá
Hallgrímskirkju þriðjudaginn 29. júlí kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á vatnsverkefni Hjálparstarfs kirkjunnar.
Áslaug Guðrún Harðardóttir,
Áslaug Svava Jónsdóttir, Haukur Marinósson,
Hörður Hákon Jónsson.
✝
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN LILJA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1b,
Kópavogi,
sem lést á krabbameinsdeild Landspítala
Háskólasjúkrahúss föstudaginn 18. júlí verður
jarðsungin frá Digraneskirkju, Kópavogi,
föstudaginn 25. júlí kl. 11.00.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast hennar er
bent á líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Stefán Stefánsson, Erna Valdimarsdóttir,
Anna Guðmunda Stefánsdóttir,
Valsteinn Stefánsson, Auðbjörg J. Sigurðardóttir,
Lára Stefánsdóttir, Sigurður Einar Jóhannesson,
Ingvar Stefánsson, Birna Höskuldsdóttir,
Þórunn Freyja Stefánsdóttir, Halldór Árni Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
VILBORG GUÐNÝ JÓNSDÓTTIR,
lést að Hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði
sunnudaginn 13. júlí.
Hún verður jarðsungin frá Hveragerðiskirkju
föstudaginn 25. júlí kl. 14.00.
Jón Waage, Edda G. Garðarsdóttir,
Erla Waage,
Auður Waage, Kjartan Lárusson,
Baldur Waage, Þórdís U. Þórðardóttir,
Freyr Waage, Nína Hólm,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku pabbi okkar, tengdapabbi, afi og
langafi,
RÖGNVALDUR ÞORLEIFSSON
læknir
lést á Borgarspítalanum miðvikudaginn
16. júlí.
Úförin fer fram frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 25. júlí kl. 13.00.
Karl Á. Rögnvaldsson,
Leifur Rögnvaldsson,
Dóra Á. Rögnvaldsdóttir, Marcus Groom,
Bergur Þór Rögnvaldsson,
Hrafn Goði Rögnvaldsson, Erna Ingibergsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.