Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Blaðsíða 14

132
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
endurgjalds. Auk þess krafðist ríkisvaldið venjulega síns hluta af upp-
skerunni. Það er því síður en svo, að nokkur venja sé brotin með
slíkri afhendingarskyldu á hóflegum hluta uppskerunnar. Það skyldi þá
vera með því, að nú fá bændurnir greiðslu fyrir það, sem þeir láta af
hendi!
Þegar um það er rætt, hvernig bændurnir snúist við hinni breyttu
skipan málanna, veltur allt á eftirfarandi spurningum: Urðu kjör smá-
bænda og leiguliða betri eða verri en áður voru þau? Gerðu nýju jarð-
ræktarlögin þá að óánægðum ríkisþrælum? Það þarf sérstaka van-
þekkingu eða takmarkalausa ósvífni til þess að svara síðari spurning-
unni játandi. Sögurnar um ófrjálsa bændur og óánægða í Norður-
Kóreu eru þjóðsögur, sem hinir vestrænu herrar eru að reyna að
blekkja sjálfa sig og aðr.a með.
Tiltækar eru niðurstöður rannsóknar, er landbúnaðarráðuneyti Norð-
ur-Kóreu lét gera árið 1949. Rannsóknin tekur til 42 sveitaþorpa, en
ræktendur eru samtals 2466. Niðurstöðurnar eru þessar:
í stjórnartíð Japana árið 1944 var ársuppskeran í þorpum þessum
117 þús. sekkir af hrísgrjónum og öðru korni. Þá urðu leiguliðarnir að
láta af hendi við landeigendur fullan helming uppskerunnar og auk
þess góðan slatta til hinna japönsku yfirvalda — allt án endurgjalds.
Árið 1949 er uppskeran 150 þús. sekkir. Af því varð að láta af hendi
við ríkið 37 þús. sekki — eða litlu meira en aukning uppskerunnar
nam. Og nú var greitt fyrir þetta ákveðið verð.
Þetta var þjóðsagan um norðurkóresku „þrælana“. Áður voru leigu-
liðarnir sannnefndir þrælar landeigendanna. Nú eru þeir lausir undan
því oki, en ríkið kaupir af þeim ákveðinn hluta uppskerunnar fyrir fast
verð. Það er von, að hinn vestræni heimur kveini yfir slíkri meðferð
á mönnum!
Hin hraðvaxandi framleiðsla beggja aðalatvinnuvega landsins hafði
í för með sér stórum aukin viðskipti. Ef viðskiptaveltan árið 1946 er
gerð 100, jókst hún næstu árin eins og hér segir:
1947 upp í 204,0
1948 — 357,7
1949 — 459,8
Velmegun þjóðarinnar óx með hverju ári — alveg gagnstætt því, er