Stígandi - 01.10.1946, Blaðsíða 49

næga fæðu og hélt honum hreinlegum, svo að hann fengi ekki
öþrif. Hann barði hann einnig með hæfilegu millibili til að halda
honum auðmjúkum. Hvíld fékk hann einnig næga.
Sjöunda hvern dag hafði þrællinn fullt frelsi til að sitja á hæð
og horfa inn í vestrið.
Jörð Korra gaf af sér góða uppskeru. Hann keypti skóg, ruddi
og ræktaði og lét þræl sinn ávallt hafa nóg að starfa.
Og þrællinn felldi tré með gleði og áhuga.
Korra átti næga peninga. Dag einn keyti hann ambátt.
Mörg ár liðu. í húsi Korra uxu upp sex stórir þrælasynir. Þeir
strituðu með iðni eins og faðir þeirra.
— Tíminn líður aðeins, þegar maður vinnur, sagði hann þeim,
en þegar tíminn er liðinn, berumst við viljalaust til hinna eillífu
skóga.
Og hvern hvildardag fór hann með syni sína upp á hæðina,
gegnt andliti sólarinnar, og kenndi þeim að þrá.
Korra varð gamall og hrumur. Hann hafði alltaf verið gamall,
en nú var ekki annað eftir af lionum en aldurinn.
Sonur hans hafði aldrei verið hraustur. En þeir höfðu ekkert að
óttast.
Hver þrælanna gat með einu höggi drepið mann. Þeir voru dá-
samlegir. Stæltir vöðvar voru strengdir á beina leggi, og tennur
þeirra voru tigristennur. En það var öryggi í landi. Þrælarnir
sveifluðu hinum friðsamlegu bolöxum og felldu — tré.
Bjöm Daníelsson þýddi.
STÍGANDI 287