Fréttatíminn - 12.09.2014, Blaðsíða 40

eingöngu vinir:
„Við kynntumst við Þjóðarball-
ettinn í Osló þar sem við döns-
uðum saman Þyrnirósarballettinn
í nútíma útgáfu eftir Mats Ek, sem
er mikils virtur á sínu sviði. Í stað
þess að veðja á reyndari og virtari
sólóista, veðjaði hann á okkur
unga fólkið. Það var mikil áhætta
fólgin í því en það traust sem hann
sýndi okkur, ungu dönsurum, var
mikið. Kári var prinsinn en mér
datt nú ekki í hug þegar hann
beygði sig niður að kyssa mig að
þarna væri alvöru prinsinn minn
mættur,“ segir Christina glaðlega.
„Við urðum góðir vinir strax frá
fyrstu kynnum. Kári hefur inn-
byggðan tímaskynjara á sviði
og að sama skapi þegar hann er
að leika, en hann er mjög góður
leikari auk þess að vera svona
frábær dansari! segir Christine.
„Hann er því yfirleitt valinn þegar
sett eru upp verk þar sem kímni er
ríkjandi og hann dansaði til dæmis
eina af stjúpsystrum Öskubusku
með eftirminnilegum hætti,“ segir
hún og þau fá hláturskast yfir
endurminningunni.
Sjö hundruð manns við vinnu í
Norsku óperunni
Þessir góðu vinir dönsuðu saman
í mörgum uppfærslum og örlaga-
dísirnar voru algjörlega komnar
í vandræði með að láta þau upp-
götva ástina þegar það tókst loks-
ins eftir tíu ár. Hvernig og hvar
það gerðist vilja þau halda fyrir
sig, en þau hafa verið saman í sex
ár, þar af gift í þrjú ár.
„Mér finnst það mikil heppni
að við skulum vera bestu vinir,“
segir Christine. „Við höfum gam-
an af að gera hlutina saman. Það
er líka svolítið sniðugt að þegar
við förum út að borða, fáum
matseðla í hendur og pöntum ná-
kvæmlega sama matinn án þess
að hafa talað um það eða skipst á
upplýsingum með augunum. Líf-
ið hjá okkur er því mjög einfalt,“
segir Christine og skellihlær.
Ég spyr um ballettinn og um-
hverfið sem þau starfa í:
„Við Óperuna í Noregi starfa
650 starfsmenn og 59 dansarar
við Þjóðarballettinn,“ segja þau.
„Áhorfendasalur stóra sviðsins
rúmar 1400 manns og í minni
sal eru 500 sæti. Við vinnum 37
og hálfan tíma á viku, eingöngu
við æfingar, en við það bætast
margar klukkustundir við að
horfa á myndbönd, fara til sjúkra-
þjálfara, teygja, hita upp, förðun
og annað á sýningardögum. Það
getur því verið mjög mikil vinna,
því þá daga sem sýningar eru
æfum við til klukkan tvö, fáum
tveggja og hálfs tíma frí og erum
að dansa til klukkan tíu. Yfirleitt
mætum við í vinnu klukkan átta
á morgnana, förum í upphitun,
síðan í tíma og svo æfum við til
klukkan fimm að undanskildum
40 mínútna matartíma. Þetta
gerum við fimm daga vikunnar
og þá daga sem eru sýningar
æfum við til tvö, svo fáum við frí
til klukkan hálf fimm þegar við
förum í smink og sýningar hefj-
ast klukkan sjö. Oft eru sýningar
líka um helgar. Þetta er ekki bara
vinna, heldur lífsstíll.“
Ræktin og sund á hverjum
morgni – líka í sumarfríi
Þegar viðtalið var tekið voru þau
á Íslandi í tveggja vikna fríi – eða
„svokölluðu fríi“. Christine er að
koma úr barneignarleyfi og Kári
var í hvíldarleyfi vegna uppskurð-
ar. Fram undan eru stór verk-
efni þannig að hvern einasta dag
frísins þurftu þau að fara í ræktina
eða sund eða hvoru tveggja.
„Það er í rauninni aldrei frí við
þurfum alltaf að halda okkur við
og megum ekki missa úr marga
daga á ári,“ segja þau. „Við fáum
sjö vikna sumarfrí, sem eru ekki
beint frí því við þurfum stöðugt að
vera að æfa. Yfirleitt reynum við
þó að taka tvær vikur í hvíld. Við
komum alltaf til Íslands á sumrin
og yfirleitt um jól eða áramót.“
Þegar rætt er við tvo ballett-
dansara sem eru eftirsóttir í jafn
stórum ballett og Þjóðarballett
Noregs finnur spyrjandi hversu
illa hann er að sér um ballett.
Ákveð því bara að spyrja heldur
en sleppa því úr. Eruð þið jafnvíg á
klassískan ballett og nútímadans?
„Orðið ballett hefur víðtæka
merkingu,“ segir Christine. ,,Ég
lærði klassískan ballett, djass-
ballett, steppdans og þjóðdansa
en mesta áherslan var lögð á
klassískan ballett í skólanum í
Kristiansund, því hann er svo
sterkur grunnur undir nám í
öðrum dönsum. Við dönsum til
jafns klassískan ballett og nútíma-
legan og fyrir það þarf fólk að hafa
sterka líkamsbyggingu. Hávaxnir
og sterkbyggðir karlmenn eru
sem „allir“ strákar gera. Ég held
að pressan sé ennþá meiri á strák-
um. Stelpur mega spila fótbolta...
En ég meina það, af hverju fara
ekki fleiri karlmenn í ballett? Í
hvaða annarri starfsstétt hafa þeir
margar fallegar stelpur sem dansa
á tánum í kringum þá?“ segir hún
brosandi.
„Ég vissi alltaf að það var bara
ballett sem ég vildi læra,“ svarar
Kári og Christine tekur í sama
streng. „Ég man eftir því þegar
ég var lítill og mamma spurði mig
hvort mér þætti ekki leiðinlegt
að gera sömu æfingarnar dag
eftir dag, að ég hafði svarað því
þannig að þetta væri aldrei eins.
Þannig finnst mér þetta ennþá,
þótt ég geri sömu æfingarnar í
tvo klukkutíma á hverjum morgni
alla daga vikunnar, eru þær aldrei
eins.“
Fór þrettán ára í ballettnám í
London
Christine var svo ákveðin að
verða ballettdansmær að hún hélt
til Bretlands fyrst þegar hún var
þrettán ára og fór á heimavistar-
skóla.
„Ég hafði farið í prufu í London
þegar ég var tíu ára, en foreldrum
mínum fannst ég of ung til að taka
ákvörðun um lífsstarfið. Þegar
ég var þrettán ára fór ég í heima-
vistarskóla rétt fyrir utan London
og lærði þá ballett, en mér leið svo
illa þar að ég sá að ef ég ætlaði að
vera þar áfram, myndi ég fara að
hata það sem ég elskaði mest: ball-
ettinn. Ég held að þetta sé þrosk-
aðasta ákvörðun sem ég hef tekið
á ævinni,“ segir hún hlæjandi.
„Ég fór svo aftur til London þegar
ég var fimmtán ára og fór í nám
við The Royal Ballet School. Mér
fannst ég svo fullorðin og þroskuð
þá – að standa á eigin fótum í
London. Við vorum í afmæli hjá
frænku hans Kára í gær. Hún varð
fimmtán ára og ég hugsaði með
mér: „Almáttugur, fimmtán ára
eru bara börn!“
„Ég flutti 17 ára til Stokkhólms
og stundaði nám við Konunglega
sænska ballettskólann í þrjú ár.
Svo lá leiðin til London að vinna
með litlum flokki, European
Ballet, sem er ferðaballett,“ segir
Kári Freyr. „Við sýndum fjörutíu
sýningar á þremur mánuðum og
aldrei fleiri en tvær sýningar á
sama stað. Við ferðuðumst um
allt Bretland. Þetta var auðvitað
þrælavinna fyrir lítil laun, enda
nýtti félagið sér það að þarna voru
ungir dansarar sem vildu bara fá
að dansa. Við hjálpuðum til við að
setja upp sviðið, koma upp ljósa-
búnaði, sýndum og svo vorum við
bara keyrð inn í London um miðja
nótt og þurftum að koma okkur
sjálf heim. Líf ungra dansara
gengur út á það að komast í prufur
og sýna hvað í þeim býr. Eftir
námið í Stokkhólmi fór ég í prufur
víðsvegar í Evrópu þar til ég fékk
starfið við ballettinn í Osló. Það
er eðlilegt fyrir unga dansara að
fá mörg nei áður en þeir fá rétta
já-ið. Vissulega er það niðurdrep-
andi þegar manni er synjað aftur
og aftur en það er hluti af þessu
starfi.“
Þyrnirósarballett og fyrsti
kossinn
Örlagadísirnar hafa greinilega
ætlað að láta þau Christine og
Kára Frey hittast, en það tók hins
vegar nokkurn tíma – aðallega
að uppgötva að þau væru ekki
Kári Freyr Björnsson í hlutverki sínu í The Doctor. Christian Spook´s Woyzeck
Christine Thomassen í hlutverki sínu í Shoot the Moon. Ljósmynd/Paul Lightfoot/Sol Leon
Framhald á næstu opnu
Hamarshöfði 4 - sími 587-1960 - www.mosaik.is
Vönduð vinna
Stofnað 1952
Mikið úrval af
fylgihlutum
Steinsmiðjan Mosaik
Legsteinar
– fyrst og fre
mst
ódýr!
Hámark
4 pakkará mann meðan birgðir endast!
389 kr.pk.
Verð áður 489 kr. p
k.
Kókómjólk 6 stk. x
250 ml
20%afsláttur
40 viðtal Helgin 12.-14. september 2014