Fréttatíminn - 17.04.2015, Blaðsíða 18

Tvisvar
hefur hún
lent í því
að flogin
voru ekki
stoppuð í
tíma, svo
heilaskaði
hlaust af.
Hún er
sköðuð
fyrir lífs-
tíð. Hún
verður
aldrei
eins og
fullorðin
mann-
eskja og
við erum
að reyna
að búa
henni
sem
best líf.
É g var þyngstur í maí í fyrra, þá var ég 165 kíló. Ég var 153 kíló þegar ég byrjaði í þáttunum. Það var fjarlægur draumur að hlaupa. Í dag
hleyp ég,“ segir Stefán Sverrisson, sigurvegari Big-
gest Loser á Skjá einum og brosir. „Biggest Loser
bjargaði lífi mínu, það er ekkert flókið.“
Þótti gott að „fá sér“ og lét eins og bjáni
Ég hitti Stefán Sverrisson daginn eftir að sigurvegar-
inn í Biggest Loser var krýndur og það var greini-
legt að hann var í sjöunda himni með árangur-
inn og brosti sínu breiðasta.
Stefán er 35 ára Skagfirðingur í húð og
hár og hefur búið þar allt sitt líf. „Ég er frá
bæ sem heitir Efri Ás í Hjaltadal,“ segir
Stefán. „Það er rétt hjá Hólum. Ég átti
þeirri gæfu að fagna að ganga í lítinn
sveitaskóla fyrstu árin og svo í gaggó
í Varmahlíð, þar sem maður lærði að
slá frá sér, segir Stefán.
Þurftirðu að gera mikið af því?
„Bara eins og gengur hjá ung-
lingum,“ segir Stefán. „Svo datt
maður bara út í lífið. Maður er
búinn að gera sitt af vitleysunni,
en við erum bara ung einu sinni,“
segir Stefán sem vinnur í Steinull-
arverksmiðjunni á Sauðárkróki.
Kvæntur heimilisfaðir með þrjú
börn, kött og hund. „Ég átti það
til að gera alls konar af mér,“ seg-
ir Stefán. „Manni þótti gott að „fá
sér“, eins og gengur, og láta eins
og bjáni. Ekkert alvarlegt samt
sem áður.“
Var búinn að reyna allt
Stefán hóf þátttöku í Biggest Lo-
ser í byrjun september og dvaldi
þá ásamt öðrum þátttakendum
að Ásbrú í Keflavík í
tvo mánuði, fjarri fjöl-
skyldu og vinum. „Ég
var þarna í 9 vikur að
gera það sem við átt-
um að gera, og svo
vorum við bara send
heim,“ segir Stefán.
„Það gekk upp og
niður. Ég er bara
mannlegur. Ég
þyngdist um
jólin, og ég fékk
flensu í viku, en
Ef ég hefði
ekki gengið
í gegnum
það sem við
höfum þurft
að ganga
í gegnum,
hefði ég
aldrei getað
farið í Big-
gest Loser.
Skagfirðingurinn sem skóf af sér 60 kíló
Keppninni Biggest Loser, sem hefur verið á dagskrá Skjás eins
í vetur, lauk í síðustu viku. Tuttugu einstaklingar voru skráðir
til leiks í haust og var tilgangurinn sá að losa sig við eins mörg
kíló og hægt var á meðan keppninni stóð. Að lokum stóð eftir
einn sigurvegari og var það Skagfirðingurinn Stefán Sverrisson
sem hafði losað sig við tæp 60 kíló. Stefán er 35 ára, þriggja
barna faðir og dóttir hans glímir við erfiðan sjúkdóm sem þýðir
að hún verður aldrei eins og fullorðin manneskja. Hann segir að
erfiðleikar sem fjölskyldan hefur gengið í gegnum hafi gert það
að verkum að hann var tilbúinn til að takast á við þá þraut sem
þátttakan í Biggest Loser var. Stefán er ásatrúar en segist þó
mestmegnis trúa á sjálfan sig, eins og Skagfirðingar geri.
það er bara eins og gengur, maður tekur
bara það sem lífið hendir í mann,“ segir
Stefán.
„Ég var kominn á þann stað í byrjun,
að þetta var bara komið gott. Mér var illt
allsstaðar. Gat ekki reimað skóna mína.
Læknar vildu senda mig á sykursýkislyf
svo það var bara að duga eða drepast. Í al-
vöru,“ segir Stefán. „Svo skráði konan mín
mig bara í þáttinn og þá var ekkert hægt að
bakka með það.“
Í Biggest Loser eru keppendur undir
stöðugu eftirliti og eftirfylgnin er gríð-
arleg. Stefán er þó á því að þetta sé vel
mögulegt án þeirrar hjálpar. „Ég er búinn
að reyna slatta af þessum kúrum og þessu
drasli,“ segir hann. „En maður þarf að vera
réttur í hausnum. Maður þarf að vera bú-
inn að fatta að það er eitthvað að. Ef maður
er ekki búinn að sjá að það er komið nóg,
þá gerist ekki neitt,“ segir Stefán.
Hvernig líður manni sem er laus við 59
kíló?
„Ég veit ekki hvernig á að lýsa því,“ segir
Stefán. „En líðanin er góð, mjög
góð.“
Fjarveran frá langveiku
barni erfiðust
Eftir svona keppni hefst
verkefni hjá þátttakendum
sem er erfitt. Það er að halda
áfram án hjálpar þáttanna.
„Ég er ekki hættur,“ segir Stef-
án. „Ég vil losna við meira. Ég
fékk alveg gríðarlegan stuðning
frá fjölskyldunni og hreinlega öllum
á Sauðárkróki. Það er ómetanlegt. Ég fann
aldrei fyrir fordómum eða neinu. Það kom
mér skemmtilega á óvart, því sveitafólki
hættir til að vera dómhart,“ segir Stefán.
„Það voru allir með mér í liði. Það kann-
ast margir við það að bera á sér aukakíló.“
Stefán býr ásamt konu sinni og þremur
börnum á Króknum og þau hafa fengið
sinn skerf af lífsskólagöngu. Elsta dótt-
irin er 16 ára, sá yngsti 7 ára og svo eiga
þau dóttur á ellefta ári sem glímir við lang-
veikindi. „Hún er með sjúkdóm sem veldur
því að kolvetnaupptaka í heilanum er ekki
nema um 50%,“ segir Stefán. „Aukaverk-
anirnar af þessu eru flogaveiki, ADHD,
þroskaraskanir og fullt af svona hegðun-
artengdum vandamálum. Í raun eru floga-
köstin eitthvað sem við erum alltaf að eiga
við. Frá því að ég kom heim í nóvember
höfum við þrisvar þurft að hringja á sjúkra-
bíl,“ segir Stefán. „Tvisvar hefur hún lent í
því að flogin voru ekki stoppuð í tíma, svo
heilaskaði hlaust
af. Hún er sköðuð
fyrir lífstíð. Hún
verður aldrei eins og fullorðin manneskja
og við erum að reyna að búa henni sem
best líf,“ segir hann.
„Þessi pakki varð til þess að ég gat farið
í þessa keppni. Ef ég hefði ekki gengið í
gegnum það sem við höfum þurft að ganga
í gegnum hefði ég aldrei getað farið í Big-
gest Loser. Ég hefði ekki verið tilbúinn í
það. Ég hef unnið svo mikið í sjálfum mér
og var algerlega á réttum stað þegar ég
byrjaði í Biggest Loser. Ég var tilbúinn,“
segir Stefán.
Mont í Skagafirði
Það var erfitt fyrir Stefán að fara í burtu frá
heimilinu í þá tvo mánuði sem hann varð
að dvelja fyrir sunnan í upphafi þáttanna.
Hann segir konuna sína eiga mikinn þátt
í því hvernig hann stóð sig. „Konan mín
á endalaust hrós skilið fyrir allt saman,“
segir hann. „Maður vissi alveg að það yrði
vesen heima fyrir vegna veikindanna. Ein-
hver hélt þó yfir okkur verndarhendi því
það kom ekkert upp á, á meðan ég var í
burtu,“ segir Stefán. „En það byrjaði stuttu
eftir að ég kom heim. Mínir menn héldu
yfir okkur verndarhendi.“
Þínir menn? Hverjir eru það?
„Ég er ásatrúarmaður,“ segir hann og
glottir. „Ég er ekki trúaður maður. Hef allt-
af verið hrifinn af þessum gömlu sögum og
ég fann mig bara í þessari pælingu. Ég trúi
á heiðarleikann og jörðina. Heiður umfram
allt. Þannig fór ég í gegnum Biggest Loser.
Bróðir minn er að verða goði í Skagafirði
og búinn að reisa hof í Hjaltadal,“ segir
Stefán. „Ég er vel settur til þess að stunda
mína trú.
Skagfirðingar trúa mestmegnis á sjálfan
sig,“ segir Stefán. „Við erum sögð montin,
og við erum það. Mörg okkar hafa rétt á
því og það er gaman að vera Skagfirðingur.
Að búa þar eru forréttindi. Jú, jú, menn
tala um kaupfélagið og kolkrabbann, en
flest okkar hafa vinnu og þak yfir höfuðið
og við getum ekki beðið um meira,“ segir
Stefán. „Sveitarfélagið er örugglega með
bestu þjónustu við fatlaða á landinu, það
er umtalað.“
12 fjöll í sumar
Hvað tekur nú við?
„Nú fer maður bara aftur heim á Krók-
inn,“ segir Stefán. „Ég hef engar skipanir
eða þjálfara. Ég er búinn að gera þetta allt
sjálfur. Ég talaði ekki við neinn þjálfara
eftir að ég fór frá Ásbrú,“ segir hann. „Ég
notaði bara spinning-hjólið sem bróðir
minn gaf mér. Mokaði snjó og fór í göngu-
túra. Fór í Þreksport heima þar sem ég
fékk mikinn stuðning og mér fannst þetta
skemmtilegt. Markmiðið er tólf fjöll í
sumar,“ segir Stefán.
Tólf fjöll?
„Þau þurfa ekki að vera stór,“ segir
hann og glottir.
Byrjarðu þá á Tindastóli?
„Hann er framarlega í röðinni, það er
stutt að fara,“ segir hann. „Annars er
mitt helsta takmark að vera á lífi fyrir
börnin mín, geta verið með þeim í því
sem þau eru að gera og not-
ið lífsins með þeim,“ segir
Stefán Sverrisson Skagfirð-
ingur.
Hannes Friðbjarnarson
hannes@frettatiminn.is
Stefán Sverr-
isson missti
sem um nemur
60 kílóum
af smjörlíki í
Biggest Loser.
Ljósmynd/Hari
18 viðtal Helgin 17.-19. apríl 2015