Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1942, Side 49

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1942, Side 49
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR 231 indi og fagrar listir, þá var hann sendur til Grænlands að beykja tunnur. Þegar dándismenn unnu þrekvirki i almennri meðal- hegðun: settu bú saman, gerðu sér unaðssælt heimili með fríðri konu og þægum börnum, þá seldi hann sina konu fyrir hund. Þegar aðrir hófust á tinda frægðarinnar og hlutu embætti, nafn- bætur og tignarmerki, þá var hann dæmdur i tuttugu og sjö vand- arhögg. Höfðingjar þjóðarinnar, stórskáldin og forverðir andans sönnuðu með lærdómi og málsnilld, að hann væri leirskáld og fífl. Þegar mætir menn fengu merkilegt andlát í skauti fjöl- skyldunnar, og elskandi hendur veittu þeiin síðasta umbúnað. þá varð hann hungurmorða í köldu úthýsi og sveitarstjórnin lét keyra hræið burt. En andi hins fátæka alþýðuskálds, sem hinir lærðu höfðu að eingu og stórskáldin fyrirlitu, hefur búið með íslenzku þjóðinni í þúsund ár, í fastilju afdalakotsins, i snauðri verbúð undir Jökli, á hákarlaskipi fyrir Norðurlandi, eft- ir að öll mið voru týnd í miðsvetrarsvartnætti Dumbshafsins, í tötrum flakkarans, sem hlundar við hlið fjallasauðarins í víði- kjörrum heiðanna, i hlekkjum þrælkunarfangans á Brimarhólmi; þessi andi var kvikan í lifi þjóðarinnar gegnum alla söguna, og það er hann, sem hefur gert þetta fátæka eyland hér vestur í hafinu að stórþjóð og heimsveldi og ósigrandi jaðri heimsins.“ Það er þessi andi alþýðuskáldskaparins, sem einnig gagntekur Ólaf Kárason og veitir honum þrek í and- streymi og andstyggð örbirgðarinnar. Hann hefur séð Ijós fegurðarinnar og lieyrt hljóm eilífðarinnar í rökkri og þjáningum hversdagsins. Þegar hann er barn að aldri, sendir móðir hans hann hurt frá sér í poka á sveitina. Hann lendir á hæ, þar sem liann er látinn þræla við vatnsburð veturinn út, og dvelst hjá fólki, sem hatast við skáldskap og bóklestur. Hann er varnarlaus gagn- vart kvalalosta bræðranna, sem láta skammirnar dynja á honum, og vandlætingarsýki kvenfólksins. Stúlka tek- ur málstað hans gagnvart hinum börnunum og hrosir við honum á árbakkanum, hlær sig inn í hjarta hans og kemur honum til þess að yrkja hamingjuþrungnar ástavísur, þar til honum skilzt, að hún hefur ekki meint neitt með þessu. Hann verður veikur af ofreynslu og lig'gur rúmfastur árum saman, horfir áfjátt á sólskins- hlettinn á súðinni og fær að lesa dásamlega, gamla
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.