Morgunblaðið - 24.07.2014, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. JÚLÍ 2014
✝ Andri FreyrSveinsson var
fæddur á Selfossi
2. apríl 1996. Hann
lést af slysförum á
Spáni 7. júlí 2014.
Foreldrar hans
eru Sveinn Albert
Sigfússon (Denni),
f. 1. apríl 1968 og
Harpa Bryndís
Kvaran, f. 22. jan-
úar 1974. Denni og
Harpa hófu sambúð árið 1989
og saman eiga þau, auk Andra,
Anton Inga, f. 6. maí 1994 og
Aldísi Elvu, f. 31. október 2000.
Denni og Harpa slitu sam-
vistum árið 2001. Þá á Denni
dótturina Írenu Þöll, f. 24. sept-
ember 2004. Denni giftist
Huldu Guðjónsdóttur árið 2005
en saman eiga þau dótturina
Freydísi Kötlu, f. 25. febrúar
2008 og fyrir átti Hulda soninn
Daníel Ottó Viney. Harpa Bryn-
dís á soninn Guðmund Ísar
Loga, f. 18. október 2011 með
Sigurjóni Guðmundssyni. Fyrir
átti Sigurjón þrjú börn, Ásgeir,
Leó Smára og Hildi Björgu.
Andri bjó með for-
eldrum sínum á Ás-
mundarstöðum í
Ásahreppi og í
Reykjavík sín
fyrstu æviár, síðar
bjó hann með móð-
ur sinni og systk-
inum á Ísafirði og
síðustu æviár sín
bjó hann í Reykja-
vík. Með skóla
vann hann við ýmis
þjónustustörf, svo sem í Bónus
og Krónunni. Andri Freyr nam
forritun við Tækniskólann og
stefndi á frekara nám í forritun
að því námi loknu. Þrátt fyrir
ungan aldur hafði Andri náð
miklum árangri á sviði forrit-
unar og þess má geta að hann
hóf nýlega störf fyrir banda-
rískt tölvufyrirtæki í tengslum
við „Minecraft“-leikinn. Andri
var ljúfur og lærdómsfús
drengur og einstaklega góður
sonur og bróðir.
Útför Andra Freys fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag, 24.
júlí 2014, og hefst athöfnin kl.
13.
Elsku hjartað mitt, ég sit
hérna og hugsa um hvað ég geti
sett í minningargrein um þig, fal-
legi strákurinn minn, en það er
svo margt að ég gæti fyllt heilu
og hálfu blöðin. Á sama tíma
hugsa ég að ég ætti ekki að þurfa
að vera að þessu núna, foreldrar
eiga ekki að þurfa að kveðja
börnin sín á þennan hátt. Þetta er
enn svo óraunverulegt en í senn
veit ég að þetta er satt, þú ert far-
inn og kemur aldrei aftur. Ég
stend sjálfa mig að því oft að bíða
eftir að þú komir fram og bjóðir
góðan daginn með þínu fallega
brosi, setjist hjá mér og spyrjir:
hvað segirðu, mamma, ertu ekki
hress? Alltaf sama spurningin á
hverjum degi, þér var alltaf svo
umhugað um hvernig manni liði.
Þú máttir aldrei vita af neinum
sem liði illa því þá leið þér illa en
gerðir samt allt sem í þínu valdi
stóð til að hjálpa.
Faðmlagið sem ég fékk frá þér
daglega verður aldrei aftur, dill-
andi hláturinn innan úr herberg-
inu þegar þú talaðir við vini þína
gegnum tölvuna farinn, mismæl-
in sem voru svo skemmtileg og
við gátum hlegið lengi og vel að
þegar við spjölluðum við matar-
borðið farin, en þau sem sögð
voru eru geymd í minninguni og
fá mig í dag til að brosa og gráta í
senn. Þú varst svo einstaklega
óheppinn oft með orðalag og urðu
margir skemmtilegir brandarar
til úr því.
Stundirnar þar sem ég horfði á
þig hugsa svo vel um litla bróður
þinn, þegar þú útbjóst heita sam-
loku handa ykkur báðum og svo
settist þú með hann í fanginu og
horfðir með honum á barnaefni
meðan þið borðuðuð saman og
svo tókst þú þér tíma til að kenna
honum svo margt. Ég mun halda
minningu þinni lifandi hjá bróður
þínum, þótt hann sé of ungur til
að skilja í dag þá mun hann alltaf
fá að heyra um Andra stóra bróð-
ur sem elskaði hann svo heitt.
Hann spyr oft um þig og ég finn
og sé að hann saknar þín, ég
sakna þín, við öll söknum þín.
Ég verð að trúa að þú sért nú
kominn til langömmu þinnar sem
þér þótti svo einstaklega vænt
um, þú gafst þér tíma í hverjum
frímínútum í skólanum til að
heimsækja hana síðustu daga
hennar hér hjá okkur og tókst af-
ar nærri þér þegar hún kvaddi.
Þetta lýsir þér svo vel, innileg ást
og umhyggja fyrir öllum sem
stóðu þér nærri. Þú heilsaðir allt-
af öllum með faðmlagi og knúsi
og björtu brosi og snertir svo
marga með einlægninni og hlýj-
unni sem frá þér streymdi. Ég
elska þig, elsku yndislegi strák-
urinn minn, og ég sakna þín svo
að mig verkjar en ég veit að þeg-
ar minn tími kemur verður þú sá
fyrsti sem bíður með bjarta bros-
ið þitt, opinn faðm og tilbúinn að
knúsa mig. Hvíldu í friði, elsku
drengurinn minn.
Ég bar þig barn í armi, þú brostir
hlýtt til mín,
sem bjartur geisli ennþá, sú fagra
minning skín.
Mér veiti Drottinn Jesú, þær vonir
fái að rætast,
að megum við hjá Guði, með brosi aft-
ur mætast.
(Guðrún Guðmundsdóttir
frá Melagerði)
Elska þig svo heitt. Þín
mamma.
Í dag kveðjum við mikilfeng-
legan dreng.
Elsku Andri minn, þegar þú
komst í heiminn þá komstu með
miklum krafti. Ég var svo óend-
anlega glaður og stoltur yfir að fá
þig í afmælisgjöf og þó þú tækir
okkur svolítið á taugum fyrstu
dagana, meðan þú varst mjög
veikur, þá vorum við svo heppin
að læknarnir unnu kraftaverk og
við fengum að hafa þig lengur hjá
okkur. Við vorum svo óendanlega
heppin að fá að hafa þig hjá okkur
og fá að fylgja þér í 18 frábær ár.
Þú varst fljótur að læra, fljótur
að tileinka þér nýja hluti og það
var alltaf einstaklega gaman að
fá að leiðbeina þér og kenna. Allt
sem þú tókst þér fyrir hendur,
það gerðir þú af heilum hug,
áhuga og vandvirkni.
Elsku Andri minn, þú kenndir
okkur hinum svo mikið í góð-
mennsku þinni og kærleika. Þú
varst alltaf að passa upp á okkur
hin, varst góður og umhyggju-
samur við alla og alltaf heilsaðir
þú og kvaddir alla með faðmlagi.
Ég mun ávallt geyma í hjarta
mér allar dásamlegu stundirnar
sem við áttum saman. Efst í mín-
um huga eru allar ferðirnar okk-
ar upp í sumarbústað, þar sem
við gerðum allt sem okkur datt í
hug. Smíðuðum báta, kofa og
bíla. Æfðum okkur að kasta með
fluguveiðistöng, allar göngurnar
okkar upp í fjall. Ekki má gleyma
öllum spilunum sem við tókum,
allar spilaborgirnar sem þú
byggðir og endalaus hláturinn,
grínið, glensið og kátínan sem
fylgdi þér. Kvöldin og næturnar
sem þið strákarnir úr hverfinu
voruð að „Lana“ heima voru fjör-
ugar og það var alltaf skemmti-
legt að koma fram á morgnana og
sjá ykkur 12-15 stráka sofa um
alla íbúð, meira segja í baðkarinu.
Ég sé þig enn fyrir mér fara
um Árbæinn á grænu vespunni
og þá mynd mun ég ætíð geyma í
mínu hjarta
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar
þakklæti og trú.
Þegar eitthvað virðist þjaka mig
þarf ég bara að sitja og hugsa um þig,
þá er eins og losni úr læðingi
lausnir öllu við.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér.
Og þó ég fengi ekki að þekkja þig
þú virðist alltaf geta huggað mig,
það er eins og þú sért hér hjá mér
og leiðir mig um veg.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér.
Og þegar tími minn á jörðu hér,
liðinn er þá er ég burtu fer,
þá ég veit að þú munt vísa veg
og taka á móti mér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Elsku hjartað mitt, hvíldu í
friði. Þín er sárt saknað. Ég elska
þig.
Pabbi.
Elsku Andri minn, þín verður
sárt saknað. Ég á ennþá erfitt
með að trúa því að þú sért farinn
frá okkur. Það er svo erfitt að
vakna á morgnana og fatta alltaf
aftur og aftur að ég geti ekki far-
ið í herbergið þitt og boðið góðan
dag, þar sem þú sast í tölvunni og
tókst af þér heyrnartólin til að
hlusta á hvað ég hefði að segja.
Engin orð geta lýst því hversu
mikið ég elska þig, litli kúturinn
minn, og mun alltaf gera. Ég
vona að tíminn verði ekki lengi að
líða fyrir þig þar til ég fæ að hitta
þig á ný og taka utan um þig. Ég
sagði það kannski ekki nógu oft,
elsku Andri minn, en ég elska þig
af öllu mínu hjarta og mun ávallt
gera. Það er svo erfitt að ímynda
sér að ég geti ekki horft á þig
eignast konu og eignast börn þar
sem þú hefðir staðið þig betur en
nokkur annar maður í því hlut-
verki. Þú varst svo ljúfur, ynd-
islegur strákur, þú varst flottast-
ur og bestur. Okkar bræðrasam-
band var svo einstakt. Þó við
deildum og tækjumst á hér heima
tók okkur ekki langan tíma að
sættast. Við þurftum ekki einu
sinni að biðjast afsökunar, við
bara horfðum hvor á annan og
gleymdum þessu bara. Ég vildi
óska að þú hefðir ekki lent í þessu
slysi og vildi óska að við værum
ennþá að skemmta okkur á
Spáni, kæmum svo heim og beint
í að spila leikina okkar saman. En
þú hefur verið kallaður til himna,
til ömmu og afa í eitthvert stórt
og fallegt hlutverk. Ég lofa því að
þegar minn tími kemur skal ég
halda utan um þig og aldrei
sleppa. Elska þig, kúturinn minn,
sjáumst þarna hinumegin.
Þinn bróðir,
Anton.
Það er fátt yndislegra þegar
sólin skín í lífinu en að fá að fylgj-
ast með barnabörnunum vaxa úr
grasi, þroskast og dafna, takast á
við verkefni og setja sér mark-
mið. Andri Freyr var ljós í húsi,
hæglátur en glaðlegur, skemmti-
legur og stundum stríðinn og
hafði gaman af því að segja
brandara og sögur. Umfram allt
var hann sérstaklega hjálpsamur
og hlýr. Lengi vel sagðist hann
vilja verða dýralæknir en það
breyttist því tölvurnar heilluðu
og Andri hóf nám á tölvubraut í
Tækniskólanum haustið 2012.
Við erum ennþá að reyna að með-
taka þennan hörmulega atburð.
Fjölskyldan er harmi slegin,
skemmtiferð barnanna með
pabba sínum breyttist í martröð.
Þegar lífið býður upp á hörmung-
ar hvort sem það er vegna slyss
eða veikinda þá finnur maður hve
mikilvægt er að lifa lífinu fallega.
Að vanda sig í samskiptum, sýna
virðingu og heilsa og kveðja fólk
fallega. Þannig var einmitt Andri
Freyr. Hann faðmaði mann og
knúsaði meira en flestir þegar
hann heilsaði og kvaddi og oft
höfum við rætt um það hvað þau
eru einstaklega yndisleg barna-
börnin öll, alltaf svo mikil hlýja
og knús með fallegum kveðjum.
Núna höfum við faðmað Andra
Frey í síðasta sinn að svo stöddu.
Við biðjum guð að blessa þig,
elsku drengurinn, foreldra þína
og systkini.
Afi Brynjar og
amma Ingibjörg
í Álfatúni.
Elsku drengurinn okkar, mik-
ill er harmur okkar fjölskyldunn-
ar við fráfall þitt sem gerðist í
einni svipan í hræðilegu slysi. Þú
þessi fallegi, góðhjartaði glókoll-
ur sem vildi öllum vel. Mikið eig-
um við eftir að sakna þín, elsku
Andri. Ég veit að langamma
Kristel hefur breitt út faðm sinn
og tekið vel á móti þér, elsku
karlinn. Okkur afa langar að
kveðja þig með þessu ljóði.
Síðan hef ég vandlega
í sál minni geymt
ljós þinnar veru,
þótt leiðir skildu
– skín það enn skærar
er skapadómur
berst mér að vestan
um blóð á stráum.
Liðinn ert þú inn
í ljóma bjartrar
júlínætur,
jafnhreinn sem forðum
– drýpur dögg,
drúpir gras,
brosir í draumi
barn sem ég unni.
Ekkert fær dáið
af eðli þínu,
ekkert skyggt
ástúð þína.
Sofðu í fangi ljóðs míns,
sofðu í fangi lands þíns,
glókollur bláeygur,
guðs barn –
(Jóhannes úr Kötlum)
Amma Helga og afi Þórir.
Andri Freyr.
Fallegt nafn á fallegum dreng.
Nafn þitt kallar fram mörg orð í
huga mér, orð eins og bjartur,
ljúfur, góður, hamingjusamur, já-
kvæður, hjálpsamur, lærdóms-
fús, elskulegur og glaður. Þakk-
læti er mér einnig ofarlega í huga
þegar ég hugsa til þín, þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast
þér, gæsku þinni og fyrir að fá að
fylgjast með þér vaxa og verða að
ungum manni sem allir í fjöl-
skyldunni voru stoltir af. Þú hafð-
ir svo hreina sál og gott hjarta.
Þú varst ávallt boðinn og búinn
að aðstoða þá sem þurftu á aðstoð
að halda og varst foreldrum þín-
um og systkinum svo góður. Þú
varst gull af manni, þú varst fjár-
sjóður.
Boðberar kærleikans
eru jarðneskir englar
sem leiddir eru í veg fyrir fólk
til að veita umhyggju,
miðla ást,
fylla nútíðina innihaldi
og tilgangi,
veita framtíðarsýn
vegna tilveru sinnar
og kærleiksríkrar nærveru.
Þeir eru jákvæðir,
styðja,
uppörva og hvetja.
Þeir sýna hluttekningu,
umvefja og faðma,
sýna nærgætni
og raunverulega umhyggju,
í hvaða kringumstæðum sem er
án þess að spyrja um endurgjald.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þetta ljóð hefði getað verið
samið um þig því þú varst ná-
kvæmlega þetta, jarðneskur eng-
ill, boðberi kærleikans, sendur til
okkar svo við gætum lært af
gæsku þinni.
Elskulegi Andri minn, takk
fyrir samfylgdina, þín verður
ávallt sárt saknað. Hvíl þú í friði,
ljúflingur, og við sjáumst aftur
við himins hlið. Þín frænka,
Vigdís.
Elsku Andri.
Það er erfitt að hugsa til þess
að við munum ekki hittast aftur.
Við komum til landsins stuttu áð-
ur en þú fórst til Spánar en náð-
um ekki að hittast. En á þeirri
stundu hugsaði ég: Jæja, við
sjáumst þá bara næst þegar við
komum. En svo verður ekki.
Furðulegt hvernig lífið breytist á
örfáum dögum og allt fer á hvolf.
Hvernig má það vera að 18 ára
gamall drengur er tekinn frá fjöl-
skyldu sinni á þennan hátt? Við
því eru fá svör. En ég og við hin
huggum okkur við það að amma
hafi tekið á móti þér og að þið
vakið yfir okkur hinum saman.
Skilaðu kveðju til hennar frá
mér. Við söknum ykkar.
Til þín ég hugsa,
staldra við.
Sendi ljós og kveðju hlýja.
Bjartar minningarnar lifa
ævina á enda.
(Hulda Ólafsdóttir)
Kristel, Hörður, Lilja
og Unnur.
Andri Freyr. Yndislegur
drengur, fallegur og bjartur. Mér
er svo minnisstætt þegar hann og
vinur hans keyrðu Nínu heim eft-
ir vinnuna sína í Krónunni. Þau
komu með pizzu með sér, því þau
missa alltaf af kvöldmatnum þeg-
ar þau eru að vinna. Það var svo
gaman að fylgjast með þeim tala
saman, um alla heima og geima
og framtíðarplönin, ég hugsaði
hvað þau voru heilbrigðar og góð-
ar manneskjur, hvað Nína væri í
góðum höndum með svona góð-
um vinum og fann fyrir gríðar-
legu öryggi með dóttur mína í
þessum frábæra félagsskap.
Ólíkt mörgum unglingum fóru
þau ekki inn í herbergi, heldur
settust inn í eldhús og þegar ég
var eitthvað að þvælast fram og
til baka og fylgjast með þeim, þá
bauð Andri mér að setjast hjá
þeim og fá pizzu líka. Þó ég væri
nú ekki hrifin af þykkri Dominos-
pizzu, þá fannst mér þetta svo fal-
lega boðið að ég settist hjá þeim
og það var svo gaman, allveg ynd-
isleg kvöldstund. Nínu langaði
stundum að hætta í vinnunni, en
tímdi því ekki vegna þess að það
var svo gott að vinna með Andra,
ég verð honum ævinlega svo
þakklát fyrir hve góður hann var
við hana. Ég átti í erfiðleikum
með að vekja Nínu á miðviku-
dagsmorgun, en loksins þegar
hún kom fram sagði hún mér að
hún hefði ekki getað sofið vegna
þess að hún hefði fengið hræði-
legar fréttir kvöldinu áður og vin-
ur hennar hefði látist í slysi. Þeg-
ar hún sagði mér hver það hefði
verið, fékk ég sting í magann og
sorgin helltist yfir mig, ég er enn
sorgmædd og er að reyna að
skilja hvers vegna, þetta situr
svona mikið í mér, þó ég þekkti
hann ekki mikið. Nína talaði svo
mikið um hann og ég vissi hvað
hann var góður við hana, svo þótti
mér svo vænt um hvað hann stóð
með henni, þegar hún átti erfitt,
svo hafði hann einfaldlega heillað
mig upp úr skónum með litlu
pizzuveislunni. Nína spurði mig
grátandi: af hverju hann? Hann
var svo góður. Ég sagði henni að
ég hefði oft tekið eftir því að þeg-
ar einhver er tekinn frá okkur í
blóma lífsins, þá er það svo oft
þessi einstaki sem við hefðum síst
viljað missa. Ég sagði henni að ég
héldi að hann væri nú að komast
yfir í annað líf, þar sem allt þetta
góða fólk fer og þar sem hann er
sé eftirsóknarvert að vera. Ég sé
fyrir mér að ástin sé þar að bíða
hans og allt þetta yndislega fólk
sem þar lifir hafi verið orðið óþol-
inmótt að fá hann yfir, einmitt
vegna þess að hann var svo ynd-
islegur. Við munum alltaf minn-
ast hans með hlýju í hjarta.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Nína Lee Dagbjartardóttir
og Dagbjört Snæbjörnsdóttir.
7. júlí síðastliðinn gleymist
seint. Hulda hringdi í okkur þar
sem við vorum á Ítalíu. Við
heyrðum strax að eitthvað alvar-
legt hafði gerst. Við vonuðum svo
innilega að við hefðum rangt fyrir
okkur. En því miður gerðum við
það ekki. Þetta var hræðilegra en
við gátum ímyndað okkur. Andri
Freyr, sonur Denna og Huldu,
hafði fallið úr rússíbana fyrr um
daginn og látist. Engin orð fá lýst
þeim tilfinningum sem helltust
yfir okkur við þessar fréttir.
Andri Freyr var einstaklega
ljúfur og góður drengur. Aldrei
heyrðum við hann halla orði á
nokkurn mann. Það var virkilega
gaman að koma á kassa í Bónus
þegar hann var að vinna. Heilsaði
öllum eins og þeir væru gamlir
vinir og kvaddi þannig að fólk
vissi að það var velkomið aftur.
Við urðum þeirrar gæfu aðnjót-
andi að fara með fjölskyldunni til
Spánar fyrir 7 árum. Aldrei
gleymist hvað Andri skemmti sér
vel og sérstaklega þegar farið var
í skemmtigarðinn og rússíbaninn
sem síðan varð honum að bana
var að hans mati toppurinn á til-
verunni. En lífið er eins og rússí-
bani, einn daginn eftir að hafa
mjakast upp í tilverunni, er eins
og fótunum sé kippt undan manni
og maður hrapar að manni finnst
endalaust.
Góður drengur er fallinn, hans
er sárt saknað en þó er sárasta
sorgin hjá hans nánustu. Kæru
foreldrar, stjúpforeldrar, systk-
ini og stjúpsystkini, megi Guð
gefa ykkur styrk og huggun.
Þau segja þig látinn, þú lifir samt
og í ljósinu færð þú að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið þú þurftir að kveðja.
Í sorg og gleði þú senda munt ljós,
sem að mun okkur gleðja.
(Guðmundur Ingi Guðmundsson)
Fjölskyldan Maríubaugi 77.
Halldóra, Sigurður,
Guðjón og Sara.
Elsku hjartans Andri okkar,
hjálpsamur, hlýr, glaður og dug-
legur eru nokkur af þeim fáu lýs-
ingarorðum sem hægt er að nota
til þess að lýsa þér. Það er svo
margs að minnast um þig, allt frá
leikskólatímanum, öllum sund-
ferðunum og ekki má gleyma
sumóferðunum. Það koma upp
svo margar minningar, svo mörg
bros, mörg knús og hlátrasköll.
Það var svo ótrúlega mikil ró yfir
þér þó svo að þú hafir verið svo
hress og hnyttinn strákur, alltaf
svo þægilegt að vera í kringum
þig. Við kvöddum þig með stóru
knúsi og kossum og sögðum þér
að skemmta þér vel í fríinu og
dagana áður en þú kvaddir vitum
við að þú skemmtir þér vel. Við
erum svo þakklát fyrir að hafa
kynnst þér og vitum að heimur-
inn varð betri þegar þú komst í
heiminn. Takk fyrir að vera alltaf
þú og taka öllum eins og þeir eru.
Andri ljúfur drengur var
alltaf gott að faðma
eins og litla ljónið sá
ljósið litla fagra.
Kæru foreldrar, stjúpforeldr-
ar, systkini og aðrir aðstandend-
ur, við sendum ykkur okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Missir
ykkar er mikill og sorgin sár.
Megi æðri máttur styrkja ykkur
á þessum erfiðu tímum.
Hrefna Sif og
Benjamín Andri.
Andri Freyr
Sveinsson