Morgunblaðið - 08.08.2014, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. ÁGÚST 2014
✝ Jóhann ÆvarJakobsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 22.
ágúst 1937. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 28. júlí
2014
Foreldrar Ævars
voru þau Jakob Elí-
as Guðmundsson, f.
í Færeyjum 19.11.
1901, d. 28.11. 1975
og María Karolína Jóhanns-
dóttir, f. í Skjaldbreið, Vest-
mannaeyjum, 16.2. 1912, d. 5.7.
1979. Bróðir Ævars var Guð-
mundur Trausti Jakobsson, f.
5.2. 1933, d. 3.6. 2011. Eiginkona
Trausta er Jessý Friðriksdóttir,
f. 12.12. 1954. Börn Trausta og
Jessý; Magnea, f. 1954, María, f.
1961 og Trausti Friðrik, f. 1965.
Ævar kvæntist, 16.9. 1958 eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Sól-
veigu Pálsdóttur, f. 14.5. 1930,
Jóhannsson, læknir, f. 17. 4.
1962, giftur Evu Kristínu
Hreinsdóttur, hjúkrunarfræð-
ingi. Börn þeirra; Hlynur Örn, f.
1989, Daníel, f. 1991 og Sólveig,
f. 1995. 3) Þórir Jóhannsson,
tónlistarmaður, f. 12. ágúst
1965, giftur Jónu Ingibjörgu
Jónsdóttur, hjúkrunarfræðingi.
Sonur Jónu Ingibjargar; Kári
Svan Rafnsson, f. 1986. Dóttir
Þóris og Jónu; Sólrún Klara, f.
1997. Ævar var lærður mál-
arameistari en vann ýmis störf
um ævina. Fyrir utan mál-
arastörf starfaði hann meðal
annars sem lögreglumaður og
sem starfsmaður á geðdeild
Fjórðungssjúkrahússins á Ak-
ureyri. Ævar var skapandi í
hugsun og listrænn í eðli sínu og
liggja eftir hann mörg málverk,
fyrst olíumálverk og síðar vatns-
litamálverk. Einnig gaf hann út
barnabókina „Afi sjóari“ árið
1986 og verkið „Leikritið um
Benna, Gúdda og Manna“ sem
Leikfélag Akureyrar setti upp
árið 1990. Ævar söng um tíma
með karlakórnum Geysi.
Útför Ævars fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 8. ágúst
2014, og hefst athöfnin kl. 13.
dóttur hjónanna
Páls Einarssonar, f.
á Akureyri 30.6.
1893, d. 5.1. 1983
og Þóru Hólmfríðar
Steingrímsdóttur,
f. á Húsavík 17.10.
1897, d.1.5. 1982.
Systkini Sólveigar
eru Guðný, f. 18.7.
1924, d. 23.2. 2007,
Einar, f. 5.2. 1926,
Steingrímur, f.
13.1. 1927, og María, f. 26.5.
1928, d. 21.8. 2011. Synir Ævars
og Sólveigar eru 1) Páll, bygg-
ingatæknifræðingur, f. 9.3.
1959, giftur Mörtu Maríu Stef-
ánsdóttur, dagskrárritstjóra hjá
RÚV. Börn þeirra; Stefán Árni,
f. 1984 og Sólveig Björg, f. 1987.
Sonur Stefáns Árna; Gunnar
Ingi, f. 2008. Sambýliskona Stef-
áns er Lovísa Eiríksdóttir. Son-
ur Lovísu; Eiríkur Nói Eiríks-
son, f. 2009. 2) Jakob
Ef maður setur nafn pabba í
leitarvél Google þá koma fram
nokkrar slóðir sem tengjast hon-
um. Ein af þeim er af bekkjar-
mynd III-bekkjar Gagnfræða-
skóla Vestmannaeyja frá árinu
1955. Þá er pabbi 18 ára. Þar tek-
ur maður eftir honum sem há-
vöxnum, grönnum og brosmild-
um manni í aftari röð, annar frá
vinstri. Þetta er sú mynd sem ég
hef af honum þegar ég var yngri.
Stutt í brosið, hár og myndarleg-
ur og beinn í baki. Í rauninni hélt
hann þessu nánast fram undir
það síðasta þar til Alzheimer-
sjúkdómnum tókst að lokum að
beygja hann. Þannig var ákveð-
inn myndarbragur yfir honum
sem er góð fyrirmynd fyrir mig
og mína bræður.
Hann hafði gott skap. Stund-
um þurfti hann að byrsta sig á
uppeldisárum mínum en á móti
kom að hann gaf manni rými til
að þroskast á manns eigin for-
sendum. Hann beindi manni
þannig ekki inn á ákveðna braut í
lífinu heldur treysti á manns eig-
ið hyggjuvit við val á framtíðar-
starfi. Hann var ljúfur, viðmóts-
þýður og átti mjög skemmtilegan
og fíngerðan húmor sem ég held
að hann hafi erft frá afa í Vest-
mannaeyjum.
Ég var svo heppinn að tvö
sumur þegar ég var unglingur
vann ég með pabba sem málari
en hann var málarameistari fyrir
verksmiðjurnar á Akureyri. Þar
kynntist ég honum vel. Þar
kenndi hann mér að mála hús,
glugga og allt mögulegt og síðan
þá hef ég átt í erfiðleikum með að
hleypa öðrum í það verk þegar
kemur að málningarvinnu heima
hjá mér. Hann var góður kenn-
ari.
Síðustu ár og áratugi hefur
hann verið til staðar fyrir mig og
mína fjölskyldu bæði hér heima
og ekki síst árin í Danmörku
þegar fjarlægðin var meiri milli
okkar. Þá komu reglulega pakk-
ar út með ýmsu góðgæti. Heim-
sóknir foreldra minna út til okk-
ar eru minnisstæðar og voru
mikilvægar til að treysta bönd
þeirra við afabörnin sem síðan
styrktust enn frekar við heim-
komu okkar. Hann var listamað-
ur í eðli sínu, málaði meðal ann-
ars myndir fyrir hvert afabarn
sitt sem mun halda minningu um
hann á lofti meðal þeirra.
Það sem þó ber honum best
vitni er hvernig hann hefur að-
stoðað mömmu vegna hennar
sjúkdóms. Það er honum að
þakka að þau gátu búið eins lengi
heima og raun ber vitni en þurftu
ekki að fara inn á stofnun fyrr en
undir það allra síðasta. Ég vil
þakka starfsfólki Hrafnistu í
Reykjavík, H gangi 1. hæð, fyrir
mjög fagleg vinnubrögð.
Síðastliðið ár hefur verið erfitt
vegna stöðugt versnandi sjúk-
dómsástands með síversnandi
minnistruflunum og versnandi
færni. Það hefur verið okkur öll-
um í fjölskyldunni erfitt að fylgj-
ast með þessum breytingum.
Þessvegna er svo gott að hafa
þessar minningar og margar aðr-
ar til að ylja sér við. Pabbi var
góður faðir.
Jakob Jóhannsson.
Það stendur upp úr hvað
tengdafaðir minn var hógvær,
laus við alla tilgerð og jafnframt
alúðlegur. Hann var ekki maður
margra orða, hjartalagið sagði
það sem skipti máli. Hann opnaði
faðminn alltaf á móti mér og
faðmaði mig þétt að sér. Þetta er
allt sem þarf. Ævar hafði líka
mikið jafnaðargeð og það skap-
gerðareinkenni nýttist vel við
störf hans í lögreglunni, ekki síst
þegar hann vann í mörg ár sem
starfsmaður á geðdeild á FSA.
Tilvera okkar Ævars fléttaðist
saman fyrir tuttugu árum þegar
ég kynntist yngsta syni hans.
Foreldrar Þóris tóku mér og
ungum syni mínum, Kára Svan,
opnum örmum. Ævar og Sólveig
dekruðu við Sólrúnu Klöru, dótt-
ur okkar Þóris. Þau sóttu hana
ótal oft á fótboltaæfingar og
skrapp Ævar svo með hana út í
búð til að kaupa ýmislegt gúm-
melaði sem hún fékk að maula
við gott yfirlæti.
Konuefni sínu, Sólveigu Páls-
dóttur, kynntist Ævar á dans-
iballi á Hótel Borg þar sem hann
bauð henni upp í dans. Ævar var
glæsilegur maður, hávaxinn,
dökkhærður og grannur og bar
af sér afar góðan þokka. Þau
eignuðust þrjá drengi sem þau
komu öllum til manns, eins og
sagt er. Ævar var traustur mað-
ur og umhyggjusamur eiginmað-
ur og faðir og frábær afi. Það
þurfti ekki að útskýra jafnrétti
karla og kvenna fyrir tengdaföð-
ur mínum, en hann var langt á
undan sinni samtíð í þeim efnum.
Fyrir nokkrum árum greindist
hann með Alzheimer-sjúkdóm og
var þungbært að sjá veikindin
ágerast, sérstaklega undir það
síðasta. Lengst af átti Ævar góða
ævi og er hægt að gleðjast yfir að
sú varð raunin.
Höfum við hjónakornin verið
að fara í gegnum ógrynni af sli-
des-myndum sem Ævar tók. Þar
eru myndir af tjaldferðalögum
með Sólveigu og drengjunum,
ferðalögum á æskuslóðir í Vest-
mannaeyjum að heilsa upp á
Trausta bróður sinn og fjöl-
skyldu, Ítalíuferð með karla-
kórnum og fleiri utanlandsferð-
um. Við erum aðeins komin í
gegnum lítinn hluta myndasafns-
ins en auðséð er að líf Ævars var
fullt af litríkum minningum. Það
eru forréttindi að fá að berja
augum allar þessar myndir.
Myndirnar eru þó aðeins lítið
leiftur heillar mannsævi sem ef-
laust var mun margbrotnari en
eitt myndasafn gefur til kynna.
Ævar var skapandi og listhneigð-
ur; skrifaði bækur og málaði
bæði olíu- og vatnslitamyndir.
Mörg verkanna eru til en önnur
hafa týnst, þar á meðal eitt gull-
fallegt abstrakt málverk, en til er
ljósmynd af Ævari að mála það.
Á sumum slides-myndanna má
sjá ýmis falleg mótíf, svo sem af
landslagi, og má vel ímynda sér
að Ævar hafi verið á höttunum
eftir áhugaverðum myndefnum.
Á efri árum nutu þau Sólveig
áfram félagsskapar hvors ann-
ars, horfðu saman reglulega á
gömlu, góðu dönsku Matador-
sjónvarpsþættina sem voru í
miklu uppáhaldi. Skruppu þess á
milli í góða bíltúra og hittu syni
og fjölskyldur þeirra.
Ég votta Sólveigu tengdamóð-
ur minni dýpstu samúð mína og
bið guð að styrkja hana í sorg-
inni. Að endingu langar mig að
þakka Ævari tengdaföður fyrir
að hafa auðgað líf mitt og fjöl-
skyldu minnar með einlægni
sinni og hlýju. Blessuð sé minn-
ing hans.
Jóna Ingibjörg Jónsdóttir.
Alltaf eftir fótboltaæfingar
komu afi og amma og sóttu mig
og var farið beinustu leið í 11-11
sem var þarna rétt hjá þeim á
Skúlagötu og keyptum við
kleinuhring, Smámál, Powerade
og eitthvert sykrað jukk sem ég
át svo á meðan ég horfði á barna-
tímann á Stöð 2. Og var það
uppáhaldstími dagsins þar sem
áttum ekki Stöð 2 heima, þannig
að í hvert skipti sem ég var
heima hjá afa og ömmu hljóp ég
beint inn í stofu, settist í stólinn
og kveikti á Stöð 2. Ég á ynd-
islegar minningar frá húsinu á
Grænumýri 11 á Akureyri, þegar
þau bjuggu þar, og mun það
ávallt verða minn uppáhaldsstað-
ur frá barnæsku minni. Mér
þótti, og þykir enn, svo vænt um
hann og mun alltaf minnast hans
sem þess yndislega afa sem hann
var.
Sólrún Klara Þórisdóttir.
Afi á Akureyri er nú allur.
Hlýlegt bros hans mun aldrei
framar verma okkur og hnyttnir
brandarar hans ekki kitla hlát-
urtaugar okkar meir.
Einlæg væntumþykjan sem
skein af honum þegar við hitt-
umst öll er ljóslifandi í minningu
okkar og þrátt fyrir að vera ákaf-
lega virðulegur maður þá gat
hann alltaf komið okkur til að
hlæja með sínum einkennandi
húmor, húmor sem fylgdi honum
raunar allt til enda. Hann náði
alltaf að gera okkur agndofa yfir
ævintýralegum sögum af fortíð
sinni en það var ekki fyrr en við
urðum eldri og lífsreyndari að
við áttuðum okkur á því hve
miklir frumkvöðlar hann og
amma raunverulega voru. Hin
listræna hlið hans braust fram á
ólíklegustu stöðum. Nammiskál-
arnar sem hann bar fram voru
listaverk og herbergi okkar eru
full af málverkum hans af skip-
um, höfnum og fuglum.
Þegar hann var orðinn mjög
veikur kom hann í matarboð til
okkar sem síðar varð minnis-
stætt fyrir það að vera síðasta
máltíð sem við snæddum með
honum. Þar tókum við hann inn í
herbergi okkar og sýndum hon-
um myndirnar sem hann hafði
sjálfur málað. Það lifnaði yfir
honum og sögurnar flæddu frá
honum meðan hann leit af einni
mynd yfir á aðra. Þetta var
töfrandi sögustund sem hann
lauk svo með brandara sem við
munum aldrei gleyma. Síðasta
brandaranum.
Við kveðjum nú okkar elsku-
lega afa sem um leið er sterk fyr-
irmynd okkar allra en ljúfum
minningum okkar um hann mun-
um við aldrei gleyma.
Hlynur Örn, Daníel
og Sólveig.
Þau mörgu sumur sem við
systkinin dvöldum hjá ömmu og
afa sá afi alltaf til þess að við
hefðum það sem allra best. Hann
fór ávallt fyrsta kvöldið upp í
búðina Kaupang á Akureyri og
keypti handa okkur gos og ís á
meðan að amma gerði fiskibollur
í bleikri sósu. Það voru þessar
einföldu hefðir sem gerðu það að
verkum að okkur leið alltaf ótrú-
lega vel hjá þeim og fann hvað
maður var velkominn og elskað-
ur.
Það var ávallt hefð hjá okkur
systkinunum að horfa á gamlar
breskar sakamálamyndir sem afi
hafði safnað árum saman. Við
máttum alltaf gera allt heima hjá
þeim og leika okkur út um allt
hús. Þetta var besta heimili sem
til var og afi okkar var sá allra
besti maður sem við höfum
kynnst. Maður sofnaði alltaf vel
inni í stofu í Grænumýrinni þeg-
ar maður heyrði í ömmu sinni og
afa hrjóta í kór inni í herbergi.
Við eigum óteljandi minningar úr
Grænumýrinni sem við munum
búa að alla ævi. Meðal þeirra er
að horfa á slideshow-sýningar,
mála, róta í bílskúrnum, spila á
orgelið og spila. Sú minning sem
er sterkust í huga okkar er minn-
ingin um yndislegan mann sem
við elskuðum og sú hlýja sem við
fundum í hvert skipti sem við
vorum hjá ömmu og afa í Grænó.
Elsku afi okkar, þú verður alltaf í
hjörtum okkar.
Stefán Árni Pálsson og Sól-
veig Björg Pálsdóttir.
Elsku Sólveig, Þórir, Jóna,
Jakob, Eva, Palli og Mæja. Við
Martin sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Ævar var gæddur sérstökum
gáfum, athugull og hugsandi,
fyrst og fremst vænn og góður
vinur. Við munum aldrei gleyma
gæsku hans, kímninni, glottinu,
hlýjunni og gestrisninni. „Nei,
eruð það þið,“ sagði hann ætíð er
við birtumst í gættinni, ég langt
upp á tá að kyssa hann, og Mart-
in og hann í hlýju handabandi.
Við horfum inn á við á mynd-
irnar fimm er skarta í síðsum-
arbirtu yfir sófanum í Skørugøtu,
þrjár með færeyskum inn-
blæstri, ein af Sólveigu niðri á
Eyri og ein af gömlu Fatahreins-
uninni, þeirri er heyrir fortíðinni
til og hvarf undir bílastæði. Lit-
irnir eru mildir og mjúkir, næmir
og þögulir og vekja athygli allra
er sækja okkur heim.
Við hlýjum okkur og hugsum.
Vitum að engu er lokið á meðan
við munum.
Takk til ykkar allra fyrir allar
góðar stundir.
Þóra Þóroddsdóttir.
Jóhann Ævar
Jakobsson
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
STEFÁN GUNNARSSON,
Vesturbergi 10,
Reykjavík,
lést á Vífilsstaðaspítala 2. ágúst og verður
jarðsunginn frá Fella- og Hólakirkju
þriðjudaginn 12. ágúst kl. 13.00.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Vífilsstaðapítala fyrir frábæra
umönnun og hlýju. Þeim sem vilja minnast hans er bent á
ABC barnahjálp.
Lillý Erla Guðjónsdóttir,
Yngvi Örn Stefánsson, Ragnheiður Elín Ragnarsdóttir,
Hafdís Jóna Stefánsdóttir, Árni Már Ragnarsson,
Ingibjörg Þóra Stefánsdóttir, Andrés Freyr Gíslason,
Bryndís Rut Stefánsdóttir, Hafsteinn Gautur Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar elskulegi sonur og bróðir,
GRÉTAR SVEINN ÞORSTEINSSON,
Sjávargrund 12 b,
Garðabæ,
lést laugardaginn 2. ágúst.
Útförin fer fram frá Neskirkju fimmtudaginn
14. ágúst kl. 15.00.
Þorsteinn Egilson, Eygló Ólafsdóttir,
Bára Þorsteinsdóttir,
Brynja Þorsteinsdóttir.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, afi og langafi,
EINAR HALLMUNDSSON
húsasmíðameistari,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni í Reykjavík
laugardaginn 2. ágúst.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að
láta hjúkrunarheimilið í Sóltúni njóta þess.
Erla Blandon,
Árni Blandon Einarsson, Guðrún Einarsdóttir,
Berglind Einarsdóttir Blandon, Hjálmar Árnason
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Okkar ástkæri
SKÚLI MAGNÚSSON
garðyrkjubóndi,
Hveratúni,
lést þriðjudaginn 5. ágúst á dvalarheimilinu
Lundi.
Ásta Skúladóttir, Gústaf Sæland,
Sigrún I. Skúladóttir, Ari Bergsteinsson,
Páll M. Skúlason, Dröfn Þorvaldsdóttir,
Benedikt Skúlason, Kristín Sigurðardóttir,
Magnús Skúlason, Sigurlaug Sigurmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÚN JÓHANNESDÓTTIR
sjúkraliði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð mánudaginn 28. júlí.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GEIR RUNÓLFSSON
bankastarfsmaður,
lést á Landakotsspítala laugardaginn 2. ágúst.
Útför þeirra fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 18. ágúst
kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja minnast þeirra
er beint á líknarstofnanir.
F.h. fjölskyldna,
Björg J. Snorradóttir,
Arndís Snorradóttir,
Sævar Þór Geirsson,
Gylfi Sigurður Geirsson,
Jóhanna Elka Geirsdóttir,
Ingibjörg Guðrún Geirsdóttir.