Tímarit Máls og menningar - 01.04.1940, Síða 94

88
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
ingu bezt til að leysa það svo vel fari. Það kynni að mega ætla,
að eftir þessum undirtektum mundi ég samþykkja hvaða bækur
sem væri og lofa þær. Svo er þó ekki. Mál og menning gæti kom-
ið með þær bækur, sem ég myndi ekki vera hrifinn af. En engin
slík hefur enn komið. Það nálgast næstum þvi töfra, hve vel ykkur
tekst að velja bækurnar, svo að hver einasta þeirra er úrvalsrit
og vekur almenuan fögnuð. Eitt af aðaleinkennum og kostum út-
gáfunnar finnst mér vera frá upphafi, hve snilldarlega er valið
úr því, sem er þjóðlegt og alþjóðlegt, þannig að við fáum úr-
val íslenzkra rita annars vegar og hins vegar alþjóðleg rit lieims-
frægra snillinga.
Þá vil ég víkja svolítið að því, sem mest er um vert í útgáfu-
liugmynd komandi ára, „Arfi íslendinga“. Einn sólheiðan júlidag
bárust mér fyrstu tíðindin um hina væntanlegu útgáfu, og nokkru
síðar tímaritshefti með greinargerð Sigurðar Nordals. Og er það
skennnst frá að segja, að hugmyndin greip mig eins og opinberun.
Ég efaðist ekki eitt andartak um að þetta yrði rit, er marka mundi
timamót, ekki aðeins í útgáfu Máls og menningar, lieldur íslenzkri
bókaútgáfu. Og það mikilsverða atriði, að próf. Sigurður Nordal sér
um útgáfuna og ritar allríflegan hluta nokkurs af bindunum,
sannfærði mig enn betur en nokkuð annað um að þetta yrði stór-
kostlegt verk.
Eitt get ég líka nefnt, sem styrkt hefur trú mína á ágæti þessa
máls. Það eru þær ofsóknir ljósfælinna afla, sem hafnar voru
slrax er útgáfan varð heyrum kunn. Manni finnst það furðu gegna,
að sá maður, sem bezt gengur fram í þessum ofsóknum, skuli vera
form. Menntamálaráðs.
Ég ber ekki minnsta kala til hinnar væntanlegu útgáfu Mennta-
málaráðs, en ég fyrirlit þá aðferð, að hefja starfsemina með
ofsóknum. Ég er til dæmis kaupandi bóka þeirra, sem „Menningar
og fræðslusamband alþýðu“ hefur gefið út, og það hefur ekki
kastað minnsta skugga á starfsemi Máls og menningar. Og ef
ástæður leyfa mer, gerist ég lika kaupandi bóka þeirra, sem
Menntamálaráð gefur út. En aldrei á kostnað Máls og menningar.
Það verður ætíð það útgáfufyrirtæki, sem eg met mest og hefur
orðið fyrirmynd beggja hinna.
Mér finnst það bera vott um slæmt ástand i sálarlífinu, að
hefja þetta starf með rógi og ofsóknum á hendur fyrirmyndinni.
Það er eins og maður, sem ofsækir föður sinn.
Og þess er ég viss, að Mál og menning stendur þetta él af
sér og verður öflugra en nokkru sinni fyrr að því loknu.
Gafli, 25. janúar 1940. Ingvar Björnsson.
FÉLAGSPRENTSMIÐjAN H.F.