Hrund - 01.04.1967, Blaðsíða 7

fótur við fót. Mér hefur sjaldan þótt fætur
fallegir og þótti alveg nóg um“.
Tilviljunin hagaði því svo, að varaforseti
IBM, kona að nafni Ruth Leach, hafði
kynnzt Kristínu á Ítalíu, er hún starfaði
sem túlkur með bandaríska hernum. Hún
sagði forseta fyrirtækisins, Thomas J. Wat-
son, frá þessari íslenzku stúlku og ýmsu því
er hana hafði hent þar suður frá. Þegar svo
Kristín kom til New York, gerði hann henni
þegar boð — „og áður en ég vissi af, var
ég komin á skóla IBM í Endicott til þess
að læra á og selja IBM-vélar. Ég á mynd
af mér með herra Watson frá því ég braut-
skráðist frá skólanum. Hann var mér af-
skaplega góður — og sagði, að ísland ætti
að verða sitt 80. viðskiptaland, — ég ætti
að opna þar skrifstofu. Svo vildi hann
endilega, að ég héldi stutta ræðu — en ég
gat lítið sagt, annað en að ég hefði nú alltaf
verið montin af mínu landi — sennilega
alltof montin — en nú fyndist mér eiginlega
að landið mitt gæti í fyrsta sinn verið montið
af mér, úr því að ég komst í gegnum þennan
skóla. Hann var óskaplega erfíður — og
ég, sem skildi ekkert í reikningi“.
Dvöl Kristínar í Bandaríkjunum og starf
hennar hjá IBM og Sameinuðu þjóðunum
væri í sjálfu sér fyllilega nægilegt efni í
blaðagrein — og vel það — en áður en hún
kom þangað, höfðu þeir atburðir gerzt í
lífi hennar, sem fáir íslendingar ef nokkrir
hafa lifað og mig fýsti mjög að heyra frá-
sögn hennar af þeim.
í þúfunum hafði ég mitt hugarflug
Ég vissi það eitt, að hún hafði lent í fanga-
búðum fasista á Ítalíu og ekki alltaf átt
sjö dagana sæla — og þegar ég á dögunum
frétti, að hún hefði komið í stutta heim-
sókn til íslands, fór ég þess á leit við hana,
að hún segði mér meira frá þessum tíma.
Hún varð við þeirri beiðni — og dag einn,
er úti geysaði stormur og hríðarbyljir dundu
á gluggum, sátum við saman í hlýrri og
notalegri stofu vestur á Högum og hún
sagði mér undan og ofan af því, sem á daga
hennar hafði drifið, þar til hún kom til
Bandaríkjanna í lok styrjaldarinnar.
Hún fæddist að Litlu-Giljá í Húnavatns-
sýslu og ólst þar upp til níu ára aldurs með
móður sinni. Faðir hennar féll frá, er hún
var aðeins hálfs annars árs og varð móðirin
því ein að berjast fyrir því að koma börn-
um sínum á legg.
— Litla-Giljá var afskaplega fallegur stað-
ur, sagði Kristín, — Nú er búið að breyta
þar öllu og tún öll orðin slétt, en eitt af því,
sem mér þótti vænzt um í gamla daga, var
þúfuskák skammt frá bænum. Pabbi hefur
líklega ekki haft efni á að slétta hana. í
þessum þúfum hafði ég allt mitt hugmynda-
ílug — þar bjó ég mér hýbýli, fínar stofur
og glæsilega ganga. Já, mér þótti vænt um
þúfurnar — og ána, Giljá heitir hún og
eyrarrósir uxu þar á bökkum. Þar veiddum
við smásíli.
A Islandi 1967