Tímarit Máls og menningar - 01.04.1940, Side 34

28
TÍMARIT MÁLS OG MKNNINGAR
Og dagsins sól til djúpsins fer
svo dásamlega skær,
og gulli um höfn og hafnargarð
og hús og götur slær.
Og nóttin hefst í hljóðri borg
með hvísl og leyndarmál.
— En beizkja dauðans dvínar ei
í draumamannsins sál.
V.
Barst dauðastuna í dökkvann út
frá drungalegum stað,
er þögnin ófst sem móðurmýkst
um mold og smárablað,
sem draumur heimsins liefði rætzt
hin hvíta bæn um frið, —
ein stuna, er þaut og þvarr um leið,
og þögnin kipptist við —?
Svo ríkti aftur hljóðlátt húm
um haf og svefnþungt land,
og aðfallsbáran hrundi hægt
við hvítan skeljasand,
söng messu sína um djúpsins dýrð,
svo dul og móðurblíð,
og sagði engum, engum neitt
um andlát Jóns frá Hlíð.