Stígandi - 01.10.1946, Blaðsíða 12

samt Jiverfamdi lítill. Langoftast bera þau öflin hærra hlut, sem
aðhimu lakara stefna. Hinir fjölmörgu ósigrar móðurinnar á þess-
um vettvangi 'hafa lamað viðnámsþrótt hennar og leiða smám
saman til þeirrar almennu uppgjafar, sem ávallt verður sýnilegri
í þvír að nú eru ekki aðeins til ofdrykkjumenn, heldur einnig of-
drykkjukonur. Þessi staðreynd er býsna alvarleg. Kvenþjóðin, sem
áðurstóð óskipt í andstöðu sinni gegn áfengisbölinu, er nú klofin.
Þetta er ofur-skiljanlegt. Því meir sem ofdrykkjan magnast í land-
inu, því almennari sem hún verður, því meir nálgast hún það að
þykja siður og hefð, sem til eftirbreytni sé. í framtíðinni veltur
allt á því, hvort ofdrykkjufólkinu, af því að ofdrykkjan einu sinni
er staðreynd, tekst að sannfæra almenning um, að svona eigi það
að vera, það sé „allt í lagi“, eins og við íslendnigar segjum nú
um flesta hluti. Ef almenningsálitið heldur áfram að snúast á sveif
með ofdrykkjunni, eins og ýmsar líkur virðast nú benda til, þá
mun ekki aðeins ofdrykkjufeðrum,. heldur einnig ofdrykkjumæðr-
um fjölga í landinu. Og öll nregum við þá sjá, hvert stefnir með
uppeldisgetu heimilisins. Uppeldi barnanna getur aldrei tekizt
á heimili, þar sem móðirin er á valdi áfengisnautnarinnar. Til
þess yrði að gerast kraftaverk. Eða hver myndi fela ofdrykkju-
konu barn sitt til uppeldis, ef hann ætti um annað að velja? Eng-
inn myndi trúa henni fyrir því að ala upp hvolp eða kálf. hvað
þá heldur barn. Aðeins þau börn, sem urðu fyrir því óláni að
fæðast af slíkri konu, verða að taka uppeldisrétti hennar eins og
hverju öðru hundsbiti, meðan hið opinbera sviptir hana honum
ekki og tekur börnin í sína urnsjá.
Þetta er 'hinn auðsæi þáttur þeirrar spillingar, sem ofdrykkjan
leiðir yfir konuna. Hinum hefi ég þegar lýst, og gildir það jafnt
um karl sem konu. Það ber ef til vill minna á honum, en í raun
réttri er hann miklu rammari: Arfgengi þeirra galla, sálrænna og
líkamlegra, sem ofdrykkjan veldur ogmagnar. Meðan konur voru
almennt frábitnar áfengisnautn, þurfti ekki að óttast, að móðirin
stofnaði sjdlf til hins bölþrungna arfs, sem af ofdrykkjunni leiðir.
Brestir þeir, sem hún veldur. gátu falizt í móðurinni sem arfur
ifrá drykkfelldum föður, afa, langafa, en hún átti ekki upptökin
að þeim sjálf. Öðru máli gegnir, ef ofdrykkjan nær sama valdi
yfir konum sem körlum. Þegar ofdrykkjumaður og ofdrykkju-
kona geta barn saman, vex hættan á því um allan helming, að
líkamleg og sálræn veiklun, svo sem vansköpun, lömun, floga-
veiki, fábjánaháttur, fullkomin vitfirring, taumlaus nautnafíkn og
250 STÍGANDI