Þjóðlíf - 01.11.1987, Blaðsíða 39

ERLENT
* Otto Schily nýtur meiri lýöhylli í Þýskalandi en flestir aörir græningjar.
^enn taka upp á því aö ráðast á grundvallar-
reglur lýöræöisins. Ég fæ ekki skilið svoleiöis
^álflutning og ég veit, að svona háttalag á
ekki upp á pallborðið hjá kjósendum okkar.
Þaö er ekki þar nteð sagt, að ég aðhyllist það
v'öhorf til ofbeldis, sem ríkir meðal ákveð-
'nna afturhaldssinna í þessu landi. Ég get t.d.
ekki fallist á, að það sé ofbeldi, þegar friðar-
^nnar setjast niöur fyrir framan bandaríska
nerstöð til að mótmæla kjarnallaugum. Þvert
j* rnóti Iít ég svo á, aö það sé ofbeldi að
Pröngva slíkum gereyðingarvopnum upp á
Pjóðirnar."
' PRAMHALDI AF ÞESSU er rétt að geta
Pess, að deilan sem Otto Schily vísar til,
sPratt af þeim untmælum nokkurra græn-
'ngja, að það væri réttlætanlegt að brjóta
n'öur rafmagnsstaura í baráttunni gegn
jarnorkuverum. Þessi ummæli ollu miklu
nafári á dögunum og unt tíma var þetta mál í
rennidepli pólitískrar umræðu hér í landi.
nir að við höfðum skeggrætt um ýmis önn-
Ur ágreiningsmál, sem upp hafa komið meðal
græningja að undanförnu, varpaði ég fram
þeirri spurningu að lokum, hvar græningjar
myndu framar öðru láta til sín taka, ef svo
færi að þeir kæmust í ríkisstjórn.
„Áður en ég svara þeirri spurningu vildi ég
gjarna víkja að öðru, nefnilega því, hvað
gerðist ef græningjar dyttu út af þingi. Ég
held aö slíkt gæti haft afdrifaríkar afleiðing-
ar, ekki bara fyrir okkur sem flokk, heldur
fyrir samfélagið í heild. Ég lít svo á, að það
pólitíska starf sem við höfunt unnið hafi skil-
að umtalsverðum árangri og við séum orðnir
mikilvægt akkeri í vestur-þýskum stjórnmál-
um. Ef til þess kæmi, að flokkurinn legði upp
laupana, þá væri viðbúið að ýmsir utangarðs-
hópar skytu upp kollinum, sem tækju þá upp
róttæka og harðsnúna baráttu gegn sam-
félaginu.
Varðandi þá spurningu, hvar við myndurn
fyrst taka til hendinni, ef við kæmumst til
valda. þá væru það nokkur mál sem hefðu
algjöran forgang. í fyrsta lagi yrði að taka
umhverfismálin föstum tökum. Ég nefni sem
dæmi, að það er algjört ábyrgðarleysi að enn
skuli leyft að framleiða ákveðin úöunarefni,
sem hafa mjög skaðvænleg áhrif á andrúms-
loft jarðar. Það hefði mjögóverulegar afleið-
ingar fyrir iðnaðinn, ef þessi efni væru bönn-
uð. Ég tel, að jafn háþróað iðnríki og Vestur-
Þýskaland ætti að ganga á undan í þessu
tilliti. Sama máli gegnir um ymis önnur um-
hverfismál og ég nefni skógardauðann scm
dæmi. Það er mál sem þolir enga bið. Vætu-
tíðin í fyrrasumar olli því að vísu, að skógarn-
ir eyddust ekki jafn hratt og annars hefði
verið. Sérfræðingar hafa hins vegar fullyrt,
að ekki þurfi nema eitt þurrkasumar til að
skapa mjög alvarlegt ástand í þessu efni. Ég
hef það á tilfinningunni, að fólk geri sér al-
mennt ekki grein fyrir því, hversu háskalegar
afleiöingar skógardauðinn getur haft, ekki
bara fyrir gróðurríkið, heldur einnig fyrir
loftið sem við öndum að okkur, vatnsbirgðir
jarðar og aöra þætti lífríkisins. Við munum
gera allt sem í okkar valdi stendur til að
koma í veg fyrir frekari eyðingu skóganna.
Annað sem við teljum ástæðu til að berjast
gegn er þaö ástand sem ríkir í umferðarmál-
um í þessu landi. Tala þeirra sem farast í
umt'erðarslysum á hverju ári hér í Vestur-
Þýskalandi svarar til fjölda meðalstórrar
borgar, auk þess sem hundruð þúsunda
verða fyrir alvarlegum meiðslum.
Enn eitt sem við viljum breyta er sú stefna
sem nú er rekin í landbúnaðarmálum. Sú
stefna ber reyndar vott um pólitíska sálsýki.
Annars vegar er ógnarfjárhæðunt varið í
niðurgreiðslur til bænda, án þess að þessi
fjárútiát skili sér aftur í einni eða annarri
mynd. Við sitjum uppi með himinháar
matarbirgðir, gróðurspjöll og minnkandi
vatnsforða. Við erurn sífellt að níðast á
náttúrunni meö öllum þeim eiturefnum, sem
notuð eru í landbúnaði. Við græningjar telj-
um, að meö gjörbreytti stefnu væri hægt aö
vinna bug á þessu ófremdarástandi. Sú
stefna hefði það að leiðarljósi að skapa jafn-
vægi milli búskapar og náttúru. Þetta væru
nokkur þeirra mála, sem við myndum setja á
oddinn, ef við kæmumst til valda."
SVO MÖRG VORU þau orð. Eftir að hafa
skrafað um stund við þennan einarða
baráttumann uni ýmis léttvægefni, kvaddi ég
Otto Schily og þakkaði fyrir spjallið. Þegar
ég gekk út úr þinghúsinu í Bonn flökraði að
mér, að þess yrði væntanlega langt að bíða,
að græningjar næðu undirtökum í vestur-
þýskum stjórnmálum og gætu gert hugsjónir
sínar að veruleika. Mér varð líka hugsað til
þess, að hvaö sem öllu öðru liði, mættum við
íslendingar prísa okkur sæla fyrir að geta enn
andað að okkur heilnæmu lofti og drukkiö
vatn úr blátærum bunulækjum til fjalla...
• Arthúr Björgvin Bollason
39