Læknablaðið - 15.07.2004, Blaðsíða 5

LISTAMAÐUR
MÁNAÐARINS
II M R Æ 0 A 0 G F R É T T I R
Umræða & fréttir
568 Af sjónarhóli stjórnar: Nefnd Jónínu Bjartmarz
Sigurbjörn Sveinsson
570 Viljum eyða allri tortryggni
Rætt við Jóhannes M. Gunnarsson framkvæmdastjóra lækninga á Landspítala um nýjar
samskiptareglur starfsfólks við lyfjakynna og fleiri
Þröstur Haraldsson
572 Glæsilegt orlofshús risið í Húsafelli
Pröstur Haraldsson
573 Bæklingur frá Hjartavernd
574 Samstarf norrænu læknablaðanna
Védís Skarphéðinsdóttir
576 34 læknar útskrifaðir frá Háskóla íslands
Pröstur Haraldsson
577 Sprenging í íslensku vísindasamfélagi
Rætt við Hans Kristján Guðmundson forstöðumann Rannís
Þröstur Haraldsson
579 Það var spurt um hugmyndir og árangur
- segir Vilmundur Guðnason forstöðulæknir Hjartaverndar um ástæður þess að samtökin
fengu styrk frá National Institute of Health í Bandaríkjunum
Þröstur Haraldsson
Fastir pistlar
581 íðorðasafn lækna 168. Nokkrar fyrirspurnir
Jóhann Heiðar Jóhannsson
583 Faraldsfræði 39. Ferilrannsóknir IV
María Heinrisdóttir
585 Broshorn 50. Kvef, sveppir og spakmæli
Bjarni Jónasson
587 Lyfjamál 127. Þunglyndislyf enn og aftur
Frá heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytinu
588 Lausar stöður
589 Þing/Okkar á milli
591 Sérlyfjatextar með auglýsingum
595 Minnisblaðið
Margrét H. Blöndal
Hvernig á að nálgast verk sem liggur
á gólfinu eins og hvert annað dótarí -
og ber ekki einu sinni titil? Við vitum
að það er eftir listakonuna Margréti
H. Blöndal (1970), gert á þessu ári,
2004, og búið til úr veggfóðursrifrildi,
gerviungum og spýtum. Margrét er
mjög athyglisverður fulltrúi ungra,
íslenskra listamanna. Hún nam í
Myndlista- og handíðaskólanum
og síðan í Bandaríkjunum þar sem
hún lauk meistaraprófi frá Rutgers-
háskóla. Hún hefur sýnt víða, í
Evrópu, vestanhafs og hér heima
og m.a. unnið til Richard Serra-
verðlaunanna árið 2002.
Myndlist Margrétar er nánast
ómögulegt að lýsa með orðum. Hún
notar ólíka miðla eins og Ijósmyndir,
teikningar, texta og skúlptúr. Iðulega
eru skúlptúrar hennar samsettir
úr leifum einhvers sem áður hafði
annað gildi, til dæmis svampi, múr-
brotum, boltum, gúmmíslöngum
og blöörum. Hún setur verkin
þannig fram að mikilvægt er að
sjá með eigin augum, gaumgæfa
frá ýmsum hliðum og gefa nægan
tíma. Þau eru fyrirtaks dæmi um
„óskiljanlega" myndlist, að því leyti
að ef áhorfandinn leitast við að skilja
þau með rökrænum hætti fær hann
að öllum líkindum lítið sem ekkert út
úr þeim. Sjálf líkir Margrét iist sinni
við svæðanudd. Eins og nuddari
þrýstir á ólík svæði líkamans til þess
að ná tilætluðum áhrifum hreyfir hún
við áhorfandanum á tilfinningalegan
hátt með öðrum hætti, til dæmis
kunnuglegum hlutum, litum og efnis-
kennd. Kannski mætti segja að hún
bjóði áhorfendum að upplifa verkin?
í skúiptúrnum á forsíðunni leynast
fuglsungar innan um gamalt vegg-
fóður sem er í mörgum lögum
frá ýmsum tímum. Þeir minna á
biðukollur eða rykhnoðra, eru að
fóta sig en gætu fokið burt. Upp úr
bingnum rísa mjóar stangir festar
saman með bleiku límbandi. Sem
fyrr segir er ætlun listakonunnar ekki
að leggja þraut fyrir áhorfandann,
það er ekkert „Aha! Nú skil ég!!“
fólgið í samsetningu hlutanna.
Ef til vill má skynja gang tímans í
lagskiptu veggfóðrinu sem skýlir
ófleygum ungum, nýskriðnum úr
eggi. Hafa þeir reist sperrurnar
sem rísa upp eins og fánastangir
og flaggað bleikum fána? Hvaða
upplifun kann að felast í þessu
„svæðanuddi"?
Markús Þór Andrésson
Læknahladið 2004/90 533