Þjóðlíf - 01.12.1985, Síða 33

Ásahreppi, fengu þau fregnir af
einum merkasta hellinum sem
þannig var eyðilagður. Það var
Áshellir í Ásahreppi sem hvarf undir
hús á landareigninni um miðbik
aldarirmar.
Einar og Kjarval í
Áshelli
í Áshelli var þingað á öldinni sem
leið og í honum voru fomlegar
veggjaristur sem þóttu nógu
merkilegar til að frá þeim var sagt í
sóknarlýsingu frá 1840.
Hellinum fylgdi sú sögn, að þegar
Einar Benediktsson, skáld, var
sýslumaður Rangæinga, hefði hann
komið í hellinn og hrifist af
rúnaristunum sem þar var að finna.
Taldi Einar að rúnimar væm allt frá
tíð papanna hér á landi eða jafnvel
eldri. Það fylgdi sögunni að
Jóhannes Kjarval - sem þá var
ungur og lítt þekktur
myndlistarmaður — hefði komið í
þennan helli og teiknað rúnimar.
Fólk minntist þess á nokkrum
bæjum í Rangárþingi, að Kjarval
dvaldi nokkra hríð í Holtunum í
byrjun aldarinnar. Háttalag málarans
kom mönnum spánskt fyrir sjónir
því hann reif sig á fætur um miðjar
nætur til þess að fara út og mála.
Hvað listamaðurinn var að mála í
skjóli nætur, gat fólk ekki gert sér í
hugarlund, en þótti iðja hans
sérkennileg.
Hellarnir bústaðir
papa?
Einari Benediktssyni vom
sandsteinshellar Suðurlands afar
hugleiknir. Hann ritaði m.a. um þá í
vísindarit sitt „Thules Beboere" sem
út kom í Kristjaníu 1918. Þar segist
hann hafa fundir „skýrar og
vandaðar fiskamyndir" og fleiri
frumkristin tákn, sem hann áleit að
væm gerð af „kristnum hellisbúum
og ættu að tákna grísku
upphafsstafina í Jesús Kristur1'. En
fisktáknið var leynitákn kristinna
manna þegar kristni var forboðin í
Rómaveldi.
Skáldið er hér að tala um
veggristtumar í Áshelli sem það taldi
renna stoðum undir þá kenningu að
ísland hafi verið Thule eða
Teikning Kjarvals af fisktáknunum í Áshelli.
ÞJÓÐLÍF 33