Frjáls verslun


Frjáls verslun - 01.01.2014, Page 141

Frjáls verslun - 01.01.2014, Page 141
FRJÁLS VERSLUN 1. 2014 141 Fyrir tuttugu árum röt uðu myndir af ungfrú Mazarine Pingeot inn á borð ritstjóra franska góð borg ­ ara blaðsins Maris Match. Þetta voru siðlegar myndir af tvítugri stúlku og ljósmyndarar blaðsins höfðu ekki haft fyrir því að taka þær. Þó vissu allir um þessa stúlku. Móðir hennar var Anne Pingeot og faðirinn Francois Mitt errand forseti. Ritstjórinn hringdi í Mitter rand og spurði hvort hann mætti setja myndirn­ ar á síður blaðsins. Núna – tuttugu árum síðar – liggja ljósmyndarar slúðurblaðisns Close með nætursjónauka og inn rauðar vélar fyrir utan verustað leikkonunnar Julie Gayet í París. Þeir taka ótal myndir af lífverði Francois Hollandes forseta þar sem hann kemur að skoða aðstæður fyrir utan íbúðarblokk leikkonunnar. Síðan birtist for­ setinn sjálfur á aftursæti þriggja hjóla vespu með ökumann fyrir framan sig. Sá er sennilega líka lífvörður. Hjálmurinn var illa skakkur á höfði forsetans og óbundinn. Síðar sögðu blaðamenn Close svo frá: Forsetinn var sjáan- lega svo yfir sig ástfanginn að hann kom ekki hjálminum rétt á höfuðið. Þeir veittu því líka athygli að lífvörðurinn, sem fyrstur kom að íbúðinni, kom aftur klukkan átta morguninn eftir og nú með körfu fulla af „croissants“ og hvarf inn með hið hefðbundna morgun­ fóður Frakka. Það er fullkomnað! Nú gerir ekkert til þótt myndirnar séu úr fókus og óskýrar. Þetta er París, forsetinn á ástafundi og núna megum við segja frá. Hvað er að gerast? En Frakkar segja „je ne sais pas!“ og spyrja: Hvað hefur gerst á þessum tuttugu árum? Allir vissu á sínum tíma að Mitterrand átti sér ástkonu og það var slúðrað á kaffihúsum borgarinnar um hana og dóttur forsetans. Kurteisi þótti að biðja hann góðfúslega um leyfi til að segja frá. Enginn „papparass“ sat um hvert fótspor þjóð ­ höfð ingjanna í von um að ná mynd af því sem allir vissu og kjömsuðu á með croissöntunum sínum. Hollande brást reiður við myndum og frásögnum Close. Hótaði málsókn og öllu illu. Ekk ­ ert hefur þó orðið úr enda allt satt. Þessi viðbrögð forsetans þykja benda til að hann hafi ekki fylgst með þróuninni. Tímarnir eru breyttir og fjölmiðlarnir með. Það eina sem er óbreytt eru sjálf ástamálin. Í Bretlandi hafa blöðin lengi haft það fyrir sport að fella stjórn mála menn á framhjáhaldi. Þar er viðhorfið allt annað en í Frakk l andi. Í Bandaríkjunum komst Bill Clinton í verulega krappan dans vegna sinna ásta ­ mála. Fjölmiðlar hlífðu honum ekki. Reglan í flest um löndum er að þjóðhöfðingi á ekki að halda framhjá maka sínum – og ef hann gerir það verður allt vit laust. kjarni málsins Hvað Hollande varðar þá hefur hann aldrei kvænst. Hann var fluttur frá sambýliskonu sinni, Ségolène Royal, fyrrverandi forsetaframbjóðanda, og var opinberlega í sambúð með Valérie Trierweiler. Hún var de facto orðin forsetafrú með fullri virðingu og skyldum þegar hann féll fyrir leikkonunni Julie Gayet. Þessi kvennamál eru þó aukaatriði. Aðalatriðið er að al þjóðavæðing slúðurskrifa er komin til Frakklands. Þar má nú ekk ert lengur frekar en í öðrum löndum. Viðhorfið hefur breyst þar í líkingu við það sem gengur og gerist í heiminum. Fyrsta skrefið er stigið: Slúðurblöð skrifa um næturgöltur forsetans án þess að biðja um leyfi. Enn er það þó svo í Frakklandi að framhjáhald forseta hefur engin áhrif á pólitíska stöðu hans. Það væri þó næsta skrefið í þessari þróun. Það er hugs ­ anlegt að viðhorf breytist svo í óljósri framtíð að Frakklandsfor­ seti segi af sér vegna framhjá­ halds. Það mun þó ekki verða í tíð Hollandes. Hver byrjaði á þessu? Í hinu virta breska blaði The Guardian er fullyrt að þessi óheillaþróun hafi hafist í tíð Nicolas Sarkozys, fyrrverandi forseta. Hann flaggaði ástkonu sinni og það var ekki stórmál að ná af þeim myndum saman. Carla Bruni varð opinberlega viðhald forsetans. Sarkozy vildi sanna karlmennsku sína fyrir þjóðinni, fyrri forsetar höfðu látið nægja að sanna getu sína fyrir ástkonunum einum. Á þessu er grundvallarmunur og núna halda fjölmiðlar að þeir megi án leyfis elta forsetann þar sem hann eltir typpið á sér út um allan bæ. Eftir stendur þó mikilvæg spurning: Af hverju þykir Frökk ­ um það ekkert tiltökumál þótt forsetinn eigi sér ástkonu? Flestir Frakkar höfðu af því mestar áhyggjur hvað hjálmurinn sat illa á höfði forsetans á leið til ástafundarins. Hann hefði getað dottið á höfuðið. Að auki hafa ein­ hverjir ofbeldisdrjólar frá Korsíku sést í íbúð leikkonunnar. aftur að kjarna málsins Þar er komið að öðrum kjarna þessa máls: Hver er forseti og hver er bara ástsjúkur maður á hjóli í neonljósum heimsborg­ arinnar? Frakkar hafa viljað halda þessu aðgreindu. Forsetinn er þjóðhöfðingi. Hann er ekki per ­ sóna heldur embætti. Mað ur inn sem gegnir þessu embætti hverju sinni getur verið breyskur, veikur fyrir fögrum leikkonum og fráhverfur sinni eigin spúsu. Það þýðir ekki að forsetinn sé breyskur. Í öðrum löndum hefur þessi aðgreining manns og embættis ekki haldist eins lengi og í Frakk l andi. Víða eru gerðar kröfur um siðferðileg gildi í brjósti manna sem sækjast eftir æðstu embætt um. Framhjáhald er í þessum löndum talið merki um siðferðisbrest – en ekki svo mjög í Frakkl andi. Þar vilja menn enn ekki rugla saman mannin ­ um, sem hverju sinni fyllir sæti forseta, og svo þeim sem situr á vespunni í næturhúmi Parísar. En líka þetta getur breyst þannig að embætti forseta og maðurinn í embættinu renni saman í eitt. Þá verða þeir báðir að sofa í sama rúminu og þá fer rekkjunauturinn að skipta máli. Núna þykir Frökkum það full gild afsökun fyrir hliðarspori forsetans að Julie Gayet er föngu leg á að líta og vel þess virði að falla fyrir henni. Sú tíð kann þó að koma að það þyki ekki fullgild afsökun. Ólíkt siðferði Sinn er siður í landi hverju. Frökkum finnst framhjáhald Hollandes í lagi og telja það einkamál. Í öðrum löndum er framhjáhald talið siðferðisbrestur hjá þjóðhöfðingja og merki um að viðkomandi sé ekki treystandi. Hvers vegna er þessi munur á siðferði og skoðunum? Núna vantar bara að framhjáhald forsetans hafi áhrif á kjörfylgi hans. TexTi: Gísli KrisTjánsson Forsíðan umtalaða á Close. Blaðið þorði að lokum að birta fréttina sem allir vissu.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148

x

Frjáls verslun

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Frjáls verslun
https://timarit.is/publication/282

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.