Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Síða 50

168
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
fyrir, að þeir hafi verið, til þess að ætla þeim annan og langsóttari skilning en
þann sem beinast liggur við, og það því fremur sem einmitt þessi nærtæki skiln-
ingur er sennilega sá eini rétti.
Ef við svo lítum til Fjallræðunnar, þá sjáum við einnig þar að Jesús hefur haft
opin augun fyrir félagslegum hlutum. Þar lesum við orð sem þessi: „Sælir eruð
þér fátækir, því að yðar er guðsríki, sælir eruð þér sem nú líðið hungur, því að
þér munuð saddir verða, sælir eruð þér sem nú grátið, því að þér munuð hlæja“
(Lúk. 6, 20 n.). Við þetta má nú búast við að einhverjir vildu gera þá athuga-
semd, að hér sé ekki um að ræða neina þá breytingu sem gerast skuli á högum
manna hér á jörð, að guðsríkið sem um er talað, og þar sem öll þessi breyting
eigi fram að fara, sé annars heims, taki við þegar jarðlífinu sé lokið. Eftir því
ætti Jesús að hafa haldið því fram, að þeir fátæku, þeir hungruðu og þeir niður-
beygðu ættu að sætta sig við kjör sín hér, vegna þess að í öðru lífi yrði sköpum
skipt og þá fengju þeir, sem nú þjást, kjör sín bætt að fullu. En við þessa skoðun
held ég nú að gera megi ýmsar athugasemdir. Ég skal játa, að ég er ekki það
sem kallað er hálærður guðfræðingur, þeir eru hér ýmsir inni sem standa mér
stórum framar í því efni. Ég verð því að beita fyrir mig einhverjum þeim sem er
•viöurkenndur lærdómsmaður í þessum efnum, svo að mér verði ekki borið það á
brýn að ég hafi ekkert við að styðjast nema eigin heilaspuna. Maðurinn sem ég
vel mér að vitni er prófessor Leonhard Ragaz í Ziirich í Sviss, nú látinn fyrir fám
árum. Hann segir svo í einu af ritum sínum (Von Christus zu Marx — von Marx
zu Christus; útgefin hjá Hans Harder í Wemigerode am Harz 1929):
„Ríki Guðs hér á jörð, það er boðskapur ritningarinnar. Hún talar ekki um
neitt annað. Um þetta eitt tala spámennimir, um þetta eitt talar Jesús, um þetta
eitt tala postulamir, þeir gera það einnig þar sem þeir þó ekki nota þetta orð. I
miðju Faðirvorinu, sem sjálft er kjami Nýjatestamentisins, er þessi bæn: „Komi
ríki þitt.“ Þetta ríki á hinsvegar að koma hér á jörð. Þetta er það sem vér getum
aldrei hugleitt of vandlega."---------Síðar í sama riti segir hann: „Vér biðjum
ekki, „Lát oss komast í ríki þitt,“ heldur „þitt ríki komi til vor.“ Þetta mega menn
ekki misskilja svo, sem sé það ríki Guðs sem ritningin talar um, einskorðað við
þetta líf og þessa jörð, það bendir útyfir þetta líf og öll jarðnesk tilvistarform,
til þess óendanlega og eilífa, á sama hátt og Guð sjálfur er ekki Guð dauðra
heldur þeirra lifandi." — — — Enn segir Ragaz litlu síðar þetta: „Það er alls
ekki um það að ræða að ritningin þekki „guðdómlegt heimsskipulag“ í þeirri
merkingu að Guð vilji hafa og að Guð blessi það skipulag sem fyrir hendi er.
Einmitt það gagnstæða talar skýrt til vor af hverri blaðsíðu ritningarinnar. Þetta
skipulag er óguðlegt og andstætt Guði, það er árangur þess að menn hafa fallið
frá Guði, það verður afnumið eða því verður breytt að svo miklu leyti sem Guð
nær rétti sínum og verður að veruleika meðal mannanna. Samkvæmt stefnu ritn-
ingarinnar má orða þetta svo: Kristindómurinn er sú vígsla sem núverandi heim-
ur fær í trúarbrögðunum; Kristur er hin eilífa bylting heimsins í Guði.“
Ég mun nú ekki að sinni tilfæra fleira úr þessu riti hins merka manns og guð-
fræðings, en þessar fáu setningar ættu að nægja til þess að sýna það, að hann