Morgunblaðið - 08.08.2014, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. ÁGÚST 2014
✝ GunnþórunnGyða Sig-
urjónsdóttir fædd-
ist 8. júní 1925 í
Reykjavík. Hún
lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 26. júlí
2014.
Móðir hennar
var Magdalena
Margrét Ein-
arsdóttir frá
Grindavík, f. 8.8. 1896, d.
30.12. 1971. Systkini hennar
sammæðra eru Hulda Valdi-
marsdóttir, f. 10.9. 1922, d.
13.9. 1981, Margrét Jónas-
dóttir, f. 7.2. 1927, d. 11.4.
1932, Sigurður Jóhann Svav-
grét Ásta, f. 14.6. 1960. Af-
komendur hennar eru 70.
Gunnþórunn ólst upp í Höfða á
Vatnsleysuströnd hjá Þórarni
Einarssyni, f. 12.4. 1884, d. 7.4.
1980, og Guðrúnu Þorvalds-
dóttur, f. 4.11. 1881, d. 14.5.
1971. Uppeldissystkini hennar
voru Sigurður Hilmarsson,
Þorvaldur Þórarinsson, Mar-
grét Þórarinsdóttir, Anna Þór-
arinsdóttir, Unnur Þórarins-
dóttir, Ásta Gunnþórunn
Þórarinsdóttir, Elísabet Guð-
rún Brynjólfsdóttir og Krist-
jana Guðmundsdóttir.
Gunnþórunn lauk barnaskóla
og vann hin ýmsu störf eftir
skóla. Byrjaði ung að vinna í
Vinnufatagerð Íslands við
saumastörf. Einnig vann hún
við fiskvinnslustörf en lengst af
vann hún hjá Hótel Loftleiðum
við hin ýmsu þjónustustörf.
Útför Gunnþórunnar fer
fram frá Grafarvogskirkju í
dag, 8. ágúst 2014, kl. 13.
arsson, f. 5.2. 1933.
Gunnþórunn
giftist Kristjáni
Ágústssyni, f. 1.7.
1923, d. 10.4. 2007,
og slitu þau sam-
vistum, barn
þeirra er Gunnar
Geir Kristjánsson,
f. 3.9. 1944. Þann
29.1. 1950 giftist
Gunnþórunn Guð-
jóni Guðmundssyni
framreiðslumanni, f. 25.12.
1925, d. 19.8. 1998. Börn
þeirra eru: Magnús, f. 30.1.
1948, Indiana, f. 27.8. 1950,
Þórarinn, f. 5.1. 1955, Að-
alheiður, f. 13.9. 1956, Svava
Kristjana, f. 11.6. 1959, Mar-
Elsku Drottinn,
Þakka þér fyrir lífið hennar
Þóru. Þakka þér fyrir allt sem
hún var og líka fyrir það sem
hún ekki var. Þakka þér fyrir
lífskraftinn og gleðina sem þú
gafst henni til að mæta hverj-
um nýjum degi og gleði hennar
yfir sköpun þinni og hverju
nýju lífi, hvort sem það var lítið
barn eða bara lítill frjóangi sem
teygði sig móti ljósinu.
Þakka þér fyrir stóra barna-
hópinn sem var stolt hennar og
gleði, öll fæddust þau heilbrigð
og falleg og sömuleiðis fyrir öll
barnabörnin og langömmubörn-
in, þakka þér fyrir að þú gafst
henni þetta mikla ríkidæmi sem
varð svo líka okkar arfur.
Þakka þér fyrir allt sem hún
kenndi okkur og öll samskiptin
við hana – bæði góð og slæm.
Allt er það hluti af lærdómi
lífsins.
Þakka þér líka fyrir sáttina
og friðinn sem þú gafst henni
að leiðarlokum og hvernig hún
gaf af sér til þeirra sem komu
að kveðja.
Þakka þér umfram allt, kær-
leiksríki ljóssins faðir, að þú
umvefur hana nú elsku þinni og
leyfir henni að hvíla í faðmi
þínum.
Blessuð sé minning Þóru og
Guðjóns, fyrrum tengdafor-
eldra minna, – nú og ævinlega.
Hafi þau þökk fyrir allt og allt.
Margrét Eggertsdóttir.
Nú hefur elskuleg amma mín
kvatt þennan heim. Hún var
alla tíð góð vinkona mín og ég
gat alltaf leitað til hennar sama
hvað. Hún var dugleg, fyndin
og skemmtileg. Amma Þóra var
mikil húsmóðir og passaði alltaf
að öllum liði vel. Hún lagði mik-
ið upp úr því að hafa hreint og
fínt í kringum sig og að barna-
börnin fengju nóg að borða
þegar þau kæmu í heimsókn.
Amma og afi áttu heima við
hliðina á grunnskólanum mín-
um og þegar ég var barn þótti
mér gott að geta rölt til þeirra
eftir skóla.
Ég eyddi einnig miklum tíma
í sumarbústaðnum þeirra í
Þrastaskógi þar sem við áttum
yndislegar stundir sem ég mun
alla tíð varðveita. Amma Þóra
tók alltaf á móti manni með
skemmtilegum sögum sem voru
yfirleitt uppfullar af húmor.
Ömmu fannst hún alla tíð
eiga helling í mér, kallaði mig
alltaf nöbbuna sína þar sem ég
var skírð í höfuðið á henni.
Hvíldu í friði elsku amma
mín, þín verður sárt saknað.
Þórunn Sandholt.
Elsku amma mín, ég trúi því
varla að þú sért búin að kveðja
okkur og er í raun enn að með-
taka fréttirnar. Morguninn
laugardaginn 26. júlí hringdi
mamma í mig og sagði mér að
þú hefðir kvatt okkur. Sá dagur
var mér mjög erfiður og gat ég
ekki hætt að hugsa um þig með
miklum söknuði. Á sama tíma
minntist ég allra þeirra góðu
stunda, minninga og samskipta
sem við höfum átt síðustu 38
ár.
Mér finnst ótrúlega skrýtið
til þess að vita að stór persóna í
mínu lífi sem hefur fest sig í
rótum hjarta manns til eilífðar
verði ekki til staðar þar sem
eftir er. Þú varst amman sem
einhvern veginn var með lausn-
ir á hinum ótrúlegustu hlutum
og ég gat alltaf fengið álit hjá.
T.d. hvernig maður losnar mað-
ur við sár á fætinum eftir að
nagli stakkst upp í hann,
hvernig maður eykur hraðann
sinn í fótboltanum og alltaf
komu einföld svör og ráð sem
virkuðu.
Bjarta hliðin við fráfall þitt
er að afi mun taka vel á móti
þér og saman myndið þið lið
sem passar alla stórfjölskyld-
una að eilífu því ég veit að afi
hefur beðið eftir þér allan
þennan tíma og hann á skilið að
fá þig aftur.
Minningar úr bústaðnum í
æsku minni standa mér mjög
nær, að tína rifsberin af trján-
um og djúpar umræður um allt
milli himins og jarðar.
Við áttum alltaf auðvelt með
að grínast með kolsvörtum
húmor án þess að þú tækir því
illa, allt fram á síðustu stundu.
Mundu svo loforðið sem þú
gafst mér, að láta vita af þér að
handan reglulega, leiða mig
leiðirnar sem eru hinar réttu.
Mér eru óendanlega mikils
virði tengsl þín við Aþenu, dótt-
ur mína, þar sem þið náðuð
verulega vel saman. Hún sakn-
ar þín mjög mikið og finnst
ótrúlegt að ekki sé hægt að
heimsækja þig 3-4 sinnum í
viku lengur og með allan
vinkvennahópinn sinn.
Ég mun alltaf líta á mig sem
heppinn einstakling að þú hafir
eytt þínu síðasta gamlárskvöldi
heima hjá mér og endurspeglar
það kannski vináttu okkar og
við getum litið á það sem okkar
kveðjupartí.
Amma mín, ég sakna þín
óendanlega mikið og megi guð
geyma þig. Þinn vinur og
barnabarn,
Páll Heiðar Pálsson (Palli).
Gunnþórunn Gyða
Sigurjónsdóttir✝ Herdís Árna-dóttir fæddist
14. febrúar 1933 á
Miðfelli í Hruna-
mannahreppi. Hún
lést þann 30. júlí sl.
á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands á Selfossi.
Foreldrar hennar
voru Árni Ög-
mundsson f. 18. apr-
íl 1899, d. 29. ágúst
1985, og Guðrún Guðmunds-
dóttir f. 15. nóvember 1906, d. 8.
mars 1991. Herdís eignaðist fjög-
ur systkini: Áslaugu, f. 1930,
Margréti, f. 1935, d. 2004, Svav-
ar, f. 1938, og Hjalta, f. 1944.
Herdís giftist hinn 13. maí 1956
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Hannesi Bjarnasyni bifvéla-
virkja, f. 20. september 1930, og
bjuggu þau alla sína hjúskap-
artíð á Flúðum. Börn Herdísar
og Hannesar eru: 1) Þórey, f.
1958, maki: Halldór
Hestnes, f. 1946, og
2) Árni Magnús, f.
1962, maki: Azeb
Kahssay Gebre, f.
1982. Fósturbörn
Herdísar og Hann-
esar eru: a) Erla
Björk Bergsdóttir,
f. 1972, maki: Hjalti
Skaale Glúmsson, f.
1973, og b) Jóhann
Trausti Bergsson, f.
1972. Herdís fluttist ung með for-
eldrum sínum að Galtafelli í
Hrunamannahreppi þar sem hún
ólst upp. Hún ólst þar upp við
venjubundin sveitastörf og hlaut
hefðbundna barnakennslu eins
og hún tíðkaðist á þeim tíma.
Seinna stundaði Herdís nám í
Húsmæðraskólanum að Varma-
landi í Borgarfirði.
Útför Herdísar fer fram frá
Hrunakirkju í dag, 8. ágúst 2014,
kl. 13.
Elsku mamma mín. Takk fyrir
allt.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(Vald. Briem)
Þín dóttir,
Þórey.
Þegar blóm í garðinum fölnar
og deyr verður garðurinn ekki
samur aftur.
Herdís Árnadóttir, tengdamóð-
ir mín, er látin. Herdís lést 81 árs á
Sjúkrahúsinu á Selfossi eftir u.þ.b.
þriggja mánaða snarpa sjúkra-
húslegu en hún var búin að glíma
við vanheilsu um nokkurra ára bil
og dvaldi þann tíma á Dvalarheim-
ili aldraðra, Blesastöðum, Skeiða-
hreppi, við frábæra umönnun.
Herdís var fádæma hraust
kona þar til hún veiktist árið 2009.
Alveg frá barnæsku varð Herdísi
nánast aldrei misdægurt. Þegar
hún var u.þ.b. tíu ára fór móðir
hennar með hana til læknis í
Reykjavík til að spyrjast fyrir um
hvort það væri eðlilegt að barnið
yrði aldrei lasið eða veikt. Um
svör læknisins veit ég ekki en eitt
er víst, að þau fimmtíu og þrjú ár
sem Herdís rak heimili þeirra
hjóna að Varmalandi á Flúðum
missti hún ekki einn dag úr vegna
vanheilsu. Ég gæti trúað að gott
heilsufar Herdísar hafi verið fátítt
eða jafnvel einsdæmi. Herdís unni
öllu handverki og féll henni nánast
aldrei verk úr hendi.
Herdís giftist eftirlifandi manni
sínum, Hannesi Bjarnasyni, árið
1956.
Á heimili Herdísar og Hannes-
ar var alla tíð mjög gestkvæmt og
komu gestir og gangandi ekki að
tómum kofanum varðandi gest-
risni. Herdís og Hannes eignuðust
tvö börn, Þóreyju og Árna Magn-
ús.
Guð blessi minningu Herdísar
Árnadóttur.
Halldór St. Hestnes.
Árið 1997 þegar ég kom tíl Ís-
lands var ég svo lánsöm að fá
vinnu á Flúðum og fékk leigt her-
bergi hjá henni Dísu. Hún talaði
enga ensku og ég enga íslensku,
alltaf var hún brosandi og talaði
mikið við mig en ég skildi ekki
neitt. Svo einn morgun þegar ég
vaknaði var Dísa búin að líma
miða út um allt, merkja glös,
diska, hnífaför ofl… Ofl… og
þannig lærði ég íslensku á þremur
mánuðum en í eitt ár bjó ég hjá
henni. Og höfum við ætíð haldið
góðu sambandi síðan og stelpurn-
ar mínar kölluðu hana ömmu.
Kveð ég hana með miklum
söknuði. Kveðja,
Azra (Ninna).
Herdís Árnadóttir
✝ Snorri Stef-ánsson fæddist
4. október 1958.
Hann lést 15. júní
2014
Foreldrar hans
eru Jytte Eiberg
og Stefán Þor-
valdsson (látinn).
Alsystkini eru Þor-
valdur og Sigrún.
Hálfsystir sam-
feðra er Særún,
hálfsystkini sammæðra eru
Guðný og Gísli. Kona Snorra er
Valgerður Gests-
dóttir og eiga þau
þrjár dætur; Höllu
Sif, Tinnu Ösp og
Telmu Ýr. Höllu
börn eru Jóhann
Hafþór og Vigdís
Soffía, unnusti
Tinnu Aspar er
Ragnar Jón og
þeirra barn er Ótt-
arr Logi.
Útför Snorra fór
fram frá Digraneskirkju 6.
ágúst 2014.
Það kemur að endalokum hjá
öllum og hjá sumum fyrr en
öðrum. Þín endalok komu of
fljótt og það er ekkert sem ég
get gert. Mér finnst ég leita að
einhverju sem er ekki lengur
og veit ekki hvern ég á að
hringja í núna sem segir „Halla
mín, við finnum út úr þessu,
pabbi reynir að redda því.“
Minningarorð, sem lýsa föð-
ur mínum eins og hann var og
því sem hann var fyrir mig og
mín börn, gætu fyllt heila bók.
Án efa er sorg hans nánustu
jafn stór hjá öllum þrátt fyrir
að sorgarferlið er mismunandi
hjá hverjum og einum. Síðan
hann dó hef ég farið yfir allar
minningar. Þegar ég hitti hann
fyrst, sá hann síðast og talaði
við hann síðast og það eina sem
kemst að í huga mínum er:
hvort sagði ég „guð geymi þig“
í enda samtalsins eða sagði ég
„ég elska þig, pabbi“. Ég man
það ekki.
Ég veit að ég á að skrifa um
það hversu góður maður hann
var, skemmtilegur og kannski á
ég að skrifa um einhvern tíma
sem ég minnist vel. Í tæp þrjá-
tíu og eitt ár hefur pabbi minn
verið mér trúfastur faðir og
staðið með mér, sama hvernig
vindurinn blés og finnst mér
vindurinn hafa tekið hann án
þess að láta mig vita. Ég átti
afmæli í gær, þann 7. ágúst og í
fyrsta skipti hringdi hann ekki
í mig til að óska mér til ham-
ingju með daginn. Ég hugsaði
um daginn, hvað ég myndi
segja ef hann gæti hringt, það
var einfalt… ég myndi segja
„Pabbi, fyrirgefðu að ég veitti
þér ekki meiri stuðning þegar
þú varst veikur, mér þykir leitt
að ég náði ekki að breyta eft-
irnafninu meðan þú lifðir, og ég
sé svo eftir því að hafa ekki
verið viðstödd brennsluna í
Noregi og ég skal lofa, ég skal
vera dugleg, jákvæð og sterk
og standa mig vel og það mik-
ilvægasta, bara brosa í gegnum
lífið.“
Auk þess tek ég hann til fyr-
irmyndar á lífsleið minni hér
eftir og mun taka allt það góða
sem ég get lært af honum og
endalok tára eru komin, allt
tekur enda en söknuðurinn fer
seint. Þessi fátæklegu orð eru
einungis partur af persónunni
sem faðir minn hafði að geyma
og veit ég að bæði Hafþór, Ótt-
arr Logi og Vigdís Soffía munu
fá að minnast hans á sama hátt
í framtíðinni og verður hann
aldrei gleymdur. Hvorki hjá
konu hans, dætrum né barna-
börnum.
Þangað til við hittumst næst.
Þín dóttir,
Halla.
Elsku pabbi, við söknum þín
á hverjum degi.
Jákvæðni og brosmildi eru
tvö æðisleg orð sem einkenna
þig. Sama hversu erfitt lífið var
þá sagðir þú alltaf við mig:
„Tinna mín, vertu jákvæð,
brostu og þá verður allt miklu
auðveldara.“
Ég er svo glöð að Óttarr
Logi hafi fengið að kynnast
þér. Ég horfi á drenginn minn
sem er svo hrikalega líkur þér
hvað varðar skapgerð, hann
vaknar alla daga brosandi og
fer að sofa með bros á vör.
Ég mun hafa þín gildi í fyr-
irrúmi þegar ég el mín börn
upp og mun sjá til þess að þau
fái að kynnast þér í gegnum
allar þær fallegu minningar
sem við eigum saman.
Love you. Þín dóttir,
Tinna Ösp.
Ég ætla að skrifa nokkur orð
um Snorra mág minn sem lést
þann 15. júní. Snorri var kátur
og skemmtilegur maður.
Fyrsta skiptið sem ég sá hann
var hann skælbrosandi í rauðri
peysu. Ég kallaði hann í hug-
anum brosandi strákinn í rauðu
peysunni. Allir sem kynntust
honum tóku eftir því hvað hann
var alltaf brosmildur. Fyrir
nokkrum árum fluttu hann og
systir mín til Noregs og ég
held að það sé óhætt að segja
að hann hafi blómstrað þar.
Var hann í vinnu sem honum
þótti skemmtileg og eignaðist
bát sem hann gat farið í stuttar
ferðir og fiskað í leiðinni. Veiði-
skapur var eitt af hans aðal-
áhugamálum. Barnabörnin voru
þrjú og hann var þeim góður
afi. Í sumar ætluðu Hafþór og
Vigdís Soffía að fara til Noregs
og fara með afa í siglingu á
bátnum hans sem heitir Hafþór
eins og barnabarnið. Hann var
búinn að kaupa björgunarvesti
og hlakkaði mikið til að fá þau
til sín. Margt fer öðruvísi en
við búumst við og enginn veit
hvenær hans tími er kominn.
Snorra tími kom alltof snemma.
Ég votta systur minni, dætrum
og barnabörnum mínar dýpstu
samúðarkveðjur. Drottinn
blessi minningu góðs manns
sem verður sárt saknað.
Soffía mágkona.
Snorri var einn sá lífsgla-
ðasti maður sem ég hef kynnst.
Hann hafði þann sjaldséða eig-
ineika að geta brosað, hlegið og
tekið lífinu með gleði í hjarta
enda man ég ekki eftir honum
öðruvísi en hlæjandi. Gleði og
jákvæðni einkenndi hann og
var hann mikill friðelskandi og
sáttasemjari. Snorri var ein-
staklega góður við börn og ég
gleymi því aldrei þegar ég var
barn og hann kallaði mig alltaf
Emmu klemmu þegar hann var
að fíflast í okkur stelpunum.
Ég þóttist láta þetta fara í
taugarnar á mér en þótti vænt
um það og er hann eini mað-
urinn sem hefur fengið að kalla
mig Emmu. Hann var tekinn
frá okkur alltof snemma og
hans verður sárt saknað.
Emilía
Snorri Stefánsson
✝
Elskuleg eiginkona og móðir,
DAGNÝ KARLSDÓTTIR
frá Múla í Álftafirði,
Írabakka 24,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 31. júlí.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 11. ágúst klukkan 15.00.
Guðmundur Björnsson,
Gerður Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ALDA HALLDÓRA HALLGRÍMSDÓTTIR,
Dvergagili 10,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
þriðjudaginn 12. ágúst kl. 13.30.
Rafn Halldór Gíslason,
Gísli Rúnar Rafnsson,
Gunnar Helgi Rafnsson, Erna Björg Guðjónsdóttir,
Vigdís Lovísa Rafnsdóttir, Guðmundur Ingi Geirsson,
Anna Sigrún Rafnsdóttir, Kristján Hreinsson,
barnabörn og barnabarnabarn.