Morgunblaðið - 08.08.2014, Blaðsíða 20

20 UMRÆÐANBréf til blaðsins
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. ÁGÚST 2014
sem gleður
Rennibekkir, standborvélar, bandsagir,
hjólsagir, bandslípivélar, beygjuvélar,
röravalsar, legupressur, fjölklippur,
sandblásturstæki og margt fleira.
Sýningarvélar á staðnum
og rekstrarvörur að auki
- fyrir fagfólk í léttum iðnaði
og lítil verkstæði
IÐNVÉLAR ehf. | Smiðjuvegi 44-46 | 200 Kópavogur | Sími 414 2700 | idnvelar@idnvelar.is | idnvelar.is
Fyrir nokkru setti ég fram smá hug-
mynd við grein á Facebook um komu
erlends skemmtiferðaskips til
Grundarfjarðar. Ástæðan var að
þetta skip kemur fjórum sinnum til
Grundarfjarðar í sumar. Er það eitt
þriggja skipa, sem ég veit um, sem
hafa fastan stað á Íslandi yfir sumar-
mánuðina, fá fólk frá útlöndum með
flugi til landsins og fara með það á
nokkrar hafnir út um land, ensíðan
fara farþegarnir flestir fljúgandi
heim og nýir koma í staðinn. Margir
telja að þessi skip séu á gráu svæði
gagnvart íslenskum tollalögum en
um það ætla ég
ekki að dæma. En
ég vil varpa upp
spurningu um af
hverju við Íslend-
ingar sjáum ekki
um þennan þátt í
ferðaþjónustunni.
Vegna áskorana
ákvað ég að skrifa
þessa grein og sjá
hvort fleiri væru mér sammála.
Flestir sem eru komnir yfir miðjan
aldur muna eftir því þegar skip
Skipaútgerðar ríksins, Esja og
Hekla, héldu uppi strandsiglingum í
kring um Ísland og tóku marga inn-
lenda sem erlenda farþega með í
þessar hringferðir. Skipin gátu tekið
um 150 farþega hvort. Þetta voru
vinsælar ferðir en Skipaútgerðin var
lögð niður og samgöngur bæði með
farþega og vörur jukust á landi.
Hugmynd mín er sú að Íslend-
ingar, fyrirtæki og/eða einstaklingar,
stofni félag um kaup (kaupleigu) á
litlu skemmtiferðaskipi sem færi
vikulega, yfir hluta ársins, í hringferð
um Ísland með viðkomu á nokkrum
stöðum (ca 5–6). Markaðssett og selt
yrði í þessar ferðir bæði innanlands
og erlendis. Þarna værum við að fara
inn á nýja braut í hinni vaxandi
ferðaþjónustu, braut sem myndi
auka talsvert tekjur sem kæmu með
vinnu og skipulagningu íslenskra
ferðamálasérfræðinga á skipulagi,
markaðssetningu og sölu í þessar
ferðir. Ekki síst myndi þetta skapa
nokkuð mörg störf því að auðvitað
yrðu öll störf um borð í skipinu unnin
af Íslendingum. Öll áhöfnin væri að
sjálfsögðu Íslendingar, skipstjórnar-
menn, veitingafólk, þjónustufólk og
skemmtikraftar, og gæti fjöldinn
orðið um eða yfir 100 manns eftir
stærð skipsins og farþegafjölda. Um
borð væri lögð áhersla á íslenskan
mat og eftir að skipið væri lagt úr
höfn á hinum ýmsu viðkomustöðum
færi fram kynning á næsta við-
komustað og íslenskir skemmtikraft-
ar héldu uppi góðri stemmingu meðal
farþeganna í tali og tónum. Ég ætla
ekki að fara nánar út í hugmyndir á
skipulagningu ferðanna; til þess eig-
um við marga og góða fullhuga með
góða þekkingu í ferðamálum.
Stóra spurningin er hvernig á að
fjármagna þetta ævintýri. Ein leiðin
er sú að stórir fjárfestar taki höndum
saman og fjárfesti í skipinu og fái svo
markaðsfyrirtæki og ferðaþjónustu-
fyrirtæki til að markaðssetja og selja
í ferðirnar. Önnur leið er líka til og
þar höfum við góðar fyrirmyndir,
sem eru hvernig Eimskip og Loft-
leiðir voru stofnuð á sínum tíma og
fjármögnuð með mörgum litlum hlut-
um úti um allt land. Til dæmis gætu
hafnir sem hafa möguleika á að taka
á móti skipinu lagt sitt af mörkum,
svo og ýmis fyrirtæki á stöðunum
auk einstaklinga. Þá er líka mögu-
leiki að slá tvær flugur í einu höggi
með því að heimahöfn skipsins yrði
annaðhvort á Akureyri eða Aust-
fjörðum, það er að ferðirnar byrjuðu
og enduðu á þessum stöðum, og gæti
það þá opnað fyrir gamlan draum
heimamanna um að fá beint flug til
Akureyrar eða Egilsstaða.
Á veturna gæti skipið annaðhvort
verið leigt eða verið staðsett erlendis
og farið með Íslandinga í ýmsar sigl-
ingar, t.d. á Miðjarðarhafinu eða
Karíbahafi.
Ég varpa þessu fram til allra
þeirra sem hafa áhuga á nýjum
möguleikum í ferðaþjónustunni.
ÓLI JÓN ÓLASON,
áhugamaður um ferðamál,
Grundarfirði.
Til umhugsunar í ferðaþjónustunni
Frá Óla Jóni Ólasyni
Óli Jón Ólason
Aflóga verkfræðingur er ég, einn af
þessum tillitslausu „yfir sextugu“
sem ekki hlýða tölfræði sérfræðinga!
og þrjóskast við að tóra langt um-
fram æskilegt aldursmark.
Ég sit oft hér í stól mínum og horfi
út á okkar frábæra Faxaflóa, sem
reynst hefur þjóðinni mikill fjár-
sjóður á öldum fyrr, þótt hann hafi og
krafist mikilla mannfórna. Ég hlýði
líka á fjölmiðlana, sérlega fréttir, þótt
slíkt sé orðin mikil áreynsla fyrir sál-
ina, „mikill sálarháski“ eins og Mangi
sálarháski sagði áður fyrr. Erfiðast á
ég með að sætta mig við þá áráttu yf-
irvalda og fjölmiðla að kalla ævinlega
til erlendra sérfræðinga þurfi þeir að
koma sér úr vandræðum, kannski
eru þeir íslensku ekki nógu álits-
gerðaþýðir? Áherslan er almennt á
allt hið ljóta og hræðilega í þjóðfélag-
inu og náttúrunni – og ekki síður að
reyna að finna því illa málsbætur.
Stundum sit ég líka niðri við
sjávarsíðuna; horfi og hlusta á
Ránardætur, líka fólk og fugla.
Mesta ánægju veitir mér atferli krí-
unnar fögru og frábæru, hún minnir
mig á hina fornu íslensku þjóð. Ávallt
var hún reiðubúin að leysa hvern sinn
vanda með þrotlausri vinnu og án
þess að mögla. Ættum við ekki að
taka kríuna okkur til fyrirmyndar –
sleppa þessu sífellda mausi og kröf-
um og í stað þess bretta upp erm-
arnar, gefa í og sigrast á okkar sjálf-
ættaða vanda – láta útlenska dollara
og evrur lönd og leið – slíkt myndi
krían gera, stolt og frjáls.
Stundum er mér þó ofboðið og læt
mér þá detta í hug vísubrot. Ekki er
ég skáld en bregð slíku fyrir mig á
stundum. Læt ég hið nýjasta fylgja
með hér;
Þjóðin möglar
Býsna margt hér betur má
breyskum í vorum heimi fara.
Betur sér þurfa að beita þá
þeir bestu í þingmannaskara
eyða ei tímanum í argaþras
eða „ekki mér að kenna“ mas.
Tíma þingsins mjög tefur þras
og tómt eitt karp um þingsköp,
að telja upp gömul liðin glöp,
gegndarlaust múður og mas.
Löngun og vilji að leysa mál,
langoftast reynist orðaprjál.
Fresta öllu fram á þinglok skal,
fá þá afgreiðslu þingmálin ótal.
Illa rædd eru frumvörpin flest
fá og oft stuttan afgreiðslufrest.
Er furða þó landslýður argur sé
langlundargeð brostið sem og spé.
Hagræðing er hugtak mikið nýtt
helst um niðurskurð hjá öldnum,
er eyða vilja sínum ævikvöldum
öruggu í vari þar umhverfi er þýtt.
Þeir eiga að baki ævistörfin góð
Íslands er nýttist vaxandi þjóð.
Forystumenn þings og þjóðar
það bíða ykkar verkin mörg.
Takið til höndum, hættið þrasi
hefjið lausn, verkin kalla á björg.
Auðlindir eigum margar góðar
ár, jarðhita, fisk og býsn af grasi.
Málræpa er ávallt mikið böl
mál og þeirra afgreiðslu tefur
öll fara í nefnd er oftast sefur
því afgreiðsla er þeim mikil kvöl.
Þetta gengur ei lengur, þjóðin
þreytist, það gengur á sjóðinn.
Hrakspám lítt linnir, illar eru þær
fréttaveitan dreifir vítt og breitt,
erlenda sérfræðinga ávallt fær
að íslenskir viti nokkuð yfirleitt
eða gefi álit er telst pólitískt rétt
efar mjög vor dáða yfirvaldsstétt.
Biðst velvirðingar á þessum leir-
austri – kenni um ergi og elli-
mörkum.
Virðingarfyllst,
EINAR TJÖRVI ELÍASSON,
aflóga verkfræðingur,
Reykjavík.
Nú ofbýður Bjarti
Frá Einari Tjörva Elíassyni
Móttaka aðsendra greina
Morgunblaðið er vettvangur lifandi umræðu í landinu og birtir aðsendar greinar
alla útgáfudaga.
Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Kerfið er auðvelt í notkun og tryggir öryggi í samskiptum milli
starfsfólks Morgunblaðsins og höfunda. Morgunblaðið birtir ekki greinar sem
einnig eru sendar á aðra miðla.
Kerfið er aðgengilegt undir Morgunblaðslógóinu efst í hægra horni forsíðu
mbl.is. Þegar smellt er á lógóið birtist felligluggi þar sem liðurinn „Senda inn
grein“ er valinn.
Í fyrsta skipti sem innsendikerfið er notað þarf notandinn að nýskrá sig inn í
kerfið. Ítarlegar leiðbeiningar fylgja hverju þrepi í skráningarferlinu. Eftir að við-
komandi hefur skráð sig sem notanda í kerfið er nóg að slá inn kennitölu notanda
og lykilorð til að opna svæðið. Hægt er að senda greinar allan sólarhringinn.
Nánari upplýsingar veitir starfsfólk Morgunblaðsins alla virka daga í síma 569-
1100 frá kl. 8-18.