Tímarit Máls og menningar - 01.12.1942, Side 68

250
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAP
ykkar bændanna batnar geysilega. Hver veit nema litla
beimasætan verði organisti í ldrkjunni eftir fáein ár?
Hver veit nema litla beimasætan verði frægasti organ-
istinn í sýslunni? Aumingja barnið! Hana langar svo
til að eignast Passíusálmana með nótum.
Faðir minn fór allur lijá sér og' leitaði að nýrri skro-
tuggu í vösum sínum, en fann liana eklci og lét sér
nægja að leysa gömlu tugguna úr horni snýtuklútsins.
Jæja, sagði bann loks. Það er víst bezt að kaupa þá.
Guð gleymir þeim ekki, sem hafa orð bans í heiðri,
sagði kristniboðinn og fór að róta í brúnu töskunni.
En það er líka nauðsynlegt að hengja eitthvað á þil-
ið, sem minnir mann stöðugt á friðþægjara allra synda.
Sko! Hérna eru nokkrar ljómandi fallegar biblíu-
myndir ....
Faðir itninn greip fram i fyrir honum: Nei, sagði
hann, við höfum ekki efni á að kaupa þær.
Assvítans sorgmæði, andvarpaði kristniboðinn, en
bampaði þó tveim myndum framan í móður miniii og
stakk hinu stálgráa tilliti guðrækni sinnar djúpt inn
í barm hennar. Önnur niyndin var af góða hirðinum.
en hin af krossfestingunni, þar sem sonur almættisins
hékk þyrnikrýndur á trénu og löðrandi i blóði.
Frelsarinn, hvíslaði móðir mín liugfang'in og benti
á myndina af góða hirðinum: Jesúm Kristi í fjalls-
lilíð meðal mjallhvítra og gæfra lamba. Frelsarinn,
hvíslaði hún og leit auðmjúkum bænaraugum á föð-
ur minn.
Þú veizt, að við höfum ekki efni á því, mamma.
sagði faðir minn hörkulega. Þú veizt eins vel og ég,
að við megum ekki kaupa neinn óþarfa.
Jesús Kristur er aldrei óþarfi, leiðrétti kristniboðinn
og liagræddi myndunum fyrir framan augu móður minn-
ar. Ivostar aðeins eina krónu og fimmtíu aura livor.
Pabbi, sagði móðir mín, við erum jafnfátæk, þótt
við kaupum eina mynd af frelsaranum.