Tímarit Máls og menningar - 01.03.1958, Qupperneq 16

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
II
Að vetrinum er lííið íónýtt.
Vötnin safna ekki framar Ijósi
eða leiftrandi sýnum og gullnum
og grænum litbrigðum.
Mýrarfölt tunglskin sóir ó snjóinn
einhverju sem líkist helfró.
Ef þú læðist út marrar í öllum hurðum
eins og þú sért sekur um óhæfu
hvert spor á snjónum minnir á gripdeildir.
Nei lífið liggur þá ekki á lausu.
Við hímdum bak við múrvegg hússins
og heyrðum líf borgarinnar
fátæklegt eins og hringl í koparmyntum.
Við sáum föl rafljósin
veifa til okkar á köldum vetri
eins og klukkur í húminu
eins og snjókristalla í írosti.
Og við spurðum: Hvaða orð eru lifandi
hvaða orð sofa
í jörð þessa langa vetrar
eins og fræ eins og fuglar
handan við sjóndeildarhring augna minna?
Ef ósjálfrátt líf mitt er líf
sem leysir grímu frostsins aí rúðum hússins
eins og lækir spretti undan fingrum sólarinnar
hvað yrði þá ekki ef orð mín svifu sem fuglar
í hlýjum andblæ nýrrar lífsvitundar?
Hvaða orð eiga lýsandi kjama
i luktri skel þessarar hauskúpu
sem ert þú sjálfur? þetta hús sem hnikast
hægt yfir snjóinn til enn afviknari staðar?
6