Læknablaðið - 01.04.2014, Blaðsíða 38

238 LÆKNAblaðið 2014/100
U M F J ö l l U n O G G R E i n a R
haft mest áhrif á sitt fag á síðastliðinni öld,
Millard og Buncke voru í þeim hópi og
verðskulduðu það fyllilega.
Ég hef verið afar heppinn með að
komast að hjá góðum og hugmyndaríkum
læknum sem fóru ekki troðnar slóðir held-
ur fundu nýjar leiðir að góðum lausnum.
Meðan ég var í San Diego fór ég til
Mexíkó í sjálfboðavinnu að gera aðgerðir
á börnum með klofna vör og góm, sem
höfðu ekki fengið neina þjónustu og voru
sum orðin nokkuð stálpuð þegar þau
loksins fengu þessa hjálp. Áður hafði ég
farið með vini mínum til Guatemala sömu
erinda. Vinur minn er mormóni og það
var trúfélag hans sem stóð fyrir ferðinni.
Við fórum upp í fjöllin til indíánabyggða,
tókum allt sem til þurfti með okkur og
gerðum aðgerðir við aðstæður sem oft
voru frumstæðar en dugðu til góðra verka.
Það er ákaflega gefandi að sjá vör sem
hefur verið klofin verða nokkurn veginn
eðlilega og missmíði verða að fallegu
brosi.“
Allt hefur einhverja áhættu
Þú hefur eingöngu sótt sérmenntun þína
vestur um haf.
„Já, ég var samtals í nær 13 ár í Banda-
ríkjunum bæði í námi og starfi. Starfið hér
heima var fyrst og fremst spítalastarf en
ég hef alla starfsævina líka rekið stofu og
verið í 50% starfi á hvorum stað en ég lauk
starfsævinni fyrir þremur mánuðum.“
Það hefur væntanlega verið nóg að gera hjá
ykkur lýtalæknunum þegar þú varst að byrja
þó kannski hafi verið minna pjatt í samfélaginu
þá.
„Þú segir pjatt. Ég held þú sért að
reyna að segja fegrunaraðgerðir. Hvort
þær eru þarfar eða óþarfar er alltaf álita-
mál. Þær gera heilmikið fyrir suma og eru
mjög mismikil inngrip, en allt sem gert
er hefur einhverja áhættu. Samfélagið er
orðið opnara bæði hér og annars staðar
þannig að þessir hlutir eru ekki sömu
feimnismál og þau voru. Sumt fólk kemur
með óraunverulegar væntingar og oft á
erfiðleikatímum lífs síns og þá þarf að fara
sér hægt í aðgerðum. Önnur hjálp er þá
oft betri. Unglingsárin eru oft erfið félags-
lega en sá Gordionshnútur er allajafna
ekki leystur með eggvopni. Þetta er alltaf
talsvert matsatriði hvað er innan skynsam-
legra marka.“
Er þér einhver aðgerð minnisstæðari en
önnur á ferlinum?
„Ég man eftir vissum verkefnum. Við
Rafn Ragnarsson, kollegi minn, gerðum
margar aðgerðir sem við kölluðum „tafar-
lausa endursköpun“. Þá var hvorttveggja
gert í senn, að brjóst var fjarlægt vegna
krabbameins og nýtt brjóst endurskapað.
Það eru nokkrar mismunandi aðgerðir
til að endurskapa brjóst, hver og ein með
sínum kostum og sérstöku áhættu. Allar
skurðaðgerðir eru áskorun bæði fyrir
sjúkling og lækni. Þegar ég lauk störfum
á Læknastöðinni og Handlæknastöðinni
færðu starfsfélagar mínir mér skúlptúr að
gjöf sem er í raun aðgerðalýsing á endur-
sköpun brjósts eins og ég hef lýst hér að
ofan.“
Kynntist konunni í skóbúð
Segðu mér aðeins frá einkahögum þínum.
„Mínir einkahagir eru mjög einfaldir.
Eftir 4. bekk í Verslunarskólanum fékk
ég sumarvinnu í skóversluninni Hvann-
bergsbræðrum. Stúlka að nafni Jóna
Þorleifsdóttir, sem var einnig í Versló,
fékk vinnu þar líka. Þannig hófust okkar
kynni. En við urðum ekki par fyrr en ég
var nýbyrjaður í læknisfræðinni. Svo varð
úr þessu ágætis hjónaband sem á stóraf-
mæli um þessar mundir. Við höfum bæði
mikinn áhuga á skíðum og ferðalögum
til framandi landa. Við eigum þrjú börn,
Ingibjörgu sem kennir ensku við Mennta-
skólann við Hamrahlíð, Þorvald Egil, raf-
magnsverkfræðing sem vinnur hjá Deloitte
og Sturlu Þór sem er viðskiptafræðingur
og starfar í Osló.“
Öldungadeildin lifandi félagsskapur
Sigurður hefur nýlega lokið fjögurra ára
setu í stjórn Öldungardeildar lækna sem
er opin læknum 60 ára og eldri þó flestir
fari ekki að mæta fyrr en þeir hafa lokið
störfum.
Makar lækna eru mjög virkir þátttak-
endur í starfi félagsins að sögn Sigurðar.
„Við höfum jú flest fylgst að í gegnum
lífið bæði í námi og starfi og þannig
skapað sterk vinabönd,“ segir hann. Oftast
er árlega farin ein ferð innanlands og
önnur út fyrir landsteinana. „Þetta er lif-
andi félagsskapur og ég sé eftir að hafa
ekki notað fyrsta tækifæri sem gafst til
að ganga í félagið. Síðasta ferðin sem við
stóðum fyrir var til Ítalíu. Við enduðum í
Flórens og fórum mörg á veitingastaðinn
Lapi, en flestir kannast við kvæði Davíðs
Stefánssonar, Lapi, listamannakrá í Flórens,
þar sem síðasta ljóðlínan er „En Lapi er og
Lapi verður listamannakrá“ og var jafnan
sungin af miklum krafti á stúdentaböllum
hér áður.
Öldungadeildin gerði nýlega athuga-
semd við breytt aldursákvæði heilbrigðis-
laga sem tóku gildi 1. janúar síðastliðinn.
Þar var læknum gert að hætta heilbrigðis-
þjónustu á eigin starfsstöð við 70 ára aldur,
en hægt var að fá framlengingu tvö ár í
senn, þó mest þrisvar sinnum. Læknar
urðu því að hætta öllum sjálfstæðum
stofurekstri 76 ára. Sigurður segir þetta
ákvæði ekki samræmast lögum í lönd-
unum kringum okkur.
„Við vöktum athygli á þessu í greinum
í Læknablaðinu og öðrum fjölmiðlum. Síðan
fengum við viðtal við Kristján Júlíusson
heilbrigðisráðherra, gerðum honum grein
fyrir hvernig þessum málum er háttað
í löndunum í kringum okkur og hvaða
vandræði hlytust af svona afdráttarlausum
takmörkunum á starfi á eigin starfsstöð.
Heilbrigðisráðherra tók vel í erindi okkar
og hefur lagt fram frumvarp til breytingar
á þessu aldursákvæði. Efnislega er tillaga
ráðherra sú að læknar geti unnið á eigin
starfsstöð til 75 ára aldurs og þá sótt um
framlenginu til þriggja ára en eftir það
til eins árs í senn. Umsókn læknis þarf
að fylgja læknisvottorð og upplýsingar
um hvað læknirinn hefur unnið við, hvað
hann hyggst vinna við og hvar og hvernig
hann hefur haldið menntun sinni við.
Þetta er allt af hinu góða að ég tel.
Það er gott að finna að kerfið er þó
þannig að þegar maður leggur fram eitt-
hvað sem rök eru fyrir þá eru ráðamenn
tilbúnir til að skoða það og slíkt ber að
meta að verðleikum.“