Fréttablaðið - 21.02.2015, Side 24

Fréttablaðið - 21.02.2015, Side 24
21. febrúar 2015 LAUGARDAGUR| HELGIN | 24 Fyrsta hlutverk Sverris í stóru leikhúsi var drengur í Heimsljósi í Borgarleikhúsinu 1989.Hann kom líka fram í áramótaskaupi 1989 og sést hér á mynd í atriðinu. Eftir þessa reynslu ákvað hann að verða leikari. Árið 1996 fékk hann hlutverk í fyrstu sjónvarpsseríunni, Sexton. Hann hefur leikið Pontus í 11 Kurt Wallander-myndum. Fengið verðlaun sem besti karlleikari fyrir hlutverk sitt í dansk/ sænsku myndinni Original á alþjóðlegri kvikmyndahátíð í Shanghai 2009. Hann lék aðalhlutverk í Storstadsljus í Borgar- leikhúsi Gautaborgar 2008 og í Paraplyerna í Cherbourg í Borgar- leikhúsinu í Stokk- hólmi 2011. Hann fékk Gullbjölluna 2014 sem besti karl- leikari í aukahlutverki í myndinni Monica Z og aftur 2015 fyrir besta leik í aðalhlut- verki. Verðlaunin hlaut Sverrir fyrir leik sinn í kvikmyndinni Flug- parken, sem fjallar um fyrrverandi hokkíleik- ara sem þarf að takast á við dauða besta vinar síns. Sverrir var einnig tilnefndur á hátíðinni í flokki auka- leikara fyrir hlutverk sitt í kvikmyndinni Gentlemen. LÍF OG FERILL SVERRIS að verða leikari og Kjartan Ragnars son, leikstjóra sýningar- innar, nefnir hann að sé enn þann dag í dag hans helsti áhrifavaldur. „Ég fékk hlutverkið eftir leik- prufu. Í prufuna fóru heilmargir strákar úr skólum á Reykjavíkur- svæðinu og svo fékk ég hlutverk- ið. Ég hafði lítið leikið áður en reynslan var stórkostleg. Þetta hafði mikil áhrif á mig og gerði það eiginlega að verkum að ég var ákveðinn ellefu ára að verða leik- ari. Kjartan Ragnarsson leikstjóri var magnaður og enn þann dag í dag tel ég hann vera einn af þeim sem hafa gefið mér mestan inn- blástur.“ Sverrir lék einnig í áramóta- skaupi RÚV árið 1989 og hafði gaman af. Leiklistarbakterían tók sér bólfestu. Hann fluttist ári seinna til Svíþjóðar með foreldr- um sínum. Faðir hans fékk pró- fessorstöðu í byggingartækni. Sverrir kunni ekki sænsku og þurfti að fóta sig í nýju sam- félagi. Á þessum árum hélt hann að draumurinn væri úti. „Ég kunni ekki sænsku og hélt að draumurinn væri glatað- ur. Það var spennandi að koma til Svíþjóðar, það er náttúrulega margt öðruvísi. Ég talaði ensku til að byrja með og þá er maður svolítið kúl, svo reyndi ég að tala sænsku og var alls ekki kúl. Þetta er ekki besti aldurinn til að flytja. Ég þurfti auðvitað að kveðja vini mína sem var erfitt.“ Alltaf utangarðs Honum gekk greiðlega að sam- lagast sænsku þjóðfélagi og byrj- aði að elta leiklistardrauminn í menntaskóla. Hann lýsir togstreit- unni sem fylgir því að festa rætur á nýjum stað. „Ég byrjaði að leika aftur í menntaskóla og eignaðist að sjálf- sögðu vini. En ég hef alltaf verið svolítið utangarðs í Svíþjóð þótt ég hafi lært á venjur samfélagsins og að vera alvöru Svíi. Ég gat plat- að fólk að ég væri sænskur,“ segir hann og segist seinna hafa fundið fyrir því sama á Íslandi. Slík séu örlög þess sem á sér tvö heima- lönd. „Maður kemur til Íslands og er ekki alveg inni í þjóðfélag- inu hér.“ Svíar svartsýnni en Íslendingar Hann segir mikinn mun á sænsku og íslensku hugarfari. Það íslenska hafi fylgt honum og nýtist honum vel í leiklist- inni. „Svíar eiga það til að vera svolítið svartsýnir en Íslending- ar ávallt bjartsýnir. Þeim finnst ekkert ómögulegt og hugsa með sér, þetta reddast. Þegar ég flutti út þá fann ég strax menningar- muninn. Ef mig langaði að fara í bíó með vinum mínum, þá var ekki hægt að láta sér detta það í hug og skella sér. Nei, krakkar voru að plana slíkar ferðir marga daga fram í tímann í dagbókinni sinni. Ég hef aldrei fattað það og íslenska hugarfarið á betur við mig. Það nýtist mér líklega stund- um mjög vel í leiklistinni í krefj- andi verkefnum.“ Frelsið í Reykjavík Sverrir átti heima í Vesturbæ Reykjavíkur áður en hann flutti til Stokkhólms árið 1990. Hann segist hafa notið frelsisins og segir sænsk börn fullorðnast fyrr. „Við fluttum til Svíþjóð- ar af því pabbi varð prófessor í byggingartækni. Ég átti heima á Grenimel og kunni vel við þetta frelsi sem krakkar hafa ekki í dag, sérstaklega ekki í Stokk- hólmi. Við lékum okkur þangað til við vorum kölluð inn. Svo fann ég þegar ég flutti út að krakkar voru fullorðnari í Svíþjóð. Ég hef það á tilfinningunni að íslensk börn hafi fengið að vera lengur börn en þau sænsku.“ Leitar að góðri tónlist Hann er á Íslandi, hann var við- staddur opnunarkvöld Stockfish, evrópskrar kvikmyndahátíðar sem nú stendur yfir í Bíói Para- dís. Hann notar tækifærið og heimsækir foreldra sína sem búa á Seltjarnarnesi, fer í sund í Nes- lauginni og hefur það náðugt. „Ég kem hingað að minnsta kosti einu sinni á ári í frí, á sumrin eða um jólin en hef komið oftar en vanalega upp á síð- kastið,“ segir Sverrir og segir gott að koma hingað til að slaka á. „Ég geri mest lítið, fer í sund og í sumar bústað. Mér finnst líka gaman að skreppa í veiðitúr.“ Veiktist í tökum Opnunarmynd kvikmyndahátíð- arinnar, Flugparken, fjallar um fyrrverandi hokkíleikara sem þarf að takast á við dauða besta vinar síns. Sverrir leikur upp- gjafa íshokkíleikara með brotna sjálfsmynd. „Ég leik mann sem var íshokkí- leikari og hefur alist upp í frek- ar kaldranalegum heimi. Það er ekki bara íshokkíið þar sem tek- ist er á, líka í skólanum. Hann hefur aldrei verið númer eitt og verið lagður í einelti. Hann hefur reynt að þrauka og passa inn með því að fylgja öðrum og er laus við ákveðni. Þegar vinur hans hverfur, þá opnast möguleiki á að breyta um stefnu í lífinu. Áhorfendur vita ekki alveg hvað hann er að hugsa, hann prófar sig áfram, ekki endilega til góðs og er á mörkunum,“ segir Sverrir dulúðugur. Myndin er spennandi og mikilvægt að gefa ekki upp hvert átök söguhetjunnar leiða. Tökurnar voru erfiðar, leikar- ar og tökulið voru í hörkufrosti í tíu tíma á dag í nærri sjö vikur. „Þetta var líkamlega erfitt, því það var svo kalt. Við vorum sex eða sjö vikur í mínus 25 gráðum. Vorum úti allan tímann í tíu tíma á dag þannig að þetta var svolít- ið hart. Síðustu tvo dagana varð ég ógeðslega veikur. Þá þurfti að fresta tökum af því að ég var í eiginlega öllum senum og það töpuðust tveir tökudagar. Sem betur fer voru framleiðendur tryggðir fyrir þessu,“ segir hann og hlær. Sverrir þykir hafa gott næmi fyrir dekkri tónum tilverunnar. „Ég reyni að hafa smá breidd í karakternum. Það er eitthvað myrkur í okkur öllum og sárs- auki, þótt lífið sé að öðru leyti gott,“ segir hann og segir það misskilning að tenging við dekkri hliðar tilverunnar sé endilega slæmur hlutur. Dæturnar skipta mestu máli Sverrir á þrjár dætur, tíu, átta og tveggja ára, og er einhleyp- ur. Hann sleit sambúð við seinni barnsmóður sína fyrir ári síðan. Þótt leiklistin sé krefjandi setur hann dætur sínar í fyrsta sæti, framann í annað sæti. Sú ákvörð- un hefur orðið honum til far- sældar. „Ég vanda mig við að velja mér verkefni vegna dætra minna. Kvikmyndir henta mér betur til þess að reyna að við- halda eðlilegu fjölskyldulífi. Leikhúslífið er harðari heim- ur, þar er unnið mikið á kvöldin og ég vill ekki gera það. Ég kýs fremur að taka vinnuskorpur í nokkrar vikur í senn og helga svo tíma minn dætrum mínum. Ég hef líka komist að því að með því að setja dætur mínar í fyrsta sæti þá vanda ég mig líka meira í þeim verkefnum sem ég tek mér á hendur. Ég einbeiti mér betur, það er góð leið til þess að gera góða hluti að velja vel verkefni sín.“ Hann segir bæði sína mestu gleði og erfiðustu stundir varða börnin sín. „Það er stundum erf- itt að skipuleggja lífið en með börnunum mínum á ég mínar bestu stundir. Ég er ánægður, ef ég er það ekki, þá sé ég það ekki núna,“ segir hann íhugull. „Þær eru einfaldlega það verðmætasta í lífi mínu. Ég held að allir breyt- ist og þroskist þegar þeir eignast börn því þetta er í fyrsta skipti í lífinu sem maður lærir að elska einhvern meira en sjálfa sig. Það er gott og hollt.“ Tónlistin er innblástur Á milli þess sem hann sinnir leik- list og fjölskyldunni nýtur hann lífsins. Hann hefur gaman af ferðalögum, að elda mat og hlusta á góða tónlist. Tónlist notar hann oft sem innblástur í leik. Hér í Reykjavík ætlar hann einmitt að leita sér að góðri tónlist til að taka með sér aftur til Stokk- hólms. „Ég myndi vilja segja að ég ferðaðist mikið. En ég ferðast oft ekki að eigin frumkvæði, vegna þess hvað það er mikið að gera er ég leiddur á staði sem koma mér síðan á óvart. Það er gaman, en ég væri líka til að ferðast sjálfur. Mig langar til dæmis mjög mikið til Japan. Ég hef líka gaman af því að hlusta á tónlist, um þess- ar mundir hlusta ég mest á tón- list frá The L.A. canyons 1967 til 1976. Ég ætla að kaupa mér ein- hverjar íslenskar plötur núna um helgina. Ég spila líka og syng, þótt ég fái nú ekki oft borgað fyrir það,“ segir hann og gerir lítið úr hæfileikum sínum. „Ég hef unnið mikið með leik- stjóranum Mikael Marcimain. Ég fæ mikla orku af því að vinna með honum. Hann getur leikstýrt mér með því að láta mig fá plötu til að hlusta á, eða lag. Tónlist skiptir mig miklu máli.“ Vill ekki láta plata sig Beðinn um að lýsa sjálfum sér segist hann fyrst og fremst vera hreinskiptinn. Hann vill að aðrir komi hreint fram við sig þrátt fyrir að lifa og hrærast í því að setja á svið tilfinningar. „Ég vil helst ekki plata fólk og ég vil ekki vera plataður. Ekki í dag- lega lífinu. Ég held að ég sé ágæt- is náungi, Það er erfitt að lýsa sjálfum sér. Það sem mér finnst skemmtilegast er þegar ég segi já við einhverju mjög krefjandi sem ég þarf að leggja mig fram við að gera. Gallar mínir hljóta svo að vera hvað ég er óskipulagður og óstrúktúraður.“ Hann segist vel geta hugsað sér að flytja til Íslands. Það geti þó reynst erfitt. Líf dætra hans er í Svíþjóð og þaðan vill hann ekki rífa þær upp með rótum. Hann segir lausnina felast í því að koma oftar í heimsókn og vinna verkefni á landinu. „Ég væri alveg til í að flytja en það yrði of erfitt með stelp urnar. Þeirra líf er hér en ég væri til í að vinna meira á Íslandi. Hingað til hefur hins vegar verið of mikið að gera í Svíþjóð. En ég ætla að tala við fólk um verkefni hér,“ segir Sverrir og gefur lítið annað uppi. Þetta var líkamlega erfitt, því það var svo kalt. Við vorum sex eða sjö vikur í mínus 25 gráðum. Vorum úti allan tímann í tíu tíma á dag þannig að þetta var svolítið hart. Síðustu tvo dagana varð ég ógeðslega veikur. 2 0 -0 2 -2 0 1 5 2 1 :4 6 F B 1 2 0 s _ P 0 9 7 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 9 6 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 2 4 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 2 5 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 1 3 E 0 -E 2 7 0 1 3 E 0 -E 1 3 4 1 3 E 0 -D F F 8 1 3 E 0 -D E B C 2 8 0 X 4 0 0 8 B F B 1 2 0 s C M Y K
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.