Hrund - 01.04.1967, Blaðsíða 37

að þessum margbrotna manni falinn — hvert
hugarástand á sér samsvörun í tónverki.
Faðir hans neitaði honum um kennslu í dansi.
Rudolph gekk þá í þjóðdansafélag staðarins — og
læddist út á næturnar til þess að dansa á hrörlegum,
heimatilbúnum leiksviðum. Dag nokkurn kom
ferðaballettflokkur til Ufa, heimaborgar hans.
Rudolph, sem hafði engan miða, stóð í mann-
þrönginni fyrir framan innganginn og reyndi að
heyra í hljómsveitinni. Skyndilega ruddist hann
fram og braut sér leið á ólöglegan hátt inn í þá
veröld, sem nú borgar honum fúslega inngangseyri
hans — 120.000 krónur — fyrir hverja sýningu.
Þetta kvöld ákvað hann að verða ballettdansari.
„Árum saman safnaði ég fyrir ferðinni til Leningrad.
Ég var sautján ára og svo miklu eldri en hinir. . . og
logandi hræddur við kennarana”. En í frístundum
var hann öllum óháður sem áður, tók einkatíma í
ensku og neitaði að ganga í kommúnistafélag
staðarins. Vísir að því stolti, sem síðar kom
Balanchine, hinum fræga ballettmeistara, til að
afneita Rudolph „þangað til hann hætti að haga sér
eins og prins". „í fyrstu þóttist kennarinn ekki sjá
mig. Það var allt í lagi. En ég vann samvizkusamlega
og dró að mér athygli hans”.
Þessi kennari breytti högum Nureyevs. Hann
hvatti hann, agaði hann — og gerði uppreisnar-
segginn að góðum félaga í ballettflokknum. „Hann
var fyrsti maðurinn, sem ég bar virðingu fyrir.
Hann heitir Pushkin — og er eini maðurinn, sem
ég hringi til í Rússlandi nú orðið".
Rudolph hefur verið frjáls í fimm ár — en hann
á ekkert föðurland. í hlíðunum fyrir ofan Monte
Carlo á hann sér hreiður, sem kostaði aðeins þrjár
og hálfa milljón króna, en fer sjaldan þangað.
Hann grettir sig og segir: „Ef ég er þar yfir helgi,
þýðir það, að þjónustufólkið er í sumarfríi!" í
London hengir hann húfuna sína upp í hverri
íbúðinni á fætur annarri — og dreifir um sig
plötusafni sínu; fjögur þúsund plötum — með
Peggy Lee, Bach og öllu þar á milli. „En einn
góðan veðurdag eignast ég eigið heimili — og þar
eiga húsgögnin að vera stór, þung og verndandi".
Á þessum fimm frelsisárum hefur Nureyev
heiðrað höfuðborgir Evrópu og Norður-Ameríku
með nærveru sinni og drukkið í sig sætleik
vestræns fagurgala. Hann er kallaður svo oft fram
eftir hverja sýningu, að það tekur fullt eins langan
tíma og sýningin sjálf. Leikskráin tiltekur, hvenær
Frh. á bls. 40.
4 Rudolph Nureyev og Margot Fonteyn í „Rómeó og Júlía''
37