Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Blaðsíða 29

KÓREA í STRÍÐI
147
einber tilviljun, að frá þeim degi færðist árásaráróðurinn stórkostlega
í aukana hjá stjórnendum Suður-Kóreu — og verndurum þeirra?
En 19. maí byrjar ballið í alvöru með því, að einn af framkvæmda-
stjórum Marshallaðstoðarinnar til handa Suður-Kóreu, mr. Johnson,
lætur svo um mælt í fjárveitinganefnd fulltrúadeildar Bandaríkjaþings:
„í her Suður-Kóreu hafa nú um 100 þús. hermenn og liðsforingjar,
útbúnir og þjálfaðir af bandarískum hernaðarerindrekum, lokið undir-
búningi sínum og eru tilbúnir að hefja stríðið, hvenær sem vera skal.“
Og 5. júní gat að lesa í New York Herald Tribune eftirfarandi
ummæli hins bandaríska hæstráðanda í Suður-Kóreu, Roberts hers-
höfðingja:
„Það eru 13 eða 14 Bandaríkjamenn i hverri suðurkóreskri herdeild.
Þeir vinna með kóresku liðsforingjunum. Þeir dveljast með þeim við
víglínuna — 38. breiddarbaug . . . þola súrt og sætt með þeim, bæði
við hernaðaraðgerðir og í hvíldartímunum.“
í fullu samræmi við þetta talaði hermálaráðherra Suður-Kóreu, Sin
Sen Mo, í blaðamannaveizlu í Seoul hinn 6. júní, um „hið óvenjulega
ástand“, sem gerði enn frekari bandaríska aðstoð nauðsynlega. Hann
blés sig upp og kvaðst hafa til athugunar spurninguna „urn að gefa út
skipun um almenna herkvaðningu“.
Nokkrum dögum síðar fékk höfuðborg Japana, Tokio, heimsókn
nokkurra mikils háttar gesta. Þangað voru nú komnir hermálaráðherra
Bandaríkjanna, mr. Johnson, forseti herráðsins bandariska, Omar
Bradley, og ritari í ríkisráðuneytinu, John Foster Dulles. Sá síðast
nefndi brá sér frá Tokio til Seoul, og 19. júní leiddi Syngman Rhee
hinn tigna gest fram fyrir hið nýkjörna þjóðþing, sem kallað hafði
verið saman af þessu tilefni. Til heiðurs þessum bandaríska gesti ruddi
hinn digurmælti forseti úr sér eftirfarandi hraustyrðum: „Getum vér
ekki verndað lýðræðið (!) með köldu stríði, erum vér reiðubúnir að
heyja heitt stríð ...“
Mr. Dulles var líka augsýnilega á báðum buxunum og fullur lýðræðis-
legs athafnavilja. í svarræðu sinni fullvissaði hann áheyrendur um, að
„Bandaríkin væru reiðubúin til baráttu gegn kommúnismanum“. Síð-
an hélt hann áfram:
„Rauðliðar munu missa völdin í Norður-Kóreu ... Þar mun ekki
verða slakað til eða gengið inn á neinar sættir ... Þér standið ekki