Þjóðlíf - 01.01.1990, Síða 16

með né heldur lært að blása hár. Til að
ráða bót á þessu ákvað ég að smella mér á
námskeið erlendis til að læra þessi nýju
handbrögð. Ég man að mér fannst þetta
alveg stórkostlegur tími og innra með mér
upplifði þetta breytta handverk sem rosa-
lega hugarfarslega byltingu.
— í kjölfar þessa áttu sér stað straum-
hvörf í faginu og vinnan breyttist mikið.
Straumar og stefnur í fatatískunni fór að
hafa aukin áhrif á kröfur fólks og þar sem
tískan er alltaf að breytast þá eru óskir
viðskiptavinanna breytilegar frá degi til
dags. Áður breyttist fatatískan mjög hægt
og sama gilti um hártískuna. Engu að síð-
ur má segja að tískan hverju sinni sé alltaf
sótt til eldri tíma, — með mismunandi
su'lbrigðum þó. Þetta fer alltaf hringinn.
ð undanförnu hefur áhugi fólks fyrir
því að viðhalda hinu náttúrulega í
hárinu aukist gríðarlega. Fyrir vikið hafa
fyrirtæki sem sérhæfa sig í framleiðslu
ýmiss konar efna og hársápu neyðst til að
verja gríðarlegum fjármunum í efnarann-
sóknir til að gera framleiðslu sína úr sem
náttúrulegustu efnum þannig að hún
skemmi sem minnst. Það er mikil sam-
keppni milli þessara fyrirtækja og því
gríðarlegt framboð á þessum vörum. Að
sjálfsögðu er einhver gæðamunur á ein-
stökum vörumerkjum en í heildina séð er
ekki mikið um skaðlegar vörur. Hið mikla
vöruframboð gerir fólki að sjálfsögðu erf-
itt fyrir um val á réttum efnum og sápum.
— Aukin efnanotkun við umhirðu á
hári, litun þess og liðun eykur verulega á
nauðsyn þess að fólk velji réttar og góðar
vörur. Notkun tilbúinna efna hefur meðal
annars í för með sér að hárið opnar sig og
úr því flæða ýmis nauðsynleg uppbygg-
ingarefni. Þennan missi þarf að bæta hár-
inu upp og að mínu mati gerði fólk best í
því að leita ráða hjá hárgreiðslumeisturum
við val á réttum efnum og kaupa þau hjá
þeim. Það segir sig sjálft að við þekkjum
best allra til þeirra og við færum aldrei að
ráðleggja fólki eitthvað gegn okkar bestu
samvisku. Sjálf prófa ég t.d. þau efni sem
ég hef á boðstólum og ég ráðlegg öðrum að
nota. Ég vil geta sagt með sannfæringu að
tiltekin vara hafi reynst mér vel. En ég segi
aldrei að hún sé sú besta í heiminum, því
ég hef ekki þá viðmiðun að ég geti fullyrt
slíkt. Þó þessar vörur séu í fæstum tilfell-
um skaðlegar skiptir miklu máli að fólk
kaupi það sem hentar hverjum og einum.
— Þegar fólk kaupir þessar vörur í al-
mennum verslunum þá neyðist það til að
eyða miklum tíma í að finna rétt efni sem
henta hári viðkomandi og iðulega kaupir
fólk tegundir sem henta því engan veginn.
Á hárgreiðslustofunum getur fólk hins
vegar fengið ókeypis ráðleggingar. Sjálf
hef ég þá reglu að gefa fólki kost á að fá
vörum skipt sem það er ekki fullkomlega
ánægt með og ég veit til þess að sú regla er
víða í heiðri höfð.
— Hér á landi eru starfræktar eitthvað
á annað hundrað hárgreiðslustofur þannig
að það segir sig sjálft að það ríkir mikil
samkeppni milli stofanna, og að mínu
mati er metnaðurinn mikill. Fyrir vikið er
óhætt að fullyrða að við sem störfum að
faginu leggjum okkur fram um að veita
góða þjónustu á viðráðanlegu verði. Að
mínu mati er heilbrigð samkeppni í faginu
mjög til góðs því hún tryggir viðskiptavin-
unum betri þjónustu og lægra verð.
— Kröfur viðskiptavinanna er að auk-
ast jafnt og þétt og því er okkur nauðsyn-
legt að leita okkur stöðugt nýrrar þekking-
ar í faginu, jafnt hér innan lands sem er-
lendis.
HÁRGREIÐSLUSTOFUR
FYRIR ALDRAÐA
agn félagsmiðstöðva?
Niðurgreidd þjónusta
Á undanförnum árum hefur félags-
máladeild Reykjavíkurborgar opnað og
starfrækt níu hárgreiðslustofur fyrir
ellilífeyrisþega þar sem boðið er upp á
niðurgreidda hársnyrtingu. Á næst-
unni mun svo hin tíunda taka til starfa
að Vesturgötu 7. Kostnaður borgar-
innar vegna þessa skipta tugum mill-
jóna. Allar eru þessar stofur reknar í
tengslum við dvalar- og hjúkrunar-
heimili eða félags- og þjónustumið-
stöðvar fyrir aldraða.
Mikil reiði hefur gripið um sig meðal
hárgreiðslumeistara vegna þessa máls og
finnst þeim sem verið sé að kippa stoð-
unum undan rekstri almennra hár-
greiðslustofa með óheiðarlegri sam-
keppni þess opinbera. Meðan almennu
stofurnar þurfa að greiða skatt af þjón-
ustu sinni og ýmis opinber gjöld í tengsl-
um við starfsemi sína eru hárgreiðslust-
ofur aldraðra undanþegnar öllu slíku.
Telja hárgreiðslumeistarar að þeir geti
vel þjónustað aldraða sem aðra borgara,
og sé það vilji Reykjavíkurborgar að nið-
urgreiða þjónustuna til aldraða þá geti
þær vel tekið við slíkum niðurgreiðsl-
um. Hárgreiðslumeistarafélagið sneri
sér nýverið til Landssambands Iðnaðar-
manna vegna þessa máls sem hefur nú
skrifað bréf til Reykjavíkurborgar með
mótmælum og útskýringum á sjónar-
miðum hárgreiðslumeistara.
Að sögn Sigurbjargar Sigurgeirsdótt-
ur forstöðumanns ellimáladeildar
Reykjavíkurborgar er rekstur hár-
greiðslustofa fyrir ellilífeyrisþega hluti
af því félagsstarfi sem byggt hefur verið
upp fyrir aldraða á síðastliðnum 20 ár-
um. „Markmið þessarar uppbyggingar
hefur m.a. verið að gefa öldruðum kost á
að fá sem fjölbreyttasta þjónustu á ein-
um og sama staðnum fyrir sanngjarnt
verð. Þessi stefna felur m.a. í sér að
draga úr þeirri félagslegu einangrun sem
margt eldra fólk býr við og er að mínu
mati vel til þess fallin að auka virkni
þess. Fólk leitar þangað sem það fær
hlutina á sanngjörnu verði. Hársnyrting
er hluti af þessari þjónustu sem við bjóð-
um ellilífeyrisþegum uppá“.
Aðspurð kvað Sigurbjörg það ekki
hafa komið til álita að gefa almennu hár-
greiðslustofunum kost á að bjóða öldr-
uðum þessa niðurgreiddu þjónustu,
enda markmiðið fyrst og fremst að fá
ellilífeyrisþegana inn á félagsmiðstöðv-
arnar til að rjúfa einangrun þeirra. „Til
að rjúfa einangrun þessa fólks reynum
við að bjóða þeim upp á þjónustu á borð
við hárgreiðslu sem þeim finnst eftir-
sóknarverð, þannig að það tengist öðru
félagsstarfi við það að eiga erindi þarna
inn“. Sigurbjörg kvaðst ekki álíta að
þessi þjónusta við aldraða væri raun-
veruleg samkeppni við almennu hár-
greiðslustofurnar því ellilífeyrisþegar
hefðu upp til hópa litla peninga milli
handanna og myndu neita sér um svona
þjónustu nema hún væri niðurgreidd.
„Það er tvenns konar fyrirkomulag á
rekstri þessara stofa en þær eiga það þó
sammerkt að vera með niðurgreidda
þjónustu. Þeir aðilar sem starfrækja
stofurnar greiða ekkert fyrir aðstöðuna
og fá annað hvort greidd föst laun eða fá
ákveðið hlutfall af innkomunni. Gjald-
skrá þjónustunnar er ákveðin af yfir-
manni fjármála- og rekstrardeildar fé-
lagsmálastofnunar hverju sinni“. Að-
spurð kvað Sigurbjörg útilokað að
þessar stofur væru að einhverju leyti
notaðar til einkareksturs.
16 ÞJÓÐLÍF