Tímarit Máls og menningar - 01.05.1942, Qupperneq 53

TÍMARIT MALS OG MENNINGAR
47
eru á sama máli, segi ég umræðunum slitið. Herinn sótti
austurtil fljótsins. Strákurinn liljóp austurtil systkina sinna.
Það er komið framyfir hádegi (nægði: — yfir liádegi). Ræn-
ingjarnir geystust framyfir kletta og klungur. Ég sat heimahjá
Sigríði (þ. e. í híbýlum Sigríðar). Ég sat heimahjá Sigríði (þ. e.
sat heima hjá mér (svo Þ. Þ.) við hliðina á Sigríði). Þeir sáu
heimtil bæjar. Ég gekk heimtil sysiur minnar. Hérí holtinu
(þ.e. á þessum stað í holtinu) varð einu sinni maður úti. Héri
holtinu varð einu sinni maður úti. Lambið slapp innhjá henni
(í húsið). Hver hefur komið þessari fjarstæðu innhjá þér? Það
snjóar inntil fjalla. Formaðurinn gekk inntil manna sinna.
Leiksalurinn er niðrii Iðnó (þ. e. á neðri hæðinni).
Leiksalurinn er niðrii Iðnó (þ.e. ekki í Þjóðleikhúsinu). Þú
étur allt uppeftir mér. Það er padda að skríða uppeftir mér.
Það átti ekki að kveikja uppi miðstöðinni allan veturinn.
Hvað ertu að gera uppií þessu myrkri? Siggi er kominn uppi
sveit. Þá spratt uppí mér þetta kvæði*). Tunglið var að koma
útundan fjallinu. Hún er að sópa útundan rúminu (sem hún
er undir) og að sópa (sorpinu) útundan rúminu.**)
Margt þessara dæma er að vísu auðgreint samkvæml
orðsetningu Þórbergs. En lil eru þau, sem liann á fullt
í fangi með sjálfur, og ef til vill vandaðist honum verk-
ið um of, ef hann þyrfti að semja sér og öðrum tæm-
andi ritreglur um þetta. Til þess kemur varla. Kennur-
um væri kvíðvænlegt að eiga að kenna börnum mun
rangra og réttra Þórbergsliminga.
IV.
Gerum ráð fyrir því, sem þó er ósannað, að með orð-
setningu Þórbergs sé „hægt að ná“ meiri nákvæmni í
rithætti og lijá einstöku snillingum vrði sá skýrleikur,
sem ynnist, meiri en skýrleikurinn, sem þeir töpuðu við
hana. Engu að síður yrði ávinningur snillinganna ofdýrt
*) Svo kvað Eilífur: Sónar sáð grær oss á sefreinu orða
(= tungunni). En Þórbergur meinar annað, lindaruppsprettu.
**) Orfá dæmanna stvtt og eins sleppt nokkrum kommum,
sem ella klyfu límingana. Þær kommur ráða áherzlum með
hinni almennu orðsetningu og fullnægja þeirri þörf engu
ónákvæmar en orðsetning Þórbergs í þeim tilfellum.