Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.10.2014, Side 49

Gabríela sneri sér fljótlega að listinni. Það
er nefnilega auðveldara að breyta efni og
hnoða leir í eitthvert ákveðið form en að
beygja aðra í skoðunum. „Ég var mjög dugleg
að teikna og búa til hluti og var bara almennt
mjög virk á yngri árum. Það var hins vegar
ekki fyrr en seinna sem ég áttaði mig á að
innra með mér væri eitthvað listrænt. Fram
að því var þetta bara eins og að drekka vatn
eða fara í sund, þetta var bara svo eðlilegur
hluti af lífinu, hluti af því að vera til.“
Það hefur án efa ýtt undir sköpunargáfu
Gabríelu að fá að njóta sín vel heima fyrir
sem barn. Hún og eldri systir hennar Áslaug
voru iðnar við ýmsa gjörnina á heimilinu í
æsku. „Við fengum að hafa stofuna út af fyrir
okkur, vorum alltaf að hlusta á tónlist, spila á
píanóið og sömdum heilu dansana. Það mátti
allt gera og var heimilið okkar því mjög skap-
andi umhverfi þannig lagað séð. Mamma,
Helga Jóakimsdóttir, var hárgreiðslukona og
er það skapandi grein. Pabbi, Friðrik Soph-
usson, var á kafi í pólitíkinni og það er auðvit-
að skapandi grein á sinn hátt.“
Gabríela útskrifaðist með stúdentspróf frá
Menntaskólanum í Reykjavík og síðar með
BA-próf frá Listaháskóla Íslands í skúlptúr.
Hún lagði einnig stund á nám í Prag og hefur
komið víða við. „Síðan þá hef ég aldrei gert
neitt annað en að búa til list. Það hentar mér
mjög vel og ég hef getað lifað á því. Það er
bara ég.“
Gerir upp ættaróðal
Gabríela á ættir að rekja vestur á firði, nánar
tiltekið í Hnífsdal, en hún er einmitt nýkomin
þaðan. Þar var hún ásamt systrum sínum
tveimur, eiginmönnum þeirra og fjölskyldu að
gera upp gamalt ættaróðal. Hún segir Vest-
firði einstaklega dýnamískan stað og gott sé
að vinna þar. „Þetta er hús sem bræður lang-
afa míns byggðu eitthvað um aldamótin 1900
og við erum nú að gera það upp. Þetta verður
okkar fjölskyldusetur,“ segir Gabríela. Húsið
stendur í brekku við sjóinn og er oft kallað
Brekka. „Það er ótrúlega gaman að vinna með
fjölskyldunni, þau er svo klár. Þau bara geta
allt! Þau taka sér hamar, nagla og sög í hönd
og vinna af krafti. Ég trúði þessu ekki, ég
bjóst við að þau kynnu þetta ekki en svo bara
kunna þau þetta allt. Þetta eru sannir þús-
undþjalasmiðir inn við beinið,“ segir Gabríela
ánægð með fólkið sitt.
Sjálf var hún mikið fyrir vestan á yngri ár-
um. „Við systurnar ólumst að hluta til upp í
Hnífsdal og vorum hjá ömmu og afa og ætt-
ingjum mömmu. Við vorum því mikið þarna,
einkum um jól, páska og á sumrin. Við syst-
urnar unnum í fiski og þekkjum því vel til.
Hnífsdalur á tilfinningalegan stað í hjarta
okkar og það er gaman að vera komin með
ramma utan um það.“
Dótturdóttir Gabríelu var ein af þeim sem
voru með í för þegar unnið var við húsið.
„Una Guðný er orðin sjö ára og hún var ein-
mitt með okkur fyrir vestan í mánuð að gera
upp húsið. Ömmubarnið mitt er bara svo stór-
kostlegt, hún er alveg frábær. Hún er mjög
ákveðin og stjórnaði þar öllum með prýði.
Þetta er svolítið í ættinni,“ segir hún og hlær
en Una Guðný er dóttir Daníelu sem Gabríela
á með Daníel Ágústi Haraldssyni, fyrrverandi
manni sínum. „Svo græddi ég líka eina litlu,
því Daníel á fimm ára dóttur, Lilju Constance.
Hún kallar mig ömmu og eru þær Una Guðný
miklar vinkonur. Þær voru einmitt hjá mér
um daginn og settu upp þrjú leikrit og gerðu
nokkur listaverk.“ Það er því ljóst að sjaldan
fellur eplið langt frá eikinni.
Morgunblaðið/Kristinn
* Ég var mjög póli-tísk sem krakki ogfram á unglingsár en
þá fór ég að gera mér
grein fyrir því að það
væri erfitt að breyta
skoðunum annarra.
26.10. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 49
Í miðju samtali við Gabríelu rekur blaðamaður augun í skúlp-
túr á einu borðinu. Skúlptúrinn sést hér á myndinni til hliðar
og vekur án efa áhuga. Hvaða hugsun ætli liggi þar að baki?
„Ég gerði þennan skúlptúr fyrir sýningu í Royal Scottish Aca-
demy í Edinborg. Sýningin bar nafnið Between the late and
the early og felur í sér þetta óþekkta sem laumast að næt-
urþeli,“ segir Gabríela, sem heillast sjálf af gömlum andlegum
kerfum og vúdúmenningu. Verkin sem hún gerði fyrir sýn-
inguna voru níu talsins en sýningin fór fram í fyrra og tóku
nokkrir listamenn þátt í henni.
„Þegar ég var beðin um þetta hugsaði ég með mér að ég
ætti sannarlega að gera íslenska útgáfu af vúdú og eru skúlp-
túrarnir sem ég gerði fyrir sýninguna í Edinborg allir inn-
blásnir af vúdú.“
Skúlptúrinn er búinn til úr íslenskum efnum. Upp úr vas-
anum stendur tré sem heldur upp sviðakjömmum ofnum í
reipi og höfuðin sem lafa úr köðlunum eru forfeðurnir sem
hanga í lífsins tré.
„Sigríður Dúna, stjúpmóðir mín, er mannfræðingur og ég
hef rætt mikið við hana um þessi verk og um vúdúmenningu.
Hún kallar þetta áheitagripi, sem mér finnst eiga vel við og ég
hef notað mikið,“ segir Gabríela.
SKÚLPTÚR ÚR ALLS KYNS ÍSLENSKUM EFNUM
Áheitagripir
og gömul
andleg kerfi