Morgunblaðið - 08.08.2014, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. ÁGÚST 2014
✝ HannibalHelgason
fæddist í Unaðsdal
á Snæfjallaströnd
1. mars 1930. Hann
lést að Dvalar- og
hjúkrunarheim-
ilinu Grund 25. júlí
2014.
Foreldrar
Hannibals voru
Guðrún Ólafs-
dóttir, f. í Strand-
seljum, Ögurhreppi 3. júlí 1897,
d. 24. nóvember 1987, og Helgi
Guðmundsson, f. í Snæfjöllum,
Snæfjallahr. 18. september
1891, d. 8. október 1945. Hanni-
bal var tíundi í röð sextán systk-
ina, þau eru: Guðmundur, f.
1920, d. 1997, Guðbjörn, f. 1921,
d. 1986, Ólafur, f. 1921, d. 2005,
Steingrímur, f. 1922, d. 2008,
Guðríður, f. 1923, d. 2011,
Kjartan, f. 1925, d. 1999, Guð-
björg, f. 1926, d. 2011, Jón, f.
1927, d. 2012, Sigurborg, f.
1928, búsett í Reykjavík, Matt-
hías, f. 1931, búsettur í Reykja-
vík, Sigurlína, f. 1932, búsett í
Reykjavík, Haukur, f. 1934, d.
2001, Lilja f. 1935, búsett í
Kópavogi, Auðunn, f. 1936, bú-
settur í Reykjavík, og Lára, f.
dóttir, þau eiga Agnesi Ýri en
fyrir átti Helgi Þórdísi Sjöfn
sem búsett er í Bandaríkjunum,
maki er Luis Muralles og eiga
þau fjögur börn. 4) Hannibal, f.
29.5. 1963, unnusta er Hrefna
Yngvadóttir, dóttir Hannibals af
fyrra hjónabandi er Helena Rún
sem á einn son og stjúpdóttir af
fyrra hjónabandi er Erla María
sem búsett er á Spáni og á hún
tvær dætur. 5) Heimir, f. 4.11.
1967, og hann á Sunnu Rós og
Bjarka Jón. 6) Hekla, f. 5.8.
1970, maki Ólafur Már Sigurðs-
son og eiga þau tvíburana
Kjartan Helga og Ólöfu Örnu.
Hannibal gekk í barnaskóla
og var einn vetur í framhalds-
skóla í Reykjanesi. Hann fluttist
til Reykjavíkur 1947. Hann hóf
nám við Iðnskólann um tvítugt
og lauk sveinsprófi í ketil- og
plötusmíði árið 1953 en meist-
araprófi lauk hann 1974. Hann
starfaði alla sína tíð við sitt fag.
Hannibal var einn af stofn-
endum Átthagafélags Snæfjalla-
hrepps og stóð að endurbygg-
ingu félagsheimilisins Dalbæjar.
Hannibal var virkur bridgespil-
ari og spilaði í sama bridge-
klúbbnum í 35 ár. Hannibal
gekk í Oddfellow árið 1978 og
var lengi virkur í starfi stúku
sinnar, Þorkels Mána.
Útför Hannibals fór fram frá
Kópavogskirkju 6. ágúst 2014.
1938, búsett í
Kópavogi. Hanni-
bal kvæntist 4. júní
1955 eftirlifandi
eiginkonu sinni,
Sjöfn Helgadóttur
frá Reykjavík, f.
27.1. 1934, dóttur
hjónanna Helga
Einarssonar hús-
gagnasmiðs og Að-
albjargar Halldórs-
dóttur. Hannibal og
Sjöfn áttu heimili lengst af í
Melgerði 20 í Kópavogi en
bjuggu síðustu árin á Hólmavík
og nú síðast í Boðaþingi 22,
Kópavogi. Börn Hannibals og
Sjafnar: 1) Hörður Hrafndal,
sonur Sjafnar, f. 30.12. 1953, bú-
settur í Garðabæ, maki Guðný
Stefánsdóttir, þeirra dætur eru
Drífa Lind sem á einn son, Hild-
ur, unnusti Arnar Grétarsson,
þau eiga einn son. Fyrir átti
Hörður Hafdísi Sjöfn sem býr í
Danmörku og á hún fjóra syni.
2) Harpa, f. 15.10. 1958, hennar
börn eru Tara Lind, unnusti
Rendall Clarksons og eiga þau
einn son, Karólína Íris og Wal-
ter Hannibal, unnusta hans er
Jenny Lucia. 3) Helgi, f. 3.2.
1960, maki Hjördís Eggerts-
Elsku pabbi minn. Þegar ég
sest niður til að skrifa um þig
nokkrar línur reikar hugurinn
um víðan völl og ýmis minn-
ingabrot koma upp í hugann frá
mismunandi tímum frá samveru
okkar síðustu tæp 44 árin.
Ég man eftir: að skríða í
pabbaholu um helgar; sundferð-
um á bakinu á þér í sundlaug
Kópavogs; þér að horfa á mig
spila fótbolta með Breiðabliki
og þér að horfa á allan þann
fótbolta sem þú gast mögulega
horft á, helst Manchester Unit-
ed; löngum bílferðum í sveitina
okkar á rykugum malarvegum;
nestisstoppum í Bröttubrekku
þar sem við sátum á teppi og
borðuðum smurt brauð og
heimabakað bakkelsi; ferð vest-
ur árið 1982 þegar við fórum yf-
ir Þorskafjarðarheiði á nýja
gráa Subaru-bílnum og lentum í
„stöðuvötnum“á veginum vegna
leysinga. Kjartan Halldórsson
var á græna Bronco sem drap á
sér þegar hann gaf duglega í og
ætlaði yfir en Subaru komst
þetta en það flaut aðeins inn í
hann; áningum við Mórillu í
Kaldalóni þar sem dregin var
upp flaska og fullorðna fólkið
skálaði í einum sopa, nú vorum
við loksins að komast á áfanga-
stað;
mörgum löngum sumrum á
Snæfjallaströnd; dansiböllum í
Dalbæ og samlokum með hangi-
kjötssalati og ginger ale; einu
ferðalaginu okkar annað en á
Snæfjallaströnd þegar ferðinni
var heitið á Norðurland. Við
sáum Akureyri og Ásbyrgi og
gistum í tjaldi. Þér fannst það
ekkert sérstaklega skemmti-
legt; ferð um sunnanverða Vest-
firði, þér fannst það skárra
enda nær heimaslóðum; að þú
byggðir blokk á Suðureyri. Við
dvöldum þar sumarlangt, og þú
miklu lengur, í timburhúsi og
þar skriðu mýs innan í veggj-
unum; þér að spila bridge á
fimmtudagskvöldum og þegar
þú varst gestgjafinn, okkur
mömmu að undirbúa veitingar
og hlusta á útvarpsleikritið í
eldhúsinu; þér og afa að spila
maraþonrommí; þér í mörgæs-
arfötunum á leið á fund í Odd-
fellow; þér í mörgæsarfötunum
að leiða mig inn gólfið í Dóm-
kirkjunni á brúðkaupsdaginn
okkar Óla; þér að fá þér há-
karlsbita úr frystinum; hvað þú
varst stoltur af öllum barna-
börnunum og barnabarnabörn-
unum. Vinnusemi, dugnaði,
þrautseigju, þrjósku, örlæti,
hlýju, ást. Ég man þig — alltaf
Þín dóttir,
Hekla.
Við leiðarlok minnist ég vinar
míns Hannibals Helgasonar
með gleði, blandinni trega og
söknuði. Haustið 1940 þegar ég
hóf skólagöngu í reisulegum
húsakynnum þeirra heiðurs-
hjóna Salbjargar Jóhannsdóttur
og Ingvars Ásgeirssonar að
Lyngholti á Snæfjallaströnd
hófust ævilöng kynni mín og
Hannibals sem var einn sextán
systkina í Unaðsdal. Við vorum
samferða í skóla um árabil þótt
Hannibal væri þremur árum
eldri enda öllum börnum á
skólaskyldualdri kennt í einum
bekk eins og löngum hefur tíðk-
ast í minni byggðarlögum. Þetta
voru umbrotatímar og mikil
hreyfing á fólki af landsbyggð-
inni til höfuðborgarsvæðisins.
Ég flutti með foreldrum mínum
til Súðavíkur árið 1947 og eftir
því sem ég best veit flutti
Hannibal til Reykjavíkur tveim-
ur eða þremur árum síðar.
Þannig skildust leiðir um tíma.
Hannibal lærði járnsmíði í
Stálsmiðjunni og sinnti þeirri
iðn þar til eftirlaunaaldri var
náð. Á þessum árum stofnaði
hann fjölskyldu og hóf búskap
með eftirlifandi eiginkonu sinni,
Sjöfn Helgadóttur.
Það var ekki fyrr en í kring-
um 1970 að fundum okkar bar
saman aftur. Sennilega höfum
við hist hjá vini okkar af Snæ-
fjallaströndinni, Kjartani Hall-
dórssyni sem kunnastur var
fyrir veitingarekstur og kennd-
ur við Brauðbæ. Við þessa end-
urfundi voru æskudagarnir oft-
ar en ekki til umræðu og við
veltum því fyrir okkur hvað við
gætum lagt af mörkum til að
auðvelda þáverandi og fyrrver-
andi íbúum Snæfjallastrandar
við Ísafjarðadjúp að halda og
styrkja vináttu- og fjölskyldu-
bönd. Niðurstaðan varð sú að
réttast væri að endurreisa fé-
lagsheimilið Ásgarð, sem á
þessum tíma var að niðurlotum
komið, og varð það úr. Um það
er engum blöðum að fletta að
Hannibal var atkvæðamestur
okkar þriggja við að koma þess-
ari hugmynd í framkvæmd enda
bæði duglegur og laginn til allra
verka. Kostuðum við þessa
framkvæmd í sameiningu en
þegar verkinu var lokið var
nýja félagsheimilið, sem fengið
hafði nafnið Dalbær, fengið Átt-
hagafélagi Snæfjallahrepps til
eignar. Þar hefur síðan lengst
af verið rekin ferðaþjónusta og
greiðasala. Árið 2003 var Snjá-
fjallasetrið stofnað en því var
ætlað að safna, skrá og varð-
veita allt sem máli skipti fyrir
byggðasögu Snæfjalla- og
Grunnavíkurhreppa. Að vonum
átti Hannibal sæti í stjórn set-
ursins frá upphafi, lengst af
sem varaformaður. Snjáfjalla-
setrið hefur staðið fyrir fjöl-
mörgum sýningum í Dalbæ og
var Hannibal forstöðumaður
sýningarhaldsins.
Ekki er ætlunin að rekja
sögu seinni tíma uppbyggingar
á Snæfjallaströnd, aðrir eru til
þess hæfari. Mér þykir þó mik-
ilvægt að hér komi fram hversu
stór þáttur Hannibals Helga-
sonar hefur verið í því starfi.
Það hafa verið forréttindi að
eiga Hannibal að vini frá æsku-
dögum okkar beggja og fátt
hefur veitt mér eins mikla
ánægju í lífinu og að eiga hlut
að þessari merku framkvæmd,
sem bygging Dalbæjar var, með
þeim heiðursmönnum Hannibal
Helgasyni og Kjartani Hall-
dórssyni. Með þessum fátæk-
legu orðum minnist ég vinar
míns og votta eiginkonu og
börnum alla mína samúð.
Árni Jóhannsson.
Unaðsdalur á Snæfjalla-
strönd er að sögn fagurkera
tungumálsins fegurst bæjarheiti
á Íslandi. Þar bjuggu á fyrri
hluta síðustu aldar hjónin Guð-
rún Ólafsdóttir frá Strandselj-
um í Ögurhreppi og Helgi Guð-
mundsson, bóndi og sjósóknari
frá Berjadalsám á Snæfjalla-
strönd. Þeim hjónum, Guðrúnu
og Helga, varð alls 16 barna
auðið. Það var glæsilegur hóp-
ur, sem munaði um á manna-
mótum við Djúp meðan mannlíf
stóð þar í blóma á liðinni öld.
Niðjatal þeirra hjóna mundi
fylla þykk bindi, þegar hér er
komið sögu og öllu nákvæmlega
til haldið.
Hannibal frændi okkar sleit
barnsskónum í Unaðsdal í þess-
um fjölmenna systkinahópi. Á
uppvaxtarárunum vandist hann
snemma öllum hagnýtum störf-
um til sjós og lands. Það fór
ekki fram hjá okkur, sem stóð-
um með honum í slægju eða
hirtum heyfeng á heitu sumri,
að Hannibal var bæði verk-
hygginn og verklaginn og vel að
manni. Hann var fríður sýnum,
kraftmikill og snaggaralegur.
Að loknu námi við Héraðsskól-
ann í Reykjanesi hélt hann til
höfuðborgarinnar til náms við
Iðnskólann í Reykjavík. Þar
lauk hann námi í stálsmíði (eða
ketil- og plötusmíði eins og sú
iðngrein var þá látin heita).
Hann reyndist hagur bæði á tré
og járn en stálsmíðin varð helsti
starfsvettvangur hans lengst af.
Árið 1955 kvæntist Hannibal
eftirlifandi konu sinni, Sjöfn
Helgadóttur. Það skortir því að-
eins tæpt ár á að þau gætu
fagnað demantsbrúðkaupi sínu.
Hannibal og Sjöfn settust að í
Kópavogi og eignuðust börn og
buru: Hörpu, Helga, Hannibal,
Heimi og Heklu. Fyrir átti
Sjöfn soninn Hörð Hrafndal,
svo að alls eru börnin sex tals-
ins. Það þykir býsna vel af sér
vikið nú til dags, þótt ekki hefði
þótt tiltökumál við Djúp í tíð
Guðrúnar og Helga.
Það hefur sennilega ekki ver-
ið hending að Hannibal gerðist
snemma samstarfsmaður hinna
þekktu völunda Kristmundar og
Péturs Sörlasona af Ströndum
norður. Líkur sækir líkan heim.
Fyrst sem almennur starfsmað-
ur, en síðar sem verkstjóri í
Stálveri. Seinna vann Hannibal
að iðn sinni með Gísla Hildi-
brandssyni í Garðasmiðju. Þá er
þess að geta að hann fékkst í
nokkur ár við byggingafram-
kvæmdir, einkum á Vestfjörð-
um, með vini sínum og félaga
Árna Jóhannssyni frá Bæjum.
Hannibal var um hríð for-
maður Átthagafélags Snæfjalla-
hrepps. Í þeim umsvifum beitti
hann sér fyrir því, ásamt þeim
Árna Jóhannssyni og Kjartani
Halldórssyni frá Bæjum, að
endurreisa gamla félagsheimilið
að Dalbæ sem menningar- og
fræðasetur á Snæfjallaströnd.
Til þess að vera nær þessum
vettvangi fluttu þau hjón til
Hólmavíkur í Steingrímsfirði,
þar sem þau áttu sér heimili í
tæpan áratug. Þau byggðu sér
einnig sumarbústað við Dalbæ
og dvöldu þar öllum sumrum
síðustu áratugi og tóku þar
fagnandi á móti vinum og
vandamönnum.
Hannibal Helgason var í öllu
sínu atferli vaskur maður og
verkfús, glaðlyndur og gjöfull,
vinsæll og vinmargur. Hann
unni átthögum sínum hugástum
og undi sér hvergi betur en í
heimahögum, í Unaðsdal
bernskunnar við Djúp. Hans
verður sárt saknað í okkar hópi.
Fari hann í friði.
Ólafur og Jón Baldvin
Hannibalssynir.
Enn einn af systkinunum 16
frá Unaðsdal er látinn og nú
eru þau einungis 6 eftir á lífi.
Hannibal lést þann 25. júlí s.l. ,
en hann var einn af bræðrum
hennar mömmu. Og þegar ég
var stelpa var mikill samgangur
á milli þeirra systkina og var
svo reyndar fram á síðustu ár.
Hannibal var sterkur karakt-
er, með bros í augum, þétt
faðmlag, gamansamur og gat
stundum verið óskaplega stríð-
inn. Hann hafði sterkar skoð-
anir á málefnum líðandi stund-
ar. Ef nafn Hannibals var nefnt
þá fylgdi oftast með nafn Sjafn-
ar eða Lillu eins og hún er köll-
uð. Hannibal og Lilla – ein heild
og órjúfanleg að maður hélt.
Samstiga í lífinu og tilverunni.
Þegar komið er að kveðjustund
eru margar minningar sem
koma upp í hugann enda margs
að minnast á löngum tíma.
Ég vil þakka fyrir allar sam-
verustundirnar, allar rökræð-
urnar og öll faðmlögin. Fyrir
hlýjuna og áhugann sem hann
hafði á því sem ég tók mér fyrir
hendur og spurningum um hvað
börnin mín væru nú að bardúsa
hverju sinni. Fyrir vísurnar
sem hann fór stundum með fyr-
ir mig þegar ég var lítil stelpa
og hafði ekki vit á að læra þá,
en vildi svo gjarnan kunna
núna. Hreinlega vildi ég bara
þakka fyrir að hafa verið svo
lánsöm að þekkja þennan ynd-
islega mann. Hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Fjölskyldunni sendi ég hug-
heilar samúðarkveðjur, minning
hans mun lifa með okkur öllum
sem hann þekktum.
Jófríður Hanna
Sigfúsdóttir.
Hannibal Helgason
✝ Katrín Ás-mundsdóttir
fæddist þann 30. júlí
1925 og lést á
Hjúkrunarheimilinu
Sóltúni þann 22. júlí
2014. Katrín var
fædd og uppalin á
Týsgötu 5 í Reykja-
vík. Hún gekk í
Kvennaskóla
Reykjavíkur og lauk
þaðan prófi 1944.
Foreldrar Katrínar eru Eygerður
Guðbrandsdóttir, fædd 23. febr-
úar 1891 á Brúnastöðum, Hraun-
gerðishreppi í Árnessýslu, látin
25. nóvember 1971 í Reykjavík,
og Ásmundur Jón Magnússon,
fæddur 13. desember 1888 í Garð-
húsi í Gaulverjabæjarsókn, látinn
24. nóvember 1955 í Reykjavík.
Systkini Katrínar eru Magnús Ás-
mundsson, f. 1921, d. 2008, Guð-
brandur Ásmundsson, f. 1927, d.
2008, og Oddný Ásmundsdóttir, f.
1932. Eiginmaður Katrínar frá
6.5. 1950 er Kári Elí-
asson hárskeri,
fæddur 7.6. 1925,
fæddur og uppalinn
í vesturbæ Reykja-
víkur. Börn þeirra
eru Elías Kárason,
fæddur 13.8. 1952,
og Katrín Ásgerður
Káradóttir, fædd
24.5. 1963. Maki Ás-
gerðar er Hannes
Jón Helgason, fædd-
ur 15.10. 1962 á Akranesi. Börn
þeirra eru Katrín Hannesdóttir,
fædd 12.9. 1995, og Kári Jón
Hannesson, fæddur 26.10. 2000.
Katrín og Kári hófu búskap á
Týsgötu 5 í húsi sem Ásmundur
hafði reist fjölskyldunni. Síðar
keyptu þau íbúð í Mávahlíð 22 og
bjuggu þar allar götur síðan, þar
til þau fluttust á Hjúkrunarheim-
ilið Sóltún árið 2013.
Katrín var jörðuð í kyrrþey og
fór útförin fram þann 31. júlí
2014 frá Fossvogskapellu.
Elskuleg tengdamóðir mín hef-
ur kvatt okkur í hinsta sinn.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Mig langar til þess að minnast
Katrínar með nokkrum orðum.
Mér er það sérstaklega minnis-
stætt hversu vel mér var tekið
alla tíð á heimili þeirra Katrínar
og Kára að Mávahlíð 22. Allt frá
því að ég hitti Katrínu fyrst fyrir
22 árum tók hún mér opnum örm-
um. Ég varð strax var við hennar
einstaka viðmót sem einkenndist
af hlýju og virðingu við hvern og
einn sem hún hafði samskipti við.
Minningin er ljóslifandi um
konu sem hafði djúp áhrif á okkur
með öllum sínum gjörðum, hlýju
og væntumþykju. Hversu dýr-
mætt það er fyrir ömmubörnin
Katrínu og Kára Jón að hafa
fengið að kynnast henni og eiga
við hana samskipti. Lærdóminn
sem þau geta tekið með sér varð-
andi framkomu, góðvild, um-
hyggjusemi, gestrisni og þann
einstaka hæfileika að leita alltaf
að bestu og kærleiksríkustu
lausninni á hverjum tíma. Katrín
helgaði líf sitt fjölskyldunni að
Mávahlíð 22 eftir að þau Kári
giftu sig árið 1950.
Samband hennar við börnin sín
Ásgerði, Ella og eiginmann sinn
Kára var einstakt. Hringt á hverj-
um degi til að fá fréttir og hvort
allir væru ekki hressir. Um-
hyggjusemi gagnvart hverju
skrefi barna og barnabarna var
aðdáunarvert. Oddný systir henn-
ar og Katrín voru mjög samrýnd-
ar, hittust oft og hjálpuðu hvor
annarri þegar á þurfti að halda.
Lautarferðirnar á Þingvöll á
sumrin með nesti og teppi eru
mér ofarlega í huga. Þar nutum
við fjölskyldan samverunnar og
náttúrufegurðarinnar á Þingvöll-
um með þeim Katrínu, Kára,
Oddnýju og Ella. Öll kaffiboðin í
Mávahlíðinni þar sem vinir þeirra
komu í heimsókn voru eftir-
minnileg. Mæðgurnar Katrín og
Ásgerður báru fram dýrindis
meðlæti með kaffinu, spjallað var
saman, rifjaðar upp sögur frá því í
gamla daga og mikið hlegið. Það
tækifæri að hafa fengið að kynn-
ast þeim og frásögnum þeirra frá
lífinu í gamla daga er ómetanlegt.
Frásagnir Katrínar af veru fjöl-
skyldunnar í sumarlandinu í Mos-
fellsdal eru ljóslifandi fyrir mér.
Allar stundirnar sem við áttum
um jól, áramót og við hin ýmsu
tækifæri í Salthömrunum geym-
um við í hjörtum okkar um
ókomna tíð og ber að þakka.
Katrín var glæsileg heiðurs-
kona, með mikla reisn alla tíð.
Reykjavíkurmær fædd að sumri
og kvaddi að sumri.
Hvert sem leiðin þín liggur
um lönd eða höf;
berðu sérhverjum sumar
og sólskin að gjöf.
(Stephan G. Stephansson)
Elsku fjölskylda. Söknuður
okkar er mikill og stundirnar erf-
iðar. Guð veiti okkur styrk og
þrótt.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Hannes Jón Helgason.
Elsku amma, mikið er sárt að
sakna þín. En við minnumst allra
þeirra góðu stunda sem við áttum
saman.
Það var alltaf jafn notalegt að
koma í heimsókn til þín og afa í
Mávahlíðina. Við komum til ykk-
ar í hverri viku og alltaf tókstu vel
á móti okkur. Rauða tertan var
yfirleitt á boðstólum enda uppá-
haldið þitt og allra sem komu í
heimsókn. Það er gaman hvað þið
afi hafið átt gott samband við fjöl-
skyldu og vini ykkar í gegnum tíð-
ina. Þú varst mjög heppin hvað þú
áttir marga góða vini að. Við mun-
um eftir afmælum og boðum hjá
þér þar sem vinafólk ykkar og
fjölskylda kom og við erum
ánægð að hafa fengið að kynnast
þeim.
Elsku amma, mikið er erfitt að
kveðja þig. Þegar við hugsum um
þig sjáum við þig fyrir okkur allt-
af brosandi og í góðu skapi. Þú
varst alltaf svo ljúf og góð við alla
og fólki fannst gott að vera ná-
lægt þér. Þú varst alltaf svo fín og
flott og vel til höfð, enda höfðu
margir orð á því hvað þú værir
glæsileg kona alveg fram á síð-
asta dag. Með bleika varalitinn
þinn, flottu eyrnalokkana, nagla-
lakkaðar neglur og í fínum fötum.
Þú áttir glæsilega hatta og flottar
kápur. Bleikur var uppáhalds-
liturinn þinn enda klæddi hann
þig mjög vel. Við munum eftir
bleiku klútunum þínum og þú
Katrín
Ásmundsdóttir