Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Blaðsíða 49

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Blaðsíða 49
KIRKJAN OG ÞJÓÐFÉLAGSMÁLIN 167 Líka voru þar fyrirmæli um húseignir og voru um sumar þeirra líkar reglur og um landeignir. Það bar einnig til stundum, að menn gátu orðið kvaðarmenn annarra sökum skulda. Með hverju fagnaðarári skyldi slíkri kvöð af létt. Enginn gat orðið annars skuldaþjónn lengur en til næsta fagnaðarárs. Þessa þjóna mátti einnig leysa út fyrr, á sama hátt og jarðir, og einnig þá skyldi meta hvert gagn skulda- þjónninn mundi vinna skuldareiganda til næsta fagnaðarárs og útlausnarféð mið- ast við það. Sennilegt er nú það, að þessi lagaákvæði, þótt í lögmálinu séu, hafi aldrei komið til framkvæmda, en með því er þó ekki sagt að þau hafi verið með öllu þýðingar- laus, því að þau gátu vissulega haft áhrif á viðhorf einstakra manna til þessara mála, síðar á tímum, þó að nú sé auðvitað örðugt að dæma um það (sbr. þó það sem áður er sagt um Jesú). En allt þetta sem ég nú hef nefnt heyrir Gamlatestamentinu til, og þó að kristn- ir menn hafi jafnan talið Gamlatestamentið mikils um vert, þá er það þó svo, að Nýjatestamentið er stórum hærra metið og hefur verið svo síðan það varð til. Þangað verðum við því að leita vitnisburðanna sem úrslitaþýðingu hafi þegar um það er að ræða að skera úr um það, hver eigi að vera viðhorf kristins manns til fyrirbæra lífsins. Og þó er það svo, að ekki einusinni Nýjatestamentið allt er jafn verðmætt í þessum sökum. Guðspjöllin, að svo miklu leyti sem við getum treyst því að þau flytji okkur orð Jesú óafbökuð, eru traustasta heimildin um það, hvernig hann, höfundur trúar okkar og meistari, ætlast til að við snúumst við því sem á veginum verður. Og guðspjöllin koma víða og með ýmsu móti inn á þau svið sem ég hér geri að umtalsefni. Eftir því sem Lúkasarguðspjalli segist frá, þá byrjar Jesús starf sitt í Nazaret, þar kemur hann fyrst opinberlega fram og talar til fólksins, og segir því til um það, hvert sé markmið hans og stefna. Og einmitt þar tengir hann sinn boðskap við boðskap spámannanna, lýsir yfir því að hann vilji reka erindi Guðs á svipaðan hátt og þeir. Og þá getum við spurt, er það þá fyrst og fremst trú sem hann boðar þeim? Lætur hann sig þjóðfélagsmálin engu skipta? Öðru nær. Hann segir ein- mitt að hann sé kominn til að boða fátækum gleðilegan boðskap, til að boða band- ingjum lausn, að láta þjáða lausa, gefa blindum sýn og boða það fagnaðarár sem þjóðin að vísu hafði haft vitneskju um að ætti að halda, en hafði jafnframt vanrækt að halda (Lúk. 4, 18 n.). Ég veit, að þetta sem ég nú hef minnzt á, hefur oft verið útlagt á þann veg að hér sé fremur talað um andlega hluti en ver- aldlega, að Jesús hafi verið svo háleitur, að honum sé óvirðing gerð með því að bendla hann við það að hann hafi haft í huga daglegt strit fólksins og það ok, sem fyrir áhrif valda og fjármuna var á það lagt. En hvernig var það með tilheyr- endur hans? Þegar þeir heyrðu hann lesa það upp úr spádómsbók Jesaja að hann vildi „opna hin blindu augun til að leiða út úr varðhaldinu þá er bundnir eru og úr dýflissunni þá er í myrkri sitja“ (Jes. 42, 7), mundi það þá ekki hafa hvarflað að þeim að hann vildi gerast leiðtogi þrautpínds almennings til að létta af honum þeim byrðum sem yfirráðastéttimar höfðu með ýmsu móti á hann lagt. Það verður að ætla alþýðumennina í Nazaret lesnari í guðlegum fræðum en ég get gert ráð
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.