Frjáls verslun - 01.01.2013, Síða 25

FRJÁLS VERSLUN 1. 2013 25
HLutabréf
En ætli skýringin sé ekki heldur
grautarlegri. Flest bendir nefni ­
lega til þess að enn á ný séum
við komin með skekkju í hagkerf­
inu sem magnar upp bólu áhrif.
„Í þessu haftakerfi getur
mynd ast mjög stór bóla sem
er ekki í neinum tengslum við
undir liggjandi hagkerfi og hún
getur öðlast sjálfstætt líf,“ sagði
Heiðar Már Guðjónsson fjárfest­
ir í samtali við pistlahöfund.
Heiðar fer ekki í grafgötur með
það að hið furðulega ástand
sem hefur skapast hér vegna
gjaldeyrishaftanna á stærstan
hlut að máli þótt vissulega hafi
aðrir þættir einnig áhrif þar á.
Staðreyndin er sú að á Íslandi
er eftirspurn eftir fjárfestingar­
kostum langtum meiri en
fram boðið og því miður bendir
fátt til þess að það breytist í
nánustu framtíð. Afleiðing þessa
eru lágir vextir skuldabréfa og
lítið bit peningastefnunnar í því
haftaumhverfi sem við erum
með í dag eins og greiningar­
deild Arion banka benti á fyrir
skömmu. Hafa verður þó í huga
að ástandið hér er síður en svo
einsdæmi. Hlutabréfamarkaðir
í kringum okkur hafa allir verið
að hækka verulega, að hluta
til leiðrétting eftir ofsalækkun
hrunáranna og sumpart er það
ný bjartsýni meðal fjárfesta.
hvert eiga 190 milljarðarnir
að fara?
Það er mat greiningardeildar­
inn ar að það megi ætla að
líf eyrissjóðir, tryggingafélög
og verðbréfasjóðir þurfi að
finna 170­180 milljörðum króna
farveg í ávöxtun á árinu sem nú
er til þess að gera nýhafið. Til
viðbótar kemur svo annar sparn­
aður einstaklinga og lögaðila
en samtals áætlar grein ingar­
deildin að eftirspurnin gæti
verið um 190 milljarðar króna.
Síðustu ár hefur fjármagn ið að
mestu leitað inn á skuldabréfa­
markaðinn og í innlán. Bæði
vegna þess að áhættufælni
hefur verið mikil ásamt því sem
mun meira framboð hefur verið af
slíkum eignum en öðrum. Þannig
hefur halli á rekstri ríkis sjóðs verið
að mestu fjármagn aður með út­
gáfu ríkisbréfa og víxla. Fjárfestar
hafa sætt sig við litla raunávöxt­
un á ríkistryggð um bréfum en
á móti hefur ríkissjóði tekist að
fjár magna sig á þeim kjörum,
sem er í sjálfu sér jákvætt fyrir
afkomu ríkissjóðs.
Hreiðar Már Guðjónsson. Of margir peningar að elta of fáa
fjárfestingarkosti.
„Það er mat grein­
ingardeildarinnar
að það megi ætla
að lífeyrissjóðir,
tryggingafélög og
verðbréfasjóðir þurfi
að finna 170­180
milljörðum króna
farveg í ávöxtun á
árinu.“
„Allt þetta kemur
dálítið spánskt fyrir
sjónir þegar þess
er gætt að stöðugt
er verið að lækka
hagvaxtarspá lands­
ins, vaxtastigið er
hátt og breytist lítið
og almennt ekkert
mjög bjart yfir
hagkerfinu.“ Það sem ekki má segja:
Sala landSvirkjunar
Það verður seint sagt að mikið jafnvægi sé í íslenskri um -
ræðu og oft lokast mál af áður en rökin fást rædd. Sala
á hlut ríkisins í Landsvirkjun er eitt slíkra mála. Það er
reyndar svo að þeir sem hafa hvað mest efast um arðsemi
og ágæti rekstrar Landsvirkjunar sjá nú mest tormerki á
að selja hlut í félaginu! Líklega myndu fáir tala fyrir því að
selja meirihlutavaldið í félaginu en margir hafa orðið til að
nefna sölu á hluta, þar á meðal bæði Bjarni Benediktsson,
formaður Sjálfstæðisflokksins, og Árni Páll Árnason, for-
maður Samfylkingarinnar. Þar hefur verið nefnd sala á allt
að 30% hlut. Með því að skrá Landsvirkjun í Kauphöllina,
hafa á bilinu 10 til 15% í almennri sölu og selja 25-30% til
lífeyrissjóðanna væri hægt að slá margar flugur í einu höggi.
Ríkið gæti aflað verulegra fjármuna en líklega má meta
Landsvirkjun á bilinu 350 til 400 milljarða króna. Um leið
yrði spennandi fjárfestingarkostur með erlendu sjóðstreymi
í boði fyrir fjárfesta. Skráning undir slíkum formerkjum og
slík viðskipti ættu ekki að ógna valdi ríkisins yfir þessu
óhreina óskabarni þjóðarinnar!