Tímarit Máls og menningar - 01.04.1940, Blaðsíða 61

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
55
láti konungur hafði nokkuð getað að gert, lagði Par-
ísarborg enn á ný sitt þunga lóð á vogarskálina og
rétti við hlut byltingarinnar.
París var allt þetta sumar sjóðandi nornaketill. Sult-
ur múgsins og pólitiskar ástríður juku eldana í hinni
gömlu höfuðborg Frakklands. Hún var ennþá konung-
holl, og almúginn trúði enn sem fyrr á liinn smurða
kynstofn Cabets. En konungurinn sat í Versölum undir
áhrifum illra ráðgjafa og vissi ekki um þrautir fólks-
ins. Hann myndi án efa lina þjáningar þess, ef hann
væri nærstaddur þjóð sinni. Þannig hugsaði múgurinn
i París. Og 6. október 1789 fór þessi langsoltna, kon-
ungliolla alþýða til Versala og sótti konung sinn, lconu
hans og börn. Nú skyldi hann dvelja meðal síns lýðs
i þeirri borg, er franskir einvaldskonungar liöfðu flúið
fyrir sakir erils hennar og eirðarleysis. 10. okt. flutti
þjóðsamkoman til Parisar. Æðstu stjórnarvöld Frakk-
lands voru komin undir handarjaðar Parísarborgar.
Hún var alla stund siðan hið árvakra og alsjáandi
auga byltingarinnar.
Þegar þjóðsamkoman hafði flutt búferlum til París-
ar, hófst liið mikla og merkilega löggjafarstarf hennar,
er gjörbreytti Frakklandi í stjórnarfarslegum og póli-
tískum efnum. Ilún gat nú ekki lengur látið sér nægja
háværar yfirlýsingar almennra sanninda og réttinda.
Pólitískar og atvinnulegar þarfir hversdagsleikans knúðu
á dyrnar og færðu fulltrúunum heim sanninn um það,
að „grá er kenning hver, en grænn er aðeins lífsins
gullni meiður“.
Löggjafarstarfsemi þjóðsamkomunnar fór fram í 40
nefndum, er leituðu ráða og umsagnar iðjuhölda og
kaupmanna í verzlunar- og liafnarbæjum Frakklands.
Atvinnnlöggjöf byltingarinnar er því runnin undan rifj-
um hinnar vinnandi horgarastéttar og ber á sér mark
hagfræðikenningar hennar og atvinnulegra þarfa. Nú
voru öll höft leyst, er atvinnulifið hafði orðið að bera