Þjóðlíf - 01.01.1990, Side 15

Lovísa Jónsdóttir hárgreiðslumeistari. Það er bæði til heiðarleg og óheiðarleg samkeppni.
HORÐ SAMKEPPNI
í HÁRGREIÐSLU
Segir óheiðarlega samkeppni Reykjavíkurborgar vera ógnun við starfsemi
almennu hárgreiðslustofanna.
Viðtal við Lovísu Jónsdóttur hárgreiðslumeistara
KRISTJÁN ARI
„Það hefur sýnt sig á alþjóðlegum sýn-
ingum og samkeppnum að íslenskir hár-
greiðslumeistarar standa erlendum
starfsfélögum sínum síður en svo að baki
hvað varðar handbragð og nýjungar. Á
þessum mótum reynir verulega á færni
þátttakenda því þar er fyrst og fremst
unnið út frá frjóum hugmyndum og list-
rænu innsæi, og er í rauninni alls óvið-
komandi okkar daglega starfi. En það
víkkar sjóndeildarhringinn að kynnast
vinnubrögðum erlendra starfssystkina
og nýtist okkur að sjálfsögðu í starfi, seg-
ir Lovísa Jónsdóttir hárgreiðslumeist-
ari.
Aíslandi á hárgreiðsluiðnin sér sjálf-
sagt um hundrað ára sögu, enda skil-
yrtur fylgifiskur borgarmenningarinnar.
— Áður fyrr voru það fyrst og fremst
betur stæðar konur sem fóru í hárgreiðslu
enda höfðu ekki aðrar ráð á því að láta
nostra mikið við sig. En þetta hefur nátt-
úrlega breyst mikið síðan þá. Þegar ég hóf
nám í greininni fyrir 28 árum komu t.d.
nær eingöngu fullorðnar konur inn á stof-
urnar og karlmenn sáust þar ekki. Á þeim
tíma var hippatímabilið að hefja innreið
sína og yngri konurnar létu hárið á sér
vaxa. Fólk var að mínu mati allt að því
druslulegt á þessum tíma og maður hugs-
aði oft með sér hversu gaman það væri ef
maður kæmist með skærin í hárið á hipp-
unum. Nær allt hippatímabilið sáust
hvorki yngri konur á stofunum og það var
ekki nema fyrir fermingarvígslur sem
stúlkur sáust þar. Fyrir fermingarstúlk-
unum var hárgreiðsla einskonar helgiat-
höfn, tákn um að þær væru komnar í tölu
fullorðinna, en ekki eftirsóknarverð þjón-
usta sem slík.
— Þó hárgreiðslustofur hafi átt í vök að
verjast á hippatímabilinu þá má segja að
þær hafi dafnað þeim mun betur eftir að
því lauk. í millitíðinni höfðu nefnilega
karlmenn látið sér vaxa sítt hár þannnig að
þeir byrjuðu í stigvaxandi mæli að koma
inn á stofurnar ásamt ungu konunum.
Þetta var mjög jákvæð þróun að mati okk-
ar sem störfuðu í greininni en olli okkur
jafnframt umtalsverðumerfiðleikum. Allt
fram að þessum tíma hafði allt faglegt nám
hárgreiðslunema einvörðungu farið fram á
stofunum og því höfðum við mjög tak-
markaða kunnáttu til að gera nýja hluti.
Og fram að þessu var eingöngu klippt með
hnífum, — skærin eingöngu notuð til að
jafna endana. Þegar síðhærðu hipparnir
byrjuðu að koma inn á stofurnar stóð ég
t.d. frammi fyrir því að ég hafði aldrei lært
að nota skærin að neinu viti til að klippa
ÞJÓÐLÍF 15