Morgunblaðið - Sunnudagur - 19.10.2014, Síða 15

vissulega vera betri. Þarna hafa
verið mikil stríð í gegnum tíðina og
Rússar réðu lengi lögum og lofum
eins og margir vita. Ungverjar eiga
æði litskrúðugan menningarheim,
sem er stórkostlegt að uppgötva.
Svo er gott að sitja úti á kaffihús-
unum sirka sex mánuði á ári. En
auðvitað er ég Íslendingur sem
elskar Ísland og íslenska náttúru
meira en flest annað. Það sem er
mér kærast er að vera með mínu
fólki, spila á trommurnar mínar,
semja tónlist og vera úti í íslenskri
náttúru með góðum vinum við ár-
bakkann, horfa á sólarlagið og
veiða fisk á flugu. Það er fullkomin
samsetning.“
Mér finnst þú tala eins og þú
sért andlega leitandi, er það rétt
hjá mér?
„Erum við ekki öll andlega leit-
andi? Sumir leita í kirkjuna, aðrir í
hugleiðslu svo einhverjir bara í
fluguveiði og enn aðrir í borð og
stóla. Ég er búinn að vera í and-
legri rannsóknarvinnu í nokkurn
tíma og stunda hugleiðslu og lærði
jóga hjá Guðjóni Bergmann. Ég
aðhyllist smáskammtakenninguna;
að við séum öll tengd og engar til-
viljanir til. Við erum alltaf að
leggja inn í hinn veraldlega al-
heimsbanka og uppskerum þar af
leiðandi eins og við sáum. Við þurf-
um að taka ábyrgð á lífi okkar og
starfa til góðs. Við tónlistarmenn
erum í forréttindahópi vegna þess
að við getum tjáð okkur með rödd-
inni og á hljóðfærin okkar og tón-
listin er svo dýrmæt mannfólkinu.
Þegar ég spila á trommurnar mín-
ar eða sest við gott píanó finn ég
einhvern ofurkraft koma yfir mig
sem stundum virkar eins og maður
sé undir áhrifum, einhvers konar
alsælutilfinning. Það er á ábyrgð
okkar tónlistarmanna að hafa eitt-
hvað gott og verðmætt fram að
færa og vera skapandi. Það er mik-
ilvægt að lifa í núinu og vera heil-
brigður andlega og líkamlega.
Læra að elska sjálfan sig fyrst og
fremst. Fúnkera vel sem mann-
eskja.
Mitt í allri ófullkomnuninni vil
ég heldur líta á okkur út frá full-
komnun, hvort sem það er varð-
andi tónlist, heilsu eða samskipti
við fólk. Það skiptir svo miklu máli
að ná sambandi við sjálfan sig. Það
er búið að vera á tali nokkuð lengi
hjá okkur mörgum. Ég held að við
séum öll falleg og fullkomin, við
höfum bara gleymt því í hinu dag-
lega amstri og verið frá byrjun oft
mötuð á misvísandi upplýsingum af
umhverfinu, ríkisstjórnum og sam-
ferðafólki. Um leið og við munum
eftir þessu verður lífið léttara. Við
þurfum heldur ekki að taka allt of
alvarlega. Þó að það sé stundum
þrælerfitt að vera til þá þarf að
hafa gaman af lífinu.“
Andlegir félagar
Þú hefur verið í Mezzoforte árum
saman. Eruð þið félagarnir miklir
vinir?
„Við vorum fimmtán, sextán ára
þegar við byrjuðum að spila sam-
an. Hljómsveitin hefur verið starf-
andi frá 1977, fyrir utan fimm ára
tímabil 1997 þar sem við tókum
pásu, en síðan 2002 hefur þetta
verið stanslaus vinna, ferðalög og
upptökur. Við erum andlegir fé-
lagar á þessari ferð í gegnum lífið.
Þótt við tölum ekki saman í nokkra
mánuði þá er bræðrakærleikurinn
alltaf fyrir hendi hvort sem við
spilum á þýskum fyrrverandi
strippklúbbum eða fínum tónleika-
sölum í Malasíu.“
Þið slóguð í gegn víða um heim
fremur ungir að árum. Kunnuð þið
að taka velgengninni?
„Nei, það er ekki hægt að segja
það. Við kunnum engan veginn að
taka henni því við vorum unglingar
og reynslulausir. Við settum upp
heimili í London í tvö ár, gerðum
út þaðan og ferðuðumst um heim-
inn en gerðum gríðarlega mikið af
mistökum, skrifuðum til dæmis
undir alls kyns skrýtna langtíma-
samninga sem í dag þykja sérlega
óvenjulegir svo ekki sé meira sagt.
Við höfðum heldur enga reynslu af
tónleikahaldi en lærðum það með
tímanum, alveg eins og við lærðum
af mistökunum.“
Þú hefur getað lifað af tónlistar-
sköpun og hljóðfæraleik, hverju
þakkarðu það?
„Hjarta mitt hefur alltaf slegið í
tónlist, alveg frá því ég var strákur
og hlustaði á breskt glam-popp.
Þar af leiðandi kom ekkert annað
til greina en að verða tónlistar-
maður og læra tónlist. Ég er svo
lánsamur að hafa unnið með frá-
bæru fólki í gegnum tíðina og
ferðast um heiminn, sem hefur
gert mig að því sem ég er í dag.
Ég hef upplifað sigra og ósigra og
í dag er ég reynslunni ríkari. Ég
vil nýta krafta mína eins vel og ég
get og til góðs, ekki bara fyrir mig
heldur líka fyrir annað fólk.“
„Ég held að við séum öll falleg og
fullkomin, við höfum bara gleymt því
í hinu daglega amstri og verið frá
byrjun oft mötuð á misvísandi upp-
lýsingum,“ segir Gunnlaugur.
Morgunblaðið/Kristinn
* Á fullorðinsárum uppgötvar maðurhvað það er mikilvægt að komast íburtu frá þeim gamla vana að gera það
sem umhverfið heimtar af manni. Það
felst mikið frelsi í því að átta sig á því
að maður getur verið maður sjálfur og
tekið skref í áttina að því að komast út
fyrir þægindarammann.
19.10. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15